اهمیت منیزیم برای سلامتی بدن
منیزیم یکی از اساسی‌ترین مواد معدنی مورد نیاز بدن است که کمبود آن شاید بیش از هر ماده غذایی دیگری سبب بروز انواع بیماری‌ها شود؛ با این حال مطالعات نشان می‌دهد حتی در کشورهای توسعه‌یافته هم افراد زیادی دچار کمبود این ماده مهم معدنی در بدنشان هستند.
مطالعات نشان می‌دهد کمبود منیزیم مشکل شایعی حتی در کشورهای توسعه یافته است. برای نمونه اکثر آمریکایی‌ها به کمبود این ماده معدنی مبتلا هستند. متخصصان می‌گویند رد پای این کمبود را می‌توان در بروز بسیاری از بیماری‌ها مشاهده کرد. منیزیم را به‌نوعی شاید بتوان اساسی‌ترین ماده معدنی مورد نیاز بدن به‌شمار آورد زیرا برای برقراری تعادل الکتریکی همه سلول‌های بدن لازم است و کمبودش از کمبود هر ماده غذایی دیگری بیشتر سبب بروز انواع بیماری‌ها خواهد شد. افزون بر این، متخصصان می‌گویند از آنجا که فقط یک درصد منیزیم مورد نیاز بدن در خون ذخیره می‌شود، اغلب بسادگی هم نمی‌توان کمبودش را تشخیص داد.
با این حال، افراد بسیار کمی از نقش عظیم منیزیم در بدن آگاهند. به عبارت دقیق‌تر، پس از اکسیژن، آب، و مواد غذایی اصلی، منیزیم را می‌توان مهم‌ترین عنصر مورد نیاز بدن به‌شمار آورد: منیزیم از کلسیم، پتاسیم، یا سدیم هم مهم‌تر است زیرا میزان هر سه ماده معدنی یادشده را در بدنمان تنظیم می‌کند.
نخستین علائم کمبود منیزیم بسیار ظریف است. از آنجا که اکثر منیزیم مورد نیاز بدنمان در بافت‌های بدن ذخیره می‌شود، عموما نخستین علائم به‌صورت گرفتگی عضلات پا، درد در ناحیه پنجه پا، یا «انقباض ناگهانی» عضلات گوناگون بدن بروز می‌کند. البته این‌ها تنها علائم نخستین کمبود منیزیم نیستند. در برخی افراد علاوه بر موارد فوق علائمی از جمله بی‌اشتهایی، حالت تهوع، استفراغ، خستگی، و ضعف نیز بروز می‌کند. با وخیم‌تر شدن این کمبود، کار ممکن است به کرختی، تغییر در ویژگی‌های شخصیتی، ضربان نامنظم قلب، و اسپاسم عروق کرونری نیز بکشد.
دانشمندان می‌گویند کمبود منیزیم واقعا می‌تواند بر همه سیستم‌ها و ارگان‌های بدن اثر نامطلوب بگذارد. مثلا اثر این کمبود بر عضلات مخطط، یا عضلات اسکلتی که به استخوان‌ها متصل هستند و عامل حرکت بدن به‌شمار می‌روند، متنوع است و به همین دلیل عوارض متعددی هم درپی دارد. پرش عضلانی، گرفتگی عضلات، کشیدگی عضلات، و
ادامه مطلب / دانلود
