بیوگرافی مواد ارایشی و تاریخچه آن

اگر ما تغییرات مد و زیبایی را از زمان اجدادمان تا کنون دنبال کنیم شاید به تمام آنها پی ببریم.آثار به جای مانده ازاجداد ما نشان می‌دهد که مواد رنگی برای رنگ کردن مو، ناخن و پوست به کار می رفته و خالکوبی نیز در آن زمان مرسوم بوده است.

خانم‌های یونانی از موادی به نام ورمیلیون برای آرایش صورت استفاده می‌کردند که به رنگ قرمز روشن بود و از ترکیب نمک‌های جیوه در ساخت آن استفاده می‌شد.

● رومی‌ها

خانم‌های رومی مخلوطی از گچ و سرب را به صورت می‌زدند تا آن را سفیدتر کنند. همچنین با رنگ‌های گیاهی، گونه‌ها و لب‌هایشان را سرخ می‌کردند و از مخلوط ذرت، شیر و آرد، ماسک‌هایی برای صورت تهیه می‌کردند که با کره مخلوط می‌شد.

رومی‌ها هم مانند یونانی‌ها و مصری‌ها حمام و نظافت را باور داشتند و خانم‌ها در موقع حمام از شیر و شراب استفاده می‌کردند.

مردان رومی نیز از عطرها و روغن برای خوشبو کردن پوست و نرم نگه داشتن آن بعد از حمام استفاده می‌کردند. شعرهای یونانی زیادی درباره نظافت، زیبایی مو و پوست و ناخن سروده شده است و نقاشی‌های بسیاری بیانگر اهمیت آن است.

● آسیایی ها

آسیایی‌ها به خصوص چینی‌ها که تاریخچه بسیار دوری درباره سلامتی دارند آراستگی را هنر به حساب می‌آوردند، به خصوص در میان افرادی که امکان استفاده از لوازم آرایش گوناگون و لباس‌های متنوع را داشتند. در ژاپن آرایش گیشاها خیره‌کننده بود و هنوزهم یک هنر باارزش به شمار می‌آید.

ایرانیان نیز همان گونه که تاریخ و شواهد نشان می‌دهد، پیرو مد و آراستگی مو و صورت و لباس بودند.

● آفریقایی‌ها

آفریقایی‌ها تحول بزرگی در آرایش مو و طراحی لباس‌های مخصوص به وجود آوردند و از رنگ‌های زیادی برای آرایش صورت خود استفاده می‌کردند که بعضی از انواع مدل مو و لباس آنها هنوز هم رایج است.

● اروپایی‌ها

در قرون وسطی بیشتر مواد رنگی روی گونه‌ها و لب‌ها زده می‌شد و چشم‌ها فقط با سرمه آرایش می‌شدند. مواد آرایشی و داروها از هم جدا نبودند ولی در اواخر قرن شانزدهم تقریبا از هم تفکیک شدند. این دوره میان کلاسیک و رنسانس بود؛ زمانی که مذهب نقش مهمی در زندگی و عقاید و رفتار اجتماعی مردم داشت.

حمام روزانه متداول نبود ولی عطر و مواد خوشبو کننده زیادی مصرف می‌شد. نقاشی‌های کلاسیک و نوشته‌ها نشان می‌دهد که چقدر آراستگی ظاهر بین مردم متداول بوده است.

یکی ازغیرعادی‌ترین مدها، تراشیدن ابروها و خط مو در پیشانی بود.آنها معتقد بودند که ابروی تراشیده چهره بسیار باهوش و متفکری به زن می دهد.در زمان الیزابت اول (۱۵۵۸ تا ۱۶۰۳ میلادی) ماسک‌های صورت متداول شدند.

در این دوره ماسک‌هایی از ترکیب پودر پوست تخم مرغ، زاج سفید، بوراکس، بادام، تخم خشخاش، شیر، شراب، کره، میوه و سبزی‌ها ساخته می‌شد. گونه و لب‌ها آرایش می‌شدند ولی آرایش چشم‌ها بسیار کم رنگ بود.