حکایت های گلستان سعدی: باب هشتم، آداب 89
اگر آتش قهر (خداوند) شعله ور گردد پیامبران و اولیا نیز از ناتوانی سر فرود می آورد (1) و اگر کوچک ترین غمزه ی (2) لطف و مهربانی نشان دهد، خطاکاران را به خوبان نزدیک می کند و در یک جایگاه قرار می دهد. گر بهمحشر خطابِ قهر کند انبیا …
اگر آتش قهر (خداوند) شعله ور گردد پیامبران و اولیا نیز از ناتوانی سر فرود می آورد (1) و اگر کوچک ترین غمزه ی (2) لطف و مهربانی نشان دهد، خطاکاران را به خوبان نزدیک می کند و در یک جایگاه قرار می دهد.
انبیا را چه جایِ معذرت است
پرده از رویِ لطف، گو، بردار (3)
کاشغیا را امیدِ مغفرت است (4)
1- سر فرود می آورند: کاری ساخته نیست و تسلیم خواسته او می شوند.
2- غمزه: اشاره با چشم و ابرو. پلک زدن از روی ناز و کرشمه. (در اینجا منظور گوشه چشمی است)
3- پرده از روی لطف گو بردار: بگو با مهربانی و لطف به حساب ما رسیدگی کن و اسرار ما را نمایان ساز.
4- که اشغیا را امید مغفرت است: اشاره دارد به انسان های روسیاه و خطاکار ، (که خطاکاران امید آمرزش و بخشش گناهان را دارند)
پینوشت: کتاب آقای «محمد محمدی اشتهاردی»