کد خبر : 249969 تاریخ انتشار : یکشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۶ - ۸:۰۳

حکایت های گلستان سعدی: باب هشتم، آداب 106

دو گروه از انسان ها هنگام مردن حسرت زیادی می خورند. گروه اول آنان که از مال و نعمت های دنیا بی نصیب نبودند اما به دلیل خساست و کوته نظری نتوانستند به خوبی از داشته هایشان استفاده کنند و گروه دوم آنان که درستی و نادرستی برخی چیزها را …

حکایت های گلستان سعدی: باب هشتم، آداب 106

دو گروه از انسان ها هنگام مردن حسرت زیادی می خورند. گروه اول آنان که از مال و نعمت های دنیا بی نصیب نبودند اما به دلیل خساست و کوته نظری نتوانستند به خوبی از داشته هایشان استفاده کنند و گروه دوم آنان که درستی و نادرستی برخی چیزها را متوجه شدند اما به دلیل بی توجهی بسیار و تنبلی نتوانستند به دانسته های خود جامه ی عمل بپوشاندند.

کس نبیند بخیلِ فاضل را (1)

که نه در عیب‌گفتنش کوشَد

ور کریمی دوصد گنه دارد

کرمش عیب‌ها فروپوشد

1- فاضل: دانشمند، صاحب هنر.

پینوشت: کتاب آقای «محمد محمدی اشتهاردی»

به این پست امتیاز دهید
دسته بندی : ادبیات و مذهب ، داستان کوتاه و بلند بازدید 628 بار
دیدگاهتان را بنویسید

css.php