مطالب دسته بندی : اخبار روز

لیپ تیمز در ابتدا لیستی از افراد با نمرات IQ بالاتر از ۲۰۰ را به عنوان یک معیار جمع آوری کرد، اما معیار اندازه‌گیری IQ بسیار مبهم و مورد بحث است. همانطور که می‌دانید افراد دارای IQ بالاتر از ۱۳۰ فوق‌العاده باهوش ارزیابی می‌شوند، هر چند باید توجه داشت که خود آزمون IQ نیز بسیار سخت، مبهم و دارای شیوه‌ای مشخص نیست.

بنابراین، تیمز افرادی که می‌دانست در زمینه‌‌های متفاوت دارای استعداد بسیار بالا، ظرفیت علمی زیاد و علاقه و تمایل زیاد به یک بحث دارند را همراه با در نظر گرفتن نمره IQ آن‌ها، در یک لیست با نام باهوش‌ترین افراد تاریخ جمع آوری کرد. اما او از افرادی که پیش از اختراع تست IQ زندگی می‌کردند نیز غافل نشد و به کمک روش Cox، بر اساس ۱۰ سال از زندگی‌شان IQ آنها را پیش‌بینی کرد. سپس درباره هر کسی که فکر می‌کرد نمره IQ وی ممکن است اشتباه محاسبه شده باشد، بسیاری از آثار آن‌ها را می‌خواند تا اشتباهی در محاسبه IQ وجود نداشته باشد.

حال تیمز با در کنار هم گذاشتن IQ و دستاورد‌های تمام افراد باهوش تاریخ، به لیستی چهل نفره از باهوش‌ترین‌ها رسیده است. در ادامه با ما همراه باشید تا نگاهی به بخش دوم این لیست جالب بیندازیم:

۲۰. جان استوارت میل (John Stuart Mill)

جان استوارت میل، متولد ۲۰ مه ۱۸۰۶ و درگذشت ۸ مه ۱۸۷۳، متفکر بریتانیایی سدهٔ نوزدهم است. وی گذشته از آن که نویسنده بود، در زمینه منطق، نظریه شناخت، اخلاق و اقتصاد نیز قلم می‌زد و شخصیتی فعال در عرصه سیاست به‌شمار می‌آمد. نمره IQ وی در معیار مختلف بین ۱۸۰ تا ۲۰۰ برآورد شده است.

نوشته‌های سیاسی میل حول مسائل مربوط به حقوق و آزادی‌های سیاسی، حکومت پارلمانی و جایگاه و پایگاه زنان در جامعه بوده است. وی در سال ۱۸۵۹، مقاله‌های با نام «درباره آزادی» (On Liberty) منتشر کرد و در آن استدلال می‌کند که آزادی یکی از حق‌های اساسی بشر است. از دیگر آثار شاخص جان استوارت میل می‌توان به انقیاد زنان، فایده‌گرایی و تاملاتی در حکومت انتخابی اشاره داشت.

۱۹. کریستوفر هیراتا (Christopher Hirata)

کریستوفر هیراتا در سن ۱۳ سالگی به عنوان جوانترین فرد آمریکایی با گرفتن مدال طلا در المیپاد بین‌المللی فیزیک انتخاب شد و شهرت خود را با همین عنوان بدست آورد. وی یک سال بعد وارد موسسه فناوری کالیفرنیا شد. ضریب هوشی کریستوفر ۲۲۵ است.

او تنها ۱۶ سال سن داشت که در پروژه ناسا با عنوان «چگونه به مریخ مهاجرت کنیم»، همکاری کرد. در سن ۱۵ سالگی نیز موفق به اخذ مدرک دکترا از دانشگاه پرینستون شد. کریستوفر اکنون استاد فیزیک و نجوم در دانشگاه ایالتی اوهایو است و یکی از اشخاصی به شمار می‌رود که حتی افراد باهوش هم به او حسادت می‌کنند.

۱۸. امانوئل سویدنبرگ (Emanuel Swedenborg)

 امانوئل سویدنبرگ، عالم، مبتکر مسیحی و فیلسوف و دانشمند الهیات سوئدی بود که با برخورداری از ضریب هوشی بین ۱۶۵ تا ۲۱۰ در معیار‌های مختلف، دست نوشته حجیمی از کلام الهی از وی به یادگار مانده است.

وی بیشتر عمر خود را صرف تحقیق و مطالعه در علوم طبیعی کرد و از او آثار ماندگاری همچون «بهشت و جهنم» به یادگار مانده است. اندکی پس از مرگ او، هوادارانش بلافاصله جمعیت پیرو فلسفه سویدنبرگ را با هدف مطالعه در زمینه افکار وی راه‌اندازی کردند. امانوئل سویدنبرگ ادعا می‌کرد توانسته بهشت و جهنم را ملاقات کند و ایده و افکار او در مورد معنویت، خدا و مسیح از طریق خواب و رویا به او الهام شده است.

۱۷. اتوره مایورانا (Ettore Majorana)

 اتوره مایورانا، یک دانشمند فیزیک نظری اهل ایتالیا بود که بر روی توده نوترینو، ذرات الکتریکی خنثی زیر اتمی که ایجاد کننده واکنش‌های هسته‌ای هستند مطالعه می‌کرد. نمره IQ وی بین ۱۸۳ تا ۲۰۰ برآورده شده است.

وی در دانشگاه نپال به درجه استاد تمامی در فیزیک نظری نائل آمد، اما یک سال بعد در حالی که با قایق در حال سفر از پالرمو به ناپل بود ناپدید شد. بدن او هرگز پیدا نشد. معادله Majorana و فرمیون Majorana به نام او ثبت شد و در سال ۲۰۰۶ جایزه Majorana به یاد او در فیزیک نظری اهدا شد.

۱۶. ولتر (Voltaire)

ولتر، از نام‌دارترین فیلسوفان و نویسندگان فرانسوی عصر روشنگری است. شهرت او به خاطر ذکاوت خارق‌العاده‌اش، مخالفت‌هایش با کلیسای کاتولیک، حمایتش از آزادی مذهب، آزادی بیان، و جدایی دین از سیاست است. وی در سال ۱۶۹۴ در پاریس به دنیا آمد و ضریب هوشی او در معیار‌های مختلف برابر با ۱۹۰ تا ۲۰۰ است.

در تمام طول زندگی خود با علاقه بسیار زیاد از علم طبیعی و تمایز آن با فلسفه دفاع می‌کرد. ولتر در تمام سبک‌های ادبی و نوشتاری از جمله نمایشنامه، شعر، رمان، مقاله، و نوشته‌های تاریخی و علمی دست داشت. او بیش از ۲۰ هزار نامه و بیش از ۲۰ هزار کتاب و کتابچه نوشت. او مانند بسیاری از متفکران عصر روشنگری دئیست بود و در آثارش اغلب به نقد عدم مدارا، تعصب مذهبی و ساختار قدرت در فرانسه‌ی عصر خود می‌پرداخت.

۱۵. ویلیام شکسپیر (William Shakespeare)

 ویلیام شکسپیر در ۲۶ آوریل سال ۱۵۶۴ در شهر استراتفورد در انگلستان غسل تعمید داده شد. ویلیام شکسپیر، شاعر و نمایشنامه‌نویس انگلیسی بود که بسیاری وی را بزرگ‌ترین نویسنده در زبان انگلیسی دانسته‌اند. «سخن سرای آون» ( Bard of Avon) لقبی است که به خاطر محل تولدش در آون واقع در استراتفورد انگلیس به وی داده‌اند. ضریب هوشی شکسپیر برابر با ۲۱۰ اندازه گیری شده است.

نمایش‌های ابتدایی شکسپیر شامل: هنری چهارم، تیتوس آندرونیکس، رویای شب نیمه‌ی تابستان، بازرگان ونیزی و ریچار دوم می‌شود که همگی در میانه و اواخر دهه ۱۵۹۰ تاریخ گذاری شده‌اند.

همینطور بعضی از تراژدی‌های مشهور او که در اوایل دهه ۱۶۰۰ نگاشته شده‌اند شامل: اتلو، شاه لیر و مکبث می‌شوند. در حدود سال ۱۶۱۰ شکسپیر به استراتفورد برای استراحت برمی‌گردد و با وجود آن به نوشتن ادامه می‌دهد که دوره‌ی رمان و کمدی-تراتژدی او به حساب می‌آید مانند: طوفان، هنری هشتم، سیمبلاین و داستان زمستان. در مورد غزلیات او می‌توان گفت که نخستین بار در سال ۱۶۰۹ به چاپ رسیدند. ویلیام شکسپیر در روز ۲۳ آوریل ۱۶۱۶ میلادی در پنجاه و دوسالگی در گذشت.

 ۱۴. نیکولا تسلا (Nikola Tesla)

نیکولا تسلا زاده ۱۰ ژوئیه ۱۸۵۶ در امپراتوری اتریش-مجارستان – متوفی ۷ ژانویه ۱۹۴۳ در ایالت نیویورک، مخترع، مهندس برق و مهندس مکانیک صربی الاصل آمریکایی است. وی بیشتر به دلیل سهمش در طراحی سیستم نوین برق‌رسانی براساس جریان متناوب (AC) شناخته می‌شود. ضریب هوشی وی بین ۱۶۰ تا ۳۱۰ در آزمایش‌های مختلف تعیین شده است.

تسلا پیش از مهاجرت به آمریکا، در زمینه‌ی مکالمه از راه دور و مهندسی برق تجاربی کسب کرده بود. وی در سال ۱۸۸۴ به ایالات متحده‌ی آمریکا مهاجرت کرد تا در شهر نیویورک برای توماس ادیسون مشغول به کار شود. تسلا پس از مدتی کوتاه با کمک حامیان مالی فعالیت مستقل خود را آغاز و با احداث آزمایشگاه‌ها و کارخانجاتی، اقدام به تولید طیف گسترده‌ای از محصولات الکتریکی کرد.

حق امتیاز موتور القایی و ترانسفورماتور جریان متناوب که از اختراعات ثبت شدهٔ تسلا هستند، توسط جورج وستینگهاوس، که برای مدت کوتاهی نیز تسلا را به عنوان مشاور خود استخدام کرده بود، خریداری شد. فعالیت‌های تسلا در سال‌های آغازین توسعه توان الکتریکی همچنین منجر به وارد شدن او در اختلافات شرکتی بر سر اتخاذ جریان متناوب یا جریان مستقیم به عنوان استاندارد انتقال توان الکتریکی شد. از این اختلافات به نام جنگ جریان‌ها یاد می‌شود.

تسلا امروزه مخترع رادیو و نیز «مخترع قرن بیستم» شمرده می‌شود. تسلا حداقل در سه کشور، کرواسی، صربستان و ایالات متحده آمریکا به عنوان قهرمانی ملی مورد تجلیل است.

۱۳. لئونارد اویلر (Leonhard Euler)

لئونارد اویلر از ریاضیدان و فیزیکدان برجسته‌ی سوئیسی بود. او کشف‌های بسیار مهمی در زمینه‌های حساب دیفرانسیل و انتگرال و نظریه گراف داشته‌ است. اویلر همچنین اصلاحات مهمی در زمینه‌های تجزیه و تحلیل ریاضی مانند مفهوم تابع ریاضی انجام داده‌است و برای کارهای خود در مکانیک، دینامیک سیالات، اپتیک و نجوم شهرت دارد. ضریب هوشی ایولر در معیار‌های مختلف بین ۱۸۰ تا ۲۰۰ اندازه‌گیری شده است.

اویلر بیشتر سال‌های زندگی خود را در شهر سن پترزبورگ در روسیه و شهر برلین در پادشاهی پروس به سر برد. او یکی از برجسته‌ترین ریاضیدانان سدهٔ ۱۸ و یکی از بزرگترین دانشمندان تمام دوران شناخته شده‌ است. اویلر را به عنوان یکی از بنیانگذاران ریاضیات محض می‌دانند.

او هر روز اکتشافی به اکتشافات خود می‌افزود و تعداد آنها آنقدر زیاد است که حتی امروزه موفق به چاپ کامل آثار او نگردیده‌اند. وی سه روز را به حل مسئله‌ای که از طرف آکادمی مطرح شده بود گذراند و پس از آن به بستر بیماری افتاد. در این بیماری یک چشم خود را از دست داد در سن ۶۰ سالگی بینایی چشم دیگرش هم از دست رفت. گر چه چشم او را با موفقیت عمل کردند ولی زخم آن دچار عفونت شد و برای همیشه چشمان خود را از دست داد.

۱۲. گالیلئو گالیله (Galileo Galilei)

گالیلئو گالیله، دانشمند و مخترع سرشناس ایتالیایی در سده‌های ۱۶ و ۱۷ میلادی بود. گالیله در فیزیک، نجوم، ریاضیات و فلسفه علم تبحر داشت و یکی از پایه‌گذاران تحول علمی و گذار به دوران دانش نوین بود. IQ گالیله را در معیار‌های مختلف برابر با ۱۸۰ تا ۲۰۰ می‌دانند.

بخشی از شهرت وی به دلیل تأیید نظریه کوپرنیک مبنی بر مرکزیت نداشتن زمین در جهان است که منجر به محاکمه وی در دادگاه تفتیش عقاید شد. گالیله با تلسکوپی که خود ساخته بود به رصد آسمان‌ها پرداخت و توانست جزئیات سطح ماه را مشاهده کند.

 ۱۱. کارل گاوس (Carl Gauss)

 کارل فریدریش گاوس، ریاضیدان بزرگ آلمانی است. او به عنوان یکی از برترین ریاضی‌دانان همه‌ی ادوار شناخته شده‌ است و شاید بتوان گفت که برترین آن‌هاست. به دلیل تحقیقات و دستاوردهای بی‌مانند و بی‌شمار گاوس، به او لقب «شاهزاده‌ی ریاضی‌دانان» را داده‌اند. گاوس هم به ریاضیات لقب «ملکه‌ی علوم» را داده بود. ضریب هوشی وی بین ۲۵۰ تا ۳۰۰ ارزیابی شده است.

نوشته‌های وی به ویژه در مطالعه الکترومغناطیس با نفوذ بودند و البته گاوس تا زمانی که از بی نقص بودن آثار مطمئن نمی‌شد، اجازه انتشار آن‌ها را نمی‌داد.

۱۰. توماس یانگ (Thomas Young)

توماس یانگ، یکی از بزرگترین فیزیکدانان قرن هجدهم و نوزدهم بود. او با آزمایش مهمی که به آزمایش یانگ معروف است موجی بودن نور را اثبات کرد. او به «یانگ اعجوبه» معروف شد. زیرا در ۲ سالگی خواندن می‌دانست و در هشت سالگی به تنهایی به آموختن ریاضی پرداخت و در ۹ سالگی شروع به یادگیری زبان‌های فرانسوی – ایتالیایی – عبری – عربی و فارسی کرد به طوری که در ۱۴ سالگی این زبان‌ها را یاد گرفته بود. ضریب هوشی وی بین ۱۸۵ تا ۲۰۰ اندازه گیری شده است.

یانگ تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته پزشکی گذرانید و به سال ۱۷۹۹ دکترای پزشکی خود را گرفت و در انستیتوی سلطنتی لندن مشغول به کار شد. او مطالعات خود را بر روی ساختمان چشم و ماهیت نور متمرکز کرد و اولین تئوری خود را درباره تطابق در بینایی مطرح کرد. بر طبق این تئوری برای آن که تصویر اجسامی که در فواصل متفاوت قرار دارند بر روی شبکیه تشکیل گردد شعاع انحنای عدسی چشم تغییر می‌کند. وی همچنین اولین شخصی بود که شیوه درک رنگ توسط چشم‌ها را متوجه شد.

۹. ویلیام سیدیس (William Sidis)

ویلیام جیمز سیدیس، کودک نابغه آمریکایی بود که توانایی خارق‌العاده‌ای در یادگیری زبان ها و ریاضیات داشت. وی با ضریب هوشی معادل ۲۵۰ تا ۳۰۰ به عنوان یکی از باهوش‌ترین انسان‌های تمام اعصار شناخته می‌شود (از آن زمان تا کنون معیارهای اندازه گیری ضریب هوشی تغییر یافته است.)

سیدیس در ۲ سالگی می‌توانسته به راحتی روزنامه نیویورک تایمز را بخواند و حروف را در هر دو زبان انگلیسی و فرانسوی تایپ کند. او در نه سالگی قصد وارد شدن به دانشگاه هاروارد را داشت اما این دانشگاه به دلیل  کم سن بودن او تا ۱۱ سالگی، سیدیس را به دانشجویی نپذیرفت.

گفته شده که توانایی صحبت کردن به ۴۰ زبان و لهجه متفاوت را داشته است. وی آنقدر زیر ذره بین رسانه‌ها قرار گرفته بود که در نهایت خلوت نشین شد و از شهری به شهری دیگر تحت نام‌های متفاوت سفر می‌کرد. در سن ۴۶ سالگی به دلیل سکته مغزی، درگذشت.

۸. گوتفرید لایبنیتس (Gottfried Leibniz)

گوتفرید ویلهلم فون لایب‌نیتس، فیلسوف، ریاضیدان و فیزیک‌دان آلمانی بود که همچنین نقش به‌سزایی را در سیاست اروپایی زمان خویش بازی کرده است و مقام بالایی نیز در تاریخ فلسفه و تاریخ ریاضی داراست. ضریب هوشی وی بین ۱۸۵ تا ۲۰۵ ارزیابی شده است.

لایبنیتس، محاسبات دیفرانسیل و انتگرال را همزمان ولی کاملاً مستقل از آیزاک نیوتن به دست آورد و علامت‌هایی که وی در این محاسبات استفاده می‌کرده است، هنوز هم به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرند. (به طور مثال نماد dy/dx برای مشتق تابع f در x)

وی از بزرگترین فیلسوفان عصر خرد و روشنگری محسوب می‌شود. در مکانیک کلاسیک، او بر این عقیده بود که فضا و مکان نسبی هستند، در حالی که نیوتون بر عقیده خودش مبنی بر مطلق بودن زمان و مکان اصرار می‌ورزید. لایبنیتس دارای وسعت نظر بود و می‌کوشید تمام مسالک و معتقدات بشری را باهم سازش دهد و با اینکه هواخواه دکارت بود از او کورکورانه پیروی نمی‌کرد و می‌گفت :«فلسفه دکارت به منزله دهلیز حقیقت است، از آن باید وارد شد اما نباید آنجا متوقف ماند.» با اینکه لایبنیتس تالیفات زیادی داشت از او فقط دو کتاب باقی‌مانده است. یکی به نام «شعور انسان» و دیگری به نام «خداجویی» و هر دوی این کتاب‌ها هم به زبان فرانسه نوشته شده است.

۷. نیکلاس کوپرنیک (Nicolaus Copernicus)

نیکلاس کوپرنیک، ستاره‌شناس، ریاضیدان و اقتصاددانی لهستانی بود که نظریه خورشید مرکزی منظومه شمسی را بسط داد و به صورت علمی درآورد. وی پس از سال‌ها مطالعه و رصد اجرام آسمانی به این نتیجه رسید که بر خلاف تصور پیشینیان زمین در مرکز کائنات قرار ندارد، بلکه این خورشید است که در مرکز منظومه شمسی است و سایر سیارات از جمله زمین به دور آن در حال گردشند. ضریب هوشی کوپرنیک برابر با ۱۶۰ تا ۲۰۰ ارزیابی شده است.

نظریه انقلابی کوپرنیک یکی از درخشان‌ترین کشفیات عصر رنسانس است که نه فقط آغازگر ستاره‌شناسی نوین بود، بلکه دیدگاه بشر را درباره‌ی جهان هستی دگرگون کرد. کوپرنیک تقریباً چهل سال برای تکمیل پژوهش‌های اخترشناسی خود وقت صرف کرد و تا اواخر عمر خود از چاپ کامل نظرات خارق‌العاده خویش خودداری کرد و تنها در سال ۱۵۴۳ بود که گفتار درباره چرخش کرات سماوی او انتشار یافت.

افکار موجود در کتاب کوپرنیک بنیادی‌تر از آن بود که بتوان آنها را جدی گرفت، یک نسخه چاپ شده از آثارش درست قبل از مرگ در بستر بیماری بدست او رسید. چون او در این آزمایش بیش از ۷۰ سال سن داشت و مفلوج و تقریباً نابینا بود، بعید به نظر می‌رسید که موفق به دیدن این اثر بزرگ چاپی شده باشد. اثری که او برای خلق و ایجاد آن تمام عمرش را صرف کرده بود. چند روز پس از انتشار کتابش بدون آنکه بداند چه خدمت ارزنده‌ای به جهان بشریت کرده، دار فانی را وداع گفت. سرانجام پس از گذشت ۱۵۰ سال از مرگش دانشمندان اندیشه‌های او را پذیرفتند. امروزه بیش از چهار سده پس از مرگش، یکی از بزرگترین‌ها در قلمرو دانش به شمار می‌رود.

۶. رودلف کلاوزیوس (Rudolf Clausius)

رودلف یولیوس امانوئل کلاوزیوس، فیزیکدان و ریاضیدان آلمانی یکی از سه عضو گروه سه نفری دانشمندان بزرگ واضع ترمودینامیک است که شاید بزرگ‌ترین همه اکتشافات علمی قرن نوزدهم باشد. IQ وی برابر با ۱۹۰ تا ۲۰۵ در معیار‌های متفاوت اندازه گیری شده است.

اولین اثر او در سال ۱۸۵۰ منتشر شد و آنگاه یک سلسله اکتشافات جدید تا سال ۱۸۶۲ در پشت سر آن به وجود آمد و در سال ۱۸۶۴ از مجموعه آنها کتابی به نام تئوری مکانیک حرارت تشکیل شد که دانش ترمودینامیک را بر مبانی خود مستحکم کرد. وی همچنین جزء اولین دانشمندانی بود که به تبادل مستمر مولکول و اتم اشاره کرد، همین موضوع بعدا پایه و اساس نظریه تفیکیک الکترولیتی (تفکیک مولکول با اتم‌های باردار یا یون) شد.

۵. جیمز ماکسول (James Maxwell)

جیمز کلرک ماکسول، از فیزیکدانان بریتانیایی بود. ماکسول، نظریه الکترومغناطیس در مورد الکترودینامیک را کامل کرد که این فرمول‌بندی ریاضی به نام خود او معادله‌های ماکسول نامگذاری شده است. این معادله‌ها وجود موج‌های الکترومغناطیسی را پیشبینی می‌کردند. بنابراین ماکسول نظریه‌ای توسعه داد که تئوری ذرّه‌ای بودن خاصیت نور را توسط آیزاک نیوتون، مورد تناقض قرار می‌داد. IQ ماکسول بین ۱۹۰ تا ۲۰۵ در معیار‌های مختلف تعیین شده است.

اثبات خاصیت موجی نور بعدها توسط هاینریش رودلف هرتز به انجام رسید و امروزه مبانی سیستم اطلاع‌رسانی مانند، رادیو، تلویزیون، تلفن همراه، شبکه بیسیم و حتی تندپز را تشکیل می‌دهد. او اولین کسی بود که تشخیص داد نور از امواج الکترو مغناطیس تشکیل شده و شکل گیری امواج الکترو مغناطیسی امروزی را پیش بینی کرد.

۴. آیزاک نیوتن (Isaac Newton)

سِر ایزاک نیوتن، فیزیک‌دان، ریاضی‌دان، ستاره‌شناس، فیلسوف و شهروند انگلستان بوده‌ است. وی در سال ۱۶۸۷ میلادی شاهکار خود «اصول ریاضی فلسفه‌ی طبیعی» را به نگارش درآورد. در این کتاب، او مفهوم گرانش عمومی را مطرح ساخت و با تشریح قوانین حرکت اجسام، علم مکانیک کلاسیک را پایه گذاشت. از دیگر کارهای مهم او بنیان‌گذاری حساب دیفرانسیل و انتگرال است. ضریب هوشی نیوتن بین ۱۹۰ تا ۲۰۰ در معیار‌های مختلف برآورد شده است.

نام نیوتن با انقلاب علمی در اروپا و ارتقای نظریه‌ی خورشید-مرکزی پیوند خورده است. او نخستین کسی است که قواعد طبیعی حاکم بر گردشهای زمینی و آسمانی را کشف کرد. وی همچنین توانست برای اثبات قانون‌های حرکت سیاره‌های کپلر برهان‌های ریاضی بیابد.

نیوتن چگونگی حرکت اجسام را در قالب سه قانون توصیف کرده‌ است. این قوانین آن‌قدر همه‌فهم و آشکارند که امروزه کسی گمان نمی‌برد نیازی به کشف شدن داشته باشند. با این حال نیوتن نخستین کسی بود که با نبوغ خود به وجود آن‌ها پی‌برد و چیستان حرکت جسم را حل کرد. مجموعهٔ قوانین سه‌گانه‌ی حرکت و قانون گرانش عمومی، اساس و شالوده‌ی فناوری مدرن هستند و با وجود پیدایش فرضیه‌های تازه‌تر از اهمیت آن‌ها کاسته نشده‌ است.

۳. لئوناردو داوینچی (Leonardo da Vinci)

لئوناردو دی سر پیرو داوینچی، دانشمند، نقاش، مجسمه‌ساز، معمار، موسیقی‌دان، ریاضی‌دان، مهندس، مخترع، آناتومیست، زمین‌شناس، نقشه‌کش، گیاه‌شناس و نویسنده ایتالیایی دوره رنسانس بود. نبوغ او شاید بیش از هر چیز دیگری مورد توجه بوده است. لئوناردو معمولا بعنوان نمونه‌ی بارز یک مرد رنسانس معرفی می‌شود. از او به طور گسترده بعنوان بزرگترین نقاش تاریخ یاد می‌کنند. عده‌ای نیز او را با استعدادترین شخصی می‌دانند که تا کنون در این جهان زندگی کرده است. ضریب هوشی داوینچی وابسته به عوامل مختلف بین ۱۸۰ تا ۲۲۰ ارزیابی شده است.

عده‌ای از محققان ایتالیایی با تحقیق بر روی اثر انگشت بازسازی شده‌ی وی، او را دارای ریشه‌ی عربی و اهل خاورمیانه برشمرده‌اند. وی فردی بی‌نهایت خلاق و کنجکاو بود. او نظریات خود را در مجموعه یادداشت‌هایی که بالغ بر هزاران صفحه هستند، ثبت کرده است. او طرح‌های مبتکرانه‌ای را برای ساخت سلاح‌هایی مانند توپ‌های بخار، ماشین‌های پرنده و ادوات زرهی ارائه کرده بود، هرچند که بسیاری از آنها هرگز ساخته نشدند.

داوینچی اولین طراح هواپیما و صدها اثر معماری دیگر به‌شمار می‌رود. یکی از طرح‌های ابتکاری او لباس غواصی و زیر دریایی جنگی است. او همچنین مسلسل، تانک نظامی، ساعتی که به ساعت داوینچی معروف است، کیلومترشمار و چیزهای دیگر را طراحی یا اختراع کرد و با استفاده از خط معکوس برای طراحی‌های خود یادداشت‌هایی را نوشته است، که آنها را فقط در مقابل آینه می‌توان خواند. شهرت جهانی داوینچی بیشتر به‌خاطر نقاشی‌های شام آخر و مونالیزا است. مارکو روسکی درباره او می‌گوید:

در حالی که گمانه‌زنی‌های زیادی در مورد لئوناردو وجود دارد، چشم‌انداز او از جهان اساساً منطقی است و نه اسرار آمیز و این که روش‌های تجربی به کار گرفته شده او برای زمان خودش غیرمعمول بود.

۲. آلبرت اینشتین (Albert Einstein)

 آلبرت آینشتاین به تلفظ صحیح آلمانی، ولی معروف به انیشتن، انیشتین و اینشتین در ایران (زاده ۱۴ مارس ۱۸۷۹ – درگذشته ۱۸ آوریل ۱۹۵۵) فیزیک‌دان نظری آلمانی بود. او بیشتر به خاطر نظریه نسبیت و به ویژه برای هم‌ارزی جرم و انرژی (E=mc۲) (که از معروف‌ترین روابط فیزیک بین غیرفیزیک‌دان‌هاست) شهرت دارد. علاوه بر این، او در بسط تئوری کوانتوم و مکانیک آماری سهم عمده‌ای داشت. ضریب هوشی اینشتین برابر با ۲۰۵ تا ۲۲۵ در معیار‌های متفاوت معیین شده است.

اینشتین جایزه نوبل فیزیک را در سال ۱۹۲۱ برای خدماتش به فیزیک نظری و به خصوص به خاطر کشف قانون اثر فوتوالکتریک دریافت کرد. او به دلیل تأثیرات چشمگیرش، به عنوان یکی از بزرگ‌ترین فیزیکدانانی شناخته می‌شود که به این جهان پا گذاشته‌اند. در فرهنگ عامه، نام «اینشتین» مترادف هوش زیاد و نابغه شده‌ است.

۱. یوهان گوته (Johann Goethe)

یوهان ولفگانگ فون گوته، شاعر، ادیب، نویسنده، نقاش، محقق، انسان‌شناس، فیلسوف و سیاست‌مدار آلمانی بود. او یکی از کلیدهای اصلی ادبیات آلمانی و جنبش وایمار کلاسیک و همچنین رمانتیسیسم به شمار می‌رود. در معیار‌های مختلف ارزیابی IQ، وی امتیاز ۲۱۰ تا ۲۲۵ را کسب کرده است.

وی یکی از مردان بزرگ فرهنگی قرون ۱۸ و ۱۹ اروپا و یکی از افراد برجسته‌ی ادبیات جهان محسوب می‌شود. گوته آلمانی، شکسپیر انگلیسی، هومر یونانی، و دانته ایتالیایی را چهار رکن ادبیات اروپا می‌دانند. خانه یوهان ولفگانگ فون گوته در مجموعه سنت‌گرایی وایمر قرار دارد.

از آثار شاخص گوته می‌توان به اگمونت، نغمه‌های رومی، فاوست، تئوری رنگ‌ها، سفرنامه ایتالیا، رنج‌های ورتر جوان، ایفنی ژنی و دیوان غربی-شرقی اشاره کرد.