مرگ و زندگی برای امتحان انسانهاست

مرگ و زندگی برای امتحان انسانهاست

ملک یعنی فرمانروایی و این سوره مکی است. در آیه نخست این سوره می خوانیم: پر خیر و برکت است آنکه فرمانروایی به دست اوست و او به هر چیزی تواناست.

آری هر چیزی که انسانها از آن بهره مندند، سرچشمه آن خیر، خداست. نعمت های رنگارنگ و مختلفی که ما انسانها غرق در آن هستیم، همه از اوست. نعمت هایی چون طبیعت زیبا، روزی، سلامتی، عقل و… که به شمارش در نمی آیند، همه از جانب خدای مهربان است که فرمانروای همه هستی است. وجود هر چیز از او، و به اراده و تحت فرمان اوست. صاحب ملک است و مالک دنیا و آخرت است.

در آیه دوم هدف از آفرینش انسان را بیان می کند و می فرماید:

همان که مرگ و زندگی را پدید آورد که شما را بیازماید تا کدامتان نیکوکارترید، و اوست قدرتمند و آمرزنده.

آنها که زندگی دنیا را جز برای لذت بردن و کامرانی نمی دانند، کاملا در اشتباهند. مرگ و زندگی برای امتحان انسانهاست تا آشکار شود که اعمال کدام یک از آنان نیکوتر است. بهره مندی های واقعی در آخرت است یعنی پس از امتحان در این دنیا.

پس هدف از زندگی را نباید مانند بسیاری از مردم اشتباه بگیریم. دنیا محل کشت است و آخرت برای برداشت. آنها که در زمان کشت، خواب و راحتی را بر می گزینند و تن به کار نمی دهند، در فصل درو بی بهره و در حسرت و خسرانند. بیشترین بهره از آن کسانی است که از زمین خوب و بذر مرغوب و باران رحمت، بیشترین استفاده را ببرند.

در آیه 15 زمین را ذلول معرفی می کند. ذلول به معنی مرکب رام و راهوار است. مرکبی که اضطراب و چموشی ندارد و به آسانی می توان بر آن سوار شد. در نامگذاری زمین به ذلول، اشاره ای است روشن به اینکه: زمین نیز یکی از سیارات است. این همان حقیقتی است که علم هیئت، پس از قرنها بدان دست یافت. وقتی گالیله پس از اینکه قرنها از نزول قرآن می گذشت از حرکت زمین سخن گفت، با کمال تأسف کلیسا او را سخت به محاکمه کشید.

در اینجا اگر دقت کنیم وجهی از معجزه بودن قرآن برای ما روشن می شود:

ترجمه آیه چنین است:

اوست کسی که زمین را برای رام و هموار کرده است، پس در اطراف و جوانب آن رهسپار شوید و از روزی (خدا) بخورید و (بدانید که) به سوی او برانگیخته می شوید.

پینوشت: گلستان سوره‌ها – ص 109