کد خبر : 247653
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۲۴ خرداد ۱۳۹۶ - ۶:۴۸
حکایت های گلستان سعدی: باب هشتم، آداب 71: حسود هرگز نیاسود
انسان حسود به سبب حسادتش به دیگران از بسیاری از نعمت های خویش محروم می ماند و همچنین نسبت به نعمت هایی که خداوند در اختیار دیگران قرار می دهد حسادت می ورزد و دیگران را به مانند دشمنی برای خود می داند. مردکی خشکمغز را دیدم (1) رفته در …
انسان حسود به سبب حسادتش به دیگران از بسیاری از نعمت های خویش محروم می ماند و همچنین نسبت به نعمت هایی که خداوند در اختیار دیگران قرار می دهد حسادت می ورزد و دیگران را به مانند دشمنی برای خود می داند.
رفته در پوستینِ صاحب جاه
مردم نیکبخت را چه گناه؟
که آن بختبرگشته خود در بلاست
که او را چنین دشمنی در قفاست (2)
1- خشک مغز اشاره دارد به انسان نظر تنگ
2- حسادت مانند دشمنی است که همیشه سایه به سایه پشت سر انسان حسود در حال حرکت است.
پینوشت: کتاب آقای «محمد محمدی اشتهاردی»
دسته بندی : ادبیات و مذهب ، داستان کوتاه و بلند
بازدید 1,968 بار