آداب صرف غذا

در بسیاری از کشورهای دنیا، از جمله آمریکا، یکی از مهم‏ترین بخش‏های مصاحبه برای استخدام افراد در پست‏های مهم و انعقاد قراردادهای بلند مدت، صرف شام و یا ناهار با متقاضی استخدام است. بسیاری معتقدند که افراد بخش پنهانی از شخصیت خود را که در هنگام مصاحبه در محل کار قابل شناخت نیست، در هنگام صرف غذا ناخواسته نشان می‏دهند. رعایت درست آداب صرف غذا می‏تواند تاثیر بسیار مثبتی از شما در ذهن کارفرمای آینده شما داشته باشد. آنچه می‏خوانید، چند نمونه از مهم‏ترین آداب صرف غذا است.

هرگز، هرگز و هرگز نه آرنج خود را روی میز تکیه دهید و نه دست های خود را روی زانو و یا زیر میز بگیرید. هر دو این موارد از ابتدایی‏ترین اصول سر میز نشستن است.

اگر جایی دعوت شده‏اید که از قبل محل نشستن شما سر میز مشخص شده است، همان جا بنشینید. جای خود را عوض نکنید. میزبان شما حتماً به دلیل خاصی تصمیم گرفته است که محل خاصی  را به شما اختصاص دهد، با تغییر جای خود، تمام برنامه‏های وی را نقش بر آب می‏کنید.

موبایل خود را خاموش کنید و توجه کنید که آنرا روی میز قرار ندهید. جیب و یا کیف شما باید بالاخره به یک دردی بخورد! اگر احیاناً تلفن شما زنگ خورد، آنرا جواب ندهید، لطفاً آنرا خاموش کنید و از میزبان عذرخواهی کنید. اس ام اس بازی هم نکنید.

قبل و یا بعد از غذا، جلوی بقیه دارو نخورید. اگر مصرف دارو برای شما حیاتی است، مثل بیماران دیابتی که حتماً نیاز به انسولین دارند، این کار را حتی المقدور به دور از چشم بقیه انجام دهید. لطفاً جلوی بقیه از خلال دندان استفاده نکنید، اصلاً منظره جالبی نیست.

حواستان باشد که لیوان شما، سمت راست بشقاب قرار دارد، مواظب باشید که لیوان نفر کنار دستی را اشتباهاً استفاده نکنید.

اگر همچنان میل به غذا دارید، چاقو و چنگال خود را در حالت عقربه های ساعت در ۴ و ۸ قرار دهید، در غیر اینصورت چاقو و چنگال را به صورت مورب ولی موازی با یکدیگر در بشقاب قرار دهید

غذای خود را تا ته بخورید و بشقاب را خالی کنید. این‏که مقداری از غذا را در بشقاب باقی بگذارید در هیچ کجای دنیا پسندیده نیست، نمیدانم چرا برخی در ایران هنوز بر خلاف این فکر میکنند.

یاد بگیرید که چگونه از چاقو و چنگال استفاده کنید. اصولاً دو شیوه برای این کار وجود دارد، شیوه انگلیسی، و شیوه فرانسوی. شیوه انگلیسی در امریکا مرسوم است و شیوه فرانسوی در اروپا. در شیوه فرانسوی، چاقو را همیشه باید با دست راست نگه‏دارید ‏و چنگال را با دست چپ. برای بریدن غذا، از چاقوی دست راست استفاده میکنید و غذا را با چنگال دست چپ به دهان می‏برید. در آمریکا، پس از بریدن غذا، چنگال از دست چپ به دست راست منتقل شده و با دست راست، غذا را به دهن می‏برید. به نظر من شیوه فرانسوی، بسیار راحت‏تر و معقول‏تر است. انتخاب بین این دو بستگی به محلی دارد که در آن به صرف غذا دعوت شده‏اید.  هرگز چاقو را به دهان نبرید. اگرچه در بسیاری از فرهنگ‏ها این امر کاملاً عادی است، در امریکا و اروپا کار پسندیده‏ای نیست. اگر سر میز ماهی سرو میشود، دو چاقو کنار دست شما خواهد بود. چاقوی ماهی و چاقوی استیک. چاقوی ماهی، نوک تیز تر است و سر آن حالتی مثلثی شکل دارد، به این دلیل که راحت تر بتوانید تیغ و پوست ماهی را جدا کنید. این چاقو را باید همانطور که مداد را در دست میگیرد، استفاده کنید. چاقوی استیک که تیغه آن اره ای شکل است، برای صرف همه غذاها به جز ماهی استفاده میشود. این چاقو را باید به گونه ای در دست بگیرید که انگشت اشاره شما بالای تیغه قرار داشته باشد.

فرقی ندارد که چه غذایی سفارش داده‏اید، نان همیشه روی میز خواهد بود و به احتمال بسیار زیاد، بشقاب کوچکی کنار بشقاب اصلی برای آن در نظر گرفته اند. از ظرف نان، قطعه اول را بردارید، آنرا در بشقاب کوچک مربوط به آن قرار دهید و هرگز نان را درسته گاز نزنید. تکه ای کوچک از آنرا جدا کنید و اگر میل داشید، با کمی کره صرف کنید. یادتان باشد که چاقوی کره را دوباره به ظرف آن برگردانید. اگر بشقاب نان روی میز نبود، نان را روی دستمال رومیزی قرار دهید نه در بشقاب.

اگر کسی از شما خواست نمک و یا قلفل را به او بدهید، باید هر دو را به وی بدهید، نه تنها یکی از آنها را.

به غذای خود سس گوجه فرنگی نزنید. اساساً سس گوجه فرنگی روی میز نیست و اگر شما آن‏را درخواست کنید، به نوعی توهین آمیز است، مخصوصاً اگر پیتزا می‏خورید! هرچند برای ما ایرانی‏ها خیلی سخت است که پیتزا را بدون سس گوجه فرنگی متصور شویم. در بسیاری از رستوران‏های پیتزا، حتی اگر تقاضای سس گوجه فرنگی کنید، در کمال تعجب میشنوید که به شما میگویند: “نداریم!”.

باید با نفر کنار دستی خود خوش و بش کنید، حتی اگر با او آشنایی ندارید.

برخلاف ایران، در آمریکا خیلی مرسوم است که بعد از صرف غذا در رستوران، باقی مانده غذا را با خود ببرید، هرگز در یک شام رسمی اینکار را نکنید! مگر اینکه تصور بقیه از شما به اندازه باقی مانده غذایتان مهم نباشد.

فقط غذای خودتان را بخوردید. این فکر این به سرتان نزند که غذای خود را با نفر کنار دستی، شریک شوید.

مهم‏تر از همه اینکه به غذا خوردن دیگران دقت کنید. نکته‏های فراوانی هست که نه من میدانم و نه میتوان همه را اینجا نوشت اما به راحتی با دقت کردن به غذا خوردن دیگران، در طول دو یا سه جلسه می‏توانید یادبگیرید.