نتايج جستجو مطالب برچسب : روز قیامت

مظلومان در روز قیامت چگونه حق خود را از ظالمان می گیرند؟

پیامبر خدا صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم: روز قـیامت، بـنده، خـوشحال از کـارهاى نیک خود وارد محشر مى ‏شود. مردى مى ‏آید و

ادامه مطلب / دانلود

حال بدکاران در روز قیامت

امام صادق علیه‏ السلام: چـون روز قـیامـت شـود، آواز دهـنده‏اى بانگ برآورد: کجایند کسانى که

ادامه مطلب / دانلود

۹ شاهدی که در روز قیامت بر علیه شما شهادت می دهند

یکی از مسائل مهم قیامت وجود گواهان مختلف است، گرچه خدا نیازی به شاهد ندارد ولی انسان طوری است که هر چه حضور شاهدها را بیشتر احساس کند، برای تربیت و تقوای خود عامل مهمتری می‌یابد. برای نمونه توجه شما را به ماجرایی خواندنی جلب می‌کنم؛ روزی جناب عقیل خدمت حضرت علی(ع) رسید و تقاضای سهم بیشتری از آن امام عادل(ع) نمود، حضرت(ع) فرمود روز جمعه بیا ، عقیل هم آمد، حضرت دست او را گرفت و به نماز جمعه برد و آن جمعیت انبوه را به عقیل نشان داد و سپس فرمود: سهم بیشتر از بیت‌المال دادن، یعنی دزدیدن حق این همه مردم، عقیل که نگاهی به آن جمعیت کرد از درخواست خود پشیمان شد و رفت.

آری حضور مردم و گواهان و شاهدان هرچه بیشتر باشد شرمندگی زیادتر است، بعد از این مقدمه وارد اصل بحث می‌شویم که گواهان در قیامت متعددند و قرآن می‌فرماید: « یَوم یَقوم الاشهاد» (آیه ۵۱ سوره مؤمن) روزی که شاهدان به پا می خیزند. اما این شاهدان چه کسانی هستند؟ با مراجعه به قران کریم و استفاده از آیات، مطلب را مورد بررسی قرار می‌دهیم.

اولین شاهد خداست

در قرآن می‌خوانیم: «اِنَّ اللَّهَ عَلى کُلِّ شَىْ ءٍ شَهیدٌ» (آیه ۱۷ سوره حج) همانا خداوند بر همه چیز گواه است و همچنین در آیه‌ای دیگر می‌خوانیم: «إِنَّ اللّهَ کَانَ عَلَیْکُمْ رَقِیبًا» (آیه ۱ سوره نساء) همانا خداوند مراقب شماست، و نیز «کَانَ اللّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ مُّحِیطًا» (آیه ۱۲۶ سوره نساء) و خداوند بر همه چیز احاطه دارد، پس با این استناد اولین گواه و شاهد در دنیا و آخرت ذات مقدس الهی است.

دومین شاهد پیامبران‌اند

یکی دیگر از شاهدان در قیامت پیامبران بزرگوار(ع) هستند که قرآن می‌فرماید: «وَجِئْنَا بِکَ عَلَى هَؤُلاء شَهِیدًا» (آیه ۴۱ سوره نساء) ما تو را، قیامت در حالی که گواه مردم هستی حاضر می‌کنیم، در جای دیگر می‌خوانیم: «وَیَوْمَ نَبْعَثُ فِی کُلِّ أُمَّهٍ شَهِیدًا عَلَیْهِم مِّنْ أَنفُسِهِمْ وَجِئْنَا بِکَ شَهِیدًا عَلَى هَؤُلاء» (آیه ۸۹ سوره نحل) روزی که از میان هر قوم و امتی شاهدی از خودشان بر می‌انگیزیم بنابراین شاهد هر امتی در قیامت پیامبر همان امت خواهد بود و

ادامه مطلب / دانلود

۳ خصلت مومن در کلام اما سجاد (ع)

امام سجاد (ع) فرمود: سه خصلت در هر یک از مؤمنان باشد، در پناه خداوند خواهد بود و روز قیامت در سایه رحمت عرش الهی است و

ادامه مطلب / دانلود

چرا در روز قیامت از هم فرار می کنیم؟

بعد از مرگ، تمام انسان ها حشر می شوند این قدر انبوه مردم جمع خواهند شد که مانند دریا می ماند و هر کسی غرق در وجود خود می شود.

قرآن می فرماید: «وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَصَعِقَ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَمَن فِی الْأَرْضِ» (زمر، ۶۸) هنگامی که در شیپور دمیده می شود، هر آن چه در آسمانها و زمین است، بیهوش می شوند و می میرند «اِلاَّ ماشاءَ اللهُ» مگر آن کس که خدا خواسته باشد که باقی بماند. «ثُمَّ نُفِخَ فِیهِ أُخری» این نفخه دوم است. نفخۀ «بیدار باش» است و با شیپور دوم همه بیدار می شوند.

«فَإِذَا هُم قِیَامٌ یَنظُرُونَ » (زمر، ۶۸) همه آماده می شوند و به انتظار محاسبه می ایستند، همانطور که

ادامه مطلب / دانلود

امام جعفر صادق(ع) می‌فرماید: همانا روز قیامت خداوند از بنده مؤمن که در دنیا فقیر و محتاج بوده دلجویی می‌کند چنان که برادری از برادرش عذر می‌خواهد.

خداوند به او می‌فرماید: به عزت و جلالم سوگند! تو را به خاطر اهانت و خواری‌ات در نظرم محتاج کردم؛ پس پرده‌ها را بردار و

ادامه مطلب / دانلود

انسان هر چه را پیش فرستاده می بیند و در آن نگاه می کند و اگر بدی هایش از خوبی هایی که کرده ، بیشتر باشد و آتشی که در دنیا برای خود و دیگران افروخته شعله ور ببیند، در حسرت خاک بودن خواهد ماند، زیرا مرگ دوباره به سراغش نخواهد آمد.

---

در فردایی که برای همه انسانها یکسان فراهم شده حسابرسی و محاکمه افراد به قدری سهل و آسان خواهد بود که انسان گناهکار خود حکم محکومیت خویش را صادر می کند و بدون هیچ گونه اعتراض عذاب را پذیرا می شود زیرا دلائل جرم بسیار دقیق جمع آوری گشته و گناهکار، امکان انکار ندارد.

آیه 49 سوره کهف می فرماید: «وَ وُضِعَ الْکِتابُ فَتَرَی الْمُجْرِمِینَ مُشْفِقِینَ مِمَّا فِیهِ وَ یَقُولُونَ یا وَیْلَتَنا ما لِهذَا الْکِتابِ لا یُغادِرُ صَغِیرَهً وَ لا کَبِیرَهً إِلَّا أَحْصاها وَ وَجَدُوا ما عَمِلُواحاضِراً وَ لا یَظْلِمُ رَبُّکَ أَحَداً؛ نامه اعمال نهاده می شود و مجرمین از آنچه در آن است و می بینند ترسان و لرزان شده می گویند: ای وای بر ما از این نامه اعمال! که کوچک و بزرگی نیست مگر همه را احصاء و شماره کرده و هیچ چیز را وانگذاشته است و آنچه را که کرده اند حاضر می یابند پروردگار تو بر هیچ کس ستم نمی کند.

از جمله «وَجَدُوا ما عَمِلُواحاضِراً» معلوم می شود که عین اعمال انسانها مجسم شده و در برابر دیدگانشان قرار می گیرد و از همین جهت است که هیچ کس قادر به انکار کارهای خویش نیست.

حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه وآله) می فرماید: (اعمل ما شئت فانّک ملاقیه؛ بکن آنچه می خواهی زیرا همان را دیدار خواهی کرد.)

و امیر المۆمنین علی (علیه السلام) می فرماید: «ما قدّمت الیوم تقدم علیه غدا فامهد لقدمک و قدّم لیوم؛ هر چه امروز پیش فرستى فردا به همان وارد مى‏ شوى پس براى قدمت جایى تهیه کن و براى آن روزت چیزى پیش فرست.»

اکنون آیات دیگری را که بر تجسم اعمال و نمایش عین آنها در آخرت دلالت دارد شاهد می آوریم.

1- یَوْمَئِذٍ یَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتاتاً لِیُرَوْا أَعْمالَهُمْ فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّهٍ خَیْراً یَرَهُ وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّهٍ شَرًّا یَرَهُ (زلزال- 6 تا 8) امروز (قیامت) مردم پراکنده بازمی گردند تا اعمال خویش را ببینندپس هر کس به اندازه ذره ای نیکی کند آن را می بیند و هر کس به مقدار ذره ای بدی کند آن را خواهد دید.

در این آیات تصریح شده که انسان عمل نیک و بد خود را خواهد دید. نه اینکه تنها پاداش و کیفر خود را خواهد یافت بلکه عین عمل خویش را هم خواهد دید و سزای او بعد از رویت عمل خواهد بود نه پیش از آن زیرا عدل و انصاف حکم می کند که ابتدا گناهکار به دلایل اتهام خود آگاه شود تا کیفری را که برایش معین شده عادلانه تشخیص دهد و همچنین نیکوکار با دیدن دلائل نیکویی که اقامه کرده از پاداشی که دریافت می دارد بیشتر خرسند شود و شاید از همین جهت است که خداوند می فرماید: وَ لا یَظْلِمُ رَبُّکَ أَحَداً (و پروردگارت به هیچ کس ستم نمی کند)

2- وَ بَدا لَهُمْ سَیِّئاتُ ما کَسَبُوا وَ حاقَ بِهِمْ ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِۆُنَ (زمر- 48) و ظاهر شد بر ایشان بدیهایی که خود کسب کردند و فرا گرفت ایشان را آنچه که به آن مسخره می نمودند.

و همین آیه در سوره جاثیه (آیه 33) تکرار شده جز اینکه به جای ما کسبوا «ما عملوا» بکار رفته پس معلوم می شود آنچه را انسان بدست می‌آورد یا انجام می دهد در آخرت پیش روی او ظاهر می شود و بلاها و مصائبی را که آن اعمال آفریده، عمل کننده را احاطه می کند و به عذاب دادنش می پردازد.

3- بَلْ بَدا لَهُمْ ما کانُوا یُخْفُونَ مِنْ قَبْلُ (انعام- 29)

بلکه بر ایشان ظاهر شد، آنچه را که از پیش مخفی و پنهان می داشتند.

بسا آدمی گناهانی را در پنهانی مرتکب می شود تا کسی بر وقوع آنها آگاهی نیابد ولی با شگفتی فراوان در قیامت خواهد دید که نه تاریکی در ضبط اموال تأثیری داشته و نه روشنی و نه گوشه خلوت عمل را از اثر انداخته و نه ملاء عام و جای آشکار. بلکه حافظان اعمال بزرگوارانه همه کردارها را اعم از کوچک یا بزرگ ضبط کرده اند و امروز عین آنها را به نمایش در آورده اند.

4- وَ بَدا لَهُمْ مِنَ اللَّهِ ما لَمْ یَکُونُوا یَحْتَسِبُونَ (زمر- 47)و از سوی خدا بر ایشان ظاهر شد آنچه را که گمان نمی بردند.

کارهای بدی را که انسان در پنهانی انجام می دهد برای این است که اولا مورد تعقیب و مجازات قرار نگیرد ثانیا در بین مردم رسوا نشود ، اما در آخرت همه پنهان کاری های خویش را خواهد دید و با شرمندگی و انفعال خاک بودنش را آرزو خواهد کرد.

نگاه کنید به آیه 41 سوره نبأ که می فرماید: یَوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ ما قَدَّمَتْ یَداهُ وَ یَقُولُ الْکافِرُ یا لَیْتَنِی کُنْتُ تُراباً روزی که مرد در آنچه که دو دستش پیش فرستاده می نگرد و کافر می گوید: ای کاش خاک بودم.

از این آیه شریفه نیز معلوم می شود که انسان هر چه را پیش فرستاده می بیند و در آن نگاه می کند و اگر بدی هایش از خوبی هایی که کرده باشد بیشتر باشد و آتشی که در دنیا برای خود و دیگران افروخته شعله ور ببیند، در حسرت خاک بودن خواهد ماند، زیرامرگ دوباره به سراغش نخواهد آمد.

5- یَوْمَ تَجِدُ کُلُّ نَفْسٍ ما عَمِلَتْ مِنْ خَیْرٍ مُحْضَراً وَ ما عَمِلَتْ مِنْ سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَیْنَها وَ بَیْنَهُ أَمَداً بَعِیداً وَ یُحَذِّرُکُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَ اللَّهُ رَۆُفٌ بِالْعِبادِ (آل عمران- 30) روزی که هر کسی آنچه نیکی کرده می یابد و برای آنچه بدی نموده آرزو می کند که بین او و اعمال زشتش مسافتی بس دور باشد و خداوند شمار را از خودش می ترساند و خداوند به بندگان مهربان است.

در این آیه کلمات «تجد» و «محضرا» دلالت دارد بر اینکه انسان عین اعمال خودش را حاضر می یابد و کارهای زشت و اعمال شوم مجسم شده اش هم چنان باعث شرمساری او می شود که آرزو می کند کاش این اعمال از وی بسی دور می بود و ضمنا خدا بندگان خویش را تحذیر می کند و از بلایی که در کمین آنها است آگاه می سازد زیرا خداوند نسبت به بندگانش مهربان است.

و اگر مهربان نمی بود از خطری که در پیش است آگاه شان نمی ساخت ضمنا با بیان «وَ اللَّهُ رَۆُفٌ بِالْعِبادِ» به مردم ابلاغ می کند که هر مصیبتی برای خود فراهم آورده اید و محصولی که در دنیا کشت کرده اید در آخرت درو می نمایید که (الدّنیا مزرعه الآخره)(دنیا کشتزار آخرت است) پس عذاب را از خدای مهربان که هرگز به احدی ستم نمی کند ندانید بلکه آن را از سوی خود به شمار آورید که قانون خدا و سنت الهی را در هم شکسته اید و به درد و عذاب گرفتار شده اید، همچون ریختن غبار در چشم و یا خوردن سم که درد ومرگ به دنبال خواهد داشت.

مولوی هم می گوید:

این عمل های چو مار و کژدمت 

مار و کژدم گردد و گیرد دمت

ادامه مطلب / دانلود

امام صادق (ع) فرمود: نخستین چیزی که در روز قیامت بنده برای آن مورد حسابکشی قرار میگیرد و به آن رسیدگی میکنند نماز است ، اگر نماز پذیرفته شد، سایر اعمالش نیز به تفضل (از او) پذیرفته میشود، و هرگاه نماز مقبول نیفتاد و به بنده بازگردانده شد باقی اعمالش نیز مردود و باز گردانده خواهد شد.

پینوشت: من لایحضرالفقیه جلد 1 صفحه 310

ادامه مطلب / دانلود

ویژگی های روز قیامت

روز قیامت، یکی از روزهای بسیار مهم وحساسی است که هر انسانی در پیش رو دارد. امیرمؤمنان علی علیه السلام درباره این مسئله می فرماید: «ای بندگان خدا! شما را به پرهیزکاری سفارش می کنم که عامل کنترل و مایه استواری شماست. پس به رشته های تقوا چنگ زنید و به حقیقت های آن پناه آورید تا شما را به سر منزل آرامش، جایگاه های وسیع، پناهگاه های محکم و منزلگاه های پر عزت برساند، در روزی که چشم ها خیره می شود و همه جا در نظر انسان تاریک است و گله های شترومال و اموال فراوان فراموش می گردد؛ زیرا به هنگام قیامت، به گونه ای، در صور اسرافیل می دمند که قلب ها از کار می افتد، زبان ها باز می ایستد، کوه های بلند و سنگ های محکم فرو می ریزد و قسمت های سخت آن، نرم چون سرابی می ماند، کوهستان ها با زمین هموار می گردد چنان که نه پستی و نه بلندی موجود است. پس در آن هنگام نه شفاعت کننده ای است که شفاعت کند و نه دوستی که نفع رساند و نه پوزش خواستن سودی دارد».

قیامت، دادگاه الهی

قیامت روزی است که انسان در دادگاه عدل الهی باید پاسخگوی همه اعمال و رفتار خویش باشد. در این دادگاه، عذرهای بیهوده، دروغگویی و ادعاهای باطل ناممکن است؛ زیرا هر کس حقیقت اعمال خویش را مستقیما مشاهده می کند و شاهدان که عبارتند از خدا، پیامبر، مؤمنان و نیز اعضا وجوارح او، جملگی بر اعمال او شهادت می دهند و راهی برای فرار از کرده خویش نخواهد داشت. امیر مؤمنان می فرماید: «آن گاه که زمین سخت بلرزد و نشانه های هولناک قیامت تحقق پذیرد و پیروان هر دینی به آن ملحق شوند و هر پرستش کننده به معبود خود و هر اطاعت کننده ای به فرمانده خود رسد، نه چشمی برخلاف عدالت گشوده و نه قدمی بر خلاف حق آهسته بر زمین نهاده می شود. در آن روز چه دلیل هایی که باطل می گردد و عذرهایی که پذیرفته نمی شود. پس در جست وجوی عذری باش که پذیرفته شود و دلیلی بجوی که استوار باشد. ازدنیای فانی برای آخرت جاویدان توشه بردار و برای سفر آخرت وسایل لازم را آماده کن».

حسابرسی انسان ها در قیامت

یکی از برنامه های مهمی که تمامی پیامبران الهی پس از خداپرستی، مردم را به آن توجه می دادند، اعتقاد به معاد بوده است؛ زیرا در سایه اعتقاد به معاد است که هدف از آفرینش تحقق می یابد و اعمال و رفتار انسان ارزش و معنا پیدا می کند. از این رو ما مسلمانان معتقدیم که خداوند باری تعالی در روز قیامت، همه انسان ها را دوباره زنده خواهد کرد تا در پیشگاه او، به حساب اعمال و رفتارشان رسیدگی شود. امیرمؤمنان علی علیه السلام در باره این روز می فرماید: «قیامت روزی است که خداوند همه انسان های گذشته و آینده را برای رسیدگی دقیق حساب و رسیدن به پاداش اعمال، گرد آورد. پس همه فروتنانه به پاخیزند، در حالی که عرق از سر و رویشان وکنار دهانشان جاری است و زمین زیر پایشان لرزان است. نیکوحال ترین آنان کسی است که جای گذاشتن دو پایش را پیدا کند یا جایی برای آسوده ماندن بیابد».

ضرورت توجه به معاد

سراسر زندگی دنیا، تنها گذرگاهی است برای رسیدن به مقصد نهایی. امیرمؤمنان علی علیه السلام در نامه ای به فرزندش امام مجتبی علیه السلام باتوجه دادن به این مطلب می فرماید: «پسرم! من تو را از دنیا و تحولات گوناگون و نابودی و دست به دست گردیدنش آگاه کردم و از آخرت و آنچه برای انسان ها در آن جا فراهم است، اطلاع دادم و برای هر دو مثال ها زدم، تا پندپذیری و راه و رسم زندگی بیاموزی. همانا داستان آن کس که دنیا را آزمود، چونان مسافرانی است که در سرمنزلی بی آب و علف و دشوار زندگی می کنند و قصد کوچ به سرزمینی دارند که در آنجا آسایش و رفاه فراهم است. پس مشکلات راه را تحمل می کنند و جدایی دوستان و سختی سفر و ناگواری غذا را با جان و دل می پذیرند تا به جایگاه وسیع و منزلگاه امن و با آرامش قدم بگذارند. آن ها از سختی های طول سفر احساس ناراحتی ندارند و هزینه های مصرف شده را غرامت نمی شمارند و هیچ چیز برای آنان، دوست داشتنی نیست، جز آنکه به منزل امن و محل آرامش برسند».

خلقت دوباره انسان ها

یکی از ادعاهایی که منکران معاد بیان می کردند، این بود که آفرینش دوباره انسان ها ناممکن است؛ لیکن قرآن مجید در پاسخ آنها می فرمود که آیا خلقت دوباره انسان ها، از آفرینش نخستین آنها دشوارتر است. آری، خداوند متعال با قدرت خویش، انسان ها را بار دیگر خواهد آفرید تا با حسابرسی اعمالشان، زندگی همراه با نعمت و رحمت، یانقمت وعذاب برای ایشان شروع شود. در فرمایشی از امیرمؤمنان آمده است: «تا آن زمان که پرونده این جهان بسته شود و خواست الهی فرا رسد و آخر آفریدگان به آغاز آن بپیوندد و فرمان خدا در آفرینش دوباره در رسد، آن گاه آسمان را به حرکت آورد و از هم بشکافد و زمین را به شدت بلرزاند و تکان سخت دهد که کوه ها از جا کنده شده و در برابر هیبت و جلال پروردگاری بر یکدیگر کوبیده و متلاشی شده و با خاک یکسان گردد. سپس هر کس را که در زمین به خاک سپرده شده، درآورد و پس از فرسودگی تازه شان گرداند و پس از پراکنده شدن، همه را گرد آورد. سپس برای حسابرسی و روشن شدن اعمال از هم جدا سازد».

ضرورت یاد قیامت و عذاب الهی

امیرمؤمنان علی علیه السلام در سخنانی راجع به شدت عذاب الهی و آتش دوزخ چنین می فرماید: «مردم! شما چونان مسافران در راهید که در این دنیا فرمان کوچ داده شدید. دنیا خانه اصلی شما نیست. پس به جمع آوری زاد و توشه بپردازید. آگاه باشیداین پوست نازک تن، طاقت آتش دوزخ را ندارد. پس به خود رحم کنید. شما مصیبت های دنیا را آزمودید، آیا ناراحتی آدمی را بر اثر خاری که در بدنش فرورفته یا ریگ های داغ بیابان او را رنج داده دیده اید؟ پس چگونه می شود تحمل کرد که در میان دو طبقه آتش، در کنار سنگ های گداخته، هم نشین شیطان باشید؟ آیا می دانید وقتی مالک دوزخ بر آتش غضب کند، شعله ها بر روی هم می غلتند و یکدیگر را می کوبند و آن گاه که بر آتش بانگ زند، میان درهای جهنم به هر طرف زبانه می کشد».

ادامه مطلب / دانلود