پندار اکبری بازیگر فیلم فاصله ها
پندار فرزند اول عبدالرضا اکبری یک تدوینگر- بازیگر است. او در مجموعه «تلاش» و « زمزمه محبت» به کارگردانی پدرش «عید آن سال» به کارگردانی سعید ابراهیمیفر سریال «نو عروس» سریال«پشت صحنه» و«بوی غریب پاییز» و به تازه گی در سریال فاصله ها بازی کرده است.با او درباره فعالیتش در عرصه …
او در مجموعه «تلاش» و « زمزمه محبت» به کارگردانی پدرش «عید آن سال» به کارگردانی سعید ابراهیمیفر سریال «نو عروس» سریال«پشت صحنه» و«بوی غریب پاییز» و به تازه گی در سریال فاصله ها بازی کرده است.با او درباره فعالیتش در عرصه بازیگری و تدوین گفتوگو می کنیم.
آنطور که از صحبتهای پدرتان متوجه شدیم شما علاوه بر کار تدوین، دستی هم در کار بازیگری دارید و البته طبق گفته پدرتان خیلی گزیده کار میکنید.
شاید بیشتر به دلیل کسب تجربه باشد. به هرحال در این چند سال که بابا بازی داشته و تجربههای مختلفی به دست آورده، من هم براساس این تجربهها سعی کردهام تا به قول معروف آهسته و پیوسته عمل کنم. نمیخواهم که یک شبه رهصد ساله را طی کنم، چون در این صورت خیلی زود به پایان میرسم. دوست دارم قدمهای محکمی بردارم و انتخابهای بهتری داشته باشم.
- فعالیت شما در زمینه تدوین چقدر در تصمیمگیریهای شما برای انتخاب یک نقش تأثیر داشته است؟
البته بیتأثیر هم نبوده ،چون این هنر آنقدر کامل هست که احساس نیاز برای فعالیت در کار دیگر مثل بازیگری را پیدا نمیکنی؛ اما چیزی که هست من براساس علاقهام به این هنر رو آوردم. البته بد نیست عنوان کنم که مونتاژ برخلاف بازیگری که در جمع حضور داری و دیده میشوی، کاری است که مدام در پشت صحنه هستی و دائماً مشغول کار، بنابر این کمتر در جمع حضور داری.
-
در باره تدوین بیشتر صحبت کنید.
تدوین در واقع عرضه نهایی یک مجموعه تلویزیونی ، یا یک فیلم سینمایی است. زمانی که بازیگر و کارگردان و دیگر عوامل فعالیت خود را انجام میدهند ،مجموعه این فعالیتها روی یک فیلم یا نگاتیو ضبط و به دست تدوینگر سپرده میشود. از آنجا که این مجموعهها به صورت تکهتکه است، تدوینگر آن را یک دست کرده و ریتمگذاری میکند. یک تدوینگر (مونتور) میتواند با انتخاب یک تصویر، مسیر یک فیلم را تعیین کند.
با این توضیح ها یک تدوینگر هم باید از سطح علمی بالایی برخوردار باشد؟
صددرصد. به هر حال فرد باید ریتم و تصویر را بشناسد و مطالعه زیادی در این زمینه داشته باشد. نکته جالبی که دوست دارم در باره تدوین برای نوجوانها عنوان کنم این است که تدوین، مخصوصاً تدوین کامپیوتری، مثل بازی کردن با یک پازل است، چون شما تکههای تصویرها را کنار هم میچینید و از کنار هم قرار دادن تصویرهای چیده شده یک مجموعه میسازید. در واقع شما با تصویر بازی میکنید و با خوب بازی کردن میتوانید روند یک فیلم را تغییر دهید.
-
بپردازیم به بازیگری؛ آیا علاقه شما به بازیگری به دلیل حضور پدرتان در این رشته ایجاد شده است؟
به هر حال این علاقه از کودکی با من بوده و من مدتی خیلی تفریحی به این قضیه نگاه میکردم تا اینکه وارد کلاسهای بازیگری پدرم شدم و دوره بازیگری و کارگردانی را آنجا گذراندم. علاقه و اعتماد به نفسم نسبت به کار بازیگری از آن زمان به بعد خیلی بیشتر شد و از سال ۸۰ به بعد تقریبا حرفهای این کار را دنبال کرده و در چند مجموعه و یک تله فیلم بازی کردم.
-
چند ساله بودید که برای اولین بار جلوی دوربین رفتید؟
بار اولی که مقابل دوربین قرار گرفتم، تقریباً ۱۵-۱۶ ساله بودم. اتفاقاً در فیلمی بازی کردم که پدرم همبازیام بود.در این سن و سال آدم چندان حرفهای به کار نگاه نمیکند؛ بنابر این همهچیز برایش رنگ و بوی دیگری دارد. برای من هم از این که در کنار کسانی بازی میکردم که زمانی بازیهایشان را در سینما و تلویزیون میدیدم و به کارشان علاقه
داشتم، ضمن اینکه باور کردنی نبود، بسیار لذتبخش هم بود.مثلاً من کارهای آقای رضا فیاضی و آتنه فقیه نصیری را دوست داشتم و یا به فیلمهای آقای یاسینی، که برای گروه کودک برنامه میساخت، خیلی علاقه داشتم.
-
آیا شما هم مثل پدرتان این حرفه را از همان دوران نوجوانی انتخاب کرده بودید؟
راستش من چندان شاگرد زرنگی نبودم، بنابر این خودم را قانع کرده بودم که مثل خیلیهای دیگر به دکتری و مهندسی فکر نکنم. درباره هنر هم خیلی جدی نبودم. اما با توجه به شرایط سنیام دوست داشتم خلبان و یا یک فوتبالیست شوم. به هر حال این دوران خاص و پر از هیجان را گذراندم و بالاخره در رشته عکاسی تحصیل کردم.