نتايج جستجو مطالب برچسب : تربیت

فرزندان خود را اینگونه تربیت کنید

عادات سالم در افراد از سنین ابتدایی زندگی شکل می‌گیرند، در سال جدید به فرزندانتان کمک کنید زندگی بهتری داشته باشند.

الگوی خوبی باشید تا فرزندانتان بیاموزند از خشونت دوری کنند

کتک زدن، سرزنش کردن و تحقیر کردن به کودکان می‌آموزد که می‌توانند با دیگران چنین رفتارهایی داشته باشند و

ادامه مطلب / دانلود

با بچه ای که حرف زشت می زند چگونه برخورد کنیم؟!

فرزند شما به تازگی از الفاظی استفاده می‌کند که چندان مناسب نیست. برای اولین بار که حرف زشتی از دهانش درآمد چه رفتاری با او داشتید؟ در عین متعجب بودن از لحن کودکانه او خنده‌تان گرفت یا تنبیهش کردید؟ گرچه فرزندتان منظوری از بیان الفاظ نامناسب ندارد اما به هر حال هر والدی ترجیح می‌دهد فرزندش مودبانه برخورد کند. اگر نمی‌دانید چطور باید با این موضوع کنار بیایید و به فرزندتان بفهمانید نباید فحش بدهد، توصیه‌های دکتر خوشابی فوق تخصص روان پزشکی کودک و نوجوانان را بخوانید.

چرا گاهی بچه‌ها از کلمات نامناسبی استفاده می‌کنند که گاه حتی معنی آن را نمی‌دانند؟

فحش دادن نوعی پرخاشگری کلامی است و در بسیاری از موارد جنبه یادگیری دارد. کودک از والدین یا در مهد و

ادامه مطلب / دانلود

10 نکته ضروری که باید به کودکان آموزش دهید

برخی مسایل هستند که باید حتماً به فرزندان عزیز خود بیاموزید. کودکان آسیب‌پذیر، ساده و ترسو هستند. این وظیفه والدین است آنها را برای رویارویی با برخی مشکلات و بلاها آماده کنند.

1- حرف زدن با غریبه ها

آموزش و هشدار دادن به کودکان در مورد ارتباط با غریبه ها از جمله مواردی است که پدر و مادرها باید آن را جدی بگیرند. باید در این مورد با دقت و تاکید بسیار با فرزندان خود صحبت کنید. البته مراقب باشید این مساله را طوری مطرح نکنید که موجب ترس کودک از غریبه ها بشود. باید به جای ترساندن آنها، اطلاعات مفید که

ادامه مطلب / دانلود

 چهار مرحله مهم در تربیت فرزندان

در اینجا برای شما پدران و مادران، دوره های زندگی کودکان را بخش بندی کرده ایم که در هر مرحله باید فرزند شما متناسب با سنی که در آن است، تربیت شود… تنها دلیل اینکه بچه‌ها یکدیگر را می‌زنند این است که آنها نمی‌توانند جواب دهند.

دورهٔ اول، تا پنج سالگی: تا پنج سالگی فعالیت، کنجکاوی و علاقهٔ به زندگی در کودک شکل می‌گیرد. به جای ممنوعیت و تنبیه، توجه بچه‌ها را به چیز دیگری سوق دهیم. تنها دلیل اینکه بچه‌ها یکدیگر را می‌زنند این است که

ادامه مطلب / دانلود

با بچه ای که دست بزن دارد چگونه رفتار کنیم؟

یک روانشناس کودک گفت: پرخاشگری در کودکان یک مسئله و داشتن دست بزن و اقدام به کتک زدن دیگران بحثی دیگر در مشکلات تربیتی کودکان است که

ادامه مطلب / دانلود

پسران را چگونه مرد تربیت کنیم؟

یک روانشناس و استاد دانشگاه با اشاره به نقش والدین در تربیت پذیر شدن فرزندان، گفت: یکی از مهم ترین ارکان موفقیت افراد در آینده، “مسئولیت پذیر” تربیت کردن آنها از سنین کودکی و تفهیم انجام وظیفه محول به آنها است.

عبدالله سلطانی نژاد روانشناس و عضو هیت علمی دانشگاه امام حسین (ع) توجه بیش اندازه خانواده به کودکان را موجب بروز مشکلات تربیتی بزرگسالی آنها دانست و اظهارداشت: برخی خانواده های ایرانی در تعریف والدین موفق اشتباه کرده و

ادامه مطلب / دانلود

میهن فال:از کسانی نباشید که همیشه باب صحبت را با کودکان درباره ظاهر باز می کنید. روانشناسان خانواده معتقدند که حتی یک جمله ناغافلانه می تواند تاثیر منفی بسیار قوی بر ذهن یک کودک بگذارد. به همین دلیل بسیار مهم است که وقتی با کودک در تعامل هستید روی جملاتی که به او می گویید دقت کنید و از گفتن بعضی جملات خاص شدیدا پرهیز کنید. در اینجا لیستی از جملاتی آورده شده است که باید اغلب والدین به فرزندان خود بگویند تا غیر مستقیم آموزش ببینند و بهترین احساس ها را در زندگی تجربه کنند.

عجب دختر مهربانی هستی

از کسانی نباشید که همیشه باب صحبت را با کودکان درباره ظاهر باز می کنید. به جای تعریف مدام از ظاهر کودک، خاصه دختربچه ها که اغلب به دلیل ظاهر بانمک شان مورد توجه و استقبال قرار می گیرند، خوب است از صفات اخلاقی خوب آنها تعریف کنید؛«عجب دختر مهربانی هستی»،«چقدر مودبی»،«چقدر خوش اخلاقی»، «تو چه تصمیم های عاقلانه ای می گیری» و…

نگذارید کار به جیغ بکشد

کودکان از شخصی که با او قیاس شده اند متنفر می شوند. بچه ها از اینکه با دیگران مقایسه شوند به شدت بدشان می آید و این مسئله باعث می شود که کودک همیشه خودش را با دیگران مقایسه کند و این رفتار سالمی نیست .به بیان جملات خودتان در رابطه با بچه ها حساس باشید و هوشمندانه از اینکه آنها را در دام بروز عکس العمل های منفی بیندازید پیشگیری کنید.

فقط پسرها قوی نیستند

به کودکتان برچسب نزنید. هر نوع برچسبی کمکی به هویت یابی نمی کند. اینکه مدام در مقابل احساسات پسر بچه تان بگویید«مثل دختربچه ها رفتار نکن»، «پسرها قوی هستند مثل دخترها ضعیف نیستند» و جملاتی از این دست باعث می شود او را دچار احساسات متناقض کنید.

بچه ها را مجبور نکنید که دیگران را ببوسند

خودتان را به جای او بگذارید و ببینید چقدر دلتان می خواهد مدام مجبور به بغل کشیدن و بوسیدن دیگران شوید. گاهی والدین بچه ها را مجبور می کنند که دیگرانی را نیز ببوسند و بغل کنند؛آن هم با تعابیری مثل خاله و عمو: «خاله رو بغل کن»، «عمو رو ببوس» و… بچه ها باید بدانند که چنین رفتارهایی در چه زمانی مجاز و در چه زمانی غیر مجاز است و می توانند در برابر خواسته های دیگران «نه» بگویند.

به او بگویید چرا باید عذرخواهی کند

به جای اجبار کودک به عذرخواهی ، آن هم به صورت نمایشی، راه درست را به او پیشنهاد کرده یا شرایط را برایش توصیف کنید. «اینکه بدون اجازه اسباب بازی های علی رو برداشتی، اونو ناراحت می کنه»، «اینکه بی هوا رو سر پدربزرگ بپری، بهش آسیب می رسونه» و اینگونه جملات می تواند او را متوجه عواقب کار بدی که انجام داده بکند و بداند که چرا باید عذرخواهی کند.

تو میمون کوچولوی من هستی

وقتی این کلمات را برای کودک به کار می بریم آن ها را تبدیل به موجودی غیرانسانی می کنیم. به یک عروسک که هر چه دلمان خواست می توانیم با او انجام دهیم. در ابتدای زندگی، کودک این کلمات را مثبت تعبیر می کند چون به شما اعتماد کامل دارد. حتی اگر چیز بدی هم بگویید به دلیل اعتمادی که به شما دارند سعی می کنند آن را تکرار کنند. بنابراین باید بسیار مراقب کلماتی که به کار می برید باشید.

بهتر است که وقتی او را خطاب قرار می دهید به جای اسم های مستعار بامزه نامش را به زبان بیاورید. در واقع کودک با نام اصلی خود به دنیا معرفی می شود، با نام اصلی خود خودش را در دنیا می شناسد و با نام اصلی خود درک می کند که چقدر در دنیا به عنوان یک شخصیت ارزش دارد.

دوستت در امتحان بهتر از تو بود

هر نوع برچسبی کمکی به هویت یابی نمی کند. اینکه مدام در مقابل احساسات پسر بچه تان بگویید«مثل دختربچه ها رفتار نکن»، «پسرها قوی هستند مثل دخترها ضعیف نیستند» و جملاتی از این دست باعث می شود او را دچار احساسات متناقض کنید

جمله ای که می تواند تجربه ای آزار دهنده برای کودک باشد و تلخی ان را حتی تا دوران نوجوانی هم به دوش بکشد این است: چرا او در امتحان بهتر از تو بود؟ کودکان از شخصی که با او قیاس شده اند متنفر می شوند. بچه ها از اینکه با دیگران مقایسه شوند به شدت بدشان می آید و این مسئله باعث می شود که کودک همیشه خودش را با دیگران مقایسه کند و این رفتار سالمی نیست.

اگر یکبار دیگر این کار را انجام دهی دیگر دوستت نخواهم داشت

کودک تقلا می کند که ببیند والدینش دقیقا چه چیزی از او می خواهند و امیال و آرزوهای درونی خودش را نادیده می گیرد. وقتی این اتفاق بیفتد او دیگر بچه نیست چون لازمه بچگی بیخیالی و سبکبالی است. این ذهنیت که همیشه خود را در رده دوم اهمیت قرار دهد به آسانی تا دوران نوجوانی هم همراه او می ماند.

تو همیشه تلاشت رو می کنی

به جای تشویق کردن دائمی کودک بابت کارهای ریز و درشتش بهتر است تلاش او را تشویق کنید. «تو بهترینی»، «تو همیشه موفق می شی» و… این جملات باعث می شود که کودک ارزش خود را در گرو درست و کامل انجام دادن کارها بداند و حتی دچار اعتماد به نفس کاذب شده یا اضطراب و استرس کامل بودن تا ابد رهایش نکند چون گمان می کند اگر این کار را به بهترین نحو ممکن انجام ندهد دیگر ارزشی نزد شما نخواهد داشت.

عوض این جملات بگویید؛ «تو همیشه تلاشت رو می کنی»، «اینکه اینقدر تلاش می کنی خیلی برای من ارزشمنده». با این جمله ها ارزش تلاش کردن را به او می فهمانید نه صرفا برنده شدن و جلوافتادن از بقیه را.

ادامه مطلب / دانلود

کلمات ممنوعه در تربیت کودکان

«من هر چه قدر به فرزندم می گویم وسایل شخصی ات را سر جایش بگذار، هر روز صبح تختت را مرتب کن یا اتاقت را همیشه مرتب نگه دار، انگار تاثیری ندارد. خیلی از راهکارها را امتحان کرده ام، خیلی شرط و شروط برایش گذاشته ام؛ اما دست آخر هم، آن گونه ای که می خواستم نشده است.»

حسین سلیمان پور، روان شناس تربیتی در این باره و به عنوان اولین جمله می گوید: «بچه هایی که خیلی مرتب و منظم هستند، ممکن است در آینده رفتارهای وسواسی از خود نشان دهند. پس تاکید زیاد و افراطی بعضی والدین بر منظم بودن کودک شان، می تواند مشکلات روان شناسانه ای مانند وسواس برای آن ها به وجود آورد.» با این حال، توصیه هایی برای تحقق این هدف به والدین مطرح می شود.

اعتماد به نفس کودکتان را از بین نبرید

سعی کنید نصیحت، تذکر و امر و نهی را کاهش دهید و به موقع و اصولی از آن استفاده کنید؛ زیرا امر و نهی زیاد اعتماد به نفس کودک را از بین می برد. در ضمن از راهکار «تقویت دوبل» بهره ببرید. یعنی هرگاه فرزندتان، وسایلش را مرتب کرد، هم او را تشویق کنید و هم جلوی همسرتان این موضوع را بازگو کنید تا او هم تشویقش کند و

ادامه مطلب / دانلود

رفتارهای بی‌ادبانه فرزندتان همیشه عمدی نیست. گاهی اوقات بچه‌ها تشخیص نمی‌دهند که پریدن وسط حرف دیگران، دست کردن در بینی‌شان یا بلند درمورد عیب دیگران در خیابان حرف زدن کار بی‌ادبانه‌ای است.

رفتارهای بی‌ادبانه فرزندتان همیشه عمدی نیست. گاهی اوقات بچه‌ها تشخیص نمی‌دهند که پریدن وسط حرف دیگران، دست کردن در بینی‌شان یا بلند درمورد عیب دیگران در خیابان حرف زدن کار بی‌ادبانه‌ای است. و پدرها و مادرها هم با این زندگی پرمشغله امروز همیشه فرصت نمی‌کنند که زمان کافی برای آموزش این مسائل بگذارند. اما اگر این ۲۵ رفتار مهم را در فرزندتان تقویت کنید، او را به کودکی فوق‌العاده مودب، مهربان و باتربیت تبدیل خواهید کرد.

رفتار ۱: وقتی چیزی از کسی می‌خواهید، بگویید، «لطفاً».

رفتار ۲: وقتی چیزی از کسی می‌گیرید، بگویید، «متشکرم».

رفتار ۳: اگر نیاز است که

ادامه مطلب / دانلود

انسان در مسیر رشد از افراد بسیاری اثر می‌پذیرد و تحت تأثیر دیده‌ها و شنیده‌های بسیاری است. همه آنهایی که اطراف او هستند و به نحوی در او اثر دارند مدل و الگوی او محسوب می شوند. اما پدر از همه آنها مهمتر و مؤثرتر است و این اهمیت و تأثیر تا سنین جوانی همچنان ادامه دارد.

ملیوت بگون، مشاور،نویسنده و سخنران، نگرانی های خود را به عنوان یک پدر  به زیبایی در قالب نوشته زیر عنوان کرده است:

در حال انجام برنامه ریزی برای شرکت در جشن فارغ التحصیلی دخترم بودم، که با خود فکر کردم  بهتر است برای ورود او به مرحلی بعدی زندگی توصیه ارزشمندی را در اختیار او قرار دهم. دوست داشتم تا راهکارهایی را به او ارائه دهم تا بر تمام مشکلات احتمالی پیشرو غلبه کند، اما از دانش و آگاهی کافی برای انجام این کار برخوردار نبودم. دوست داشتم به عنوان یک پدر از او در برابر تمام شکست ها محافظت کنم و او را در دستیابی به موفقیت های بزرگ کمک کنم. اما می دانستم که شکست پلی برای پیروزیست. بنابراین تصمیم گرفتم تا تجربه های ارزشمند زندگی خود را در قالب ۶ درس مهم به او تقدیم کنم:

درس اول:
سعی کنید در زندگی خود به دنبال یافتن یک مربی دلسوز باشید که شما را در دستیابی به اهدافتان کمک کند. با او ارتباط برقرار کرده و از او بخواهید تا شما را هدایت کند. سعی کنید جایگاه شغلی افراد را تنها ملاک انتخاب آن ها قرار ندهید. بهترین معلمان همیشه بهترین هدایت کنندگان هم نمی شوند. باید کسی را انتخاب کنید که دلسوزانه شما را زیر بال و پر خود گرفته و از شما حمایت کند. بهترین هدیه یک مربی خوب به شما ارائه بازخوردهای سازنده در جهت اصلاح رفتارهای نادرست است.

درس دوم:
زگهواره تا گور دانش بجوی. سعی کنید با افراد فرهیخته معاشرت کنید تا شما هم ترغیب به کسب علم و دانش شوید. سعی کنید فرد روشنفکری بوده و از افکار و عقاید دیگران هم استقبال کنید. سعی کنید برای انجام هر کاری دنبال یک راهکار مناسب باشید. همیشه به دنبال کسب دانش باشید. با مطالعه و سوال از دیگران میزان دانش خود را افزایش دهید.

سعی کنید فرد روشنفکری بوده و از افکار و عقاید دیگران  استقبال کنید

درس سوم:
سعی کنید به کاری که انجام می دهید علاقه داشته باشید. بسیاری از افراد سعی می کنند تا موقعیت های شغلی عالی را بدست آورند و بعد در خود ایجاد علاقه کنند. هر کاری دارای جنبه های مختلفی است که ممکن است به آنها علاقه داشته و یا از آنها متنفر باشید. اما شما سعی کنید که به کار خود علاقه داشته باشید و روی ابعادی از کار تمرکز کنید که باعث ایجاد اشتقیاق و علاقه در وجود شما برای اختصاص زمان بیشتر برای انجام آن می شوند. صرف زمان برای یافتن کار ایده آل، به نوعی اتلاف زمان محسوب می شود. سعی کنید تا از فرصت های شغلی موجود گزینه ای را که با روحیات و علایق شما سازگاری بیشتری دارد را انتخاب کنید.

درس چهارم:
به کیفیت کار خود و تاثیری که روی روند پیشرفت سازمان می گذارید کنید. مطمئن شوید که اهداف و چشم اندازهای شرکت را به درستی درک کرده اید و تمام تلاش خود را در جهت کمک به دستیابی به آن اهداف می کنید. سعی کنید تا کار خود را به بهترین نحو ممکن انجام دهید. امکان اشتباه وجود دارد؛ اما سعی کنید هرگز به خاطر تنبلی و عدم تلاش کافی مرتکب اشتباه نشوید.

درس پنجم:
با خود صادق باشید. ارزش هایی که برای شما مهم هستند را تعیین کنید و برای دستیابی به آنها هرگز دست از تلاش نکشید و آنها را به خاطر هیچ کسی زیر پا نگذارید. به گونه ای رفتار کنید که دیگران هم به آن ها احترام بگذارند. به استعداد و توانایی های خود اعتماد کنید.

درس ششم:
مهمتر از همه اینکه یک شریک زندگی خوب برای خود پیدا کنید. برای خود یک خانواده تشکیل دهید و همیشه به یاد داشته باشید که کار تنها یک وسیله برای دستیابی به اهداف است. خارج از محیط کار زندگی برای خود تشکیل دهید که هر روز بعد از کار مشتقاق رفتن به خانه شوید. کار جدای از زندگی نیست، بلکه بخشی از آن است. بنابراین به طور کامل از زندگی خود لذت ببرید.

ادامه مطلب / دانلود

همه والدین کم و بیش تصویری آرمانی و اید ه آل از فرزندان خود دارند. مبنی بر اینکه چگونه باید باشند؛ چه اطلاعاتی را کسب نمایند و ارزش های اخلاقی و معیار های رفتاری را چگونه به کار ببرند.

نکاتی مهم در مورد تربیت فرزندان

والدین جهت سوق دادن فرزندانشان به سوی اهداف خویش ، روش های مختلفی را به کار می گیرند و رفتارهایی را در مقابل کودکانشان ارائه می دهند.

به طور کلی وقتی با  چند روش متفاوت به نتایج یکسانی می رسیم، بیشتر از به کار بردن یک روش احساس اطمینان خاطر می کنیم. بدین خاطر در این مقاله ، برآنیم تا روش های مختلف تربیتی را مورد بررسی قرار دهیم ، تا نوع و شیوه ی روش تربیتی خود را بهتر بشناسیم . از بین روش های مختلف ، دو جنبه ی مهم در فرزندپروری اهمیت دارد:

ادامه مطلب / دانلود

امام على علیه السلام در تمام دوران زندگى پربار و نورانى خود سعى در هدایت دلها و مغزها به سوى حقیقت راه روشن الهى داشت. حضرت از هر فرصت مناسبى، با سخنرانی هاى اخلاقى، سیاسى، با نوشتن نامه هاى ضرورى و یا کلمات حکمت آمیز، به تمام ارزشهاى اخلاقى، انسانى اشاره مى فرمود و راه و رسم زندگى سالم و صحیح انسانى را در این کتاب به بشریت سرگشته، معرفى نمود و با هرگونه جهل و جهالت و نادانى مبارزه کرد و روش رسیدن به سعادت و تکامل جاویدان را به همگان نشان داد. این است که نهج البلاغه کتاب زندگى، کتاب اخلاق و رستگارى، کتاب سیاست و کشوردارى، کتاب تکامل و بالندگى است.

برخی رهنمودهای امیر المومنین به نوجوانان

1ـ صبر و بردبارى

همه ما می دانیم که نوجوان باید خود را بسازد چون روح ‘تربیت پذیرى’ دارد. نوجوان باید آینده نگر بوده و خود را براى فرداى بهتر آماده کند. نوجوان باید روابط اجتماعى خود را تنظیم کند. نوجوان باید انواع آگاهى و علوم را به دست آورد.

اما چگونه و با چه روشهائى مى توان به برترى هاى یاد شده دسترسى پیدا کرد؟

امام على علیه السلام مى فرماید تمام مراحل یاد شده را تنها با صبر و بردبارى مى توان سپرى کرد.

و تمام ارزشهاى یاد شده را با صبر و تحمل مشکلات مى توان در جان خویش پیاده ساخت.

ضرورت صبر و بردبارى

قال على علیه السلام: ‘و عود نفسک التصبر على المکروه’ امام على علیه السلام فرمود: “نفس خویش را بر استقامت در برابر مشکلات عادت ده” (نامه ى 16/31 نهج البلاغه المعجم المفهرس)

انواع صبر

امام پس از آنکه به یکى از ره آوردهاى صبر و بردبارى اشاره فرمود، انواع صبر را مورد ارزیابى قرار مى دهد، و این حقیقت را طرح مى فرماید که، صبر و بردبارى هیچگاه به ضرر و زیان کسى نخواهد بود، پس باید بر همه ى سختى ها و مشکلات بردبار بود.

قال على علیه السلام: ‘الصبر صبران، صبر على ما تکره و صبر على ما تحب’ امام على علیه السلام فرمود:

“صبر و بردبارى دو قسم است، یکى صبر بر انجام کارى که خوش ندارى و دیگرى صبر بر کارى که دوست دارى” (حکمت 55 نهج البلاغه المعجم المفهرس)

پس عامل اساسى، در مباحث نوجوانان، و به بارنشستن ارزشها، در خودسازى و تربیت نفس، صبر و بردبارى و تحمل مشکلات است.

نوجوانان باید خویشتن را با صبر و بردبارى عادت دهند و از عجله و شتابهاى دروغین بپرهیزند.

2ـ قانون گرائى

نوجوان سعى دارد با حساب و کتاب سخن بگوید. و دوست دارد که دیگران نیز با نظم و قانون باشند. و با او قانونمند برخورد کنند. سن و سال نوجوانى با نظم و ترتیب و قانون و حساب و کتاب هماهنگ است. اگر مربیان تربیتى، پدران و مادران، نوجوانان را با قوانین و مقررات اجتماعى آشنا سازند، چون زمینه ى پذیرش قانون در نوجوانان بسیار فراهم است، روح قانونگرائى و نظم گرائى در آنان به کمال خواهد رسید.

قال على علیه السلام: ‘ان الله افترض علیکم فرائض فلا تضیعوها’ امام على علیه السلام فرمود:

“همانا پروردگار بزرگ حقوقى را بر شما واجب کرده است پس آن را ضایع نگردانید” (حکمت 105 نهج البلاغه المعجم المفهرس)

قال على علیه السلام: ‘الفرائض الفرائض ادوها الى الله تودکم الى الجنه’ امام على علیه السلام فرمود:

“واجبات الهى واجبات الهى را براى خدا انجام دهید تا شما را به بهشت جاویدان برساند” (خطبه 2/167 نهج البلاغه المعجم المفهرس)

ممکن است اجراى قوانین و رعایت حقوق اجتماعى براى برخى ناخوشایند باشد، اما عدالت اجتماعى وقتى تحقق مى پذیرد که قوانین به خوبى اجرا شود.

3ـ تلاش در خودسازى

پس از شناخت روحیات و زمینه هاى فراهم دوران نوجوانى مانند:

الف- علم خواهى ب- تربیت پذیرى ج- دوراندیشى د- تفکر و اندیشه هدفدار ه- شکل گیرى شخصیت اجتماعى

باید تلاش کرد تا از زمینه هاى آماده، و روحیات مناسب نوجوانى براى ‘خودسازى ‘ و ‘تربیت خویش’ حداکثر استفاده را برد. و با آگاهى و دوراندیشى به بازسازى فکر و جان و روان خود همت کرد. زیرا تمام اصلاحات اجتماعى، و انواع سازندگى ها، از فرد آغاز مى شود.

معیار خودسازى

قال على علیه السلام: ‘کفاک ادبا لنفسک اجتناب ما تکرهه من غیرک’ امام على علیه السلام فرمود: “در تربیت خویشتن این کافى است که آنچه بر دیگران نمى پسندى انجام ندهى” (حکمت 412 نهج البلاغه المعجم المفهرس)

اگر افراد جامعه، خود را تربیت کنند، جامعه نیز ساخته مى شود، و مفاسد اجتماعى و انحرافات اخلاقى به تدریج نابود مى گردند.

راه خودسازى

امام پس از طرح ضرورت خودسازى به راههاى خودسازى مى پردازد، و روش تربیت نفس، و راه خویشتن دارى را مى شناساند، و رهنمود مى دهد که منتظر دیگران نباش، تربیت و خودسازى را با تلاش و کوشش از خود آغاز کن.

قال على علیه السلام: ‘و اکرم نفسک عن کل دنیه’ امام على علیه السلام فرمود: “نفس خویش را از هرگونه کارهاى پستى دور نگهدار” (نامه ى 86/31 نهج البلاغه المعجم المفهرس)

4ـ عفت و پاکدامنى

از نظر روانشناسى یکى از مسائل مهم نوجوانى شکل گیرى شخصیت اوست، نوجوان آرام آرام با محیط خانه و مدرسه و مراکز فرهنگى، آشنائى خاصى پیدا کرده و نسبت به آنها احساس مسئولیت مى کند. خود را درک مى کند و جایگاه مناسبى براى خود در نظر مى گیرد. در روابط اجتماعى براى خود احترام و شخصیتى قائل است. دوست دارد مردم او را احترام کنند، و شخصیت او را بشناسد و متناسب با آگاهى و اندیشمندى او به او بنگرند او را بستایند و مورد احترام قرار دهند که امام با توجه به همین مرحله ى حساس رهنمود مى دهد:

حفظ شخصیت

قال على علیه السلام: ‘فاقیمو ا على شانکم و الزموا طریقتکم’ امام على علیه السلام فرمود: “بر شخصیت و ارزش خود استوار باشید و راه خود را بروید” (خطبه ى 6/132 نهج البلاغه المعجم المفهرس)

چون دوران نوجوانى یکى از دورانهاى حساس شکل گیرى شخصیت نوجوان است، از این رو توجه به حقوق دیگران، خواسته ها و نگرانیهاى مردم بسیار ضرورى است.

راه حفظ شخصیت

مردم جامعه دوستان و همسایگان، همانند ما مى باشند، و چون ما محبت و خشم دارند. برخى از چیزها را دوست و بسیارى از سخن ها را دوست ندارند. شخصیت اجتماعى انسان وقتى درست شکل مى گیرد که متناسب با خواسته ها و کشش هاى درونى مردم رفتار کنیم و در پرهیز اجتماعى نیز داراى معیار سنجش صحیحى باشیم که فرمود:

قال على علیه السلام: ‘من ضمن بعرضه فلیدع المراء’ امام على علیه السلام فرمود: “کسى که بر آبرو و شخصیت خود نگران است باید از مجادله بپرهیزد” (حکمت 362 نهج البلاغه المعجم المفهرس)

ادامه مطلب / دانلود

والدین باید به نحوه رفتار و ارتباط خود با فرزندشان توجه بیشتری نشان بدهند . آنها باید در انتخاب کلمات و نحوه بیان آنها دقت کنند و بدانند حرف هایشان مستقیما روی فرزندان تاثیر می گذارد . یک جمله ساده ناامید کننده از سوی والدین می تواند ذهن کودک را مدت ها درگیر کرده و او را سرخورده کند . این نکته را در ذهن داشته باشید که واژگانی که آزار دهنده هستند هرگز از ذهن پاک نمی شوند و جبران آن سخت است . درست است که گاهی مشکلات زندگی باعث می شود کنترل اعصاب خود را از دست بدهید و به رفتار و کلماتی که بر زبان می آورید توجه نداشته باشید اما سعی کنید هوشیارانه و با شکیبایی با فرزندان خود رفتار کنید. گاهی ساکت ماندن بهتر از گفتن یک کلمه یا واژه آزار دهنده است. در واقع با این نحوه عملکرد به فرزندان خود یاد می دهید چگونه در موقعیت مشابه با شما رفتار کند. سعی کنید الگوی مناسبی باشید به خصوص در لحظات سخت و پر چالش زندگی. والدین با نگفتن این جملات می توانند موقعیت های ناامید کننده و نامطلوب را به یک وضعیت مناسب تبدیل کنند.

من اهمیت نمی دهم

بچه های کوچک دوست دارند جزئیات مکالمات و گفت و گوهایی را که حین بازی با دوستان خود داشته اند , مو به مو بازگو کنند اما گاهی خارج از حوصله والدین است و آنها نمی خواهند جزئیات را بشنوند اما مواظب باشید که نگویید “برای من مهم نیست ” یا”به من چه مربوط ” چون با گفتن این جمله صحبت کودک خود را قطع کرده اید و ناخود آگاه به او گفته اید به چیزهایی که برای او مهم نیست اهمیت نمی دهید . اکثر پدر و مادرهایی که بچه بالغ دارند گله مند هستند که چرا فرزندانشان به آنها صحبت نمی کنند , علت این رفتار بر می گردد به نحوه برخورد و ارتباط والدین که در کودکی با آنها داشته اند . آیا در دوران کودکی به حرف های آنان خوب گوش کرده و شنونده خوبی بودند . زمانی که وقت کافی برای شنیدن حرف هایشان ندارید به آنها بگویید الان نمی توانید روی حرف هایشان تمرکز کنید . می توانید زمانی را تعیین کنید که حرف هایش را با شما در میان بگذارد . بچه ها نیاز دارند با والدین شان صحبت کنند پس سعی کنید این فرصت را برای آنها ایجاد کنید و حتی یک روز را هم از آنها نگیرید .

مطابق سن خود رفتار کن

دختر شما هفت سال سن دارد اما فکر می کنید مثل یک دختر سه ساله رفتار می کند . روان شناسان کودک می گویند در واقع این عکس العمل والدین به رفتار بچه بر نمی گردد بلکه والدین سعی دارند وضعیت ناامید کننده خود را کنترل کنند . بچه ممکن است مطابق سنش رفتار کند ولی ما با گفتن این جمله می خواهیم خودمان احساس بهتری داشته باشیم . بچه هایی که انتقاد والدین را می شنوند سعی می کنند با کارهای غیر معمول توجه آنها را جلب کنند . وقتی احساس می کنید عصبی شده اید سعی کنید فقط آرام و بی حرکت بایستید و کاری نکنید این کار باعث می شود آدرنالین ما پایین بیاید و به جای این که قسمت هیجانی مغز عمل کند قسمت منطقی و عقلانی آن به کار بیفتد .

عذر خواهی کن

بچه پیش دبستانی شما اسباب بازی یکی از همبازی هایش را برداشته و باعث شده او گریه کند . به جای این که از او بخواهید عذر خواهی کند به او یاد دهید با محبت و دلسوز باشد , کاری که بسیار ستودنی است . با اجبار کردن کودک برای عذر خواهی کاری پیش نمی رود , مهارت اجتماعی بودن و با محبت بودن چیزی است که اونیاز دارد یاد بگیرد . شاید مفهوم غذر خواهی هنوز برای بعضی از بچه ها گنگ باشد پس چه بهتر است خودتان به جای او عذر خواهی کنید چون شما الگوی او هستید و او ناخود آگاه یاد می گیرد که در چنین موقعیت هایی چه کار کند .

نفهمیدی؟

شما چند بار سعی کرده اید که به کودک خود جدول ضرب یا پرتاب کردن توپ را یاد دهید اما وقتی می بینبد که هنوز یاد نگرفته است فورا نگویید “نفهمیدی؟” چون کودک اگر چیزی را یاد بگیرد خودش دوست دارد با انجام آن والدینش را خوشحال کند . گفتن این کلمه یک نوع قضاوت عجولانه است و پرسیدن این که چرا نفهمیدی یک نوع احساس سر خوردگی به کودک دست می دهد پس با گفتن این کلمه پیام ناخوشایندی را منتقل نکنید . به جای آن می توانید کمی استراحت کرده و دوباره قدم به قدم آموزش راشروع کنید , شاید تغییر نحوه آموزش بیشتر به یادگیری او کمک کند .

می روم و تنهایت می گذارم

تصور کنید به یک محوطه بازی یا پارک رفته اید و بعد از یک ساعت مجبورید آن جا به خاطر یک قرار کاری ترک کنید اما کودک شما نمی آید ; نباید بگویید من رفتم تو این جا تنها بمان . بچه این حرف شما را جدی می گیرد و می ترسد او را رها کنید اما چه اتفاقی می افتد وقتی ببیند شما هنوز آنجا هستید و تهدید شما دروغ بوده ؟ ما می خواهیم او حرف ما را باور کند پس چیزی را که حقیقت ندارد به او نگویید . شاید برخی والدین بگویند خوب مجبوریم در آن لحظه آنها را تهدید کنیم , اما تهدید شما نباید توخالی و غیر واقعی باشد . به جای این که بگویید تنهایت می گذارم , راه خود را بگیرید و بروید نیازی به تهدید نیست مطمئن باشید خودش دنبال شما راه می افتد .

ادامه مطلب / دانلود

اجتماعی شدن فرآیندی است که در آن کودکان از طریق آن معیارها، ارزشها و رفتارهای مورد نظر فرهنگ و جامعه خود را می آموزند. والدین در سالهای اولیه زندگی فرزندانشان، عوامل اصلی اجتماعی شدن آنها به حساب می آیند. والدین با ابراز محبت، ایجاد محدودیت و آزادی برای کودک و سرکوبی رفتار غیر قابل قبول او، سرمشق کودک قرار می گیرند و بدین ترتیب فرآیند اجتماعی شدن صورت می پذیرد.

حال در این میان برخی از والدین فرزندان خود را بیش از حد آزاد می گذارند و به تعبیر عامیانه، شرایط لوس شدن کودک را مهیا می کنند که متاسفانه هر چند این کودکان در محیط خانه بسیار مورد توجه و عنایت قرار دارند اما در محیطهای اجتماعی و در جمعهای همسالان و .. جز کودکان منفور بوده و همواره دردسر ساز هستند و به مرور موجبات ناراحتی و خجالت والدین را هم ایجاد می کنند.

البته انواعی روشهای تربیتی و انضباطی برای رفتار با یک کودک بی ادب قابل استفاده هستند. چه بخواهید به فرزند خودتان تربیت صحیح بیاموزید؛ چه بخواهید به عنوان مربی یک مهد کودک یا معلم مدرسه کودکان را تربیت کنید، باید بدانید که مواجه با یک کودک بی ادب و لوس کاری چالش برانگیز است. وقتی که آن کودک، فرزند خودتان باشد طبق رای و نظر خودتان روشهای گوناگونی برای تادیب او به کار می برید. اما وقتی کودکی که فرزند خودتان نیست بی ادبی می کند و شما تنها یک نفر از افرادی هستید که می توانید رفتار ناشایست او را متوقف کنید(مثل مربی مهد یا پرستار کودک).

تکنیک هایی وجود دارد که می تواند به شما کمک کند تا رفتار بی ادبانه کودک را محدود و کنترل کنید و شرایطی مساعدتر برای خودتان و کودک ایجاد کنید:

الف. اگر کودک بی ادب فرزند شما نیست

** اگر دسترسی به اولیای او دارید با آنها تماس بگیرید. همیشه بهترین راه این است که بگذارید والدین کودک کار تربیت و تادیب کودک را انجام دهند زیرا این امر می تواند با شرایط خانوادگی آنها هم راستا باشد.

** در هر زمانی از تنبیه بدنی و برخورد فیزیکی با چنین کودکی بپرهیزید. پشت دستی زدن یا ضربه ارام به کفل کودکان، ممکن است تنبیه متداولی در روند تربیتی یک کودک در منزلشان نباشد و هم از نظر احساس به آنها لطمه وارد کند. بعلاوه آسیب زدن به کودک راههایی قانونی برای پدر و مادر کودک مذکور برای مقابله با شما ایجاد می کند که می توان منجر به از دست دادن کار شما گردد.

** زمانی که کودک مشغول انجام کار غلط خود است برای او توضیح دهید که این رفتار او پذیرفتنی نیست. ممکن است به همین سادگی کودک نداند که در یک مکانی خاص یا زمانی خاص چه چیزی قابل انجام هست یا نیست و تنها یک تذکر شفاهی برای تغییر رفتار کودک کافی باشد. برای او شرح دهید که چه انتظاری از او دارید تا کودک بداند که چطور رفتار کند. به عنوان مثال، اگر کودکی به طور مرتب گفتگوهای موقع شام را قطع می کند به او بگویید که قطع کردن کلام دیگران بی ادبی است ضمنا به او بگویید که او باید صبر کند تا صحبت آن فرد تمام شود بعد حرفش را بزند.

** تنبیهی را مقرر کنید که نتیجه تداوم رفتار بد آنها باشد. مثلا از بین رفتن یک رفتار خاص شما نسبت به او، یا گرفتن و محروم شدن از یک اسباب بازی و یا از دست دادن حق یا امتیازی خاص. مثلا اگر شما برای فرزندتان جشن تولد گرفته اید و یک کودک رفتار خارج از نزاکت دارد می توانید به او اخطار دهید که بقیه شرکت کنندگان ممکن است برای یک ربع او را از جمع خود اخراج کنند و او مجبور به ترک جشن شود. برای اینکه این ابزار را موثر کنید لازم است عینا جملات خود را پیگیری کنید تا کودک بفهمد که قضیه کاملا جدی است.

** در تمام لحظات آرام بمانید و با یک لحن صدای طبیعی حرف بزنید. کودکان موجوداتی بسیار احساسی هستند و ممکن است در مواقعی که آنچه را می خواهند نتوانند به دست آورند، عصبانی یا ناراحت شوند و یا شروع به جیغ و نعره کنند. لذا مواقعی که کودک را تادیب و تربیت می کنید ممکن است بدتر از قبل با داد و فریاد بی ادبانه واکنش نشان دهد. خونسرد و آرام باشید تا نشان دهید که شما کنترل شرایط را به دست دارید.

** مواقعی که کودک کار بدی انجام میدهد او را از جمع کودکان دیگر خارج کنید و بگذارید مدتی آرام باشد. از او بپرسید چرا اینطور رفتار می کند، گاهی اوقات پشت رفتار یک کودک دلیلی هست که والدین آنرا نمی بینند. کودکی که در یک جشن تولد شرکت کرده ممکن است برای کیک، احساس نگرانی و دلواپسی داشته باشد لذا کیک بقیه بچه ها را بر میدارد یا ناخنک می زند و باعث ایجاد ناراحتی در کودکان دیگر می شود. بهترین راه کمک کردن به این کودک دادن مقداری دیگر کیک به اوست تا به آرامش برسد.

** برای پرت کردن حواس این دست بچه ها یک بازی یا فعالیت شاد را شروع کنید و آنها را مشغول کنید. گاهی رفتار بد بچه ها به دلیل خستگی و کسالت آمیخته با کنجکاوی است. مشغول کردن ذهن و دستهای یک کودک با یک بازی می تواند او را از وضعیت ایجاد دردسر خارج کند.
نحوه برخورد با کودکان بی‌ادب و لوس

ب. اگر کودک بی ادب فرزند خودتان است:

** از سنین اولیه قوانین اساسی و انتظارات خود را از کودک پی ریزی و مقرر کنید. اگر برای رفتارهای بد کودک اجرای پیامدها بلافاصله بعد از ارتکاب عمل نادرست رخ ندهد و کودک این فرصت را داشته باشد که چندین بار عمل بدش را تکرار کرده باشد، احتمال کمی وجود دارد که کودک قوانین شما را اجرا کند.

** وقتی که برای کودکتان تنبیهی در نظر می گیرید نسبت به آن محکم و استوار باشید. اطمینان کسب کنید که نوع مجازات و تنبیه شما سازگاری وتناظر لازم با نوع رفتار بی ادبانه کودک را دارد و بعد از آنکه چند بار به او اخطار داده اید به فکر اجرای تنبیه افتاده اید.

** درست زمانی که رفتار بد از کودک سر می زند با آن برخورد کنید. اجازه دادن به کودک به انجام کار بی ادبانه و تنبیه او پس از ساعتها و یا روزها چاره اندیشی باعث می شود که آنها نتوانند وابستگی بین تنبیه و کار بدشان را به درستی تشخیص دهند.

**کودک را به خاطر رفتارهایی که بی ادبانه و یا لوس بازی نیست تشویق کنید. اگر او مرتبا فقط به خاطر کارهای بدش تنبیه شود ممکن است شما را به عنوان کسی که همیشه عمل او را تصدیق نمی کند به ذهن بسپارد. به طور شفاهی و یا با خرید یک هدیه از کارهای خوب او قدردانی کنید تا به او نشان دهید که چه رفتاری ستودنی و مقبول است.

ادامه مطلب / دانلود

فقط در صورتی والدین در گناه کودکان شریک نیستند که آنها زمینه ی رشد و تربیت دینی کودک را فراهم کرده باشند ولی فرزند با این حال راه گناه را انتخاب کرده باشد .

یک کودک یا نوجوان یا جوان برای کشف نیازها،استعدادها و تواناییهایش ناگزیر از آزمون و خطاست فلذا خطا و اشتباه او نیز امری اجتناب ناپذیر است و باید با دادن فرصتهای دوباره زمینه شکوفایی و پیشرفت آنها را فراهم ساخت.

سیاری از اخلاق های ممدوح و مذموم را کودکان در سنین پایین از مادران خود می آموزند و بیشتر در سنین بالاترست که از پدر خود الگو برداری می کنند . این نکته به نقش موثر مادران در تربیت اشاره دارد ….

مرد و زن دو عنصر اصلی خانواده اند که هر کدام جداگانه مسئولیت خاص به خود را دارند که با تولد فرزند برای هر کدام مسئولیت جدید تری بوجود می آید.

به بیان دیگر می توان گفت با به دنیا آوردن یک بچه، مسئولیت سعادت بخشی یک انسان را پذیرفته اند که البته باید دانست که عمده ی این مسئولیت بر گردن مادر است . تا آن جا که در حدیث نبوی می خوانیم که :

«اَلجَنَّهٌ تَختَ أقدام الاُمَّهاتِ»
(بهشت زیرپاى مادران است.)

که شاید اشاره به این معنا باشد که چون مادران به خصوص در سنین پایین کودک ،نقش موثری در بهشتی شدن فرزندان را دارند از این روست که به دلیل این نقش موثر ،بهشت زیر پای آنان است .

از طرفی هم بسیاری از اخلاق های ممدوح و مذموم را کودکان در سنین پایین از مادران خود می آموزند و بیشتر در سنین بالاترست که از پدر خود الگو برداری می کنند. این نکته به نقش موثر مادران در تربیت اشاره دارد .

و از سویی دیگر با توجه به آموزه های دینی فرزندان جزئی از باقیات الصالحات والدین هستند به این معنا که چون والدین نقش موثری در تربیت فرزند خود داشته اند از این رو اگر فرزندان هم در مسیر الهی قدم بردارند آنان نیز در این سهیم هستند و اگر به سمت گناه رفتند باز والدین به دلیل نقش موثر در تربیت، در آن شریک هستند و این همان قبول مسئولیتی است که در ابتدا گفته شد .

و فقط در صورتی والدین در گناه کودکان شریک نیستند که آنها زمینه ی رشد و تربیت دینی کودک را فراهم کرده باشند ولی فرزند با این حال راه گناه را انتخاب کرده باشد .

حال قرآن کریم مسیر تربیت دینی کودکان را از زبان لقمان حکیم بازگو می کند که در تعلیم فرزندش ده محور تربیتی را مد نظر قرار می دهد که عبارتست از:

۱ـ حسن ارتباط با خداى رحمان: «لاتُشرِک بِاللهِ»

۲ـ احترام به والدین : «وَوَصَّینَا الاِنسانَ بِوالِدَیهِ»

۳ـ معاد: «إِن تَکُ مّثقاَ حَبَّهِ مِن خَردَلٍ فَتَکُن فى صَخرَهِ أو فِى السَّمواتِ أو فِى الأرضِ یأت بِهَا الله»

۴ـ نماز: «أقِم الصَّلاه»

۵ـ امر به معروف و نهى از منکر: «وَ أمر بِالمَعروُفِ وَ انهَ عَنِ المُنکَرِ»

۶- صبر و پایدارى : «وَ اصبِر عَلَى ما أصابَک»

۷ـ مردمدارى : «وَلاتُصَغَّر خَدَّکَ لِلناسِ»

۸ـ تواضع و فروتنى : «وَلاتَمشِ فِى الاَرضِ مَرَحاً»

۹ ـ میانه روى : «وَاقصِد فى مَشیکَ»

۱۰ ـ آهسته و آرام سخن گفتن: «وَاغضُض مِن صَوتِکَ» (لقمان آیه ی ۱۳)

با توجه به آیه ی مربوطه این مطلب به درستی فهمیده می شود که روند تربیتی کودک از آشنایی با خدای رحمان و ترک معصیت شروع شده و سپس مراحل بعدی مورد توجه قرار می گیرد .

که در مرحله ی اجرایی اولین آموزش ، مربوط به آموزش نماز و در ارتباط با مردم نیز اولین اموزش فروتنی و تواضع پایه ی رفتار های دینی است .

نکاتی مهم در راه تربیت

۱- رعایت مساوات در ابراز محبت به فرزندان

إِذْ قالُوا لَیُوسُفُ وَ أَخُوهُ أَحَبُّ إِلى أَبِینا مِنَّا وَ نَحْنُ عُصْبَهٌ إِنَّ أَبانا لَفِی ضَلالٍ مُبِینٍ

اقْتُلُوا یُوسُفَ أَوِاطْرَحُوهُ أَرْضاً یَخْلُ لَکُمْ وَجْهُ أَبِیکُمْ وَ تَکُونُوا مِنْ بَعْدِهِ قَوْماً صالِحِینَ (یوسف/۸و۹)

هنگامى که (برادران) گفتند یوسف و برادرش (بنیامین) نزد پدر از ما محبوبترند در حالى که ما نیرومندتریم، مسلما پدر ما، در گمراهى آشکار است! یوسف را بکشید یا او را به سرزمین دور دستى بیفکنید تا توجه پدر فقط با شما باشد و بعد از آن (از گناه خود توبه مى‏کنید و) افراد صالحى خواهید بود.

این آیات بازگویی نمونه ای از نتایج عدم رعایت تساوی در ابراز محبت به فرزندان است. در این آیات می خوانیم که حسد برادران یوسف را تا سر حد کشتن وی پیش برد و تنها دلیلی که برای این کار داشتند این بوده که «پدر او را بیشتر از ما دوست دارد»(أَحَبُّ إِلى‏ أَبِینا مِنَّا).

۲- نیاز فطری و طبیعى فرزندان به بازی و سرگرمی های سالم

قالُوا یا أَبانا ما لَکَ لا تَأْمَنَّا عَلى‏ یُوسُفَ وَ إِنَّا لَهُ لَناصِحُونَ أَرْسِلْهُ مَعَنا غَداً یَرْتَعْ وَ یَلْعَبْ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ قالَ إِنِّی لَیَحْزُنُنِی أَنْ تَذْهَبُوا بِهِ وَ أَخافُ أَنْ یَأْکُلَهُ الذِّئْبُ وَ أَنْتُمْ عَنْهُ غافِلُونَ قالُوا لَئِنْ أَکَلَهُ الذِّئْبُ وَ نَحْنُ عُصْبَهٌ إِنَّا إِذاً لَخاسِرُونَ (یوسف/۱۱تا۱۴)

(برادران نزد پدر آمدند و) گفتند پدر جان! چرا تو درباره یوسف به ما اطمینان نمى‏کنى در حالى که ما خیرخواه او هستیم؟ او را فردا با ما بفرست تا غذاى کافى بخورد و بازى و تفریح کند و ما حافظ او هستیم. (پدر) گفت من از دورى او غمگین مى‏شوم و از این مى ‏ترسم که گرگ او را بخورد و شما از او غافل باشید. گفتند: اگر او را گرگ بخورد با اینکه ما گروه نیرومندى هستیم، ما از زیانکاران خواهیم بود.

در این آیات، یعقوب پیامبر در برابر استدلال فرزندان نسبت به نیاز یوسف به گردش و تفریح، هیچ پاسخى نمی دهد و عملاً آن را می پذیرد. این خود دلیل بر آن است که داشتن بازی و سرگرمی سالم برای فرزند، یک نیاز فطرى و طبیعى است و نباید از آن جلوگیری کرد.

۳- نشان ندادن راه های انحراف به فرزندان

گاه انسان به کودک خردسالش مى‏گوید توپ خود را به لامپ چراغ نزن. کودک که تا آن وقت نمى‏دانست مى‏شود توپ را به لامپ بزند، متوجه این مساله مى‏شود که چنین کارى امکان پذیر است و به دنبال آن، حس کنجکاوى او تحریک مى‏شود که باید ببینم اگر توپ را به لامپ بزنم چه اتفاقی می افتد و به دنبال آن شروع به آزمایش این مساله مى‏کند، آزمایشى که به شکستن لامپ منتهى خواهد شد.

۴- گذشت و چشم پوشی از خطاهای فرزندان در صورت ندامت

قالُوا یا أَبانَا اسْتَغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا إِنَّا کُنَّا خاطِئِینَ قالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَکُمْ رَبِّی إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ(یوسف/۹۸و۹۷)

گفتند: پدر، از خدا آمرزش گناهان ما را بخواه که ما خطاکار بودیم. گفت به زودى براى شما از پروردگارم آمرزش مى ‏طلبم که او غفور و رحیم است.

فرزندان باید بیازمایند تا راه را از چاه، و صواب را از ناصواب تشخیص دهند. یک کودک یا نوجوان یا جوان برای کشف نیازها،استعدادها و تواناییهایش ناگزیر از آزمون و خطاست فلذا خطا و اشتباه او نیز امری اجتناب ناپذیر است و باید با دادن فرصتهای دوباره زمینه شکوفایی و پیشرفت آنها را فراهم ساخت.

 

ادامه مطلب / دانلود

---

 

داشتن کودکان مودب و با تربیت واقعا لذت بخش است… شما با یادگیری عشق و منطق و دانستن تنها 2 قانون ساده می توانید به این لذت دست یابید!

اما چرا فقط 2 قانون؟

چون تربیت کودکان به اندازه کافی سخت است. بیشتر والدین و معلمان معتقدند در تربیت کودکان بیش فعال بخاطر سپاری قانون های متعدد کار مشکلی است.

ابراز علاقه و محبت به کودکان باید حد و مرزی داشته باشد و این وظیفه ماست که این حد و مرز هارا برای کودکان دلبندمان مشخص کنیم.

نکته جالب اینجاست که بسیاری از کودکان این حد و مرزها را امتحان می کنند! چون آنها قصد دارند بفهمند که شما چقدر در تعیین این حد و مرزها جدی هستید.

گروهی از والدین معتقدند که ما نمی خواهیم با این کار (یعنی تعیین حد و مرز بصورت جدی) عشق و احترام فرزندمان را از دست دهیم و به همین جهت از این حد و مرزها و قوانین دست می کشند…

تحقیقات نشان می دهد اگر والدین فرزندانشان را طوری تربیت کنند که آنها هیچوقت والدین خود را جزو انسانهای جدی و سخت گیر ندانند، هرگز احترام، مسئولیت و نظم و انضباط را یاد نمی گیرند و در محیط اجتماعی زمانی که با جدیت معلمان یا حتی جامعه مواجه می گردند، دچار مشکل می شوند.

و حالا انجمن عشق و منطق با ارائه 2 قانون ساده به شما کمک می کند تا به راحتی و بدون از دست دادن علاقه فرزندتان، آنها را تربیت کنید:

قانون اول

والدین باید به صورتی کاملا منطقی حد و مرزهای محکمی را بدون هر گونه عصبانیت، غرغر، تهدید و هشدارهای تکراری برای کودکان تعیین کنند.

والدین می توانند حد و مرزی تعیین کنند که بدون تنش و درگیری قابل اجرا باشد.

والدین باید در برابر غرغر کردن و عکس العمل های کودکان صبور باشند.

این مرزها در هر خانواده با فرهنگ مختلف متفاوت است و من در اینجا نمی توانم نمونه دقیقی از آن را عنوان کنم ولی به طور کلی، بایدها و نبایدهایی که در هر خانه و خانواده جهت آسایش و راحتی اعضا وجود دارد، این حد و مرزها را میسازد.

بطور مثال: فرزند شما تمایل به انجام کاری دارد که به صلاحش نیست… کافیست با ملایمت به او بگویید: من تو را دوست دارم و می دانم که این کار به تو ضرر می رساند. لازم نیست هیچ گونه خشونتی در کار باشد.

فرزند شما تمامی راه های ممکن را یکی یکی امتحان می کند تا شما را راضی کند. کارهایی مثل خواهش کردن، گریه کردن، فریاد کشیدن، قهر کردن و در مرحله آخر تحریک احساسات شما با جملاتی چون تو من را دوست نداری و غیره … . تنها کاری که شما در تمامی این مراحل باید انجام دهید این است که یک جمله برای خود انتخاب کنید و در اینجور مواقع با یک لبخند مهربان آن را بر زبان بیاورید. جملاتی مثل من دوستت دارم یا حتی خواندن یک شعر … یا اصلا سکوت مطلق به همراه لبخند محبت آمیز!

گاهی کودک شما با فریاد و گریه درخواست خود را به زبان می آورد، مهم نیست شما تنها با همان جمله مخصوص و لبخند به او بگویید تا زمانی که صدای تو به اندازه من ملایم نشده نمی توانم خواسته ات را درک کنم و سپس صبور باشید تا کودکتان تمامی راه های ممکن را برای راضی کردن شما امتحان کند. فقط صبور باشید پس از تمام گریه های و فریادها و … آرام می شود و دقیقا همان کاری را انجام می دهد که باب میل شماست.

شاید فقط 2 یا 3 بار لازم باشد این حرکات پرطنش مثل فریاد و گریه را از او تحمل کنید ولی در مراتب بعدی فرزندتان باور می کند که اینگونه حرکات در تصمیم شما هیچ اثری ندارد.

قانون دوم

زمانی که کودکان مشکل ایجاد می کنند والدین باید عواقب آن را به شیوه درستی به خودشان واگذار کنند.

والدین برای اینکه کودکان مشکل را حل کنند باید آنها را تشویق نموده البته به شرطی که حل مشکل توسط خود آنها، باعث دردسر دیگران نشود. همدردی والدین با کودک به این صورت است که قبل از مشاهده عواقب کارشان باید مساله را حل کنند.

مهم‌ترین هدیه‌ والدین به فرزندان

به‌ عنوان پدر و مادر، یکی از مهم‌ترین هدیه‌های شما به فرزندتان این است که به بهبود اعتماد به نفس او کمک کنید. فرزندتان به پشتیبانی و تشویق همیشگی شما نیاز دارد تا بتواند نیرومند شود، لذا شما موظف هستید پیرو دو قانون مطرح شده در بالا، عشق خود را به فرزندتان نشان دهید:

1 – کلمات مثبت زیادی برای فرزندتان به کار ببرید.

2 – به نیازهای احساسی و فیزیکی آنها با عشق پاسخ دهید و از کلمات سرزنش‌آمیز دوری کنید.

3 – بسیار تلاش کنید تا در خانه و جامعه، نمونه و الگوی خوبی باشید. از کلماتی مانند « متأسفم »، « لطفاً » و « متشکرم » استفاده کنید.

4 – هنگامی که فرزندتان خشمگین است، بحث می‌کند یا بی‌حوصله است، او را در آغوش بگیرید، نوازش کنید، یا کارهای محبت‌آمیزی را که دوست دارد، انجام دهید.

5 – شکل‌های خشونت‌ آمیز تنبیه را به کار نبرید. پدر و مادر باید سال‌ها پیش از نوجوانی، قانون تشویق و تنبیه را همزمان آغاز کنند.

6 – هنگامی که بچه‌ها به نوجوانی می‌رسند، اجازه دادن به آنها برای شکستن قوانین مهم، تنها خشونت را بیشتر می‌کند.

 

7 – برنامه‌ریزی کنید تا بخشی از روز را با کودکان یا نوجوانانتان سپری کنید و کارها یا بازی‌هایی را انجام دهید که دوست دارند.

8 – برای برخی شب‌ها، بازی خانوادگی در نظر بگیرید، به‌ گونه‌ای که افراد خانواده بتوانند با هم باشند. برای هر شب، نام یک نفر را بنویسید که می‌تواند بازی را انتخاب کند.

9 – یکی از بهترین راه‌های آشنایی فرزندتان با گزینش و انتخاب درست، تشویق او به آشپزی با شما است. به او اجازه دهید در همه مراحل، از تهیه لیست خرید تا پختن و سرو غذا، همکاری کند.

10 – همانطور که فرزندتان بزرگ می‌شود، برای گسترش و بهبود مهارت‌ها و توانایی‌های گوناگون در محدوده زندگی‌اش، وقت بیشتری را صرف می‌کند. باید تا جایی که ممکن است با تشویق و فراهم‌ کردن تجهیزات، ابزارها و آموزش‌های مورد نیازش، به او کمک کنید.

11 – سلامتی و تندرستی فرزندتان به مراقبت و توجه شما در سال‌های نخست وابسته است. با معاینه منظم فرزندتان توسط پزشک، حفظ او از تصادفات و اتفاق‌ها، فراهم کردن رژیم غنی غذایی و تشویق او به ورزش در زمان کودکی، کمک می‌کنید بدنش را حفظ و نیرومند کند.

12 – برای القای ارزش‌ها و باورهای خود به فرزندتان باید آنها را در زندگی با شما می‌بیند. به این توجه می‌کند که سر کار چگونه توبیخ می‌شوید، چگونه به باورهای‌ خود پایبند هستید و اینکه آیا به پندها و نصیحت‌هایتان عمل می‌کنید یا نه.

13 – به‌ عنوان پدر و مادر، یکی از مهم‌ترین هدیه‌های شما به فرزندتان این است که به بهبود اعتماد به نفس او کمک کنید. فرزندتان به پشتیبانی و تشویق همیشگی شما نیاز دارد تا بتواند نیرومند شود. دوست داشتن او، سپری کردن با او، گوش دادن به حرف‌هایش و ستایش از هنر و برتری‌هایش، همگی بخشی از هدیه‌های شما هستند.

14 – فراموش نکنید که در هر سنی به فرزندتان بگویید : « دوستت دارم ».

ادامه مطلب / دانلود