نتايج جستجو مطالب برچسب : خوردن و آشامیدن

خوردن و آشامیدن در حمام و بلافاصله قبل یا بعد از استحمام، از دیدگاه طب سنتی ممنوع و مضر است. گفته یا شنیده می‌شود که در حمام‌های قدیم، افراد می‌خوردند و می‌آشامیدند. این امر اگر در محیط اصلی حمام بوده، اشتباه است…

خوردن و آشامیدن قبل یا بعد از استحمام در طب سنتی

پمعمولاً در قدیم افراد پس از فارغ شدن از مراحل شستشوی بدن و دلک (ماساژ دلاک) و پوشیدن لباس یا کشیدن پارچه یا حوله بر بدن، یعنی وقتی بدن و حالت آن کمی آرام گرفته و خنک می‌شد، اقدام به نوشیدن آشامیدنی متناسب با مزاج و فصل (شربت یا آب زرشک، انار، آلبالو، آب‌لیمو، به‌لیمو، عسل یا سکنجبین) و یا خوردن خوردنی‌های سبک مانند کمی نان و پنیر تازه و سبزی و گردو یا تنقلاتی مانند مغز بادام و پسته و کشمش و نخودچی می‌نمودند.

عوارض خوردن و آشامیدن در حمام و یا وارد شدن به حمام با شکم پر

یک عارضه اصلی، این است که هضم مختل شده، لذا غذا خوب هضم نمی‌شود و سریع‌تر از حالت عادی و زودتر از موعد از معده و روده عبور کرده و جذب شده، به کبد رسیده و به اخلاط تبدیل می‌شود؛ بنابراین خونی که از این غذا حاصل می‌شود، حاوی مواد (اخلاط) نارس و ناپخته (خوب هضم نشده) است که خاصیت غذایی کمی دارد و بیشتر شامل مواد زائد دفعی بوده، لذا در بدن و لابه‌لای بافت‌ها می‌ماند، به جای اینکه به مصرف اعضا و سلول‌ها برسد. به همین خاطر علی‌رغم این که غذا خورده می‌شود، به سلول‌ها قوا و انرژی کافی نرسیده و شخص دچار ضعف شدید قوای بدن، افت فرآیندهای ذهنی و فکری، کاهش و نقص عملکرد اعضا شامل قلب، ریه، مغز، کبد، عضلات، پوست، موها و … می‌شود.

از طرف دیگر، مواد ناپخته حاصل از هضم در بدن جمع می‌شوند و موجب پف‌کردگی و افزایش وزن شخص شده، به دنبال تجمع در عروق منجر به انسداد نسبی یا کامل آن‌ها گردیده و به این ترتیب، برای بروز سکته زمینه‌سازی می‌شود. این که شنیده یا دیده می‌شود شخصی در حمام یا استخر سکته کرد می‌تواند به دلیل رعایت نکردن همین تدبیرها باشد؛ بنابراین باید فاصله زمانی حدود 2 تا 3 ساعت (بسته به سبکی یا سنگینی غذای مصرف‌شده) بین زمان غذا خوردن و استحمام وجود داشته باشد تا معده سبک شده و عمده غذا از معده عبور کرده باشد و سپس فرد به حمام برود. خوردن و آشامیدن قبل یا بعد از استحمام در طب سنتی

در داخل حمام و مخصوصاً حین شستشو و نظافت بدن نیز حتی‌المقدور نباید خوردنی و یا آشامیدنی مصرف شود، زیرا تمرکز قوه مدبره (مدیر داخلی) بدن بر پاکسازی است و نباید آن را به کار دیگری مشغول کرد. به این اصل مهم توجه کنیم که برای رسیدن به بیش‌ترین بهره وری و سلامت بدن و روان همواره و حتی‌المقدور فقط بر روی یک کار در یک زمان تمرکز نماییم و بدن را به بیش از آن وادار نکنیم. اگر فرد با شکم پر وارد حمام شود و یا در داخل حمام به خوردن یا آشامیدن بپردازد، قسمتی از قوای بدن صرف هضم می‌شود؛ لذا نه پاکسازی به خوبی انجام می‌شود و نه هضم. مخصوصاً نوشیدن آب سرد در حمام خیلی منع شده، به ویژه اگر معده کاملا خالی باشد. این بدان دلیل است که در حمام بدن و اعضای داخلی آن به نسبت گرم هستند و نوشیدن آب سرد باعث سردی شدید معده و کبد شده و به ضعیف شدن کار اصلی آن‌ها که عمل هضم است، می‌انجامد. این امر باعث می‌شود فرد تا مدت‌ها نتواند غذا را به خوبی هضم کند.با شکم خالی و گرسنه هم نباید وارد حمام شد زیرا وقتی شخص کاملا گرسنه باشد، حرارت حمام به حرارت داخلی گوارش (که در حال خالی بودن معده خودش را بیشتر نشان می‌دهد) اضافه می‌شود، تحلیل زیاد صورت گرفته و به لاغری مفرط می‌انجامد. در نتیجه گاهی به عنوان توصیه کمکی برای رژیم‌های لاغری گفته می‌شود افراد در حال گرسنگی وارد حمام شوند. پس افراد لاغر به دلیل تشدید ضعف مطلقاً نباید با شکم گرسنه به حمام بروند.

با توجه به مطالب گفته‌شده باید زمانی به حمام رفت که غذا به تازگی از معده رد شده باشد و شکم خیلی پر یا خیلی گرسنه نباشد؛ مثلاً در صورتی که فرد ساعت 8 صبح صبحانه خورده ساعت 10-11 به حمام برود و یا اگر ساعت 1 بعدازظهر نهار خورده، ساعت 4-5 عصر به حمام برود. خوردن و آشامیدن قبل یا بعد از استحمام در طب سنتی

بعد از حمام نیز باید اجازه داد بدن از حالت غلبه گرمی حمام خارج شود،‌ ضربان بالا رفته قلب پایین بیاید، تعریق بعد از حمام انجام شود که این مراحل حداقل نیم ساعت به طول می‌انجامد. توصیه شده فرد طی این مرحله بلافاصله بعد از حمام، استراحت مختصری داشته باشد و پس از آرام گرفتن و متعادل شدن شرایط بدن می‌تواند غذا بخورد.

یک قاعده کلی که در ورزش، خواب، حمام و آمیزش هم وجود دارد، این است که نباید بدن را همزمان درگیر دو یا چند کار کرد.

با توجه به گفته حکما، اگر فردی ناچار شود در حمام غذا بخورد (به دلیل ضعف و یا توقف زیاد در حمام)، برای کاهش عوارض، می‌تواند مقدار کمی غذا بخورد، اما نباید چیزی بیاشامد.

حمام نیمه‌گرم برای چاق شدن

لاغری بدن به چند علت عمده مانند ضعف بدن، کیفیت پایین و کم بودن خون در بدن و خشکی مزاج افراد است. عدم کیفیت خون در بدن موجب کاهش عضله و گوشت در بدن می‌شود، بنابراین افرادی که لاغر هستند، با آب‌های گرم و معدنی استحمام کنند چرا که آب گرم معتدل مواد ضروری را به سمت عضلات پیش می‌برد همچنین روغن‌مالی با روغن‌هایی که دارای طبیعتی مرطوب دارند مانند بنفشه بعد از استحمام می‌تواند موجب چاق شدن افراد لاغر شود. استحمام با آب خیلی گرم بدن را تحلیل برده و لاغر می‌کند ولی استحمام با آب نیم گرم بدن را چاق می‌کند. علاوه بر این استشمام بوهای خوش موجب از بین رفتن ضعف بدن می‌شود (بوی خوش موجب تقویت قلب شده در نتیجه خون خوب در بدن به جریان می‌افتد و ضعف بدن از بین می‌رود).

استحمام بعد از خواب طولانی

استحمام باید بعد از یک خواب طولانی صورت پذیرد زیرا حمام بعد از غذا باعث گرفتگی‌ها در اعضای بدن می‌شود. اگر افراد قبل از غذا به حمام بروند موجب دفع فضولات هضم سوم از اعضا و پراکنده کردن باد معده و امعا می‌شود، همچنین بدن را برای قبول غذای جدید آماده می‌کند. حمام بعد از غذا وقتی مناسب است که فرد خواب طولانی کرده‌ باشد و هضم غذا کامل شده باشد، همچنین اگر افراد حمام بعد از غذا با فاصله کم داشته باشند در بدن غذای خام منتشر می‌شود و گرفتگی‌هایی در اعضاء بدن ایجاد می‌شود.

ادامه مطلب / دانلود

خوردن و آشامیدن با رنگ الهی یکی از گرایش‏های اصلی انسان گرایش به لذت است و یکی از موارد لذت، خوردن و آشامیدن است که فطری است و از نظر اخلاق، حکم به خوب و بد آنها نمی‏توان کرد، چون خوب و بد اخلاقی مخصوص افعال اختیاری است که برای رسیدن به هدف خاصی انجام می‏گیرد. اما این‏ها افعال نیستند، میل‏های فطری و طبیعی‏اند که خدا در سرشت انسان قرار داده است.

 


چه زمان خوردن و آشامیدن ارزشمند می شود؟

فطری بودن خوردن و آشامیدن علاقه به لذتِ خوردن و آشامیدن یک امر فطری است و مورد مدح و ذم نیست. برای این مطلب شواهد زیادی از آیات کریمه قرآن می‏توان به دست آورد که به نمونه ای از آن ها اشاره می نماییم :

1- آیاتی که نعمت‏های مختلفی از گیاهان و حیوانات دریایی و خشکی را که برای رزق و روزی انسان آفریده شده ذکر می‏فرماید. نظیر این آیه : و زمین مرده که ما آن را زنده کردیم و دانه‏اى از آن خارج ساختیم که از آن مى‏خورند، براى آنان نشانه‏اى است (بر امکان معاد).و در آن، باغ‏هایى از درختان خرما و انگور قرار دادیم و در آن چشمه‏ها شکافته و روان ساختیم.(1)

2- آیاتی که در آن صریحا به استفاده از مأکولات و مشروبات امر شده، نظیر آیه : از پاکیزه‏هایى که روزى شما کرده‏ایم، بخورید(2) منتها این گونه امرها فقط جواز و رخصت استفاده از آن ها را می‏رساند.

3- آیاتی که حاکی از خوردن و آشامیدن در قیامت است. پس در قیامت نیز، چنین میلی وجود دارد. نظیر آیه: اهل تقوا در زیر سایه‏ها و بر کنار چشمه‏سارانند، با هر میوه‏اى که خوش داشته باشند(3) برای مۆمنین و آیه: قطعاً از درختى که از زقّوم است خواهید خورد. و از آن شکم‌هایتان را خواهید آکند. و روى آن از آب جوش مى‏نوشید. [مانند] نوشیدن اشتران تشنه. (4) برای مجرمین.

 

بعد اخلاقی خوردن و آشامیدن

به طور کلی آن چه از آیات قرآن به دست آمده این است که اصل خوردن و آشامیدن و لذت بردن از مأکولات و مشروبات فی حد نفسه از نظر اخلاقی نه ارزش مثبت دارد نه منفی.

پس ببینیم علل ارزش و ضد ارزش شدن خوردن و آشامیدن در چیست؟

مردی خدمت پیامبر(صلی الله علیه و آله) گفت : دوست دارم دعایم مستجاب شود، حضرت فرمود: غذای خود را پاکیزه کن و از هر گونه غذای حرام بپرهیز. لذا بـه مـۆ مـنـان دسـتـور داده شـده فـقـط از غـذاهـای پـاکـیـزه و حـلال اسـتـفـاده کـنـنـد. یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا کُلُوا مِنْ طَیِّباتِ ما رَزَقْناکُمْ؛ ای مومنان! از روزی پـاکـیـزه کـه بـه شـمـا دادیم بخورید

جنبه های فضیلت خوردن و آشامیدن

میل به خوردن و آشامیدن در صورت رعایت نکات زیر دارای ارزش مثبت بوده و تشویق شده است:

1-  نیت خوب : بکارگیری نیروی حاصل از خوردن و آشامیدن در طاعت الهی و سپس شکر نعمت

خداوند در آیه‏ای خطاب به پیامبران می‏فرماید: «یا ایها الرّسل کلوا من الطّیبات» با «واعملوا صالحا» که ذکر این دو در کنار هم می‏تواند اشاره باشد به این که با استفاده از مأکولات طیب است که شما قدرت بر عمل صالح پیدا می‏کنید. خود خوردن و آشامیدن به خاطر نیّت خوب ارزش مثبت می یابد؛ یعنی انسان غذا بخورد برای این که قدرتِ عبادت، تحصیل علم، کمک به بیچارگان و کارهای خیر دیگر را داشته باشد، و گاهی هم به عناوین ثانویه دیگری این ارزش حاصل می‏شود مثل این که به خاطر خشنودی پدر و مادر، یا خشنودی دوستان، یا میزبانی که دوست دارد از غذایش تناول کند. در چنین مواردی حتی مستحب است که شخص، روزه استحبابی خودش را هم افطار کند و اظهار نکند که من روزه‏دار هستم و از غذای او تناول کند.

از سوی دیگر گاهی به دنبال سفارش به خوردن از طیبات خداوند می‏فرماید: واشکروا الله و یا می‏فرماید: لعلّکم تشکرون از این آیات به خوبی به دست می‏آید که هدف از وجود این نعمت‏ها و خلق آنها این است که مردم شکر نعمت کنند. یکی از این راه‏های کمال معنوی شکر است و شکر وقتی تحقق پیدا می‏کند که شخصی از نعمتی استفاده کند، آن وقت انگیزه شکر در او پیدا می‏شود؛ مثلاً وقتی در هوای گرم تابستان یک جرعه آب خنک می‏آشامد آن وقت ارزش این نعمت را درک می‏کند و به یاد خدا می‏افتد و شکر خدا را به جای می‏آورد و آن شکر است که انسان را تعالی می‏بخشد و کمال معنوی برای انسان ایجاد می‏کند.

چه زمان خوردن و آشامیدن ارزشمند می شود؟

2- خوردن غذاهای حلال

خـداوند بین تغذیه کافران و مومنان تفاوت قائل شده است . در مورد کافران می فرماید: وَ الَّذینَ کَفَرُوا یَتَمَتَّعُونَ وَ یَأْکُلُونَ کَما تَأْکُلُ الْأَنْعامُ کسانى که کافر شده‏اند، [در ظاهر] بهره مى‏برند و همان گونه که چارپایان مى‏خورند، مى‏خورند.(5) حیوانات علف می خورند بی آنکه بدانند از کجا آمده ، حلال است یا حرام ؟ غصبی است یا مباح ؟ کافران نیز غـذا مـی‌خـورنـد بـی آن کـه بـه رجـس و پـلیـدی و حلال و حرام بودن آن توجه داشته باشند. لذا فرجام مشابه ای دارند. ولی مۆ منان که به تاثیر اخلاقی و معنوی غذا توجه دارند، مقید به رعایت غذای پاکیزه و حـلال مـی بـاشـند.

مردی خدمت پیامبر(صلی الله علیه و آله) گفت : دوست دارم دعایم مستجاب شود، حضرت فرمود: غذای خود را پاکیزه کن و از هر گونه غذای حرام بپرهیز. لذا بـه مـۆمـنـان دسـتـور داده شـده فـقـط از غـذاهـای پـاکـیـزه و حـلال اسـتـفـاده کـنـنـد. یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا کُلُوا مِنْ طَیِّباتِ ما رَزَقْناکُمْ؛ ای مومنان! از روزی پـاکـیـزه کـه بـه شـمـا دادیم بخورید.(6)

3- کم بها دادن به لذت خوردن و آشامیدن : بهتر کار کردن سایر قوای انسان

در اثر خوردن، خواه ناخواه مقداری مزاحمت برای قوای عقلی و فکری و توجهات نفسانی پیش می‏آید. البته تا یک حدّش چاره‏ای نیست. چون نیاز بدن باید تأمین شود، ولی بیش از آن اندازه‏ای که بدن لازم دارد. ارزش منفی پیدا می‏کند، چون آدم را کسل و قوای فکری را تضعیف می‏کند و باعث ناتوانی انسان در توجهات قلبی و نیز از دست دادن لطافت قلبی می‏شود. این است که ترک خوردن و آشامیدن گاهی ارزش مثبت پیدا می‏کند؛ بهترین نمونه‏اش روزه گرفتن است. یَأ اَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ؛ ‌اى کسانى که ایمان آورده‏اید، روزه بر شما مقرر شده است(7) همچنین آیاتی که مربوط به روزه کفاره است مانند فَمَن لَّمْ یَجِدْ فَصِیَامُ ثَلَثَهِ أَیَّامٍ پس کسى که [هیچ یک از اینها را] نیابد [باید] سه روز روزه بدارد. (8)

آلودگی حاصل از گناه باید جبران شود و یکی از راه‏های جبران آن، روزه گرفتن است. گویی روزه یک نورانیتی دارد که آن آلودگی قبلی که در اثر گناه بوجود آمده را از بین می‏برد. البته روزه گرفتن تنها ترک خوراک نیست. چنانچه در قرآن کریم به حکمت روزه اشاره شده است و ان چیزی نیست جز تقوا و پرهیزگاری : لعلّکم تتّقون باشد که پرهیزگارى کنید.

 

جنبه های عدم فضیلت خوردن و آشامیدن

با وجود فطری بودن این لذت خوردن و آشامیدن در وجود انسان، اگر آن مذمّت می‏شود به چند دلیل است :

آلودگی حاصل از گناه باید جبران شود و یکی از راه‏های جبران آن، روزه گرفتن است. گویی روزه یک نورانیتی دارد که آن آلودگی قبلی که در اثر گناه بوجود آمده را از بین می‏برد. البته روزه گرفتن تنها ترک خوراک نیست. چنانچه در قرآن کریم به حکمت روزه اشاره شده است و ان چیزی نیست جز تقوا و پرهیزگاری : لعلّکم تتّقون باشد که پرهیزگارى کنید

1- نیت بد : بکارگیری نیروی حاصل از خوردن و آشامیدن در معصیت الهی

اگر کسی به وسیله این خوردن و آشامیدن با آن که حلال و پاکیزه است می‏خواهد قدرت بر معصیت پیدا بکند، چنین نیّتی موجب ارزش منفی آن می‏شود. یعنی می خورد به این نیت که توان بر انجام گناه پیدا کند. مثلا از دیوار خانه مردم بالا رود.

2- ایجاد ضرر روحی و جسمی

یعنی خوردنی‏ها و آشامیدنی‏هایی به خاطر ضرری که به بدن یا روح وارد می‏سازند، ممنوع می‏شود؛ پس باید به اندازه‏ای خورد یا چیزی را باید خورد که به سلامتی لطمه نزند و هم چنین خوراک هایی که ضرر روحی و معنوی دارد بر فرض که ضرر بدنی هم نداشته باشد، نیز باید پرهیز شوند. مثل شراب و گوشت خوک، یا چیزهایی که بدون نام خدا ذبح شده‏اند: وَ لا تَأْکُلُوا مِمَّا لَمْ یُذْکَرِ اسْمُ اللَّهِ عَلَیْه و از آنچه نام خداوند بر آن برده نشده، نخورید.(9) چون خودِ استفاده از حیوانات و گرفتن جان آنها یک نوع تصرف در مخلوقاتی است که خدا به آنها حیات داده و حکمت الهی اقتضا می‏کرده که آنها زنده باشند و حیات داشته باشند. شما حیات را از اینها می‏گیرید و در واقع تصرفی در مملوکات خدا و مخلوقات خدا انجام می‏دهید که باید به اذن و نام او باشد. اگر انسان آن قدر غافل باشد و توجه به معنویات در او ضعیف باشد که حتی در موقع کشتن حیوان توجهی به خدای جان آفرین نکند حق ندارد از چنین چیزی تناول کند.

3- ایجاد ضرر اجتماعی

دسته دیگری از ممنوعات هست که بازگشت آن به حقوق مردم و ضررهای اجتماعی است؛ یعنی اگر به کیفیت خاصی از مأکولات و مشروبات استفاده شود حقوق دیگران تضییع می‏گردد و از این جهت ممنوع است؛ مثل آیاتی که دلالت می‏کند بر حرمت ربا و اموال مردم و اموال یتیمان و… مانند یَأ اَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ لَا تَأْکُلُواْ الرِّبَواْ أَضْعَفًا مُّضَاعَفَهً ؛ اى کسانى که ایمان آورده‏اید، ربا را [با سود] چندین برابر مخورید.(10)

دیدیم که غذا و تغذیه بر اخلاق و رفتار آدمی تأثیرگذار است. پس بکوشیم تا خوردنمان را الهی سازیم.

ادامه مطلب / دانلود
css.php