راهنمای خرید موتور سیکلت
توی این تابستان داغ، منتظر نشستهای که تاکسی پر بشود و یک موتورسیکلت از کنارت رد میشود… وییییژ! و با خیال راحت کلهاش را باد میدهد! توی ترافیک گیر کردهای و میبینی موتور ها خیلی راحت، از یک گوشه راهشان را پیدا میکنند و چیزی به نام ترافیک و طرح ترافیک و زوج و فرد و اینها سرشان نمیشود! این وسط یک ایدهی منطقی به ذهنت خطور میکند: “چرا من موتور سوار نشوم؟” بله آقا! چرا شما موتور سوار نشوی؟ خیلی هم خوب است! فقط گواهینامه، کلاه ایمنی و رعایت قوانین فراموش نشود، خیلی هم خوب است!
تهرانیها با مشکل کشندهای به نام ترافیک، خصوصا از نوعِ طرحِ ترافیک و طرحِ زوج و فرد و جای پارک دست و پنجه نرم میکنند. البته ترافیک این روزها دیگر فقط مشکل تهران نیست. خصوصا برای کسانی که محل کارشان در محدودههای پرترافیک واقع شده، رفت و آمد گاهی به بدمزهترین قورباغه هرروز تبدیل میشود که متأسفانه یک قاچ از آن را باید حتماً در ساعت ترافیک عصر و در مسیر برگشت ببلعند. این وسط یک وسیلهی ارزان و بیادعایی پیدا میشود به نام موتور که میتواند خودِ اسبِ سپید ِشما باشد. شما هم شاهزاده. موتور در تهران چند چیز ِ خیلی مهم را ندارد: طرح، ترافیک، جای پارک و از همه اینها مهمتر: هزینه! موتور هم خریدنش ارزان است، هم هزینه نگهداری و بیمه مسئولیت مدنیاش ارزان است، و هم در مقابل یک خودروی سواری، تقریباً سوخت مصرف نمیکند. صف پمپ بنزین هم خصوصا اگر بنزین سوپر بزنید، منتفی است!
اگر مسافتهای طولانی را هر روز در اتوبان طی میکنید، اگر هماهنگی عصبی عضلانی کافی ندارید، اگر اضافه وزن شدید دارید، اگر مجبورید هر روز لباسِ اتوکشیده به تن کنید، اگر در مسیرتان شیبهای تند وجود دارد، موتور را بیخیال شوید! حداقل به عنوان ِ یک وسیله نقلیه روتین باید بیخیال شوید و فقط برای خرید از سوپر و بقالی و اداره برق و امثالهم از آن استفاده کنید.
اول باید مشخص کنید که موتور را برای چه کاری میخواهید، چقدر بودجه دارید، و چقدر سوار میشوید! اینکه قصد دارید در اتوبان هم از موتور استفاده کنید یا خیر، فاکتور بسیار مهمی است. خصوصاً وقتی کمی اضافه وزن داشته باشید، و کسی هم که ترک موتور نشسته کمی اضافه وزن داشته باشد، باید قید اتوبان و سربالایی را با موتورهای ضعیف و ارزانقیمت بزنید! راه نمیرود آقا! نمیرود! پس اول باید بدانید که موتور را برای چه میخواهید. معمولا تنها سوار میشوید یا دونفره، معمولا یک کیسه پر وسیله همراه دارید یا نه و… و از همه مهتر: حال و حوصله گاز و کلاچ کردن دارید یا اتوماتیک سوار هستید!؟ بعله! موتور هم مثل ماشین از این قرتیبازیها دارد!
بازار آنقدر کساد است که تقریبا همه مغازهها، اگر با قیافهتان به مشکل بر نخورند، چکی هم میفروشند. هر مغازه بسته به اینکه چقدر ازتان خوشش بیاید، بین ۳۰ تا ۷۰ درصد مبلغ را نقد میخواهد، و مابقی را اقساط حساب میکند. برای موتورهای بالای ۵ میلیون تومان، عرف قسط ماهیانه، ۸۰۰ الی ۱ میلیون تومان است.
آببندی موتور، مثل ماشینهای قدیمی، خیلی مهم است. حدودا تا ۷۵۰ کیلومتر اول، کلا گاز دادن به موتور را فراموش کنید. خیلی آرام و مهربان رفتار کنید. اجازه دهید موتور درست آببندی شود. در غیر این صورت، تا آخر عمر کاری آنطور که باید و شاید همراهتان نخواهد بود.
حالا با این توضیحات به سراغ انواع موتورهای موجود در بازار، با بودجههای مختلف میرویم:
این موتور که در واقع توسط شرکت ژاپنی هوندا با نام CG125 CDI ساخته شده بود، اولین موتوری بود که در ایران تولید انبوه شد. انبوه که میگویم، یعنی انـــبوه! چند میلیون دستگاه از این موتور در ایران توسط شرکتهای مختلف طراحی شده و هر کدام هم از یک جایش میزنند و به یک جایش میافزایند و نام خود را کنار باک میچسبانند. بعضی از آنها حتی به ترمز دیسکی جلو هم مجهز شدهاند. مدتهاست که تولید آن توسط شرکت هوندا متوقف شده و امروز شرکتهای بهرو و تکرو و جترو و بالارو و پایینرو و اینور رو و آنور رو و البته عزیزان چینی زحمت تولید و مونتاژ آن را میکشند.
سیجی به خاطر قیمت پایین، و فراوانی قطعات و تعمیرکار، محبوبترین موتور بین پیکهاست. فقط چند مشکل دارد: کیفیت ساخت شرکتهای ایرانی و چینی بسیار پایین است. کاربراتور به سرعت از تنظیم خارج میشود و موتور در حالت سکون خاموش میشود. پشت چراغ اگر دقت کرده باشید سیجیها یا خاموشند یا گاز میدهند که خاموش نشود! این موتور تقریبا ترمز درست و حسابی ندارد، به لحاظ امنیت در تصادف بسیار ضعیف است، و کیفیت سواری الاغ به مراتب از آن بالاتر است. بسیار سروصدا میکند، و لرزش شدید موتور باعث میشود هربار که سوار آن میشوید، تا نیم ساعت تمام نواحی رانتان بیحس باشد. خلاصه اگر به سلامت کمر و سایر اعضایتان اهمیت میدهید، دور آن خط قرمز بکشید.
اسکوتر: اولین انتخاب بی بروبرگرد شهری
اسکوتر به هزار و هفده دلیل بهترین انتخاب درون شهری است. اصطلاح اسکوتر در موتورسواری، ربطی به آن چیزی که در بچگی سوار میشدیم ندارد. این موتورها، درواقع موتورهایی هستند که فضای مابین صندلی و فرمان آنها خالیست تا شما پایتان را بگذارید و مجموعه باک و انجین (به موتورِ موتور میگویند انجین) در عقب موتور واقع شده. این موتورها چند مزیت مهم دارند. سواری نرمی دارند، حفظ تعادل با آنها راحت است و از همه مهمتر اگر خدای ناکرده تصادف جانبی داشته باشید، پایتان بین موتور و خودرو گیر نمیکند. بلکه ضربهی تصادف به موتور منتقل شده و پرت میشوید. (این خیلی مهم است!) موتورهای وسپا را که خاطرتان هست؟ وسپا پیشتاز تولید اسکوتر در جهان است.
اسکوترها اما دو نوعند: گازی (اتوماتیک) و دندهای. تقریبا تمام موتورهای گازی امروز در همین رده قرار میگیرند. چرا که کاربران آنها معمولا افرادی هستند که موتور را به عنوان وسیله نقلیه (نه ورزش و نه تفریح و نه تکچرخ و نه سفر) استفاده میکنند و علاقهای به سرعت و شتاب ندارند. به اسمش نگاه نکنید. ربطی به موتور گازی قدیمی ندارد.
خصوصا انواع اتوماتیک به خاطر اینکه زنجیر ندارند، لرزش خیلی کمی دارند و سواری با آنها واقعا خیلی راحتتر از بقیه موتورهاست. معمولا صدای کمی هم دارند و خلاصه مثل یک صندلی متحرک عمل میکنند. اگر به دنبال حرکات نمایشی، دور زدن در پیست، حرکات نمایشی و … هستید، اسکوتر مال شما نیست! در بلاد کفر که بانوان هم اجازه رانندگی دارند، معمولا اسکوتر انتخاب میکنند. دستتان آمد دیگر؟ موتور نرم و ملو و مهربان!
ارزانترین نوع آن، پرواز ۱۰۰ سی سی است، بعد به وِیگو میرسیم، بعد رادیسون (که تقلید از هوندا وِیو است) و بعد هم مدلهای کرهای و ایتالیایی و …
هارلی دیویدسون برندی است که همه ما، مشخصه مهم موتورهایش را میشناسیم. چرخ عقب پهن، موتور بسیار پت و پهن با زلمزیمبوهای کروم و براق، دوشاخ جلوی بسیار کشیده و موتورسواری با موهای بلند، آستین رکابی و خالکوبی روی بازو! اگر از این موتورها دوست دارید، سهچهار انتخاب بیشتر ندارید. در ایران شرکت شهاب و جترو از این موتور تولید کردهاند. کروزرها همانطور که از اسمشان پیداست، برای مسافتهای طولانی و مستقیم خوبند! کسانی که با موتور سفر میکنند، معمولا سواری کروزر را میپسندند.
موتورهای استریت و نِیکد (یا همان لختِ خیابانی):
چرا به آنها میگوییم لخت؟ به خاطر آنکه فلاپ ندارند که انجین و ملحقات آن را بپوشاند و دل و رودهی انجین دیده میشود. چرا استریت؟ چون برای خیابان طراحی شدهاند. در این زمینه شرکت هندی باجاج در ایران فعلا دست بالا را دارد. چرا که موتورهایش هم کیفیت قابل قبولی دارند، هم قیمتشان فضایی نیست و هم چون به تیراژ بالا رسیدهاند، تعمیرگاه و قطعاتشان به وفور و با قیمت پایین یافت میشود. ضمنا شتاب قابل قبولی هم دارند! آپاچی ۱۳۵، آپاچی ۱۸۰، پالس ۱۸۰، پالس ۲۲۰، و… همه در همین رده قرار میگیرند. تفاوت خاصی هم نه به لحاظ تکنولوژی و نه به لحاظ کیفیت سواری و… با هم ندارد. سیجی ۱۲۵ هم بابابزرگ همینها بود.
این همان موتور لخت است، اما یک چیزی بهش چسبیده: اسپورت! کمی به سر و ریختش رسیدهاند و این بار به چند تکنولوژی جدیدتر آراسته شده. سواری و شتاب بهتری هم دارد. الان در ایران فقط یک نیکد اسپورت در رنج قیمتی قابلِ خریدن وجود دارد. پالس ۲۰۰ اِناِس، که رادیاتور آبی هم دارد و قدرت موتورش هم ۲۳ اسب است. موتور خوبی است جمعاً! طراحی قشنگی هم دارد. یک برگ برنده خیلی مهم پالس ۲۰۰ ان اس، این است که اگزوز آن زیر بدنه نصب شده و دیگر خبری از سوختی پای سرنشین عقبی نیست! سروصدایش هم خیلی کم است. یک چند ماه صبر کنید، مدل آر اِس آن هم با انژکتور و ترمز ضدقفل وارد بازار میشود.
ادامه مطلب / دانلود