خواص درمانی گزنه

[box type=”shadow” align=”” class=”” width=””]ریشه‌ها و گل‌ها محتوی کومارین است. این ماده دارای خاصیت ضد التهاب می‌باشد.[/box]

گزنه، گیاهی علفی و پایدار با ساقه‌‌های راست، ریشه‌های خزنده و برگ‌هایی قلبی شکل است که بر روی آنها و ساقه، کرک‌های مویی حاوی اسید فرمیک وجود دارد که در هنگام تماس با پوست بدن باعث سوزش و خارش می‌گردد. قسمت مورد استفاده گیاه برگ‌ها، دانه‌ها و ریشه‌ها است. زمان جمع‌آوری آن هنگامی است که گیاه جوان، نازک و سبز روشن بوده و ارتفاع آن حدود ۲۵-۲۰ سانتیمتر می‌باشد.

ترکیب شیمیایی گزنه

– ریشه‌ها و گل‌ها محتوی کومارین است. این ماده دارای خاصیت ضد التهاب می‌باشد. همچنین ریشه‌ها دارای لیگنان و خاصیت ضدسرطانی می‌باشند.
– مصرف عصاره ریشه این گیاه موجب کندی رشد سلول‌های بدخیم غدد پروستات می‌شود.
– برگ‌های این گیاه دارای گلوکوزید‌ها، ویتامین‌های، C، B کمپلکس، K و املاح معدنی کلسیم، منیزیم، پتاسیم، روی، سلنیوم و سلیکون است.
– لکتین‌ها که گروهی از پروتئین‌های طبیعی هستند در این گیاه یافت می‌شوند و باعث کاهش التهاب پروستات می‌گردند.
– این ماده مانع فعالیت سیتو مگالوویروس یا ویروس‌های بزرگ شده و باعث مهار ویروس بیماری ایدز (HIV) می‌گردد.
– گزنه ادرارآور است و در درمان دردهای مفصلی به کار می‌رود. همچنین برای درمان فلج ناشی از ضایعات عصبی، کاهش فعالیت عضلات و درد آنها می‌توان از این گیاه استفاده کرد.
– درد، خارش و سوزش به وجود آمده از این گیاه را می‌توان با به کار بردن مایع به دست آمده از همین گیاه بر طرف نمود.
– این گیاه از زمان‌های قدیم، برای درمان روماتیسم، اگزما، آرتروز، نقرس و کم خونی به کار می‌رفته، در حال حاضر نیز از آن در درمان بیماری‌های مجاری ادرار و پروستات استفاده می‌شود.
– از تمام قسمت‌های گیاه (شامل ریشه، ساقه و برگ) به صورت دم کرده، می‌توان برای مقاصد فوق و از بین بردن سنگ کلیه و بیماری‌های دیگر بهره گرفت.