خداوند متعال می فرماید: یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اجتَنِبُوا کثَیراً مِنَ الظَّنِّ إنَّ بَعضَ الظَّنِّ إثمٌ وَ لاتَجَسَّسُوا وَلایَغتَبْ بَعضُکُم بَعضاً أیَحِبُّ أحَدَکُم أنْ یَأکُلَ لَحمَ أخیهِ مَیتاً فَکَرِهتُمُوهُ وَ اتَّقُوا اللّه َ إنَّ اللّه َتَوّابٌ رَحیمٌ؛ اى کسانى که ایمان آوردید! از بسیارى از پندارها اجتناب کنید زیرا برخى از پندارها گناه است و تجسس نکنید و غیبت یکدیگر را روا مدارید، آیا فردى از شما دوست دارد گوشت برادر مرده خود را بخورد؟ که البته از آن بدتان مى آید و از خدا بترسید و توبه کنید که خدا توبه پذیر و بخشاینده است.
غیبت عبارت است از یاد کردن دیگرى به نوعی که اگر با خبر شود رنجیده می گردد؛ یعنى نقص کسى را نزد دیگران به قصد نکوهش ذکر کردن. این نقص ممکن است جسمانى، اخلاقى یا رفتارى باشد؛ البته باید در نزد عرف نقص قلمداد شود. غیبت صرفاً به وسیله گفتار و زبان نیست، بلکه نوشتن و اشاره کردن نیز مشمول عنوان غیبت است. پر واضح است که اگر غیبت در بین جمعیتی رایج شود، موجب کینه و حسد و بغض و عداوت شده و ریشه در جامعه می دواند و درخت دو رویی را بارور می کند و وحدت و اتّحاد جامعه را گسسته و پایه دیانت را سست می کند. از سویی این عمل عقوبات اخروی شدیدی را به همراه دارد، چنانکه در این باره امام صادق (ع) می فرمایند: مِنِ اغتابَ أخاهُ المُؤمِنَ مِن غَیرِ تِرَهٍ بَینَهُما فَهُوَ شَرَکَ الشَّیطانَ؛ کسى که
ادامه مطلب / دانلود