نتايج جستجو مطالب برچسب : امام رضا (ع)

چرا امام هشتم رضا نامیده شد؟

وقتی به سیر زندگی اهل‎‌بیت (ع) کمی دقت می‎‌‌کنیم، در می‎‌یابیم که چه قدر خداوند زیبا و هنرمندانه به تدبیر امورات عالم و عالمیان پرداخته است، به راستی که خدا خوب خدایی می‎‌‌کند، او صاحب تمام صفات و اسمای نیکوست (و لله الأسماء الحسنی) و خلفای خود بر روی زمین را نیز از این ویژگیها بی‎بهره نگذاشته و بهترینها را به آنان عطا کرده است، بر اساس روایات، خدا کلمات و اسمائی را به ائمه (ع) اختصاص داده است که اگر کمی تأمل کنیم، زیبایی این کلمات را در سیرۀ عملی و

ادامه مطلب / دانلود

حضرت امام رضا ـ علیه السّلام ـ در سال 148 هـ .ق در شهر مدینه متولد شد،[1] و در ماه صفر سال 203 هـ .ق در سن 55 سالگی در شهر طوس خراسان به شهادت رسید.

در باب شهادت ایشان تقریباً تمام علمای شیعه و عده زیادی از علمای اهل سنت قائلند که آن حضرت مسموم و شهید شده اند. درباره عامل شهادت اختلاف نظر و اقوالی وجود دارد که به آنها اشاره خواهیم کرد.

قول مشهور این است که آن حضرت توسط مأمون خلیفه عباسی مسموم شده و به شهادت رسیده اند.

برخی از علمای اهل سنت قائلند که مأمون، امام رضا ـ علیه السّلام ـ را مسموم نکرده است. و برای این گفته خود دلائلی هم ذکر می کنند. از جمله آن دلائل این است که مأمون دختر خود را به همسری امام جواد ـ علیه السّلام ـ درآورد. مأمون به برتری امام رضا ـ علیه السّلام ـ در برابر علما استدلال می کرد. بعد از درگذشت امام رضا ـ علیه السّلام ـ مأمون بسیار ناراحت و غمگین بود و… در ادامه خواهیم گفت که به هیچ یک از دلائل در این رابطه نمی توان استناد کرد. عده ای از علمای اهل سنت قائلند که ایشان مسموم شده اند و عامل جنایت، عباسیان (غیر از مأمون) بوده اند. به عنوان نمونه ابن جوزی می گوید: «وقتی عباسیان دیدند خلافت از دست آنها خارج شد (به واسطه ولایتعهدی) و به دست علویان افتاد، امام رضا ـ علیه السّلام ـ را مسموم کردند.[2]» این قول نیز چندان صحیح به نظر نمی رسد چرا که «بیشتر مورخین و روات اجماع دارند که مأمون سم را به امام ـ علیه السّلام ـ داده نه غیر او»[3]. علاوه بر اینکه مأمون برای این کار انگیزه هم داشته که به آن اشاره خواهد شد. روایاتی از امام رضا ـ علیه السّلام ـ وارد شده است که در این روایات آن حضرت شهادت خویش را پیشگویی کرده اند و عامل این جنایت را مأمون دانسته اند. امام رضا ـ علیه السّلام ـ به هرثمه بن اعین می گوید: «موقع مرگ من فرا رسیده است این طاغی (مأمون) تصمیم گرفته مرا مسموم کند…»[4].

شهید مطهری می نویسد: «قرائن نشان می دهد که امام رضا ـ علیه السّلام ـ را مسموم کردند و یک علت اساسی همان قیام بنی العباس در بغداد (بر علیه مأمون) بود. مأمون در حالی حضرت رضا ـ علیه السّلام ـ را مسموم کرد که از خراسان به طرف بغداد می رفت و مرتب اوضاع بغداد را به او گزارش می دادند. به او گزارش دادند که بغداد قیام کرده او دید که حضرت رضا ـ علیه السلام ـ را نمی تواند عزل کند و اگر با این وضع بخواهد برود آنجا کار بسیار مشکل است. برای اینکه زمینه رفتن آنجا را فراهم کند و به بنی العباس بگوید کار تمام شد حضرت را مسموم کرد و آن علت اساسی که می گویند و قابل قبول هم هست و با تاریخ وفق دارد همین جهت است»[5].

به نظر می رسد انگیزه اصلی مأمون در به شهادت رساندن امام رضا ـ علیه السّلام ـ همین مطلبی باشد که ذکر شد. چرا که قیام عباسیان در بغداد جز به خاطر ترس از روی کار آمدن علویان نبوده است.

طبری می نویسد: «مأمون نامه ای به بنی عباس در بغداد نوشت و مرگ علی بن موسی ـ علیه السّلام ـ را به آنان اعلام کرد و از آنان خواست که به اطاعت او درآیند زیرا دشمنی آنان با او جز با بیعت وی با علی بن موسی ـ علیه السّلام ـ نبوده است.[6] از دیگر موجباتی که مورخان در قتل امام رضا ـ علیه السّلام ـ ذکر کرده اند، کینه ای می دانند که مأمون از امام رضا ـ علیه السّلام ـ به دل گرفته بود. طبرسی می نویسد: علتی که موجب شد مأمون امام رضا ـ علیه السّلام ـ را به شهادت برساند این بود که آن حضرت بی محابا (و بدون ترس) حق را در برابر مأمون اعلام می کرد. در بیشتر موارد در مقابل او قرار می گرفت که موجب عصبانیت و کینه او می شد…»[7]. همانگونه که بیان شد از نظر روایات شیعی شکی نیست که مأمون حضرت رضا ـ علیه السّلام ـ را مسموم کرد.[8] امّا اینکه کیفیت این عمل چگونه بوده است؟ روایات چندی وجود دارد که به آنها اشاره می کنیم. روایتی را شیخ مفید از عبدا… بن بشیر نقل کرده که عبدا… گفت: مأمون به من دستور داد که ناخنهای خود را بلند کنم… سپس مرا خواست و چیزی به من داد که شبیه تمر هندی بود و به من گفت: این را به همه دو دست خود بمال… سپس نزد امام رضا ـ علیه السّلام ـ رفت و به من دستور داد که انار برای ما بیاور من اناری چند حاضر کردم و مأمون گفت: با دست خود آن را بفشار، من فشردم و مأمون آن آب انار را با دست خود به حضرت خورانید و همان سبب مرگ آن حضرت شد و پس از خوردن آن آب انار دو روز بیشتر زنده نماند»[9]. روایت دیگری را شیخ مفید از محمد بن جهم ذکر کرده که می گوید: «حضرت رضا ـ علیه السّلام ـ انگور دوست می داشت پس قدری انگور برای حضرت تهیه کردند. در حبه های آن به مدت چند روز سوزنهای زهرآلود زدند. سپس آن سوزنها را کشیده و به نزد آن بزرگوار آوردند… آن حضرت از آن انگورهای زهرآلود بخورد و سبب شهادت ایشان شد».[10]

روایتی از اباصلت هروی نیز نقل شده که می گوید: مأمون امام رضا ـ علیه السّلام ـ را فراخواند و آن حضرت را مجبور کرد از انگور بخورد آن حضرت به واسطه آن انگور مسموم شد.[11]»

بنابراین، ادله ای که اهل سنت ذکر کرده اند که مأمون امام رضا ـ علیه السّلام ـ را به شهادت نرسانده بی اساس می باشد. چرا که مأمون فردی بود که به خاطر حکومت، برادر خویش امین را به قتل رساند و محبوبیت امام رضا ـ علیه السّلام ـ در نزد او از برادرش بیشتر نبود. و گریه ظاهری او بعد از مرگ امام ـ علیه السّلام ـ به جهت منحرف کردن اذهان علویان و طرفداران امام رضا ـ علیه السّلام ـ بوده است.

«بعد از شهادت امام رضا ـ علیه السّلام ـ شیعیان بدن شریف آن حضرت را در خراسان تشییع کردند. این تشییع جنازه به حدی پر شور بود که تا آن زمان مثل آن دیده نشده بود، همه طبقات در تشییع جنازه امام حاضر شدند»[12]. امام رضا ـ علیه السّلام ـ در سال 203 هـ.ق در شهر طوس به خاک سپرده شد.

پینوشت ها:

1ـ زندگی سیاسی هشتمین امام:جعفر مرتضی حسینی.

2ـ پیشوایان، سید کاظم ارفع.

3ـ حضرت رضا(ع)، فضل الله کمپانی.[1] . شیخ مفید، الارشاد، ترجمه سید هاشم رسولی محلاتی، تهران، انتشارات علمیه اسلامیه، چاپ دوم، بی تا، ج 2، ص 261.

[2] . باقر شریف القرشی، حیاه الامام علی بن موسی الرضا(ع)، قم، نشر سعید بن جبیر، 1372ش، ج 2، ص 371.

[3] . همان.

[4] . محمد بن جریر بن رستم طبری، دلائل الامامه، قم، منشورات الرضی، 1363، ص 178.

[5] . مطهری، مرتضی، سیری در سیره ائمه اطهار، تهران، صدرا، چاپ بیست و هفتم، 1384، ص 210.

[6] . محمد بن جریر طبری، تاریخ طبری، ترجمه ابوالقاسم پاینده، تهران، اساطیر، چاپ دوم، 1364، ج 13، ص 5676.

[7] . فضل بن حسن طبرسی، اعلام الوری، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، 1417، ج 2، ص 80؛ شیخ مفید، همان، ج 2، ص 260.

[8] . مطهری، مرتضی، همان، ص 211.

[9] . شیخ مفید، همان، ج 2، ص 262ـ261.

[10] . همان، ص 262.

[11] . فضل بن حسن طبرسی، همان، ص 83ـ82.

[12] . باقر شریف القرشی، همان، ص 375.

ادامه مطلب / دانلود

به گزارش میهن فال به نقل از ادیان نیوز، شنیده شده که نیروهای حفاظتی آستان مقدس حرم علی بن موسی الرضا علیه السلام موفق شدند یک فرد تروریست که قصد داشته بمبی را به داخل حرم مطهر منتقل و آن را درون حرم منفجر کند را شناسایی و بازداشت کنند.

گفتنی است،‌ هویت و تابعیت این فرد تروریست که عصر امروز (دوشنبه) بازداشت شد، تا به این لحظه مشخص نشده است.

تنها اطلاعاتی که بدست خبرنگار شیعه آنلاین رسیده این است که فرد تروریست 35 سال سن دارد اما وابستگی گروهی وی نیز مشخص نشده است.

در همین حال گفته می شود او موفق شده بود بمب را تا نزدیکی محل مورد نظرش انتقال دهد و جاسازی کند اما قبل از منفجر شدن، توسط نیروهای حراستی شناسایی و بازداشت شد.

ادامه مطلب / دانلود

عاقبت از زهر مأمون، پاره شد قلب رضا

در میان حجرۀ در بسته، می‌زد دست و پا

گه، جوادش را، گهی معصومه، را می‌زد صدا

داغ او تا صبح محشر، بر دل سوزان ماست

شهادت امام رضا(علیه السلام) تسلیت باد

.

.

.

سفره ۲ ماه عزا بسته میشه امشب خدا

اما بازه تا قیامت سفره های گریه ما

خدانگهدار سیاهیای ماه ماتم

خدانگهدار ماه صفر ماه محرم

لا یوم کیومک الحسین

.

.

.

تمام زهر کین در من اثر کرد / هلالی چهره ی قرص قمر کرد

و دشمن با همین زهر ستمگر / تو گویی خنجری در این جگر کرد . . .

.

.

.
اس ام اس تسلیت شهادت
دلم برای تو پر می کشد امام غریب

غمت ز سینه شرر می کشد امام غریب

زیارت تو که فوق همه زیارت هاست

دل مرا به سفر می کشد امام غریب

.

.

.

بیا از مدینه ای نور چشمان ترم

بین که از زهر جفا پاره شد این جگرم

چشم من مانده به در کجایی ای جواد من

ای عزیز دل من بیا برس به داد من

شهادت امام رضا(علیه السلام) تسلیت باد

.

.

.

شب شهادت مولای مهرپرور ماست

کسی که سایه لطفش پناهِ کشور ماست

شب شهادت هشتم امام معصوم است

که آستانه او قبله گاه باور ماست

شهادت امام رضا(علیه السلام) تسلیت باد

.

.

.
متن های زیبا برای تسلیت شهادت
ای غریبی که ز جد و پدر خویش جدایی

خفته در خاک خراسان، تو غریب الغربایی

این رواق تو و صحن و حرمت همچو بهشت است

روضه ات جنت فردوس مسما به رضایی . . .

.

.

.

کوثر اشک من از ساغر و پیمانه، توست

دل آتش‌زده‌ام، شمع عزاخانه تـوست

جگر سوخته، خاکستر پروانه تـوست

شعله‌های دلم از آه غریبـانه تـوست

.

.

.

ای غریب خراسان سیدی یا رضاجان

داغ تو بر دل ما چشم ما بر تو گریان

سینه‌ات پر شراره دیده‌ات پر ستاره

هم غمت بی‌شماره هم جگر پاره پاره

.

.

.

ای آنکه تو در غربت سر به گریبان داری

در خلوت خود شبها شام غریبان داری

از تربت تو عیسی، اکسیر شفا دارد

موسای کلیم اینجا، دستی به دعا دارد

.

.

.

ای امام الرئوف! همراه با کبوتران حرمت

محزون و گریان دل را به دور بارگاه تو پر مى دهیم

تا با زمزمه ملائک همراه شویم.

.

.

.

کعبه ‎ی اهل ولاست صحن و سرای رضا

شهر خراسان بُوَد کرب و بلای رضا

در صف محشر خدا مشتری اشک اوست

هر که در اینجا کند گریه برای رضا

از در باب الجواد می شنوم دم به دم

یا ابتای پسر، وا ولدای رضا

.

.

.

گرفته ام به سر دست های خود جان را

نشان دهید به من جاده خراسان را

شهادت امام رضا (علیه السلام) تسلیت باد

.

.

.

یا امام رضا!حنجره نورانى ات، جرعه نوش سم ستم سیه دلان مى شود

و طنین هق هق زائرانت تا قیامت، گلوى سوخته ات را یاد مى کند.

.

.

.

امروز که سر بر حرمت می آیم / انگار تمام عشق کامل شده است

ای ضامن آهو! به غریبی سوگند / دل کندن ازاین ضریح مشکل شده است . . .

یا ضامن آهو

.

.

.

تو بـر زخـم دلـم باریده اى باران رحمت را / تو را مـن مـیشناسم، مـنبع پاک کـرامت را

ازآن روزى کـه حلقه بر ضریحت بست دستانم / دلم شـیدا شد و دادم زکـف دامـان طاقت را . . .

شهادت امام رضا(ع) تسلیت

.

.

.

هر چند حال و روز زمین و زمان بد است / یک تکه از بهشت در آغوش مشهد است

حتی اگر به آخر خط هم رسیده ای / آنجا برای عشق شروعی مجدد است . . .

عزای شهادت شاه خراسان تسلیت باد

.

.

.

می دید شرر ریخته در هستی انگور / هم سفره ی میزبان شده پستی انگور

نوشید از آن خوشه ی سم بار که امروز / ما را نفریبند به سر مستی انگور

شهادت امام رضا (ع) تسلیت

.

.

.

عزیزا خدایت اگر داد تمکین / برو طوس پابوس شاه سلاطین

بگو با تضرّع به آهنگ شیرین:

سلام على آل طه و یاسین / سلام على آل خیر النبیّین

.

.

.

شـاه شـوم، مـاه شـوم، زر شوم /  در حـرمـتت بـاز کـبوتر شـوم

اى مـلک الـحاج ، کـجا می روى/ پشـت بـه این قبله چرا می روى؟

سـعى در ایـن مروه صفا میدهد / خـاک بـهشت اسـت، شفا میدهد . . .

.

.

.

امام رضا-ع:

هرکس در مجلسی نشیند که امر ما در آن زنده می شود

در روزی که قلب ها می میرند، قلبش نخواهد مرد . . .

التماس دعا

.

.

.

کعبه ‎ی اهل ولاست صحن و سرای رضا/ شهر خراسان بُوَد کرب و بلای رضا

در صف محشر خدا مشتری اشک اوست/ هر که در اینجا کند گریه برای رضا

از در باب الجواد می شنوم دم به دم/ یا ابتای پسر، وا ولدای رضا . . .

.

.

.

امام رضا-ع:

بیماری، برای مؤمن، رحمت و موجب پاک شدن از گناهان است . . .

ادامه مطلب / دانلود

به گزارش خبرنگار آیین و اندیشه خبرگزاری فارس‌، در اوایل قرن ششم بود که وزیر سلطان سنجر سلجوقی، ضمن تعمیر روضه منوره، گنبدی بر فراز قبه اولیه احداث کرد. این همان گنبدی است که بالغ بر ۹۰۰ سال از بنای آن می‌گذرد.

گنبد بارگاه نورانی علی‌بن موسی‌الرضا(ع) از نظر ساختمان و ارتفاع در نهایت زیبایی و هنرمندی طراحی شده و دارای دو پوشش است: پوشش اول؛ سقف حرم به حساب می‌آید که از زیر قابل مشاهده و دارای مقرنس آینه است و به آن «قُبّه» گفته می‌شود. پوشش دوم؛ خود گنبد طلاست و در حد فاصل این دو پوشش ۱۳ متر فضای خالی وجود دارد.

ارتفاع گنبد طلا از کف روضه منوره ۳۱ متر، محیط دور گنبد حدود ۴۲ متر و ارتفاع آن از اول طلاکاری تا نوک گنبد اندکی بیشتر از ۱۶ متر است.

نمای گنبد در ابتدا، آجر زرد رنگ و سپس کاشی نفیس سنجری بود که در زمان شاه طهماسب صفوی طلاکاری شد.

پس از آن و در زمان شاه عباس (حدود سال‌های ۱۰۱۰ تا ۱۰۱۶ هجری) گنبد تذهیب‌کاری شد. البته این گنبد منور در سال‌ ۱۰۸۶ هجری (به دلیل آسیب‌دیدگی در زلزله) و در سال ۱۲۹۱ شمسی (پس از جسارت روس‌ها و به توپ بستن حرم مطهر) مرمت شده است.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در سال ۱۳۵۸ خشت‌های طلای قدیمی گنبد که به علت کمی ضخامت و ساییدگی، بد نما شده بود، برچیده شد و با خشت‌هایی با ضخامت چهار برابر قبل به روش «الکترولیز» طلاکاری شد.

شست‌وشوی این گنبد معمولا سالی سه مرتبه توسط خادمان حرم از جمله «عمو اسدالله» انجام می‌شود.

تصاویر زیر مربوط به برف اخیر مشهد مقدس است که توسط مسعود نوذری عکاسی شده است:

ادامه مطلب / دانلود