بادمجان که به عربی بادنجان نامیده می شود گیاهی است یکساله و دارای ساقه نسبتا ضخیم و پوشیده از کرک .ارتفاع ساقه آن تا ۷۰ سانتیمتر می رسد . برگهای آن بیضی شکل با نوک باریک و گلهای آن بنفش رنگ است . میوه این گیاه دراز و باریک و یا گرد ، برنگهای بنفش ، سیاه ، زرد و سفید دیده می شود .
خواص بادمجان از دیدگاه طب سنتی
بادمجان از دیدگاه طب سنتی دارای خواص متعددی است که می‌توان به برخی از آن‌ها اشاره کرد.
بادنجان مقوی معده، بازکننده‌ی انسدادها و گرفتگی‌های مجاری عروق بوده و مصرف آن با سرکه قابض شکم، مدر بول (ادرار) و با روغن ملین طبع است.
بادنجان مسکن دردهای گرم، خوشبوکننده عرق و برطرف‌کننده بدبویی زیر بغل و کنج ران بوده، پاشیدن دنباله‌های خشک بادنجان بر موضع بواسیر و سایر امراض مقعد که با روغن بادام تلخ یا روغن بنفشه و یا بابونه چرب شده باشد مفید است.
شستشوی دست و پا با آب سیاه حاصل از خیساندن بادنجان برای رفع و خشک کردن عرق دست و پا مفید بوده و مصرف خاکستر بادنجان سوخته با سرکه به صورت خمیر، در زدودن زگیل موثر است.
مالیدن تخم ساییده بادنجان رسیده و کاملاً پخته شده، همراه با موم و روغن بر شقاق میان انگشتان پا و پاشنه پا بسیار موثر بوده و برطرف‌کننده فوری این عارضه است.
عوارض مصرف طولانی و بدون مصلح:
* از دیدگاه طب سنتی طبیعت بادنجان گرم و خشک در درجه دوم یا سوم است و مصرف مداوم آن بدون به کار بردن مصلحات آن، به سبب غلبه‌ی خشکی باعث ایجاد سودا و بیماری سودایی می‌شود، و پوست را بدرنگ، سیاه و یا زرد می‌کند.
* بادنجان کوچک (نارس) باعث ایجاد لکه‌های سیاه صورت، سردرد و جوش‌های دهان می‌شود. وجود آلکالوئید سولانین حتی مقادیر کم آن در معده‌های ضعیف ممکن است اختلالات مسمومیتی ضعیفی ایجاد کند.
* مصرف زیاد و به تنهایی بادنجان امکان ایجاد درد پهلو، زهار، بواسیر و درد چشم سوداوی را در پی خواهد داشت. به همین علت پخت آن با گوشت و روغن و گاهی با سرکه یا آب انار ترش و شیرین توصیه شده است.
* مصرف بیش از حد بادنجان رنگ چهره را تیره می‌کند، همچنین تولید سودا در بدن را زیاد کرده و موجب بواسیر می‌شود.
انجمن تحقیقات طب سنتی ایران عنوان می‌کند: برای دفع و یا کاهش عوارض بادنجان طبق گفته حکیمان طب سنتی، بهتر است بادنجان قبل از مصرف برش داده شده و تمام قسمت‌های آن نمک مالیده شود، سپس ۲ تا ۳ ساعت در آب سرد قرار داده شده تا آب سیاه یا زرد آن خارج شود، و این امر تکرار شود تا دیگر آب سیاهی خارج نشود، سپس بادنجان‌ها را کاملاً شسته و با گوشت بره و بزغاله جوان یا مرغ جوان فربه و روغن گاو تازه طبخ کند، یا در روغن سرخ کرده و بپزند سپس با سرکه یا آب انار یا آب‌غوره که مصلح و دافع سُدّه (گرفتگی) هستند مصرف شود.
به طور کلی
* بادنجان دارای طبیعت گرم و خشک است.
* مصلح آن پختن با روغن و گوشت می‌شود.
* مصرف آن با روغن، نرم‌کننده شکم است.
* تولید سودا در بدن را زیاد می‌کند و موجب بواسیر می‌شود.
* رنگ چهره را خراب می‌کند.
* مصرف آن با سرکه، سبب یبوست می‌شود.
ادامه مطلب / دانلود
