نتايج جستجو مطالب برچسب : بهشت

آیا بهشت و جهنم الان وجود دارند؟!

پیش از آن که به پاسخ این سوال بپردازیم باید به یک نکته توجه داشته باشیم که از مجموع تعبیراتى که در آیات قرآن و روایات اسلامى آمده بهشت و دوزخ به سه معنى مختلف اطلاق شده است:

1- بهشت دنیا.

2- بهشت برزخ.

3- بهشت برین و جنه المأوى در جهان دیگر.

بهشت دنیا از نظر ظاهر همان باغهاى خرم و سرسبز این جهان هستند مثلاً در قرآن درباره قوم سبأ – همان جمعیت متمدنى که

ادامه مطلب / دانلود

یکی از سوالات مطرح در خصوص آخرت اینکه آیا بهشت و جهنم, طبقه بندی دارد؟

پاسخ:

از آیات متعدد قرآن استفاده مى ‏شود که طبقات جهنم و ارکان آن متفاوت است. جهنم درهاى متعدد دارد شاید به این صورت باشد وقتى فردى از درى وارد جهنم شد دوباره در دیگرى باز مى‏ شود وارد جهنم بدترى مى ‏شود و همین طور.قرآن مى ‏فرماید: و سیق الذین کفروا الى جهنم زمرا حتى اذا جائوها فتحت ابوابها.(۱) کسانى که

ادامه مطلب / دانلود

حفظ حرمت و احترام به پدر و مادر و پرهیز از آزردگی آنها در اسلام بسیار مورد تاکید و سفارش است تا جایی که حتی خداوند در قرآن بعد از امر به اطاعت از خود، اطاعت از پدر و مادر را به انسان امر می کند.

از این رو، در آموزه های روایی بسیار بر رعایت حق والدین و جلوگیری از کارهایی که باعث عقوق آنها شود، تاکید شده است.

اشاره است به گفتار خداى تعالى که در سوره مبارکه اسراء آیه ۲۳ می فرماید: «فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍّ …؛ پس به آن دو (یعنى به پدر و مادر) اُف مگو و نهیب نزن بر ایشان»، و اُف کلمه‏اى است که در کراهت و ضجر استعمال شود: یعنى گوینده آن بواسطه بدى حال و کراهت از چیزى آن را بر زبان جارى کند.

رسول خدا (ص) فرموده اند: «(با پدر و مادر) نیکو رفتار باش و در بهشت جایگزین شو و اگر عاق و جفاکارى با آتش (دوزخ) بساز.»

یعقوب بن شعیب گوید: حضرت صادق (ع) فرمودند: «چون روز قیامت شود، پرده از پرده‏هاى بهشت را کنار زنند، پس هر جاندارى بوى آن را از مسافت پانصد سال راه بشنود، جز یک دسته»، عرض کردم: آنها کیانند؟ فرمودند: «عاق والدین خود.»

همچنین، رسول خدا (ص) فرموده اند: «بالاى نیکى هر نیکوکارى نیکى است تا آنکه انسان در راه خدا کشته شود، و چون در راه خدا کشته شد دیگر بالاى آن نیکى (و عملى بهتر) نیست، و بالاى هر آزردنى آزردنى است، تا آنکه کسى یکى از پدر و مادر خود را بکشد، و چون چنین کرد بالاتر از آن آزردنى نیست.»

و از حضرت صادق (ع) است که می فرمایند: «هر کس به پدر و مادر خود نظر دشمنى کند در صورتى که آن دو به او ستم (نیز) کرده باشند، خداوند نمازش را نپذیرد.»

یعنى در صورت ستم به او نیز قبول نشود تا چه رسد به اینکه نیکى باو کنند.

و حضرت باقر (ع) می فرمایند که رسول خدا (ص) در ضمن سخنى از سخنان خود فرمودند: «بپرهیزید از آزردن پدر و مادر، زیرا بوى بهشت از مسافت هزار سال شنیده شود، ولى عاق والدین و قطع‏ کننده رحم و پیرمرد زناکار و آنکه جامه‏ اش را از روى تکبر و بزرگ منشى (بلند کند که) بر زمین کشد آن را نشنوند، و جز این نیست که کبریاء و بزرگى از آن پروردگار جهانیان است.»

امام صادق (ع) نیز می فرمایند: «اگر خداوند چیزى را (در آزردن پدر و مادر) کمتر از أف می دانست از آن نهى می کرد، و آن کمترین مراتب آزردن است، و از جمله آزردن است که کسى به پدر و مادر خود خیره نگاه کند.»

ایشان همچنین فرموده اند: «کمترین آزردن پدر و مادر گفتن أف است، و اگر خداوند چیزى را آسانتر از آن می دانست از آن نهى می فرمود.»

علاوه بر این، حضرت باقر (ع) فرموده اند: «پدرم به مردى نگاه کرد که پسرش به همراه او بود و آن پسر به شأنه پدرش تکیه کرده بود، پدرم با آن پسر از بدى آن کارش سخن نگفت تا از دنیا رفت.»

پینوشت: برگرفته از اصول کافی

ادامه مطلب / دانلود

این ۱۰ گروه وارد بهشت نمی شوند!

اگرچه بهشت وعده الهی به بندگان است که با اعمال خود مجوز ورود به آن را می یابند اما ۱۰ گروه از انسان ها هستند که وارد نمی شوند. بنابر تصریح روایات هستند افرادی که خدای متعال اجازه ورود به بهشت را به آنها نمی دهد.

عبد الله بن زیاد بن على بن الحسین از پدرش و او از امام صادق (ع) و او از پدرانش از على (ع) نقل مى‏کند که

ادامه مطلب / دانلود

بوی بهشت به مشام این افراد نمی رسد

قطع ارتباط با خویشاوندان هم نوعی پیمان‌شکنی با خدای سبحان به شمار می‌آید و آن چنان نزد خدا منفور است که از مصاحبت و همراهی با قاطع رحم (کسی که ارتباط با خویشاوندان را قطع کند) نهی شده و خدای سبحان در سه جای قرآن او را لعن و نفرین کرده است. در فقه نیز قطع رحم از گناهان بزرگ به شمار آمده، چنانکه از عوامل سریع فنا و نابودی بشر هم معرفی شده است؛ همچنین گفته شده: بوی بهشت که از مسافت هزار ساله به مشام می‌رسد به مشام قاطع رحم نخواهد رسید.

آثار صله رحم

صله رحم پاداش دنیوی و اخروی مهم و فراوانی دارد که به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود:

پیامبر اکرم (ص) فرمودند: هر کس از تأخیر اجل و گسترش روزی خود خوشحال می‌شود پس از خدا پروا کند و صله رحم کند؛ (۱) همچنین فرمودند: کسی که از عمرش جز سه سال نمانده باشد با صله رحم، خدا عمرش را به سی و سه سال امتداد می‌بخشد.(۲)

در روایتی دیگر فرمودند: هر کس برای من یک عمل را ضمانت کند من برایش چهار چیز را ضمانت می‌کنم: هر کس صله رحم کند خدا او را دوست بدارد و

ادامه مطلب / دانلود

بهشت بر این سه نفر حرام است!

بهشت برترین وعده و پاداش الهی برابر اعمال نیک بندگان است اما همین بهشت که باید ماوای بندگان باشد در پی اعمال و صفاتی بر انسان حرام می شود.

پیامبر خدا (ص) می فرمایند: «بهشت بر سه کس حرام است: منّت گذارنده [بر خدا]، غیبت کننده و میگسار.»

و از رسول خدا (ص) است که فرمودند: «خداوند عزّ و جلّ مى فرماید: «بهشت بر منّت گذار و بخیل و سخن چین حرام است.»

ایشان همچنین می فرمایند: «هیچ حیله گر و

ادامه مطلب / دانلود

به گزارش میهن فال به نقل از جام:یک عنصر دیوانه ی گروه تروریستی داعش می خواست برای حضور در یک مراسم مهم در بهشت، هرچه زودتر بمیرد.

یک عنصر گروه تروریستی داعش از افرادی که او را به اسارت گرفته بودند، خواست هر چه زودتر وی را بکشند تا بتواند به ادعای خودش ساعت ۴ بعداز ظهر در یک مراسم مهم در بهشت حاضر شود. این عنصر گروه تروریستی داعش بوسیله نیروهای پیشمرگه نزدیک موصل عراق اسیر شد.

این عنصر داعشی در اظهاراتی عجیب مدعی شد: مراسم ساعت ۴ بعدازظهر در بهشت آغاز می شود.

بر اساس گزارش دیلی میل، سلیم السرجی، یکی از نیروهای پیشمرگه گفت: زمانی که داشتم زخمش را پانسمان می کردم از وی پرسیدم اهل کجاست. او گفت اهل سامرای عراق است و برای مبارزه با افراد مسلح به اینجا آمده است. آنها قرار بود کمربندهای انفجاری خود را امروز منفجر کنند تا ساعت ۴ در بهشت باشند.

وی افزود: کمربند انفجاری وی منفجر نشد و او تنها از ناحیه زانو آسیب دید. وی نمی توانست راه برود و حتی مرا کافر خواند. با این حال من پای او را پانسمان کردم.

ادامه مطلب / دانلود

اگرچه به تصریح آیات و روایات جواز ورود به بهشت و نیز بلیط رفتن به جهنم بعد از حسابرسی اعمال صادر می شود اما هستند افرادی که بدون حساب به آتش جهنم داخل می شوند.

حسد از صفات رذیله و مذموم آدمی است که به تصریح روایات بیش از همه صاحب خود را می کشد از این رو بشدت از آن نهی شده و آثار سوئی برایش برشمرده می شود.

رسول خدا (ص) فرموده اند: «خداى عز و جل به موسى بن عمران علیه السّلام فرمود: «اى پسر عمران؛ بر آنچه از فضل خود به مردم داده‏ام حسد مبر و

ادامه مطلب / دانلود

آیه‌ی 214 سوره بقره بیانگر یکی از قوانین همیشه جاری خداوند متعال در بین مردم است.

بر اساس این قانون، کسانی که مدعی ایمان هستند براى موفقیت در دنیا و دست یافتن به مواهب بهشتى، باید به استقبال مشکلات رفته و از خود صبر و پایداری نشان دهند؛ سختی ها و ناملایماتی که در حقیقت آزمونی هستند برای پرورش یافتن مۆمنان و جداسازی صاحبان ایمان راستین از تظاهر کنندگان به ایمان.

 آیه 214 سوره بقره این است: «أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تَدْخُلُواْ الْجَنَّهَ وَ لَمَّا یَأْتِکُم مَّثَلُ الَّذِینَ خَلَوْاْ مِن قَبْلِکُم مَّسَّتْهُمُ الْبَأْسَاءُ وَ الضَّرَّاءُ وَ زُلْزِلُواْ حَتىَ‏ یَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ مَعَهُ مَتىَ‏ نَصْرُ اللَّهِ أَلَا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِیبٌ»

نکند خیال کرده‏اید قبل از برخورد با حوادثی که بر امت های پیشین گذشت؛ وارد بهشت می‌شوید؟! چنان سختى‏ها و آسیب‏هایى به آنان رسید که مضطرب شدند و پیامبر و کسانى که با او ایمان آورده بودند [در مقام دعا و درخواست یارى‏] ‏گفتند: یارى خدا چه زمانى است؟ [به آنان گفتیم:] آگاه باشید! یقیناً یارى خدا نزدیک است.

زمینه‌ی نزول این آیه:

این آیه در جنگ خندق نازل شد؛ زمانی که مسلمانان در محاصره‌ی دشمنان گرفتار گشته و کار بر آنان سخت شده بود؛ آنقدر سخت که ترس و وحشت فضای حاکم بر سپاه اسلام را پر کرده بود.[1]

در چنین وضعیتی چشمان مۆمنین در جستجوی نصرت الهی بود و با قلب و زبان می‌گفتند: پس کی یاری خدا می رسد؟

این سوال نه برای انکار یاری خدا بود؛ که در حقیقت دعایی بود از خالق یکتا؛ همان که وعده‌ی یاری او به مۆمنان را در این باره شنیده بودند[2]؛ مانند این آیات:

«کانَ حَقًّا عَلَیْنا نَصْرُ الْمُۆْمِنینَ»[3] : یارى مۆمنان حقّى بر عهده ماست.

«إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنا وَ الَّذینَ آمَنُوا فِی الْحَیاهِ الدُّنْیا وَ یَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهادُ»[4] : بى‏تردید ما پیامبران خود و مۆمنان را در زندگى دنیا و روزى که گواهان [براى گواهى دادن‏] به پا ایستند، یارى مى‏کنیم.

به تعبیر دیگر جمله‌ی «مَتى‏ نَصْرُ اللَّهِ» (یارى خدا کى مى‏آید؟) که از سوى پیامبران و مۆمنان در مواقع نهایت شدت گفته مى‏شد به معنى شک و تردید و یا اعتراض و ایراد نیست؛ بلکه برای تقاضا و انتظار، مطرح مى‏شده است؛ برای همین است که به دنبال آن، از سوى خداوند به آنها بشارت داده مى‏شد که یارى خدا نزدیک است[5] (إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِیبٌ).

پیام این آیه برای اهل ایمان

روی سخن این آیه با اهل ایمانی است که مى‏پندارند عامل اصلى ورود در بهشت تنها اظهار ایمان به خداست و به دنبال آن نباید ناراحتى و رنجى ببینند و بى آنکه تلاشی کنند و کوششی به خرج دهند ، تنها به صرف اینکه اظهار ایمان کرده‌اند خداوند تمام امور ایشان را بر وفق مراد به پیش برده و کارهایشان را سامان می‌بخشد.

قرآن کریم در برابر این تفکر نادرست به سنت یا همان قانون همیشگى خداوند اشاره کرده و در یک کلام می‌فرماید:

دست یافتن به بهشت و بهره‌مندی از مواهب ویژه‌ی الهی، بنا نیست مفت و آسان نصیب کسی شود؛ نه در گذشته چنین بوده است و نه اکنون و نه در آینده.

راه بهشت از درون مجموعه ای از مشکلات و شهوات، کاستی‌ها و سختی‌ها و فراوان مانند اینها می‌گذرد که برای رسیدن به بهشت باید همه را تحمل کرد. برای همین رسول خدا صلی الله و علیه وآله فرمودند: صبر سه نوع است:

«صَبْرٌ عِنْدَ الْمُصِیبَهِ وَ صَبْرٌ عَلَى الطَّاعَهِ وَ صَبْرٌ عَنِ الْمَعْصِیَهِ»[6]

صبر در هنگامی که انسان به مصیبتی گرفتار می‌شود؛ صبر بر دشواری‌های طاعت و بندگی خدا و صبر و خویشتنداری در برابر گناهان که با لذت کاذبی که دارند انسان را به سوی خود جذب می‌کنند.

صبر و تحمل در تمام این امور که لازمه‌ی آن ایستادگی متّکی به ایمان است سبب می‌شود انسان با مشقت؛ ولی به سلامت این جاده‌ی منتهی به بهشت برین را طی کند و در سر منزل مقصود که همان روضه و رضوان الهی است قرار یابد.

مرحوم فیض کاشانی در تفسیر این آیه می‌نویسد:

گفته شده این آیه اشاره ایست به اینکه رسیدن به مقام قرب الهی و بهره‌مند شدن از سخاوت حضرت حق، جز به ترک هوی و هوس و تحمل سختی‌ها و مشکلات گوناگون ممکن نخواهد بود؛ همانگونه که امیرمۆمنان علیه السلام به نقل از رسول خدا صلی الله و علیه وآله می‌فرماید:

«إِنَّ الْجَنَّهَ حُفَّتْ بِالْمَکَارِهِ وَ إِنَّ النَّارَ حُفَّتْ بِالشَّهَوَاتِ»[7]

بهشت، پیچیده به سختى‏ها است و دوزخ آمیخته به شهوات.

آنگاه حضرت ادامه می‌دهد:

«وَ اعْلَمُوا أَنَّهُ مَا مِنْ طَاعَهِ اللَّهِ شَیْ‏ءٌ إِلَّا یَأْتِی فِی کُرْهٍ وَ مَا مِنْ مَعْصِیَهِ اللَّهِ شَیْ‏ءٌ إِلَّا یَأْتِی فِی شَهْوَهٍ»[8]

بدانید طاعتى نیست جز اینکه انجامش گران، و گناهى نیست‏؛ مگر اینکه انجامش لذّت بخش است.

آزمون‌های نرم و سخت الهی، قانونی همیشه جاری

کلمه‌ی «بأساء» به معناى سختی و شدتی است که از بیرون به آدمى وارد مى‏شود؛ مانند گرفتاری هاى مالى و خانوادگى، و نداشتن امنیتى که در زندگیش به آن نیازمند است.

«ضراء» هم به شدتی می‌گویند که به جان و تن انسان مى‏رسد؛ مانند جراحت، قتل و بیماری.

کلمه «زلزال» در آیه شریفه هم کنایه است از اضطراب و دهشت.[9]

این واژگان در کنار هم، نشان می‌دهند آن آزمون‌های دوره ای که بسان قانونی همواره در جریان است[10] و امت‌ها را در‌نوردیده و برای جدا سازی سره از ناسره، مدعیان ایمان را زیرو رو می‌کند همیشه امتحان نرمی نیست؛ گاهی چنان سخت و طاقت فرساست که صدای استغاثه‌ی پیامبران را هم در‌می‌آورد تا چه رسد به مردم عادی.

برداشتهایی کوتاه از آیه

شرح این آیه‌ی شریفه را با برداشتهایی کوتاه از این آیه به پایان می‌بریم:

1- انتظار بهشت رفتن، تنها به دلیل داشتن ایمان ولی بدون سختى کشیدن، انتظار نادرستى است.

2- از آنجا که در سنّت‏هاى الهى، هیچ تغییرى نیست[11]؛ همه‌ی مردم باید از کوران آزمایش بگذرند.

3- مطالعه‌ی تاریخ هم عبرت‌آموز است و هم تسکین دهنده‌ی مردم در مشکلاتی است که مشابه آن قبلا بوده است.

4- انبیاء و رهبران الهی همواره در کنار مردم بودند و مانند آنها مشکلات را حس می‌کردند.[12]

پی نوشت ها:

1- التبیان فی تفسیر القرآن، ج‏2، ص 198

2- ر.ک به مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج‏2، ص 546

3- روم: 47

4- غافر: 51

5-  تفسیر نمونه، ج‏2، ص 101

6- الکافی، ج‏2، ص 91

7- نهج البلاغه، خطبه 176

8- تفسیر الصافی، ج‏1، ص 246

9- المیزان فی تفسیر القرآن، ج‏2، ص 158

10-  قانون بودن این آزمون ها را از تعبیر «الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِکُمْ» (کسانى که پیش از شما بودند) می فهمیم چرا که به مسلمانان مى‏گوید: این تنها شما نیستید که گرفتار انواع مشکلات از سوى دشمنان در تنگناهاى زندگى شده‏اید؛ بلکه اقوام پیشین نیز، گرفتار همین مشکلات و شدائد بوده‏اند تا آنجا که گاهى کارد به استخوانشان مى‏رسید و فریاد استغاثه آنها بلند مى‏شد. تفسیر نمونه، ج‏2، ص 102

11- فاطر: 43

12- ر.ک به تفسیر نور، ج‏1، ص 335

ادامه مطلب / دانلود

خداوند متعال وعده داده است که سه نفر را بدون حساب وارد بهشت نماید و هر یک از آنها شفاعت هشتاد هزار را بنماید؛ مؤذن و امام جماعت و کسی که وضو بگیرد و وارد مسجد شود و به جماعت نماز بخواند.

رسول خدا(ص) در بیان پاداش امام جماعت می فرماید: مَنْ أَمَّ قَوْماً بِإِذْنِهِمْ وَ هُمْ بِهِ رَاضُونَ فَاقْتَصَدَ بِهِمْ فِی حُضُورِهِ وَ أَحْسَنَ صَلَاتَهُ بِقِیَامِهِ وَ قِرَاءَتِهِ وَ رُکُوعِهِ وَ سُجُودِهِ وَ قُعُودِهِ فَلَهُ مِثْلُ أَجْرِ الْقَوْمِ وَ لَا یُنْقَصُ مِنْ أُجُورِهِمْ شَیْ ءٌ [1] هر کس امامت جمعی را با اجازه خودشان به عهده بگیرد و آنان به امامت او راضی باشند و وی در حضور به جماعت، رعایت نماید (و به موقع حاضر شود) و نماز را از حیث قیام، قرائت، رکوع، سجود و نشستن نیکو انجام دهد؛ پس برای او مانند ثواب نماز همه مأمومین خواهد بود، بی آنکه از اجر آنان چیزی کاسته شود.«

همچنین می فرماید: «إِنَّ اللَّهَ وَعَدَ أَنْ یُدْخِلَ الْجَنَّهَ ثَلَاثَهَ نَفَرٍ بِغَیْرِ حِسَابٍ وَ یُشَفِّعَ کُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ فِی ثَمَانِینَ أَلْفاً الْمُؤَذِّنُ وَ الْإِمَامُ وَ رَجُلٌ یَتَوَضَّأُ ثُمَّ یَدْخُلُ الْمَسْجِدَ فَیُصَلِّی فِی الْجَمَاعَهِ[2] خداوند متعال وعده داده است که سه نفر را بدون حساب وارد بهشت نماید و هر یک از آنها شفاعت هشتاد هزار را بنماید؛ مؤذن و امام جماعت و کسی که وضو بگیرد و وارد مسجد شود و در جماعت نماز بخواند.«

پی نوشت ها:

[1] من لا یحضره الفقیه ؛ ج‏4 ؛ ص16

[2] مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل ؛ ج‏6 ؛ ص449.

ادامه مطلب / دانلود

شبهه: چرا قرآن می‌گوید جهنم نعمت است؟

چگونه در قرآن، مرگ و عذاب های جهنم جزو نعمت های الهی به حساب آمده است؟

پرسش

در سوره الرحمن آیاتی را ذکر می کند و سپس می گوید: “فَبأَىّ‏ِ ءَالَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ”. اما در این بین آیاتی را می بینیم که با این سبک سازگار نیستند.

از جمله آیات ۳۵، ۴۱، ۴۴ همین سوره، حال آیا این سیاق منتفی است، یا این که اینها در زمره نعمت های الهی قرار می گیرند؟ در صورت دوم لطفا توضیح دهید.

سوره الرحمن به طور کلى بیانگر نعمت هاى مختلف “معنوى” و “مادى” خداوند است که بر بندگان خود ارزانى داشته و آنها را غرق در آن ساخته است، به گونه اى که مى‏توان نام این سوره را “سوره رحمت”

یا “سوره نعمت” گذارد؛ و به همین دلیل با نام مبارک “الرحمن” که رحمت واسعه الاهى را بازگو مى‏کند آغاز شده است.[۱]توصیف جهنم در قرآن

اما هر خلقتی برای این که بتواند در زمره نعمت قرار گیرد، لازم نیست در تمام موارد موجب راحتی و خوشی باشد، بلکه برای نعمت بودن همین بس که خیر بیشتری داشته باشد و وقتی که آن را به صورت کلی در

نظر می گیریم، می بینیم سود آن بیشتر از ضررش است، هرچند گاهی در موارد خاص موجب عذاب نیز شده باشد.

در آیات مورد بحث نیز باید همین امر را لحاظ کرد و کلیت موارد یاد شده را دید تا بتوان به قضاوت نشست که آیا می توان آنها را در زمره نعمت های الهی برشمرد یا خیر؟

در آیه ۲۶ سوره الرحمن “کلُ‏ُّ مَنْ عَلَیهْا فَان” مشاهده می کنیم که در بحث از نعمت های الهی، فنای انسان ها را ذکر می کند.

در تفسیر نمونه چند احتمال ذکر شده است که بنابر تمام آنها می توان مرگ و فنا را در زمره نعمت های الهی قرار داد:

“اما چگونه مسئله فنا مى‏تواند در زمره نعمت هاى الهى قرار گیرد؟ ممکن است از این نظر باشد که این فنا به معناى فناى مطلق نیست، بلکه دریچه‏اى است به عالم بقا و دالان و گذرگاهى است که شرط وصول به

سراى جاویدان عبور از آن است.

دنیا با تمام نعمت هایش زندانى است براى مۆمن، و خروج از این دنیا آزاد شدن از این زندان تنگ و تاریک است.

و یا از این نظر که ذکر نعمت هاى فراوان گذشته ممکن است مایه غفلت و غرق شدن گروهى در زندگى دنیا و انواع خوردنی‌ها و نوشیدنی ها و لۆلۆ و مرجان و مرکب هاى راهوارش گردد، لذا یادآورى مى‏کند

که این دنیا جاى بقا نیست، مبادا دلبستگى به اینها پیدا کنید، و از آنها در مسیر پروردگار بهره نگیرید که این تذکر خود نعمتى است بزرگ”.[۲]

بنابراین هر یک از این احتمالات مذکور، مرگ جزو نعمت های الهی قرار می گیرد و مشخص می شود که مرگ در یک نگاه کلی و با لحاظ کردن تمام موارد، چیزی جز نعمت نیست و دیگر نمی توان آن را از

سیاق این سوره خارج دانست.

دسته دوم از آیات سوره الرحمن که نعمت بودن آنها با کمی تأمل همراه است؛ آیاتی است که جهنم و عذاب الهی در آن مطرح شده است. از جمله آنها: “بر شما شعله‏اى بى‏دود فرستاده شود، یا دودى بى‏شعله، پس با

او مقابله نتوانید کرد”.[۳] “کافران را به نشان صورتشان مى‏شناسند و از موى جلو سر و پاهایشان مى‏گیرند”.[۴]

و “آنان در میان آتش و آب جوشان رفت و آمد مى‏کنند”.[۵] این آیات نیز مورد شبهه بوده و ممکن است شخصی در نگاه اول این آیات را به دور از رحمت الهی دانسته و شمارش آنها در زمره نعمت های الهی

برای او عجیب باشد، اما باید به این موارد نیز نگاه عمیق تری داشت. ذکر این موارد مانند این است که یک مادر برای جلوگیری از غذا خوردن زیاد فرزندش، او را به یاد بیماری های ناشی از آن بیاندازد تا او را

از این اشتباه دور کند.

خداوند نیز با ذکر جهنم و عذاب های آن در پی تلنگر زدن به انسان ها بوده و ذکر این عذاب ها هشداری است برای نگه داشتن انسان ها در راه درست و همچنین عاملی است برای اصلاح و تربیت که در این

صورت ذکر اینها لطف و نعمتی به حساب می آید و اگر این عذاب ها و جهنمی در کار نبود بسیاری به گمراهی دچار می شدند و تنها جهنم بوده که آنها را از گناه و اشتباه دور کرده است.

بر این اساس، عذاب ها را نیز از همین جهت می توان از نعمت های الهی برشمرد و همان گونه که قرار دادن مجازات در قوانین و اجرای آن توسط نیرو های انتظامی در راستای نظم بخشیدن به جامعه بوده و نمی

توان آن را خلاف حق دانست، خلقت جهنم و عذاب آن را نیز باید در راستای هدایت بشر فرض کرد.

پی نوشت ها

[1]  مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، ج 23، ص 91، دار الکتب الإسلامیه، چاپ اول، تهران، 1374

[2]  همان، ج 23، ص 125

[3] الرحمن، 35

[4] همان، 41

[5]  الرحمن، 44

ادامه مطلب / دانلود

ادامه مطلب / دانلود