نتايج جستجو مطالب برچسب : باب دوم گلستان

به نقل از سعدی که می گوید: در محفلی شخص به ظاهر درویشی را دیدم که به طور مکرر و آشکار از ثروتمندان انتقاد مى کرد و تهیدستان را مى ستود به گونه ای که می گفت:

کریمان را به دست اندر درم نیست

خداوندان نعمت را کرم نیست (1)

من که طاقت شنیدن گفته های او را نداشتم گفتم: دوست من ثروتمندان در بیشتر مواقع یار فقیران بودند و

از دانشمند بزرگى پرسیدم معنى این سخن چیست که مى فرماید:

اعدا عدوک نفسک التى بین جنیک (دشمنترین دشمنان تو، نفس بدفرماى تو است که

ثروتمندزاده اى در کنار قبر پدرش نشسته بود و در کنار او فقیرزاده اى هم در کنار قبر پدرش بود. ثروتمندزاده با فقیرزاده مناظره مى کرد و

یک سال از (بلخ بامى) به سفر مى رفتم. راه سفر امن نبود، زیرا رهزنان خونخوار در کمین مسافران و کاروانها بودند. جوانى به عنوان راهنما و نگهبان به همراه من حرکت کرد. این جوان انسانى نیرومند و درشت هیکل بود. براى دفاع با سپر، ورزیده بود. در تیراندازى و به کار بردن اسلحه مهارت داشت.زور و

پارسایى از کنار یکى از ثروتمندان گذر کرد، دید دست و پاى یکى از غلامانش را استوار بسته و مجازات مى کند. به او گفت: اى جوان! خداوند بزرگ غلامى همانند او را ذلیل فرمان تو کرد و تو را بر او چیره نمود، بنابراین در برابر نعمت خدا سپاسگزارى کن و

پسر یکى از پیشوایان بزرگ وفات کرد، او را به خاک سپردند، سپس از او پرسیدند: بر روی سنگ قبرش چه بنویسم؟ گفت: آیات قرآن مجید، داراى قداست و

مرد نادانى چشم درد سختی گرفت و به جاى پزشک نزد دامپزشک رفت. دامپزشک همان دارویى را که

یکى از هندوها، طریق نفط اندازى (1) را یاد مى گرفت. حکیمى به او گفت: تو که

یک سال همراه گروهى پیاده به سوى مکه براى انجام مراسم حج رهسپار بودیم. بین پیادگان نزاع و کشمکشى شد. به سر و صورت هم افتادند و

در دوران کودکى از دانشمند بزرگى پرسیدم که انسان چه وقت بالغ مى شود؟ در پاسخ گفت: در کتب قدیم نوشته شده، یکى از سه نشانه دلیل بالغ شدن است:

1- تمام شدن پانزده سال (قمرى)

2- محتلم شدن

3- روییدن موى زیر ناف.

ولى بالغ شدن در حقیقت یک شرط دارد و آن اینکه همت تو به کسب رضاى خدا بیش از کسب بهره هواى نفس باشد. کسى که

پارساى تهیدستى ازدواج کرد، سالها گذشت ولى فرزندى از او نشد. نذر کرد که اگر خداوند به من پسرى دهد، جز این لباس پاره اى که

در کتابهاى تالیف حکیمان نقل شده: زاییدن کژدم با سایر جانواران فرق دارد. کژدم هنگامى که در شکم مادرش قرار مى گیرد، آنچه در درون شکم مادر است مى خورد و سپس شکمش را مى درد و

از داناى پیرى شنیدم در نصیحت به یکى از مریدان خود چنین مى گفت: اى پسر به همان اندازه که

پادشاهى پسر خود را در اختیار یک نفر مربى قرار داد و گفت: این پسر را همان گونه که پسران خودت را پرورش مى دهى، تربیت کن. مربى با کمال احترام، دستور شاه را پذیرفت و

پارسازاده اى بر اثر مرگ دو عمویش، داراى ارث کلان و ثروت بسیار گردید، او با آن ثروت (باد آورده) به فسق و انحراف و آلودگى پرداخت و

در سرزمین مغرب (شمال آفریقا) در مکتبخانه اى، معلمى دیدم بسیار خشن و ترشروى و تلخ گفتار و خسیس بود، زندگى مسلمانان با دیدار او تباه مى گشت، قرائن قرآنش، دل مردم را سیاه مى کرد. گروهى از پسر و دختر، به عنوان شاگرد گرفتار جفاى او بودند، نه جراءت خنده داشتند و نه مى توانستند سخن بگویند، گاهى سیلى بصورت زیباى یکى مى زد، و

دانشمندى آموزگار شاهزاده اى بود و بسیار او را مى زد و رنج مى داد، شاهزاده تاب نیاورد و نزد پدر از آموزگار شکوه کرد. شاه، آموزگار را طلبید و به او گفت: پسران مردم را آنقدر نمى زنى که پسرم را مى زنى، علتش چیست

آموزگار گفت: به این علت که همه مردم به طور عموم و پادشاهان بخصوص، باید سنجیده و

حکیم فرزانه اى پسرانش را چنین نصیحت مى کرد: عزیزان پدر! هنر بیاموزید، زیرا نمى توان بر ملک و دولت اعتماد کرد، درهم و دینار در پرتگاه نابودى است، یا دزد همه آن را ببرد و یا صاحب پول، اندک اندک آن را بخورد، ولى هنر چشمه زاینده و دولت پاینده است، اگر هنرمند تهیدست گردد، غمى نیست زیرا هنرش در ذاتش باقى است و

وزیرى داراى پسر کودن و نفهم بود، او را نزد دانشمندى سپرد و سفارش کرد در تربیت او بکوش تا خردمند گردد. دانشمند مدتها در تربیت او تلاش کرد، ولى او

شنیدم پیر کهنسالى در آن سن و سال پیرى مى خواست با زنى ازدواج کند، از یک دختر زیباروى که گوهر نام داشت خواستگارى کرد، دخترى که صندوقچه گوهرش از دیده مردم پنهان بود. طبق مراسم عروسى، داماد به دیدار عروس رفت و به مزاح و خوش طبعى پرداخت، ولى پیر از آمیزش ناتوان بود. پیرمرد، نزد دوستان شکوه کرد و