یک برادر دلسوز و دوست داشتنی. از آن برادرهایی که با این که کاری از دستشان برنمی آید و خودشان هم حال و روز خوشی ندارند، اما اشک های خواهرشان را می بینند و همراه او گریه می کنند. سینای سریال «زمانه» از همین برادرهاست که هیچ وقت پشت خواهرش ارغوان (پریناز ایزدیار) را خالی نکرد. حسین مهری، بازیگر نقش سیناست. او متولد 23 آبان سال 1363 است. به گفته خودش سابقه ای 18 ساله در عرصه تئاتر دارد و اولین بار در نقش عباس در سریال زیر هشت به مخاطبان تلویزیون معرفی شد و بعد از آن با سریال هایی «تا ثریا» و «پنجره» به تلویزیون آمد. حسین مهری تاکنون در سریال هایی مانند «پایتخت»، «نابرده رنج» و «زیرهشت» ایفای نقش کرده و استعداد خودش را بخوبی به نمایش گذاشته است. با او درباره سینا و فراز و فرودهای این شخصیت به گفت وگو نشستیم.
حسین مهری نقش سینا را چگونه طراحی و اجرا کرد و آیا از نوع بازی خود راضی است؟
وقتی بازیگری کارش را درست انجام می دهد مردم متوجه می شوند. من روی نقش سینا خیلی کار کردم. ابتدا نقش را خوب درک کردم بعد از آن هم به صورتی آن را بازی کردم که سینا به شخصیتی دوست داشتنی تبدیل شود و مردم با او ارتباط برقرار کنند. چراکه به اعتقاد من جدای از مثبت یا منفی بودن یا حتی شخصیت اصلی بودن یا نبودن یک نقش باید آن را خوب بازی کرد. مثلا آل پاچینو در فیلم «پدرخوانده» یک شخصیت منفی واقعی و قاتلی بالفطره است، اما او آنقدر این نقش را خوب بازی می کند که همه دوستش دارند. او یک ضدقهرمان جذاب است. من هم هنگام بازی در نقش سینا سعی کردم به نوعی این نقش را بازی کنم که مردم سینا را دوست داشته باشند. درست است که سینا اشتباهات زیادی را مرتکب می شود و شاید از راه درست منحرف شده، اما من دوستش دارم و امیدوارم مردم هم دوستش داشته باشد.
شما در سریال زمانه با کارگردانی همکاری کردید که در نوع خود بی نظیر است. از تجربه همکاری با حسن فتحی بگویید.
فتحی کارگردانی است که مستقیم در کار بازیگر دخالت نمی کند، اما بازیگر را هدایت می کند و اجازه می دهد بازیگر هر چه در چنته دارد به نمایش بگذارد. به نظر من کمتر کسی مثل آقای فتحی شسته رفته کار می کند.
با این حساب شما از بازی در نقش سینا خیلی رضایت دارید؟
از دیدگاه خودم سینا باید بهتر از این می شد. البته من نهایت سعی و تلاشم را کردم. این ماهیت انسان است که دوست دارد هر کاری را در حد کمال انجام دهد و خب من هم همیشه از خودم انتظارات زیادی دارم. به نظر من آل پاچینو در تمام کارهایش عالی ظاهر می شود. وقتی فیلم های او را می بینی به این نتیجه می رسی که بهتر از این نمی شود.
این طور که معلوم است علاقه زیادی به آل پاچینو دارید.
بله. خب به هر حال در حرفه ما باید ایده آل ها و بهترین ها هم در نظر گرفته شود. ایده آل من هم آل پاچینوست.
از بین بازیگران ایرانی کدام یک برای شما ایده آل است؟
محسن تنابنده و حمید فرخ نژاد به نظر من عالی هستند.
یعنی سعی می کنید هنگام بازی از این افراد الگوبرداری کنید؟
الگوی من حسین مهری است. من با شیوه خودم بازی می کنم و قرار نیست از کسی کپی برداری کنم یا ادای کسی را در بیاورم.
سینا برادر شخصیت اصلی داستان است؛ کسی که شاید نقش اول نباشد، اما شخصیت شیرین و دلنشینی دارد. تا چه حد به تاثیرگذاری نقش در بازی تان اهمیت می دهید؟
سینا شاید در طول سریال نقش زیادی نداشته باشد، اما عرض زیادی دارد. شاید به اندازه شخصیت اصلی داستان تاثیری در روند قصه نداشته باشد، اما من سعی کردم حجم بازی خودم را افزایش دهم و سعی کنم سینا دیده شود. ابتدا سینا را تحلیل کردم. یکی از مهم ترین شیوه های بازیگری این است که یک بازیگر از لحاظ تکنیکی بتواند موقعیت های حسی را درست درک کند. این که فضای صحنه چیست. زمانی صحنه بالای یک قبر در یک قبرستان است و زمانی هم وسط یک مهمانی و شادی بزرگ. یک بازیگر توانا باید بتواند در لحظه حس آن صحنه خاص را بگیرد و درکی را که از نقش دارد با همان لحظه تلفیق و آن را در خود ایجاد کند. این درک برای این است که نقش درست از کار درآید. همچنین یک بازیگر توانا باید بتواند برای یک شخصیت دراماتیک نقشه راه بکشد. در ذهن خودش آن را ترسیم کند و حد بازی خودش را بداند تا اجرای او از نقش بیرون نزند. چیدمان یک نقش باید درست باشد. مثلا فریبرز عرب نیا در فیلم «شیفته» همین قدر خوب و کامل بود. شاید صددرصد کامل نبود و جاهایی بازی اش بالا و پایین داشت، اما در کل نقشی بود که می توان بعد از این همه سال به آن اشاره کرد.
من فکر می کنم این مواردی که به آن اشاره می کنید در مورد سینا به وجود آمده است. چراکه سینا خیلی خوب در نقش جا افتاده و گاهی بیننده حس می کند سینا یک آدم واقعی است و حسین مهری کمرنگ شده است، اما موضوعی در نقش سینا کمی آزاردهنده است. او زیادی گریه می کند و غصه می خورد.
بازیگر لایه های زیادی برای یک شخصیت ترسیم می کند. این که یک شخصیت در چه شرایط بومی جغرافیایی و با چه طرز تفکری به وجود آمده و زندگی می کند در بازی یک بازیگر تاثیر زیادی دارد. همه اینها را باید در نظر بگیریم تا نقش خودش را نشان دهد. سینا هم یک آدم معتاد است. آدم های معتاد، ضعیف تر از بقیه هستند. او احساسات خود را خیلی زود بروز می دهد. آنها با کوچک ترین اتفاقی گریه می کنند یا می خندند. تعادل رفتاری آنها با یک اتفاق به هم می ریزد و گاهی رفتارهای غیرمنطقی انجام می دهند. در ضمن زمانه یک ملودرام اجتماعی است. البته شرایطی که به سینا تحمیل شده اعم از مرگ مادر و جدا شدن خواهر از همسر و… نیز روی احساسات او تاثیر مستقیم گذاشته است.
اما در قسمت های ابتدایی سریال این اتفاق منطقی تر بود؟
در قسمت های ابتدایی خواستیم سینا را طوری نشان دهیم که بیننده متوجه شود او ذات خوبی دارد و شوخ و شنگ است. اوایل این آدم کمتر مواد مصرف و جاهایی با اعضای خانواده خیلی شوخی می کرد. روحیه شادتری داشت، اما به مرور موضوعات زیادی روی روحیه و منش او تاثیر گذاشت.
چند قسمت قبل سینا کاری انجام داد که کمی از شخصیتش دور بود. افشا کردن ازدواج بهزاد و ارغوان پیش عموی بهزاد. این رفتار با محافظه کاری شخصیت سینا نمی خواند… .
آدم یک جایی می بُرد. بهزاد و شوهر خواهرش، همه زندگی ارغوان را به هم ریختند. رفتارهایی که در قبال خواهرش انجام دادند جوری بود که سینا به سیم آخر زد و پیش خودش گفت دیگی که برای خواهرش نمی جوشد برای هیچ کس دیگری هم نباید بجوشد. اگر تا به حال هم چیزی نمی گفت به خاطر این بود که خواهرش احساس خوشبختی می کرد. ما باید در نظر بگیریم سینا هنوز خیلی جوان است و با خودش فکر می کرد کارش درست است.
در جایی گفته بودید دوست دارید در بازیگری صاحب سبک شوید. فکر می کنید سینا نقشی بود که بتواند سبک شما را در بازیگری به نمایش بگذارد؟
فکر می کنم برای ایجاد سبک کمی زود است. اگر زمانش برسد و به تجربه و آگاهی کافی برسم، حتما سبک بازیگری ام را هم به نمایش خواهم گذاشت. سینا به نظر من شخصیتی دلنشین بود که سعی کردم تبدیل به تیپ تبدیل نشود.
چرا از تیپ شدن سینا پرهیز داشتید؟
یک شخصیت اگر خیلی خوب اجرا شود، بخوبی در ذهن ها و خاطره ها می ماند. من آدم بازی در نقش های تیپیکال نیستم؛ چون اکثر نقش هایی که بازی می کنم واقعی هستند و نباید از موقعیت نقش دور شوم.
سینا و ارغوان در بازی چگونه به این هماهنگی سازنده رسیدند؟
احساس خواهر و برادری وقتی خوب منتقل می شود که دو بازیگر با نقش هایشان احساس صمیمیت کنند و بتوانند واقعا احساس خواهر و برادری کنند تا بتوانند آن را به مخاطبان هم منتقل کنند.
آیا حسین مهری را در آثار طنز هم خواهیم دید؟
اگر کاری که طنز موقعیت است، پیشنهاد شود می پذیرم چون در زندگی واقعی هم در کنار لحظه های سخت، لحظه های شیرینی هم وجود دارد و شاید یک انسان جدی هم گاهی شوخ شود و طنازی کند، مثل طنزی که رضا عطاران دارد، معقول و دوست داشتنی. در کل اگر نقشی شیرین باشد و دوست داشتنی حتی اگر طنز هم باشد آن را قبول می کنم.
ادامه مطلب / دانلود
