این روزها سریال «شهرزاد» نقل محافل است، در روزگاری که مجموعه‌های نمایشی تلویزیون چنگی به دل نمی‌زنند و حداقل به جز برخی آثار، بقیه نتوانسته‌اند نظر مخاطب را به خود جلب کنند، این سریال با اقبال فراوان بیننده مواجه شده است.
نکته‌ای که بیش از هر چیز از اقبال سریال «شهرزاد» متبادر شد و جای بسی خرسندی و خوشحالی دارد، توجه مخاطب ایرانی به یک سریال وطنی در روزهای رقابت انواع و اقسام سریال‌های سخیف و گاهی افتضاح شبکه‌های فارسی زبان و… است.
اینکه هنوز تماشاگر ایرانی به کالای وطنی روی خوش نشان می‌دهد، برای تلویزیون که این روزها نتوانسته مخاطبش را حفظ کند. بیشتر یک زنگ خطر است و بی تردید اعتماد تماشاگر و خانواده ایرانی به تلویزیون فرصتی است که نباید نادیده گرفته شود. چرا تلویزیون از این وزنه مهم تبلیغاتی که از اعتقادات مخاطبش سرچشمه می‌گیرد، بهره لازم را نمی‌برد، سوالی است که نیازمند آسیب شناسی مدیریتی است. لازم است مدیران و سیاستگذاران تلویزیون به هر بهانه‌ای دور هم جمع شوند و پاسخگوی این سوال باشند که چه کنیم تا این مخاطب آماده و پا به جفت رسانه را از دست ندهیم. مخاطبی که حاضر نیست تن به آثار آن سوی آبی بدهد، مگر در شرایطی که تلویزیون وطنی نتواند سبد روزانه‌اش را پر کند.
سریال «شهرزاد» ساخته حسن فتحی است. فتحی اگر چه در سینما نیز حرف‌های زیادی برای گفتن داشت، اما به هر حال او نام امروزش را مدیون رسانه ملی است. سریال‌های «شب دهم»، «مدار صفر درجه»، «میوه ممنوعه»، «زمانه» و… از تولیدات تلویزیونی این کارگردان است. او این روزها سریال «شهرزاد» را روانه شبکه نمایش خانگی کرده که اتفاقاً با اقبال هم مواجه شده است.
۵ دلیل عمده موفقیت سریال «شهرزاد» و دو دلیل مشخص که این سریال باید از آن احساس خطر کند در ادامه می‌آید:
قصه و شخصیت پردازی «شهرزاد»
پایه و اساس هر درام قطعاً قصه است و نیاز است به این مقوله توجه اساسی شود. بارها در همین صفحات بانی‌فیلم خوانده‌اید و نوشته‌ایم و به بحث توسط کارشناسان پرداخته‌‌ایم که عمده ضعف ما در تولیدات نمایش سیما به قصه بر می‌گردد. ضعف اصلی سریال‌های تلویزیونی که در شکست‌های‌شان موثر است، نداشتن یک قصه خوب و قوی است. آثار معمولاً با یک درام آبکی و دو خطی ضعیف که توانایی و کشش یک اثر نمایشی در قالب سریال را ندارد، تصویب و
ادامه مطلب / دانلود
