ناسازگارى با دیگران و عدم مدارا با اطرافیان در اسلام مورد نکوهش بوده و برای عامل خود آثار سوئی را رقم می زند، چنان که حضرت باقر (ع) فرمودند: «آن کس که ناسازگارى بهرهاش گردد ایمان از او در پس پرده رود.»
مجلسى علیه الرحمه گوید: سرّ اینکه شخص ناسازگار از ایمان دور مى شود این است که اولا: مؤمنین را آزار دهد و این مخالف ایمان است، زیرا مؤمن کسى است که مسلمانان از دست و زبانش آسوده و در امان باشند، و ثانیا بواسطه ناسازگارى از طلب دانش که بوسیله او به پایه کمال ایمان رسد محروم ماند، زیرا اسباب طلب آن برایش فراهم نگردد.
و پوشیده نماند که ناسازگارى تا آنجا نکوهیده و مذموم است که نرمش و ملایمت ممکن باشد و کار به مسامحه در دین نکشد و
ادامه مطلب / دانلود