نتايج جستجو مطالب برچسب : علائم بیماری

تشخیص بیماری از طریق چشم ها

به گزارش میهن فال به نقل از باشگاه خبرنگاران؛ چشم ها تنها عضوی از بدن هستند که بدون نیاز به جراحی می توان به آن ها نگاه کرد و رگ ها و عصب های بینایی را دید، پزشکان این عضو بدن را به مثابه پنجره ای برای بدن معرفی می کنند.

هریک از اندام های بدن عملکرد و توانایی خاصی دارند، چشم اندام پیچیده ای است که بسیاری از پزشکان از روی آن نشانه های سرطان یا بیماری های مزمنی مانند ایدز را تشخیص می دهند، مشکلاتی مثل آب سیاه، آب مروارید و برخی لکه ها و خال های داخل چشم با معاینه تشخیص داده می شوند.

پرکاری تیروئید را از چشمانتان بفهمید

بیرون‌زدگی کره چشم از حدقه چشم یکی از بیماری های چشمی است که اغلب در بیماری گریوز یا نوعی پرکاری تیروئید دیده می‌شود. میزان برون‌زدگی چشم با وسیله‌ای بنام اگزوفتالومتر سنجیده می شود. از دیگر علائم بیماری گریوز نبض سریع و نامنظم، کاهش وزن، عصبانیت، چشم های متورم و پف کرده است.

از رنگ چشمتان بفمید آب مروارید گرفتید یا نه!

آب مروارید با کدر شدن عدسی در دید چشم تاثیر می گذارد، این بیماری در یک یا هر دو چشم رخ می دهد و به طور معمول در افراد مسن اتفاق می افتد. بنابر گزارش موسسه ملی بهداشت آمریکا بیش از نیمی از مردم در ۸۰ سالگی مورد جراحی آب مروارید یا کاتاراکت قرار می گیرند. آب مروارید از جمع شدن پروتئین در یک منطقه کوچک از عدسی به وجود می آید، کدر شدن و به رنگ سفید شیری در آمدن مردمک یک دیگر از علائم این بیماری است.

چشم هایی که کاسه خون می شوند

چشم های پر از خون هشدار جدی است و به دلیل آن که عروق سطحی قسمت سفید چشم متورم و چشم ها قرمز می شوند این حالت در اثرقرار گرفتن در معرض نور خورشید، هوای خشک، گرد و غبار، آلرژن ها و یا ورود یک آلودگی خارجی در چشم ایجاد می شود.

تغییر اندازه مردمک نشانه تومور است

برخی مواقع اتفاق عجیبی برای مردمک چشم می افتد و مردمک یکی از چشم ها بزرگتر از دیگری می شود، این نشانه نگران کننده نیست اما اغلب در ۲۰ درصد مردم دیده می شود، در برخی موارد ممکن است در اثر سندرم هونر به وجود بیاید که یکی از علائم تومور در قفسه سینه یا گردن است و به همین دلیل باید سریع درمان شود.

ایدز و سرطان از چشمانتان قابل تشخیص است

یکی از نکات مهم در مورد چشم آن است که پزشکان می توانند بیماری ایدز و بسیاری از سرطان ها را با معاینه چشم تشخیص دهند. ایدز می تواند منجر به ایجاد بیماری های جدی چشم مانند رتینیت، التهاب شبکیه و در نهایت باعث کوری شود. علایم اولیه رتینیت تاری دید، لکه های سیاه و سفید در دید ، یک نقطه کور و چشمک زدن چراغ های روشن در چشم است.

دیابت دست از سر چشم بر نمی دارد

بیماران مبتلا به دیابت ممکن است عوارض چشمی ناشی از بیماری های مزمن را تجربه کنند. این بیماران شانس بیشتری در ابتلا به گلوکوم دارند. شبکیه چشم و یا رتینوپاتی، مانند رتینوپاتی غیر پرولیفراتیو و رتینوپاتی پرولیفراتیو فشار در چشم از عوارض دیگر دیابت است.

از التهاب مفصال تا التهاب چشم

هر بیماری التهابی که بر کلاژن (جزء اصلی بافت همبند بدن ) مانند بیماری های آرتریت روماتوئید و التهاب مفاصل تاثیر بگذارد، به صلبیه یا سفیدی چشم و قرنیه نیز می تواند آسیب برساند.

ادامه مطلب / دانلود

درمان دررفتگی مفصل نوزادان

یکی از مشکلاتی که به طور مادرزادی ممکن است نوزادان را گرفتار کند، در رفتگی مفصل لگن (محل مفصل شدن استخوان ران با حفره ی استخوان لگن) است.
اگر نوزاد شما دچار این مشکل باشد، مهم است که این عارضه را در همان ابتدای زندگی تشخیص داد و درمان کرد.

این عارضه ممکن است در ابتدا مشکل مشهودی ایجاد نکند، بنابراین دکتر با معاینه، مفصل لگن را در هر بار ویزیت مورد بررسی قرار می‌ دهد تا زمانی که نوزاد به راه بیفتد.

دکتر برای معاینه ی مفصل لگن نوزاد، به آرامی استخوان‌ های ران را فشار می ‌دهد و می‌ کشد تا ببیند آیا این استخوان در حفره لگن لق می زنند یا نه. هنگامی که سن نوزاد بالاتر رفت، دکتر دو ران او را به طرفین باز می‌ کند تا ببیند آیا این استخوان ‌ها به راحتی باز می ‌شوند یا نه.

اگر مشکل مفصل لگن جدی باشد یا در ویزیت بعدی دکتر همچنان باقی مانده باشد، دکترتان ممکن است شما را به یک ارتوپد اطفال ارجاع دهد. ارتوپد اطفال پزشکی است که در مشکلات استخوان و مفاصل کودکان تخصص دارد.
ممکن است پزشک برای بررسی مفصل لگن از سونوگرافی استفاده کند. همچنین در حدود سه ماهگی نوزاد ممکن است رادیوگرافی با اشعه ایکس استفاده شود.

علائم دررفتگی مادرزادی مفصل ران:
علائم در رفتگی مادرزادی سر استخوان ران در بچه ها بسته به سن بچه متفاوت است. این علائم را معمولا در دو محدوده سنی قبل و بعد از سه ماهگی تعریف میکنند.

در ناحیه کشاله ران همه نوزادان چین های پوستی بطور طبیعی وجود دارد. در این بیماری این چین ها ممکن است در دو طرف غیر قرینه بوده و چین های کشاله ران در طرف دررفته بیشتر باشد.
مفصل ران نوزاد دچار محدودیت حرکت شده و بخصوص دو ران بچه خوب از هم باز نمیشوند و مادر ممکن است نتواند ران های نوزاد را برای تعویض پوشک خوب از هم باز کند.
تست ارتولانی و بارلو  Ortolani and barlow’s test : این تست ها به توسط پزشک انجام میشوند. پزشک نوزاد را به پشت بر روی تخت خوابانده و با گرفتن ران و ساق نوزاد، مفصل ران را با فشار دست جا میندازد و با برداشته شدن فشار مفصل دوباره در میرود.

  مفصل هیپ یکی از پیچیده‌ترین مفاصل بدن است.

تشخیص بیماری در رفتگی مفصل لگن:
DDH را در نوزادان می‌توان به چند طریق تشخیص داد که بر مبنای معاینه بالینی و مشاهده ظاهری کودک صورت می‌گیرد. از جمله این روش ها تست‌های ارتولانی، بارلو و گالزی می‌باشد.

تست ارتولانی:
دررفتگی در دوره نوزادی با تست ارتولانی تایید می‌شود. برای انجام این تست کودک را در وضعیت خوابیده به پشت قرار می‌دهیم. با یک دست لگن را و با دست دیگر زانو را به طور کامل نگه می‌داریم و هیپ را در ۹۰ درجه خم می‌کنیم. نوک انگشت اشاره و میانی روی تروکانتر بزرگ و شست در سطح زانو قرار می‌گیرد. با ابداکشن آرام هیپ با عبور سر فمور از لبه ی خلفی استابولوم و عبور آن به داخل حفره‌، کلانک ( clunck ) شنیده یا لمس می‌شود (کلانک‌وروی). سپس با ادداکشن هیپ سر فمور از استابولوم خارج می‌شود (کلانک خروجی) و مجددا” کلانک شنیده یا لمس می‌شود.

تست بارلو:
با تست بارلو می‌توان تعیین کرد که آیا مفصل هیپ قابل دررفتن است یا نه و در واقع نوعی تست تحریکی دررفتگی می‌باشد. همانند تست ارتولانی طفل باید بدون اینکه گریه کند روی تخت صاف و سفتی بخوابد و معاینه آرام صورت گیرد . هر دو هیپ را خم می‌کنیم. سمت مورد معاینه در ۴۵ درجه فلکشن و کمی ادداکشن و سمت مقابل در ۹۰ درجه فلکشن و کمی ابداکشن باشد. در این وضعیت هیپ بیشتر ناپایدار است. نوک انگشت اشاره و میانی در سطح خارجی ران روی تروکانتر بزرگ و نوک انگشت شست در قسمت میانی ران در سمت داخل قراردارد. با فشار به سمت خلف و خارج سعی در دررفتگی هیپ می‌نماییم. در مواردی که هیپ قابل دررفتن باشد سر فمور به طور کامل با ایجاد کلانک از حفره خارج می‌شود (کلانک خروجی). با حذف فشار شست و فلکشن و ابداکشن هیپ، سر فمور با ایجاد کلانک وارد حفره می‌شود (کلانک ورودی).

تست گالزی:
در این تست نیز کودک روی یک سطح صاف به پشت می‌خوابد به طوریکه زانوها و هیپ در هر طرف به صورت فلکشن باشند و کف هر دو پا باید روی سطح قرار بگیرد. در این صورت پای سمت مبتلا پایین‌تر از سمت دیگر قرار می‌گیرد.

از دیگر راه های تشخیص می توان به نوع راه رفتن در کودکان با سن بیشتر اشاره کرد که در حالت دو طرفه کودک به صورت Waddling gait و در حالت یک طرفه به صورت Telendelenburg gait راه می‌روند.

  قرینه نبودن چین های کشاله ران در دو طرف یکی از علائم دررفتگی مفصل ران می باشد.

درمان در رفتگی مادرزادی لگن:
اغلب موارد در رفتگی مادرزادی مفصل لگن با استفاده از یک بریس نرم درمان می ‌شوند. این بریس زانوهای نوزاد را در حالت باز شده به طرفین و خم‌ شده روی قفسه سینه نگه می ‌دارد. اگر نوزاد شما با این بریس تحت درمان باشد، پزشک مفصل لگن او را هر یک تا دو هفته معاینه می ‌کند، تا ببیند آیا مفصل لگن در جای خود ثابت شده است یا نه.

هنگامی که مفصل لگن جا افتاد، نوزاد باید ۲ تا ۳ ماه دیگر این بریس را داشته باشد. در مجموع ممکن است لازم باشد نوزاد برای ۳ تا ۶ ماه به طور شبانه ‌روزی این بریس را پوشیده باشد.

۵ درصد نوزادان مبتلا به عارضه ی در رفتگی لگن به درمان‌ های بیشتری از بریس نیاز دارند. ممکن است لازم باشد، پای آن ها گچ گرفته شود و عد‌ه‌ ای هم نهایتا نیاز به جراحی برای تثبیت مفصل لگن پیدا می ‌کنند.

اگر بستگان شما در هنگام نوزادی به این مشکل مفصل لگن مبتلا بوده ‌اند، به پزشک تان بگویید. حتی اگر لگن نوزاد شما طبیعی به نظر برسد، ممکن است پزشک برای اطمینان آن را با سونوگرافی یا رادیوگرافی با اشعه ایکس مورد بررسی قرار دهد.

درمان دررفتگی مادرزادی مفصل ران در سنین بالای ۱٫۵ سالگی
در سنین بالای یک و نیم سالگی در اکثر مواقع برای درمان از عمل جراحی کمک گرفته میشود. در این سنین عمل جراحی به منظور جااندازی باز مفصل دررفته انجام میشود چون معمولا جااندازی بسته دررفتگی در این سنین امکانپذیر نیست.

در سنین بالای یک و نیم سالگی معمولا شکل استخوان های لگن هم تغییر میکند و بغیر از جااندازی باز دررفتگی، در بسیاری اوقات نیاز به جراحی بر روی استخوان هم وجود دارد بدین صورت که پزشک جراح، استخوان لگن را در نواحی خاصی میشکند و آنها را در وضعیت مناسبی قرار میدهد تا در وضعیت جدید جوش بخورند و شکل تغییر یافته استخوان های اطراف مفصل ران طبیعی تر شود. به این نوع عمل جراحی استخوانی، عمل استئوتومی سالتر Salter osteotomy میگویند.

اگر تشخیص و درمان بیماری بعد از دو سالگی انجام شود احتمال اینکه حفره استابولوم شکل طبیعی خود را بدست آورد کم است و معمولا بیمار در سنین بالاتر، زودتر از معمول دچار استئوآرتریت (سائیدگی مفصل) ران میشود

ادامه مطلب / دانلود

چگونه در رفتگی لگن نوزاد را درمان کنیم؟

یکی از مشکلاتی که به طور مادرزادی ممکن است نوزادان را گرفتار کند، در رفتگی مفصل لگن (محل مفصل شدن استخوان ران با حفره ی استخوان لگن) است.
اگر نوزاد شما دچار این مشکل باشد، مهم است که این عارضه را در همان ابتدای زندگی تشخیص داد و درمان کرد.

این عارضه ممکن است در ابتدا مشکل مشهودی ایجاد نکند، بنابراین دکتر با معاینه، مفصل لگن را در هر بار ویزیت مورد بررسی قرار می‌ دهد تا زمانی که نوزاد به راه بیفتد.

دکتر برای معاینه ی مفصل لگن نوزاد، به آرامی استخوان‌ های ران را فشار می ‌دهد و می‌ کشد تا ببیند آیا این استخوان در حفره لگن لق می زنند یا نه. هنگامی که سن نوزاد بالاتر رفت، دکتر دو ران او را به طرفین باز می‌ کند تا ببیند آیا این استخوان ‌ها به راحتی باز می ‌شوند یا نه.

اگر مشکل مفصل لگن جدی باشد یا در ویزیت بعدی دکتر همچنان باقی مانده باشد، دکترتان ممکن است شما را به یک ارتوپد اطفال ارجاع دهد. ارتوپد اطفال پزشکی است که در مشکلات استخوان و مفاصل کودکان تخصص دارد.
ممکن است پزشک برای بررسی مفصل لگن از سونوگرافی استفاده کند. همچنین در حدود سه ماهگی نوزاد ممکن است رادیوگرافی با اشعه ایکس استفاده شود.

علائم دررفتگی مادرزادی مفصل ران:
علائم در رفتگی مادرزادی سر استخوان ران در بچه ها بسته به سن بچه متفاوت است. این علائم را معمولا در دو محدوده سنی قبل و بعد از سه ماهگی تعریف میکنند.

در ناحیه کشاله ران همه نوزادان چین های پوستی بطور طبیعی وجود دارد. در این بیماری این چین ها ممکن است در دو طرف غیر قرینه بوده و چین های کشاله ران در طرف دررفته بیشتر باشد.
مفصل ران نوزاد دچار محدودیت حرکت شده و بخصوص دو ران بچه خوب از هم باز نمیشوند و مادر ممکن است نتواند ران های نوزاد را برای تعویض پوشک خوب از هم باز کند.
تست ارتولانی و بارلو  Ortolani and barlow’s test : این تست ها به توسط پزشک انجام میشوند. پزشک نوزاد را به پشت بر روی تخت خوابانده و با گرفتن ران و ساق نوزاد، مفصل ران را با فشار دست جا میندازد و با برداشته شدن فشار مفصل دوباره در میرود.

چگونه در رفتگی لگن نوزاد را درمان کنیم؟

مفصل هیپ یکی از پیچیده‌ترین مفاصل بدن است.

تشخیص بیماری در رفتگی مفصل لگن:
DDH را در نوزادان می‌توان به چند طریق تشخیص داد که بر مبنای معاینه بالینی و مشاهده ظاهری کودک صورت می‌گیرد. از جمله این روش ها تست‌های ارتولانی، بارلو و گالزی می‌باشد.

تست ارتولانی:
دررفتگی در دوره نوزادی با تست ارتولانی تایید می‌شود. برای انجام این تست کودک را در وضعیت خوابیده به پشت قرار می‌دهیم. با یک دست لگن را و با دست دیگر زانو را به طور کامل نگه می‌داریم و هیپ را در ۹۰ درجه خم می‌کنیم. نوک انگشت اشاره و میانی روی تروکانتر بزرگ و شست در سطح زانو قرار می‌گیرد. با ابداکشن آرام هیپ با عبور سر فمور از لبه ی خلفی استابولوم و عبور آن به داخل حفره‌، کلانک ( clunck ) شنیده یا لمس می‌شود (کلانک‌وروی). سپس با ادداکشن هیپ سر فمور از استابولوم خارج می‌شود (کلانک خروجی) و مجددا” کلانک شنیده یا لمس می‌شود.

تست بارلو:
با تست بارلو می‌توان تعیین کرد که آیا مفصل هیپ قابل دررفتن است یا نه و در واقع نوعی تست تحریکی دررفتگی می‌باشد. همانند تست ارتولانی طفل باید بدون اینکه گریه کند روی تخت صاف و سفتی بخوابد و معاینه آرام صورت گیرد . هر دو هیپ را خم می‌کنیم. سمت مورد معاینه در ۴۵ درجه فلکشن و کمی ادداکشن و سمت مقابل در ۹۰ درجه فلکشن و کمی ابداکشن باشد. در این وضعیت هیپ بیشتر ناپایدار است. نوک انگشت اشاره و میانی در سطح خارجی ران روی تروکانتر بزرگ و نوک انگشت شست در قسمت میانی ران در سمت داخل قراردارد. با فشار به سمت خلف و خارج سعی در دررفتگی هیپ می‌نماییم. در مواردی که هیپ قابل دررفتن باشد سر فمور به طور کامل با ایجاد کلانک از حفره خارج می‌شود (کلانک خروجی). با حذف فشار شست و فلکشن و ابداکشن هیپ، سر فمور با ایجاد کلانک وارد حفره می‌شود (کلانک ورودی).

تست گالزی:
در این تست نیز کودک روی یک سطح صاف به پشت می‌خوابد به طوریکه زانوها و هیپ در هر طرف به صورت فلکشن باشند و کف هر دو پا باید روی سطح قرار بگیرد. در این صورت پای سمت مبتلا پایین‌تر از سمت دیگر قرار می‌گیرد.

از دیگر راه های تشخیص می توان به نوع راه رفتن در کودکان با سن بیشتر اشاره کرد که در حالت دو طرفه کودک به صورت Waddling gait و در حالت یک طرفه به صورت Telendelenburg gait راه می‌روند.

چگونه در رفتگی لگن نوزاد را درمان کنیم؟

قرینه نبودن چین های کشاله ران در دو طرف یکی از علائم دررفتگی مفصل ران می باشد.

درمان در رفتگی مادرزادی لگن:
اغلب موارد در رفتگی مادرزادی مفصل لگن با استفاده از یک بریس نرم درمان می ‌شوند. این بریس زانوهای نوزاد را در حالت باز شده به طرفین و خم‌ شده روی قفسه سینه نگه می ‌دارد. اگر نوزاد شما با این بریس تحت درمان باشد، پزشک مفصل لگن او را هر یک تا دو هفته معاینه می ‌کند، تا ببیند آیا مفصل لگن در جای خود ثابت شده است یا نه.

هنگامی که مفصل لگن جا افتاد، نوزاد باید ۲ تا ۳ ماه دیگر این بریس را داشته باشد. در مجموع ممکن است لازم باشد نوزاد برای ۳ تا ۶ ماه به طور شبانه ‌روزی این بریس را پوشیده باشد.

۵ درصد نوزادان مبتلا به عارضه ی در رفتگی لگن به درمان‌ های بیشتری از بریس نیاز دارند. ممکن است لازم باشد، پای آن ها گچ گرفته شود و عد‌ه‌ ای هم نهایتا نیاز به جراحی برای تثبیت مفصل لگن پیدا می ‌کنند.

اگر بستگان شما در هنگام نوزادی به این مشکل مفصل لگن مبتلا بوده ‌اند، به پزشک تان بگویید. حتی اگر لگن نوزاد شما طبیعی به نظر برسد، ممکن است پزشک برای اطمینان آن را با سونوگرافی یا رادیوگرافی با اشعه ایکس مورد بررسی قرار دهد.

درمان دررفتگی مادرزادی مفصل ران در سنین بالای ۱٫۵ سالگی
در سنین بالای یک و نیم سالگی در اکثر مواقع برای درمان از عمل جراحی کمک گرفته میشود. در این سنین عمل جراحی به منظور جااندازی باز مفصل دررفته انجام میشود چون معمولا جااندازی بسته دررفتگی در این سنین امکانپذیر نیست.

در سنین بالای یک و نیم سالگی معمولا شکل استخوان های لگن هم تغییر میکند و بغیر از جااندازی باز دررفتگی، در بسیاری اوقات نیاز به جراحی بر روی استخوان هم وجود دارد بدین صورت که پزشک جراح، استخوان لگن را در نواحی خاصی میشکند و آنها را در وضعیت مناسبی قرار میدهد تا در وضعیت جدید جوش بخورند و شکل تغییر یافته استخوان های اطراف مفصل ران طبیعی تر شود. به این نوع عمل جراحی استخوانی، عمل استئوتومی سالتر Salter osteotomy میگویند.

اگر تشخیص و درمان بیماری بعد از دو سالگی انجام شود احتمال اینکه حفره استابولوم شکل طبیعی خود را بدست آورد کم است و معمولا بیمار در سنین بالاتر، زودتر از معمول دچار استئوآرتریت (سائیدگی مفصل) ران میشود

ادامه مطلب / دانلود

از بیماری رتینوپاتی دیابتی چه می دانید؟

 رتینوپاتی دیابتی یکی از عوارض بیماری دیابت است که روی چشم ها تأثیر می گذارد. آسیب رگ های خونی در قسمت حساس به نور عقب چشم یعنی شبکیه چشم، باعث بروز رتینوپاتی دیابتی می شود. در ابتدا، رتینوپاتی دیابتی علامتی ندارد و یا فقط مشکلات چشمی خفیفی ایجاد می کند، ولی سرانجام باعث کوری فرد می شود.

انواع رتینوپاتی
رتینوپاتی زمینه ای مرحله اول: رتینوپاتی دیابتی است. در این مرحله عروق کوچک در پرده شبکیه صدمه دیده و مایع یا خون از آنها نشت می­کند . مایع نشت کرده باعث تورم پرده شبکیه شده و یا رسوباتی بنام اگزودا را ایجاد می­نماید.با اینکه این مرحله معمولاً روی دید تاثیری نمی­گذارد اما ممکن است بعداً به مراحل شدیدتری که منجر به کاهش دید می­شود تبدیل شود. از این رو رتینوپاتی زمینه ای به عنوان یک علامت هشداردهنده محسوب می­شود.

گاهی مایعی که نشت کرده است در مرکز دید جمع می­شود. مرکز دید مسئول دیدن جزئیات ریز اشیا می­باشد (مثلاً حروف یا اعداد). این مسئله بنام تورم مرکز دید خوانده می­شود و ممکن است سبب شود خواندن یا انجام کارهای نزدیک مشکل­تر شود.

رتینوپاتی پرولیفراتیو (تکثیری): حالتی است که رگهای خونی جدید و غیرطبیعی بروی سطح شبکیه رشد می­کنند. این پدیده “نئوواسکولاریزاسیون – Neovascularization” خوانده می شود. این عروق جدید دیواره ضعیف­تری داشته و شکننده هستند و ممکن است منجر به خونریزی شوند. زجاجیه ماده شفاف و ژله مانندی است که مرکز چشم را پر می­کند. خون نشت کرده باعث کدر شدن زجاجیه شده و بصورت نسبی عبور نور را از مردمک به پرده شبکیه را مانع میشود در نتیجه تصویر تار و درهم می­شود . این رگهای خونی غیرطبیعی ممکن است تبدیل به بافت سفتی شده که شبکیه را از پشت چشم جدا کنند و باعث جدا شدگی پرده شبکیه شوند که در صورت عدم درمان می­تواند منجر به کاهش شدید دید و کوری شود.

رگهای خونی غیرطبیعی همچنین ممکن است اطراف مردمک ، روی عنبیه (قسمت رنگی چشم) رشد کرده و با افزایش فشار داخل چشم باعث ایجاد آب سیاه شود.
رتینوپاتی دیابتی تکثیری پرولیفراتیو شدیدترین نوع بیماری شبکیه ناشی از دیابت می­باشد. حدود ۲۰% افراد دیابتی به آن مبتلا می­شوند و می­تواند باعث کاهش

 از بیماری رتینوپاتی دیابتی چه می دانید؟

بهترین راه تشخیص رتینوپاتی دیابتی معاینه چشمی می باشد.

علائم بیماری رتینوپاتی
معمولاً در مرحله رتینوپاتی زمینه ای علامتی وجود ندارد. اگرچه ممکن است در صورت ایجاد تورم مرکز دید تاری دید بصورت تدریجی ایجاد شود. شما ممکن است هرگز به تغییر میزان دید خود پی نبرید. معاینه چشم پزشکی تنها راهیست که به کمک آن می­توان تغییرات داخل چشم شما را پیدا کرد.

وقتیکه خونریزی ایجاد می­شود دید شما تار شده، لکه­هایی در آن پیدا می­شود و حتی ممکن است بکلی دید شما از بین برود. رتینوپاتی دیابتی پرولیفراتیو اگرچه بدون درد است اما شکل شدیدی از بیماری است و نیازمند توجه پزشکی فوری است. حاملگی و افزایش فشار خون ممکن است رتینوپاتی دیابتی را تشدید کنند.

عوارض رتینوپاتی دیابتی
رتینوپاتی دیابتی باعث رشد رگ های خونی غیرطبیعی در شبکیه چشم می شود. لذا باعث بروز مشکلات جدی در بینایی شما می گردد که عبارتند از:

۱- خونریزی زجاجیه چشم
زجاجیه ماده ژله‌مانند شفافی است که وسط چشم را پر کرده است. رگ های خونی جدید تشکیل شده در رتینوپاتی ممکن است باعث خونریزی در زجاجیه شوند. اگر میزان خونریزی کم باشد، فقط لکه ها یا خطوط سیاهی در جلوی چشم خود می بینید (مگس پران چشم). در موارد شدید خونریزی، خون حفره زجاجیه را پر کرده و به طور کامل جلوگیری دید شما را می گیرد.
خونریزی زجاجیه معمولا به خودی خود باعث کاهش بینایی دائمی نمی شود. اغلب اوقات خون طی چند هفته یا چند ماه از چشم ها پاک می شود و بینایی شما وضوح قبلی را به دست می آورد، مگر اینکه شبکیه چشم آسیب دیده باشد.
سرانجام رتینوپاتی دیابتی، گلوکوم و یا هر دو، باعث از دست دادن کامل بینایی یا کوری می شود

۲- جدا شدن شبکیه چشم
رگ های خونی غیرطبیعی که در اثر رتینوپاتی دیابتی رشد می کنند، باعث ایجاد بافت رخمی روی شبکیه می شوند. این بافت زخمی باعث کشیده شدن شبکیه از عقب چشم و در نتیجه جدا شدن آن می شود.این عارضه باعث ایجاد لکه های شناور در چشم (مگس پران چشم)، دیدن جرقه نور در چشم (جرقه چشمی) و کاهش شدید بینایی می شود.

۳- گلوکوم یا آب سیاه چشم
رگ های خونی جدیدی که در چشم رشد می کنند، مانع از جریان طبیعی مایعات به خارج از چشم می شوند. در نتیجه فشار داخل چشم زیاد شده و باعث بروز گلوکوم می شود. این فشار زیاد باعث آسیب عصب بینایی که تصاویر دیده شده را از چشم به طرف مغز می برد، می شود.

۴- کوری
سرانجام رتینوپاتی دیابتی، گلوکوم و یا هر دو، باعث از دست دادن کامل بینایی یا کوری می شود.

کوری یکی از عوارض بیماری رتینوپاتی دیابتی می باشد.

تشخیص بیماری رتینوپاتی دیابتی
بهترین راه برای تشخیص رتینوپاتی دیابتی معاینه چشمی در فواصل منظم می­باشد که توسط چشم پزشک بایستی انجام شود. رتینوپاتی بسیار شدید ممکن است کاملاً بدون علامت باشد. بیماری را می­توان با درمان بهبود بخشید. برای تشخیص رتینوپاتی دیابتی چشم پزشک با استفاده از دستگاهی بنام افتالموسکوپ بداخل چشم شما نگاه می­کند. چشم پزشکی ممکن است قبل از معاینه با استفاده از قطره چشمی مردمک را باز کند.

چنانچه چشم پزشک رتینوپاتی دیابتی را تشخیص دهد ممکن است نیاز به عکس رنگی ته چشم یا آزمایش خاصی بنام “آنژیوگرافی با فلوئورسئین” باشد تا مشخص شود که شما احتیاج به درمان دارید یا نه؟ در آنژیوگرافی با فلوئورسئین یک ماده رنگی به داخل رگ شما تزریق میشود و عکسهای مخصوصی از چشم شما گرفته می­شود.

درمان رتینوپاتی دیابتی
۱٫ اگر لکه زرد توسط ادم لکه زرد آسیب دیده باشد ممکن است برای درمان نیاز به استفاده از لیزر باشد. اما در حالت ایده ال لیزردرمانی در مراحل اولیه سیر بیماری و برای جلوگیری از آسیب های بعدی انجام می گیرد. برای درجات شدیدتر بیماری نیز ممکن است به درمان با لیزر و یا ویترکتومی نیاز باشد. این روش ها در پیشگیری، ثابت نگه داشتن و یا کند کردن افت دید موثرند.

۲٫ درمان های جدیدتر شامل تزریق داروهای ضد فاکتور رشد اندوتلیوم عروق(anti-VEGF) و یا داروهای استروئیدی به داخل چشم است.

۳٫ جراحی برداشتن مایع زجاجیه هنگامی انجام می گیرد که خونریزی داخل شبکیه و یا پارگی شبکیه رخ داده باشد که این عوارض در مراحل اولیه رتینوپاتی نادر هستند. همچنین ویترکتومی در مواردی که بافت اِسکار قابل توجهی تشکیل شده باشد نیز انجام می شود.
درمان های موجود برای رتینوپاتی دیابتی اغلب در پیشگیری، تاخیر و یا کند کردن افت دید بسیار موثر هستند اما نمی توانند این بیماری را کاملا درمان کنند. افرادی که تحت درمان رتینوپاتی دیابتی قرار دارند باید برای بررسی هرگونه تغییر جدید در چشم ها به صورت منظم توسط چشم پزشک معاینه شوند. اغلب افراد با پیشرفت بیماری نیاز به تجدید درمان دارند.

همچنین در این عارضه، کنترل سطح قند خون از اهمیت بالایی برخوردار است. این موضوع حتی در صورتی که تحت درمان رتینوپاتی هستید و بینایی شما بهتر شده باشد نیز صدق می کند. در واقع با کنترل مناسب  قند خون می توان به جلوگیری از پیشرفت رتینوپانی کمک کرد.
افراد دیابتی در صورت داشتن هرگونه نشانه ای از رتینوپاتی باید در سریع ترین زمان توسط چشم پزشک معاینه شوند.

ادامه مطلب / دانلود

css.php