نتايج جستجو مطالب برچسب : خال

آیا خال را باید به تیغ جراحی سپرد؟

از آن خال هندوی معروف یار حافظ که شاعران زیادی را به خود مشغول داشته، زمان زیادی می‌گذرد. حالاشاعران شیرین گفتار شوخ طبعی هم پیدا شده‌اند که سفارش می‌کنند «خال یار» را به تیغ «تیمار» بسپارید. خال‌هایی که آن‌طور که «ظهیری» متخصص پوست و مو می‌گوید انواعی دارد. او «خال» را این‌طور تعریف می‌کند: «سلول‌هایی در بدن به نام ملانوسیت‌ وجود دارد که منشأ جنینی دارند، اگر این سلول‌ها تکثیر شوند وتوده‌ای ایجاد کنند خال ایجاد می‌شود.» به گفته او خال‌ها انواع متعددی دارند که اگر متصل به لایه بازال(تحتانی‌ترین لایه سلولی)، لایه‌ای که بین اپیدرم و درم قرار دارد باشند به آنها خال «جانکشنال» می‌گویند.»

تماس با نور آفتاب در ایجاد این نوع خال‌ها نقش اساسی دارد. همچنین جانکشنال‌ها در کودکان و نوجوانان ظاهر می‌شود. او یک هشدار هم می‌دهد: «خال جانکشنال اگر بعد از ۳۰سالگی ایجاد شود باید به بدخیمی شک کرد.»

به گفته ظهیری این خال‌ها را بیشتر در کف دست و پا و ناحیه تناسلی مشاهده می‌کنید. ظهیری درباره خال اسپایلوس نوعی خال نرم و صاف هم می‌گوید: «این خال یک ضایعه مدور و مسطح به رنگ قهوه‌ای کمرنگ است که داخل آن نقاط تیره، قهوه‌ای تیره یا سیاه دیده می‌شود.» او «اسپایلوس» را یک خال «خوش خیم» می‌داند. او محل ظهور خال دیگری به نام «خال آبی» را اسکایپ (پوست جمجه) و باسن می‌داند و می‌گوید: «در هنگام مهاجرت ملانوسیت‌ها تعدادی از آنها در ناحیه عمقی پوست بدن یعنی در درم یا هایپودرم باقی مانده و خال آبی را ایجاد می‌کند.»

به گفته ظهیری خال spitz nevus نیز بیشتر در اطفال دیده می‌شود: «شایع‌ترین محل در ساق پا و صورت است. پر عروق بوده و به صورت برجستگی‌های قرمزرنگ دیده می‌شود.»

او در توصیف خال دیگری به نام halo nevus هم می‌گوید: اطراف این خال یک هاله دبیک مانته یا بی‌رنگ ایجاد می‌شود. گاه ممکن است این هاله اطراف ملانو هم دیده شود. او تأکید می‌کند در این موقعیت باید به ویژگی خال مرکزی توجه کرد. ظهیری به نوع خوش خیم این خال اشاره می‌کند و می‌گوید: «بتدریج پسروی می‌کند واز بین می‌رود.» او خال‌های ذکر شده در بالا را خال‌های تیپیکال معرفی می‌کند و می‌گوید: «این خال‌ها نیازی به برداشته شدن ندارند مگر قطر بالای ۶ میلی متر داشته باشند.»ظهیری بحث را به سمت خال‌های «آتیپیکال» می‌برد و آنها را خال‌هایی غیرقرینه، دارای حاشیه نامنظم و رنگی غیر یکنواخت توصیف می‌کند: «علاوه بر خال‌هایی با قطر بیشتر از ۶ میلیمتر این خال‌ها هم باید برداشته شوند.» به توصیه دکتر ظهیری این خال‌ها باید به صورت دوره‌ای معاینه شوند، از ضایعات عکس تهیه شود تا پزشک معالج در معاینات بعدی متوجه تغییرات آنها شود. چون ممکن است در این خال‌ها تغییراتی پیدا کرده و به ملانوم بدخیم تبدیل شود.»

او در پاسخ به این سؤال که «ملانوم بدخیم» چیست می‌گوید: «ریزفاکتور ملانوم بدخیم، پوست روشن و سابقه آفتاب سوختگی است که به طور طبیعی بین تماس دوره‌ای شدید با آفتاب نسبت به تماس مزمن و خفیف با ملانوم بدخیم ارتباط بیشتری وجود دارد. همچنین سابقه خانوادگی یا شخصی ملانوم؛ ابتلا به خال آتیپیک در فرد و خال مادرزادی از دیگر ریزفاکتور‌های ملانوم بدخیم است.» به گفته این پزشک این خال‌ها معمولاً علامتی ندارند اما گاهی ممکن است با خارش، خونریزی ودرد همراه باشند.

ظهیری درباره خالی که بعد از برداشته شدن دوباره برمی‌گردد تأکید می‌کند که حتماً باید بیوپسی شده و از نظر پاتولوژی بررسی شود. او در پاسخ به این سؤال که چه افرادی مستعد برگشت دوباره خال هستند می‌گوید: «کسانی که سابقه ژنتیکی و خانوادگی ملانوم بدخیمی خال دارند.» در کسانی هم که سابقه خانوادگی خال‌های متعدد دارند یا دربدن خودشان خال‌های متعددی وجود دارد.

آیا خال را باید به تیغ جراحی سپرد؟

روشهای برداشتن خال

تماس با نور آفتاب در ایجاد این نوع خال‌ها نقش اساسی دارد

چه خال‌هایی را برداریم؟
به گفته ظهیری خال‌هایی که در اصطکاک و تحرک مداوم هستند بهتر است برداشته شوند البته نه از نظر ریسک بدخیمی بلکه ممکن است این خال ها زخمی شده ومشکلات متعددی را به وجود بیاورند.

کک مک خال نیست و ایجاد خال تکثیر سلولی زیاد است اما در کک مک سلول ها تکثیر نمی‌شوند فقط تولید ملانین زیاد می‌شود. کک مک درمان قطعی ندارد فقط می توان از بروز و تیره رنگ شدن ضایعات جلوگیری کرد.

به گفته او برای برداشتن خال‌ها روش‌های متعددی وجود دارد که از جمله می‌توان برش و برداشتن و بخیه خال مورد نظر، دستگاه آر اف جراحی که نیازی به برش و برداشتن ندارد و… اشاره کرد. همچنین ظهیری روش تراشیدن خال را توصیه نمی‌کند و می‌گوید: «برداشتن خال منجر به ملانوم بدخیم نمی‌شود مگر خال‌هایی که احتمال بدخیمی داشته باشند. بنابراین قبل از برداشتن خال باید آزمایش و معاینات لازم درباره خال انجام گیرد.» او همچنین توصیه می‌کند: «خال‌هایی برداشته شود که احتمال بدخیم شدن دارند یا از لحاظ زیبایی و عملکرد برای بیمار مشکل ایجاد می‌کنند.» به گفته این متخصص با دست زدن و دستکاری کردن خال معمولاً خال بدخیم نمی‌شود اما توصیه می‌شود

ادامه مطلب / دانلود

علت بوجود آمدن خال در صورت چیست؟

خال یک اصطلاح عمومی است که طیف وسیعی از ضایعات پوستی را دربرمی‌گیرد. این ضایعات در اثر بر هم خوردن ترکیب طبیعی ساختمان پوست به وجود آمده و ناشی از کاهش یا عملکرد غیرطبیعی یک یا چند بافت می‌باشند.

خال‌ها براساس نوع بافت غیرطبیعی نامگذاری می‌شوند؛ مانند خال سلول رنگدانه‌ساز، خال عروقی، خال چربی و … بنابراین آنها می‌توانند به شکل‌ها و رنگ‌های متنوع، در نقاط گوناگون بدن و در سنین مختلف تظاهر کنند. اما خالی که از همه شایع‌تر است و همه آن را می‌شناسند، خال سلول‌های رنگدانه‌ساز می‌باشد. تقریباً همه افراد این نوع خال را دارند و در بعضی‌ها تعداد آن به ۴۰ عدد یا حتی بیشتر می‌رسد. بیشتر مردم فکر می‌کنند خال‌ها فقط به شکل لکه‌های قهوه‌ای تیره هستند؛ در حالی که تنوع گسترده‌ای از نظر شکل ظاهری دارند. گاهی وجود خال از نظر ظاهری لطمه‌ای به زیبایی فرد نمی‌زند، ولی بعضی خال‌ها ظاهر ناخوشایندی دارند.

خال‌ها به تنهایی یا به صورت گروهی می‌توانند در هر جایی از بدن ظاهر شوند. نکته مهم اینکه آنها یک شکل نیستند. برخی همسطح و بعضی برجسته و گوشتی؛ همچنین ممکن است همرنگ پوست و یا به رنگ صورتی، قهوه‌ای روشن، قهوه‌ای تیره و حتی آبی مایل به سیاه، یکنواخت و یا نقطه نقطه باشند. خال‌ها می‌توانند گرد یا بیضی و یا شکل نامنظم داشته باشند. گاهی روی بعضی خال‌ها چند تار مو دیده می‌شود.

خال یک اصطلاح عمومی است که طیف وسیعی از ضایعات پوستی را دربرمی‌گیرد

انواع خال
خالهای ملانوسیتی اکتسابی
این خالها بیشتر در دوران کودکی وجود دارند و در اکثر افراد فاز نسبتا گذرایی از رشد اولیه یک خال مرکب هستند که در بزرگسالی به خال مرکب تبدیل می‌شوند. از نظر بالینی نیز به صورت یک ماکول پیگمانته (تغییر رنگ پوست در اثر ازدیاد ملانین یا انبساط رگهای خونی) اندکی برجسته یا پهن هستند. که اندازه‌ای بین یک میلیمتر تا یک سانتیمتر دارند. رنگ این خالها از قهوه‌ای روشن تا تیره متغیر است، گرد یا بیضی و متقارن است و شایعترین محل آن در کف دست و پا می‌باشد.

خال مرکب
به شکل یک پاپول بزرگ برجسته ، مدور یا بیضی و متقارن بوده، رنگ آن از قهوه‌ای روشن تا تیره متغیر است. در دوران بلوغ ، اغلب خالهای مرکب درشت و پررنگ‌تر بوده و موهای زبری از داخل آنها به خارج رشد می‌نماید. این ضایعات می‌توانند در هر نقطه‌ای از سطوح جلدی – مخاطی ، ملتحمه و حنجره دیده شوند. شایعترین محل آنها در تنه بدن می‌باشد.

خال داخل درمی
این نوع خالها به صورت پاپولهای گنبدی ، کروی و نرمی هستند که هیچگاه دچار پیگمانتاسیون شدید نمی‌شوند و رنگ آنها قهوه‌ای کمرنگ بوده که به تدریج تبدیل به قرمز گوشتی می‌شوند. گاهی نیز ممکن است چند عدد مو در داخل آنها جوانه بزند. این خالها معمولا کم عروق هستند ولی گاهی پرعروق می‌شوند. این نوع خالها عمدتا در بالغین دیده می‌شوند.

درمان
بیشتر خالهای ملانوسیتی ، خوش خیم هستند و نیازی به برداشتن آنها نمی‌باشد به جز در موارد زیر: هر خالی که در یک فرد بزرگسال به رشد خود ادامه دهد یا دچار تغییر شکل شود، هر خالی که دارای یک یا چند عدد از نماهای غیر معمول باشد. براساس یک قانون باید کلیه خالها را بعد از برداشتن برای آزمایش آسیب شناسی ارسال نمود.

خالهای ملانوسیتی مادرزادی
در بدو تولد ممکن است بسیار کم رنگ باشند و به همین دلیل ممکن است به آنها توجه نشود. خالهای ملانوسیتی مادرزادی کوچک و متوسط معمولا سرعت رشد کمتری نسبت به سرعت رشد شیر خواران دارند و با گذشت زمان کوچک می‌شوند. خالهای ملانوسیتی مادرزادی درشت معمولا بلافاصله بعد از تولد دیده شده و والدین را نگران می‌کنند. شایعترین مناطق درگیری عبارتند از: قسمت تحتانی پشت و رانها. این خالها ممکن است به اندازه‌ای بزرگ شوند که قسمتی از اندام را فرا بگیرند. در مواردی موهای زبری بر روی آنها رشد می‌کند.

تدابیر درمانی
شانس بروز بدخیمی در این خالها فقط بین ۶ – ۴ درصد در تمام عمر می باشد. خالهای کوچک و متوسط فقط در دوران بعد از بلوغ امکان بدخیمی دارند و به همین دلیل چنانچه این خالها رشد غیر طبیعی دارند تا سنین ۱۲ – ۱۰ در مورد برداشتن باید اقدام کرد. از آنجا که خالهای درشت خطر بالایی برای بدخیمی دارند و از نظر زیبایی نیز برای بیمار قابل تحمل نیستند باید حتی‌الامکان در سنین پایینتر ، برداشته شوند.

خال دیسپلاستیک
در حدود ۳ – ۲ درصد از بالغین جوان به این نوع از خالها مبتلا هستند. این ضایعات معمولا از جنس خالهای مرکب هستند و مهمترین مشخصه پاتولوژیک آنها ، وجود آتیپی ساختمانی و سلولی است. در انواع ارثی و خصوصا در افرادی که قبلا حداقل یکبار دچار ملانومای بدخیم شده‌اند، وجود این خال به عنوان یک ریسک فاکتور برای ابتلا به ملانوم بدخیم محسوب می‌شود. از نظر بالینی نیز معمولا ضایعاتی هستند که قطری بیش از ۵ میلیمتر داشته و دارای حاشیه‌ای نامنظم و درجاتی از التهاب و پیگمانتاسیون نامنظم می‌باشند.

بهترین روش برخورد با این خالها ، تهیه شرح حال و پیگیری و نظارت می‌باشد. به مجرد ایجاد هر گونه تغییری باید این خالها را برداشت.

خال هاله‌دار
خال ملانوستیکی است که توسط هاله‌ای از پوست دپیگمانته ولی نرمال ، احاطه شده است. این نوع ، از خالهای شایع بوده مخصوصا در حوالی دوره بلوغ دیده می‌شوند. شایعترین محل درگیری نیز پشت بدن می‌باشد.

تدابیر درمانی
در افراد جوان فقط نیاز به دادن اطمینان از طرف پزشک به بیمار می‌باشد. در بیماران مسن‌تر ، تشخیص افتراقی اصلی این ضایعه ، ملانوم بدخیم است. باید خاطر نشان کرد که هاله دپیگمانته در ملانوم بدخیم ، نامنظم بوده و ضایعه مرکزی نیز دارای مشخصات ملانوم بدخیم می‌باشد. در صورت وجود هر گونه شک بالینی باید اقدام به برداشتن خال کرد.

خال آبی
به صورت یک پاپول آبی رنگ با سطح صاف و اندکی برجسته می‌باشد که معمولا قطری کمتر از یک سانتیمتر دارد. شایعترین محل درگیری اندامها ، سر و صورت است. این خال را به دو نوع شایع و سلولی تقسیم می‌کنند. رشد پیشرونده و تبدیل این خال به ملانوم بدخیم نادر است.

تدابیر درمانی
در صورتی که از نظر زیبایی مساله ساز باشد می‌توان آن را توسط جراحی خارج نمود. باید توجه داشت که این خالها باید به صورت عمقی و تا چربی زیر جلوی برداشته شوند، زیرا در غیر این صورت ممکن است دچار عود شوند.

روشهای برداشتن خال
برای برداشتن خال سه روش سوزاندن،لیزر و جراحی وجود دارد. در روش سوزاندن به وسیله اتصال جریان برق،خال سوزانده می‌شود.این روش بیشتر برای برداشتن خال‌های ریز و سطحی کاربرد دارد.
در روش جراحی که پرکاربردترین روش برای برداشتن خال است خال از عمق پوست به همراه کمی از اطراف آن برای عود نکردن خال خارج می‌شود،این روش برای خال‌های بزرگ و برجسته که عمق زیادی در پوست دارند مناسب است.
لیزر کردن مانند سوزاندن است اما از امواج لیزر استفاده می‌شود و نباید بیماران تصور کنند به هیچ عنوان جای خال با لیزر کردن باقی نمی‌ماند بنابراین فقط خالهای ریز و سطحی را می‌توان با لیزر برداشت.

ادامه مطلب / دانلود

اگر صبر داشته باشید می توانید خالهایتان را با عسل درمان کنید.

از بین بردن خال های صورت

روشهای مختلفی برای از بین بردن خال ها وجود دارد . برخی از این روشها خیلی پر هزینه و دردناک است اما روش های خانگی بدون درد و هزینه نیز وجود دارد و شما باید با توجه به شدت مشکلتان و مدت زمانی که برای حل این مشکل زمان دارید ، یکی از این روشها را انتخاب کنید. استفاده ازعسل ، سالهاست که به عنوان یک روش خانگی کم هزینه و موثر برای از بین بردن خال ها شناخته شده است اما مستلزم زمان و صبر است.

روش اول

هر روز صبح ، بعد از بیدار شدن از خواب مقداری عسل خالص روی خالهایتان بمالید . شبها قبل از خواب نیز این کار را انجام دهید. از آنجایی که این روش از بین بردن خال احتیاج به آمادگی ندارد ، خیلی متداول است و تعداد زیادی از آن استفاده می کنند . اگر از این روش استفاده می کنید نکته مهمی که باید در نظر داشته باشید این است که این کار را باید هر روز و بصورت متوالی انجام دهید زیرا در صورتی که با وقفه این کار را انجام دهید دوره درمان خال های شما طولانی تر می شود.

روش دوم

مقداری عسل روی خال مورد نظرتان بمالید و بصورت دوران ماساژ دهید . سپس یک چسب زخم روی آن قرار دهید تا در طول روز مرطوب باقی بماند. از این روش از بین بردن خال را هر روز فقط یکبار انجام دهید زیرا تکرار مجدد آن در طول یکروز ممکن است باعث تحریک و حتی التهاب پوستتان شود.

روش سوم

هر شب یک حوله را با آب گرم خیس کنید و آن را روی خالتان بگذارید . برای مدت ۱۵ تا ۳۰ ثانیه حوله را محکم روی پوستتان فشار دهید. این کار باعث می شود که منافذ پوست و خال باز شود و در نتیجه عسل بیشتر جذب شود . بعد حوله را بردارید و مقداری عسل خالص را روی خال بمالید و روی آن را با چسب زخم بپوشانید تا در طول شب به ملافه یا لباس شما مالیده نشود.

روش چهارم

مقداری عسل را حدود ۱۵ تا ۲۰ ثانیه در ماکروفر گرم کنید و با استفاده از انگشت اشاره و انگشت میانی مقدر از این عسل گرم شده را با قدرت روی خالتان بمالید. گرم کردن عسل هم مثل استفاده از حوله گرم باعث باز شدن منافذ می شود.

ادامه مطلب / دانلود

css.php