دحوالارض چه روزی است؟

دحوالارض چه روزی است؟

منظور از دحوالارض روز بیست و پنجم ذیقعده، هم زمان با دحوالارض است. «دَحو» به معنای بسط و گسترش است. بعضی نیز آن‌ را به معنای تکان دادن چیزی از محل اصلی‌اش تفسیر کرده‌اند.

منظور از دحوالارض(گسترده شدن زمین) این است که در آغاز، تمام سطح زمین را آب های حاصل از باران های سیلابی نخستین فراگرفته بود.

این آب ها، به تدریج در گودال های زمین جای گرفتند و خشکی ها از زیر آب سر برآوردند و روز بروز گسترده تر شدند. از طرف دیگر، زمین در آغاز به صورت پستی ها و بلندی ها یا شیب های تند و غیر قابل سکونت بود. بعدها باران های سیلابی مداوم باریدند، ارتفاعات زمین را شستند و دره ها گستردند. اندک اندک زمین های مسطح و قابل استفاده برای زندگی انسان و کشت و زرع به وجود آمد. مجموع این گسترده شدن، «دَحو الارض» نام گذاری می شود (مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ‏۲۶، ص ۱۰۱) بنابر این دحوالارض یعنی گسترش یافتن زمین.

دحوالارض در قرآن

در قرآن کریم به دحوالارض اشاره شده است.

1- «وَ الآرضَ بَعدَ ذَلِکَ دَحَئهَا »، (سوره نازعات، آیه 30)؛ زمین را پس از آن بگسترد.

بیشتر مفسران، در ذیل این آیه، مسئله دحوالارض را مطرح کرده اند. در کتاب های دعا و سنن امامیه روزى به عنوان «دحو الارض» ثبت شده است که روز بیست و پنجم ماه ذیقعده است، براى روزه و عبادت این روز ثواب بسیار نوشته ‏اند، و در این روز نماز و دعاى مخصوصى وارد شده است. دعاى این روز مشتمل بر مضامین عالى اخلاقى – اجتماعى و طلب رحمت و توفیق توبه و پیروزى اهل حق می باشد. گویا تعیین یک روز خاص رمزی است از دوره ‏اى که زمین از وضع پیشین متحول شده و چهره سوزان و خشمناک آن به تدریج به صورت رحمت درآمده و زمین و هوا آماده براى پیدایش آب و گیاه و انسان گشت.

2- «أَوَ لَمْ یَرَ الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالاَرْضَ کَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاء کُلَّ شَیْءٍ حَیٍّ أَفَلاَ یُؤْمِنُونَ»، (سوره انبیاء، آیه 30)؛

آیا کسانی که کفر ورزیدند ندانستند که آسمان ها و زمین هر دو به هم پیوسته بودند و ما آن دو را از هم جدا ساختیم و هر چیز زنده‏ای را از آب پدید آوردیم آیا [باز هم] ایمان نمی ‏آورند.

3- «وَ الاََرْضِ وَ مَا طَحَئهَا »، (سوره شمس، آیه 6) ؛ سوگند به زمین و آن کس که آن را گسترد. (طَحو هم به معنای دَحو یعنی گستردن می باشد.)