نتايج جستجو مطالب برچسب : آخرت

حال بدکاران در روز قیامت

امام صادق علیه‏ السلام: چـون روز قـیامـت شـود، آواز دهـنده‏اى بانگ برآورد: کجایند کسانى که

۹ شاهدی که در روز قیامت بر علیه شما شهادت می دهند

یکی از مسائل مهم قیامت وجود گواهان مختلف است، گرچه خدا نیازی به شاهد ندارد ولی انسان طوری است که هر چه حضور شاهدها را بیشتر احساس کند، برای تربیت و تقوای خود عامل مهمتری می‌یابد. برای نمونه توجه شما را به ماجرایی خواندنی جلب می‌کنم؛ روزی جناب عقیل خدمت حضرت علی(ع) رسید و تقاضای سهم بیشتری از آن امام عادل(ع) نمود، حضرت(ع) فرمود روز جمعه بیا ، عقیل هم آمد، حضرت دست او را گرفت و به نماز جمعه برد و آن جمعیت انبوه را به عقیل نشان داد و سپس فرمود: سهم بیشتر از بیت‌المال دادن، یعنی دزدیدن حق این همه مردم، عقیل که نگاهی به آن جمعیت کرد از درخواست خود پشیمان شد و رفت.

آری حضور مردم و گواهان و شاهدان هرچه بیشتر باشد شرمندگی زیادتر است، بعد از این مقدمه وارد اصل بحث می‌شویم که گواهان در قیامت متعددند و قرآن می‌فرماید: « یَوم یَقوم الاشهاد» (آیه ۵۱ سوره مؤمن) روزی که شاهدان به پا می خیزند. اما این شاهدان چه کسانی هستند؟ با مراجعه به قران کریم و استفاده از آیات، مطلب را مورد بررسی قرار می‌دهیم.

اولین شاهد خداست

در قرآن می‌خوانیم: «اِنَّ اللَّهَ عَلى کُلِّ شَىْ ءٍ شَهیدٌ» (آیه ۱۷ سوره حج) همانا خداوند بر همه چیز گواه است و همچنین در آیه‌ای دیگر می‌خوانیم: «إِنَّ اللّهَ کَانَ عَلَیْکُمْ رَقِیبًا» (آیه ۱ سوره نساء) همانا خداوند مراقب شماست، و نیز «کَانَ اللّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ مُّحِیطًا» (آیه ۱۲۶ سوره نساء) و خداوند بر همه چیز احاطه دارد، پس با این استناد اولین گواه و شاهد در دنیا و آخرت ذات مقدس الهی است.

دومین شاهد پیامبران‌اند

یکی دیگر از شاهدان در قیامت پیامبران بزرگوار(ع) هستند که قرآن می‌فرماید: «وَجِئْنَا بِکَ عَلَى هَؤُلاء شَهِیدًا» (آیه ۴۱ سوره نساء) ما تو را، قیامت در حالی که گواه مردم هستی حاضر می‌کنیم، در جای دیگر می‌خوانیم: «وَیَوْمَ نَبْعَثُ فِی کُلِّ أُمَّهٍ شَهِیدًا عَلَیْهِم مِّنْ أَنفُسِهِمْ وَجِئْنَا بِکَ شَهِیدًا عَلَى هَؤُلاء» (آیه ۸۹ سوره نحل) روزی که از میان هر قوم و امتی شاهدی از خودشان بر می‌انگیزیم بنابراین شاهد هر امتی در قیامت پیامبر همان امت خواهد بود و

برزخ چیست و عالم برزخ چگونه است؟

کلمه برزخ در اصل به معنی چیزی است که در میان دو شیء حائل می‌شود و نمی‌گذارد به هم برسند.(1)

به حسب اصطلاح به عالمی که میان دنیا و عالم آخرت قرار گرفته است، برزخ گفته می‌شود. از عالم برزخ به عالم ارواح، ‌عالم قبر، و عالم مثالی(2) نیز تعبیر می‌شود.

از آیات قرآن، استفاده می‌شود که انسان، بعد از مرگ و پیش از برپایی قیامت، دورانی زیاد در عالم قبر و برزخ می‌گذراند.

وَ مِنْ وَرائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلی یَوْمِ یُبْعَثُون(3) و پشت سر آنها برزخی است، تا روزی که برانگیخته می‌شوند.

آیه شریفه دلالت روشنی بر وجود چنین عالمی دارد و

خداوند در قیامت به این افراد رحم نخواهد کرد

آیت‌الله مهدی مهدوی مازندرانی در نقل روایتی اخلاقی اظهار داشت: حضرت رسول اکرم(ص) فرمودند «ارحم من فی‌الارض، یرحمک من فی‌السماء» به اهل زمین رحم کن تا آنکه در آسمان است تو را رحم کند.

فقیه کامل، حاج ملا احمد نراقی در کتاب خزائن خود نقل کرده از شخصی که از اصحاب بعضی از صلحا بود که پس از مردن آن مرد صالح، او را در خواب دیدم، از او پرسیدم که خداوند با تو چه کرده، گفت: خداوند مرا در محضر جلال خود وا داشت و فرمود «آیا دانستی که برای چه تو را آمرزیدم؟»

گفتم: به فلان و فلان.

فرمود: نه، به هیچ از اینها تو را نیامرزیدم.

گفتم: الهی! پس به چه مرا آمرزیدی؟

فرمود: آیا به خاطر داری وقتی را که در کوچه‌های بغداد راه می‌رفتی، پس گربه کوچکی را دیدی که سرما او را عاجز کرده بود و

این ۱۰ گروه وارد بهشت نمی شوند!

اگرچه بهشت وعده الهی به بندگان است که با اعمال خود مجوز ورود به آن را می یابند اما ۱۰ گروه از انسان ها هستند که وارد نمی شوند. بنابر تصریح روایات هستند افرادی که خدای متعال اجازه ورود به بهشت را به آنها نمی دهد.

عبد الله بن زیاد بن على بن الحسین از پدرش و او از امام صادق (ع) و او از پدرانش از على (ع) نقل مى‏کند که

۱۵ بلایی که در اثر بی توجهی به نماز نازل می شود

رسول اکرم(ص) فرمود: هر که به نماز خود اهمیت ندهد خداوند او را به پانزده خصلت گرفتار سازد؛

• خداوند برکت از عمرش بر می‌دارد.

• خداوند برکت از روزیش می‌گیرد.

• سیمای شایستگان را

چرا در روز قیامت از هم فرار می کنیم؟

بعد از مرگ، تمام انسان ها حشر می شوند این قدر انبوه مردم جمع خواهند شد که مانند دریا می ماند و هر کسی غرق در وجود خود می شود.

قرآن می فرماید: «وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَصَعِقَ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَمَن فِی الْأَرْضِ» (زمر، ۶۸) هنگامی که در شیپور دمیده می شود، هر آن چه در آسمانها و زمین است، بیهوش می شوند و می میرند «اِلاَّ ماشاءَ اللهُ» مگر آن کس که خدا خواسته باشد که باقی بماند. «ثُمَّ نُفِخَ فِیهِ أُخری» این نفخه دوم است. نفخۀ «بیدار باش» است و با شیپور دوم همه بیدار می شوند.

«فَإِذَا هُم قِیَامٌ یَنظُرُونَ » (زمر، ۶۸) همه آماده می شوند و به انتظار محاسبه می ایستند، همانطور که

امام جعفر صادق(ع) می‌فرماید: همانا روز قیامت خداوند از بنده مؤمن که در دنیا فقیر و محتاج بوده دلجویی می‌کند چنان که برادری از برادرش عذر می‌خواهد.

خداوند به او می‌فرماید: به عزت و جلالم سوگند! تو را به خاطر اهانت و خواری‌ات در نظرم محتاج کردم؛ پس پرده‌ها را بردار و

روایات زیر، نکاتی ژرف پیرامون «آیین همسرداری» در خود دارد که خواندن

مرگ و زمان آن همواره یکی از ابهام ها و سوال های بشر بوده است. بی تردید عدم آگاهی از هنگام مرگ یکی دیگر از حکمت های پروردگار متعال است.
امام صادق(ع) درباره علت عدم آگاهی انسان از زمان مرگ می فرمایند: «اگر انسان به عمر کوتاهش پی ببرد هیچ لذتی نمی برد و با علم به مرگ و انتظار آن زندگی برای او گوارا و شیرین نمی شود و اگر به طول عمر خود پی ببرد در دریای لذات و معاصی غرق می گردد، او به این امید که در پایان عمر توبه خواهد کرد همواره در راه رسیدن به لذات می کوشد. به این ترتیب بهترین چیز همان است که زمان مرگ و مدت عمر پوشیده بماند.»