چرا به حضرت زینب (س) عابده آل علی می گویند؟

عابده آل علی: [۱] به معنای پارسای خاندان علی

عبادت زینب کبری سلام الله علیها به معنای خاص، یعنی اوج خضوع در برابر ذات الهی وی را به مقامی رسانده بود که سید الشهدا علیه السلام از وی می خواهد «یا اختاه، لاتنسی فی نافله اللیل» یعنی ای خواهر مرا در نماز شب فراموش نکن.[۲]

زینب کبری سلام الله علیها در تمام لحظه‌ های سفر از یاد خدا غافل نبود و حتی در موقع ایراد خطبه ها در کوفه و شام به توحید و یگانگی خداوند اشاره می کرد و حکومت امویان را پوچ و بی مایه توصیف می کرد و در جواب ابن زیاد که جریان کربلا را به اراده خدا نسبت می داد ، آن حضرت کشته شدن در کربلا را خواست خدا می دانست و برای اهل بیت تسلیم شدن در برابر خدا را عین ایمان می دانست و مبارزه با ستمگران و آنانی که خود را خلیفه خدا می‌ دانستند وظیفه خود می دانست و می گفت باید در زمین حکومت توحیدی بر قرار شود توحیدی که تخلیه زمین از خدایان گوناگون باشد. این نکته بدان خاطر است که مقوله توحید به هیچ عنوان در جان حاکمان بنی امیه جای باز نکرده بود و آنان آیه‌ های قرآن را هر طور می‌ خواستند و به نفع آنان بود تفسیر می کردند.

با تعمق در زندگی عبادی حضرت زینب در می‌ یابیم که وی به هدف آفرینش عمل نموده است: و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون[۳]

علامه طباطبایی در تفسیر این آیه می‌ فرماید: خدا انسان را خلق کرده و غایت خلقت وی را که در واقع سعادت او می‌باشد و نیز منتهای کمال او را در بر دارد در تقرب عبودی قرار داده است.[۴]

حضرت زینب سلام الله علیها تمام شبش را همچون مادر گرامیش به عبادت می‌پرداخت و هیچ گاه تهجد را ترک نکرد لذا ملقب به «عابده آل علی» شد.[۵]

پی نوشت ها:

[۱] شاکری، العقیله و الفواطم، ص ۸٫

[۲] صادقی اردستانی، زینب قهرمان دختر علی، (نشر مطهر، تهران، ۱۳۸۱ش)، ص ۸۸٫

[۳] ذاریات، ۵۶٫

[۴] طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، (بیروت، موسسه اعلمی، چ ۵، ۱۴۰۳ ق) ج ۲۰، ص ۳۵۲٫

[۵] نقدی، الانوار العلویه، (نجف، مطبعه الحیدریه، ۱۳۸۱ش)، ص ۶۱٫