مادر: پسر چهار ساله من مدام با یک نفر حرف می زند و می گوید دوستش است. به او غذا می دهد، بازی می کند و هر کار اشتباهی که انجام می دهد به گردن او می اندازد و هر چقدر سعی می کنم او را متقاعد کنم که چنین کسی وجود ندارد، متقاعد نمی شود.
کارشناس: بچه ها در سنین سه تا پنج سالگی خیلی وقت ها دوست خیالی دارند و جز روند طبیعی رشد آنهاست که نشان دهنده قدرت تخیل اوست.
آیا با بچه های دیگر هم بازی می می کند؟
مادر: بله . او کاملا اجتماعی است و به راحتی با همسالانش ارتباط برقرار می کند.
کارشناس: داشتن دوست خیالی خیلی هم خوب است. بچه ها این دوست را برای خود تصور می کنند چون به حرفش گوش می دهد، حمایتش می کند، گاهی اوقات با او بازی می کند و معمولا کارهایی انجام می دهد که ممکن است خودش نتواند و این دوست را متعلق به خود می داند. این دوست معمولا قضاوتش نمی کند و او را به خاطر کار اشتباهی که انجام می دهد تنبیه نمی کند. چنین دوستی به بچه کمک می کند که تعاملات اجتماعی را یاد بگیرد.
گاهی اوقات کمک می کند که بچه نحوه حل مساله را بیاموزد. در شرایطی که ممکن است مکان زندگی تغییر کند، نقش این دوست بسیار پر رنگ می شود چون از محیطی که با آن آشنا بوده است جدا شده و به محیطی جدید و غریب وارد شده است. اغلب بچه هایی که تک فرزند هستند نقش دوست خیالی را بسیار پر رنگ می بینند. سعی کنید اگر مکان زمدگی تان را عوض کرده اید و فرزندتان از دوستان قدیمی اش جدا شده است تا وقتی که دوستان جدیدی پیدا کند با انجام دادن بازی های مهیجی او را سرگرم کنید به طوریکه زمان کمتری را تنها باشد.
مادر: داشتن این دوست خیالی تا کی طول می کشد؟
کارشناس: معمولا چند ماه می ماند و به مرور کمتر می شود و از بین می رود یا اینکه حضور دائمی دارد و یا هر چند وقت یکبار می آید و می رود. والدین باید دقت داشته باشند که رابطه ی فرزندشان با این دوست خیالی چگونه است. چون احتمالا فرزند تجارب جدیدی را طی می کند یا اینکه یک سری هیجانات خاص را در آن شرایط تحمل می کند. این دوست می تواند از دنیای درونی فرزندتان شناخت خوبی به شما بدهد.
مادر: من در مورد دوستی فرزندم با این دوست خیالی چگونه باید برخورد کنم؟
کارشناس: بهترین راه پذیرش است. یعنی اینکه مدام حضور دوست خیالی را انکار نکنید و اگر خواست به عنوان مثال در اتاق یا روی تختش جایی را برای او درست کند لجبازی نکنید.
بهتر است که پبذیریدو از این شرایط به نفع فرزندتان استفاده کنید. برای مثال اگر می خواهد یکسری کارها را برای دوستش انجام دهید مثلا جای خوابش را آماده کنید، غذای خاصی را برایش تهیه کنید و یا به او هم غذا دهید، از فرزندتان بخواهید که خودش کارهای دوستش را انجام دهد و مسئولیت های دوستش را به عهده بگیرد و به عبارتی بگویید من رخت خواب تو را درست می کند و تو هم رخت خواب دوستش را آماده کن. اتفاقا این مساله به فرزند شما کمک می کند که در زمینه کسب مهارت های جدید ارتقا پیدا کند. اکثر بچه ها در مورد خیالی بودن دوستشان اطلاع دارند و می دانند که در واقعیت بسیاری از کارها را نمی تواند انجام دهد.
وقتی اشتباهی از او سر می زند و دوستش را مقصر جلوه می دهد به جای اینکه با خشونت برخورد کنید بهتر است به او بگوید مهم نیست که مقصر کیست. به هر حال این اتفاق رخ داده است و بیا با هم درستش کنیم.
مادر: آیا ضرورتی دارد که ما به پدر بزرگ و مادر بزرگ کودک یا اطرافیانی که خیلی با هم در ارتباط هستیم راجع به دوست خیالی او توضیحی بدهیم.
کارشناس: در صورتیکه که نقش این دوست خیالی بسیار پر رنگ شده باشد و اطرافیان هم از حضورش مطلع شده باشند می توانید توضیحات مختصری در مورد رفتار با او بدهید و واکنش های شدید، خندیدن، مسخره کردن را اصلا نشان ندهند.
وقتی که این دوست خیالی خیلی دوام پیدا کرد و مدت طولانی در زندگی فرزند شما حضور داشت به طوریکه تمام کارها و برنامه های زندگی او را کنترل کند و یا تمایلی به بازی کردن با همسالانش نداشته باشد و مشاهده کنید که تمام تعاملاتش با آن دوست خیالی است حتما باید با یک مشاور صحبت کنید.
