نتايج جستجو مطالب برچسب : احادیث امروز

امام جعفر صادق علیه‌السلام فرمودند:

یاد مرگ، خواهش هاى نفس را مى‌میراند و رویشگاه‌هاى غفلت را ریشه کن مى‌کند.

امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام در خطبه‌ای که پس از حادثه جنگ نهروان ایراد کردند می‌فرمایند: امّا بعد، ای مردم، من چشم فتنه را در آوردم و آن را ریشه کن کردم، و جز من هیچ کس جرأت چنین کاری را نداشت، در آن روزگار که تاریکی و موج فتنه همه‏ گیر شده و بیماری واگیر آن به اوج رسیده بود.

اینک پیش از آنکه مرا از دست دهید، از علوم و اطّلاعاتم بهره برید و پرسش کنید.

سوگند به آن که جانم در قبضه قدرت اوست، از هر رخدادی تا روز رستاخیز با خبرم و از هر گروهی که دست کم یک صد نفر را رهبری کند و یا صد نفر را به گمراهی کشانَد، مطّلعم و شما را خبر دهم، و از سخنگو و پیشوا و پیشگامش با خبرم، و نیز می‏‌دانم که در کجا فرود آیند و بار گشایند و کدام یک از آنان کشته شوند و کدامین بمیرند…

آری، آنگاه که فتنه‌‏ها روی آورند، حقّ و باطل درهم آمیزند و شبهه و سردرگمی ایجاد کنند، و هنگامی که پشت کردند، شناخته شوند. فتنه‏‎ها چون بادها در گردشند، گاهی به شهری رسند و آنجا را مورد تاخت و تاز قرار دهند و زمانی به شهر دیگر هجوم آورند.

بهوش باشید که خطرناک ترینِ فتنه‏‌ها از نظر من فتنه بنی امیّه است که فتنه‏‌ای کور و تاریک، و بلای آن همه‏‌گیر است. ولی گروهی خاص قربانیان آن خواهند شد.

آری، آن که نیک بنگرد و حقیقت را دریابد، بپا خیزد و به رنج و بلا افتد، و آن که چشم و گوش بسته بماند و تسلیم امواج باطل گردد، سر در آخور کند و زنده بماند…..

متن حدیث:

أَمَّا بَعْدَ أَیُّهَا النَّاسُ فَأَنَاَ فَقَأْتُ عَیْنَ الْفِتْنَهِ وَ لَمْ یَکُنْ لِیَجْتَرِئَ عَلَیْهَا أَحَدٌ غَیْرِی بَعْدَ أَنْ مَاجَ غَیْهَبُهَا وَ اشْتَدَّ کَلَبُهَا فَاسْأَلُونِی قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِی فَوَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ لَا تَسْأَلُونِی عَنْ شَیْ‏ءٍ فِیمَا بَیْنَکُمْ وَ بَیْنَ السَّاعَهِ وَ لَا عَنْ فِئَهٍ تَهْدِی مِائَهً وَ تُضِلُّ مِائَهً إِلَّا أَنْبَأْتُکُمْ بِنَاعِقِهَا وَ قَائِدِهَا وَ سَائِقِهَا وَ مُنَاخِ رِکَابِهَا وَ مَحَطِّ رِحَالِهَا وَ مَنْ یُقْتَلُ مِنْ أَهْلِهَا قَتْلًا وَ مَنْ یَمُوتُ مِنْهُمْ مَوْتاً وَ لَوْ قَدْ فَقَدْتُمُونِی وَ نَزَلَتْ بِکُمْ کَرَائِهُ الْأُمُورِ وَ حَوَازِبُ الْخُطُوبِ لَأَطْرَقَ کَثِیرٌ مِنَ السَّائِلِینَ وَ فَشِلَ کَثِیرٌ مِنَ الْمَسْئُولِینَ وَ ذَلِکَ إِذَا قَلَّصَتْ حَرْبُکُمْ وَ شَمَّرَتْ عَنْ سَاقٍ وَ ضَاقَتِ الدُّنْیَا عَلَیْکُمْ ضِیقاً تَسْتَطِیلُونَ أَیَّامَ الْبَلَاءِ عَلَیْکُمْ حَتَّى یَفْتَحَ اللَّهُ لِبَقِیَّهِ الْأَبْرَارِ مِنْکُمْ إِنَّ الْفِتَنَ إِذَا أَقْبَلَتْ شَبَّهَتْ وَ إِذَا أَدْبَرَتْ نَبَّهَتْ یُنْکَرْنَ مُقْبِلَاتٍ وَ یُعْرَفْنَ مُدْبِرَاتٍ یَحُمْنَ حَوْمَ الرِّیَاحِ یُصِبْنَ بَلَداً وَ یُخْطِئْنَ بَلَداً أَلَا إِنَّ أَخْوَفَ الْفِتَنِ عِنْدِی عَلَیْکُمْ فِتْنَهُ بَنِی أُمَیَّهَ فَإِنَّهَا فِتْنَهٌ عَمْیَاءُ مُظْلِمَهٌ عَمَّتْ خُطَّتُهَا وَ خُصَّتْ بَلِیَّتُهَا وَ أَصَابَ الْبَلَاءُ مَنْ أَبْصَرَ فِیهَا وَ أَخْطَأَ الْبَلَاءُ مَنْ عَمِیَ عَنْهَا وَ ایْمُ اللَّهِ لَتَجِدُنَّ بَنِی أُمَیَّهَ لَکُمْ أَرْبَابَ سَوْءٍ بَعْدِی….

پینوشت: «نهج‌البلاغه، خطبه 92»

امیرالمومنین امام على علیه‏‌السلام فرمودند:

هرگاه آواز دهنده‏‌اى از آسمان ندا داد که «همانا حق در میان خاندان محمّد است»، در آن هنگام نام مهدى(ع) بر سر زبان‏‌هاى مردم مى‏‌افتد و از جام محبّت او مى‏‌نوشند و جز نام او بر زبان ندارند.

متن حدیث:

امام على علیه‌‏السلام:

إذا نادى مُنادٍ مِنَ السَّماءِ : «إنَّ الحَقَّ فی آلِ مُحَمّدٍ» فَعِندَ ذلِکَ یَظهَرُ المَهدِیُّ عَلى أفواهِ النّاسِ و یَشرَبونَ حُبَّهُ فلایَکونُ لَهُم ذِکرٌ غَیرُهُ ؛ ‏

پینوشت: «کنزالعمّال،حدیث 39665»

امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام فرمودند: شیعیان ما کسانى‌اند که در راه ولایت ما بذل و بخشش مى‏‌کنند، در راه دوستى ما به یکدیگر محبت مى‏‌نمایند، در راه زنده نگه داشتن امر و مکتب ما به دیدار هم مى‌روند.

چون خشمیگین شوند، ظلم نمى‌کنند و چون راضى شوند، زیاده روى نمى‌کنند.

براى همسایگانشان مایه برکت‌اند و نسبت به هم‏نشینان خود در صلح و آرامش‌اند.

متن حدیث:

شیعَتُنَا المُتَباذِلونَ فى وِلایَتِنا، اَلمُتَحابّونَ فى مَوَدَّتِنا اَلمُتَزاوِرونَ فى اِحیاءِ اَمرِنا اَلَّذینَ اِن غَضِبوا لَم یَظلِموا وَ اِن رَضوا لَم یُسرِفوا، بَرَکَهٌ عَلى مَن جاوَروا سِلمٌ لِمَن خالَطوا؛

پینوشت: «اصول کافى، جلد 2، صفحه 236»

رسول خدا حضرت محمد صلی الله علیه وآله فرمودند: سریعترین چیزها از نظر کیفر و عقوبت چند چیز است:

مردى که به او نیکى کنى و او در عوض نیکى تو، به بدى تو را پاداش دهد.

و مردى که با او پیمان ببندى و تو خواهى که وفا کنى، و او بخواهد به دروغ با تو رفتار کند.

و مردى که هرگز به او ستم نمى کنى، و او پیوسته در صدد ستم نمودن به تو است.
و مردى که بخاطر خویشاوندى با او رفت و آمد کنى، و او با تو قطع رابطه نماید.

متن حدیث:

قال رسول الله صلی الله علیه و اله: اسرع الاشیاء عقوبه رجل تحسن الیه و یکافیک علی احسانک بءاسائه و رجل عاهدته فمن شانک الوفاء له و من شانه ان یکذبک و رجل لاتبغی علیه و هو دائما یبغی علیک و رجل تصل قرابته فیقطعک

پینوشت: «امالی مفید،صفحه 201»

امام جعفر صادق علیه‌‏السلام فرمودند: به هوش باشید که غُلات*، جوانان شما را فاسد نکنند زیرا غُلات بدترین خَلق خدا هستند. عظمت خدا را پایین مى‏‌آورند و براى بندگان خدا ادعاى ربوبیّت می‌کنند.

به خدا قسم که غُلات از یهود و نصارا و مجوس و مشرکان بدترند.

حضرت سپس فرمود: غالى و افراط کننده به سوى ما برمى‏‌گردد، ولى ما او را نمى‏‌پذیریم و تفریط کننده به ما مى‏‌پیوندد و ما او را مى‏‌پذیریم.

عرض شد: علّت چیست، یابن رسول اللّه‏؟

فرمود : چون فرد غلو کننده به ترک نماز و زکات و روزه و حجّ عادت کرده و هرگز قادر نیست از عادت خود دست بردارد و به طاعت خداوند عز و جل روى آورد، امّا تفریط کننده وقتى حقیقت را بشناسد، به عبادات عمل مى‏‌کند و از خدا فرمان مى‏‌برد.

متن حدیث:

اِحذَرُوا على شَبابِکُمُ الغُلاهَ لایُفسِدُونَهُم؛ فإنَّ الغُلاهَ شَرُّ خَلقِ اللّه، یُصَغِّرُونَ عَظَمَهَ اللّه، ویَدَّعُونَ الرُّبوبِیَّهَ لِعِبادِ اللّه، واللّه إنَّ الغُلاهَ شَرٌّ مِن الیَهودِ والنَّصارى والَمجوسِ والذینَ أشرَکُوا، ثُمّ قالَ: إلَینا یَرجِعُ الغالی فلا نَقبَلُهُ، وبنا یَلحَقُ المُقَصِّرُ فَنَقبَلُهُ، فقیلَ لَهُ: کیفَ ذلکَ یا بنَ رسولِ اللّه؟ قالَ: لأنَّ الغالِیَ قدِ اعتادَ تَرکَ الصَّلاهِ والزکاهِ والصیامِ والحَجِّ فلا یَقدِرُ على تَرکِ عادَتِهِ وعلَى الرُّجوعِ إلى طاعَهِ اللّه عزوجل أبَدا، وإنّ المُقَصِّرَ إذا عَرَفَ عَمِلَ وأطاعَ.

پینوشت: «أمالی‌الطوسیّ، صفحه 650»

● غلات اسم فرقه خاصّی نیست بلکه اسم عامّی است که به مجموعه‌ای از فرقه‌ها اطلاق می‌شود. لفظ غلات، جمع کلمه غلو است به معنی تجاوز کنندگان از حقّ. فرقه های غالی، فرقه هایی هستند که در حقّ برخی انبیاء یا ائمه (ع) یا دیگر رجال الهی راه افراط در پیش گرفته و برای آنها مقامی فوق انسانی قائلند. علمای شیعه این فرقه‌ها را خارج از اسلام دانسته و جزء فرق اسلامی محسوب نمی‌کنند؛ ولی برخی از اصحاب ملل و نحل، مغرضانه خواسته‌اند فرقه‌های غلات منسب به اسلام را از فِرَق شیعه معرّفی کنند. در حالی که اینها در واقع از فرق شیعه نبوده بلکه از طوایف کفار و مرتدّین و خارج شدگان از دین هستند. فرقه‌های غلات از زمان اهل بیت(ع) حضور داشتند، لکن نام خاصّی نداشتند و دائماً در حال افول و ظهور بوده‌اند.

رسول اکرم حضرت محمد صلی‌الله علیه و آله به برخى اطفال نگریستند و فرمودند: وای بر کودکان آخرالزمان از پدرانشان، گفته شد: ای رسول خدا، از پدران مشرکشان؟

فرمود: نه، از پدران مؤمنشان که چیزی از واجبات و فرائض را به آنها نمی‌آموزند و وقتی هم که فرزندانشان بیاموزند، مانع آنها می‌شوند.

و در مقابل امری گذرا و اندک از دنیا از آنها خشنود می‌شوند و تنها به کامیابى‌‏هاى دنیوى آنها راضى‏‌اند.

پس من از ایشان بری هستم و آنها از من بری هستند.

متن حدیث:

اءَنَّه نظر الى بعض الاطفال فقال وَیلٌ لِأطفالِ آخِرِ الزَّمانِ من آبائِهِم. فقیلَ: یا رسول الله، من آبائهمُ المشرکین؟ فقال: لا، من آبائهمُ المؤمنینَ، لا یُعَلِّمُونَهُم شیئاً من الفرائِضِ، و إذَا تعلَّمُوا أولادُهُم منعوهُم، و رَضُوا عنهم بعرضٍ یسیرٍ من الدنیا، فانا منهم بریءٌ و هم مِنِّی بُرَاء

پینوشت: «مستدرک‌الوسائل، ج 15، ص 164»

حضرت زین‌العابدین امام سجاد علیه‌السلام فرمودند: بار خدایا! سه چیز باعث مى‌شود که من از تو درخواست نکنم و تنها یک چیز مرا بر آن مى‌دارد.

آنچه مرا باز مى‌دارد؛

یکى آن است که تو مرا فرمان دادى و من در انجام آن سستى کردم.

دیگر آن که مرا از کارى نهى فرمودى، امّا من به انجام دادن آن شتافتم.

سوم آن که مرا نعمت ارزانى داشتى، ولى من در شکرگزارى آن کوتاهى کردم.

امّا آنچه مرا به درخواست کردن از تو مى‌کشانَد، تفضّل تو بر کسى است که به درگاهت روى کند و با خوش‌گمانى به سوى تو آید، که همه احسان‌هایت، تفضّل است و همه نعمت‌هایت، نخستین است.

متن حدیث:

اَللّهُمَّ اِنَّهُ یَحْجُبُنى عَنْ مَساَ لَتِکَ خِلالٌ ثَلاثٌ وَ تَحدونى عَلَیْها خَلَّهٌواحِدَهٌ یَحْجُبُنى اَمْرٌ اَمَرْتَ بِهِ فَاَبْطَاْتُ عَنْهُ وَ نَهىٌ نَهَیْتَنى عَنْهُ فَاَسْرَعْتُ اِلَیْهِ وَ نِعْمَهٌ اَنْعَمْتَ بِها عَلَىَّ فَقَصَّرتُ فى شُکْرِها وَ یَحدونى عَلى مَسْاَ لَتِکَ تَفَضُّلُکَ عَلى مَنْ اَقْبَلَبِوَجْهِهِ اِلَیْکَ ، وَ وَفَدَ بِحُسْنِ ظَنِّهِ اِلَیْکَ ، اِذْ جَمیعُ اِحْسانِکَ تَفَضُّلٌ و اِذْ کُلُّ نِعَمِکَ ابْتِداءٌ؛

پینوشت: «صحیفه سجّادیّه، بخشی از دعاى 12»

امام حسین علیه‌السلام نامه‌اى در یک نسخه به پنج تن از شیوخ بصره ـ مالک بن مسمع بکرى، احنف بن قیس، منذر بن جارود، مسعود بن عمرو، قیس بن هیثم و عمرو بن عبیدالله بن معمرـ به این مضمون نوشت و توسّط فرستاده‌اى براى آنان فرستاد.

امّا بعد: خداوند محمّد صلى الله علیه وآله را بر خلقش برگزید و او را به پیامبرى خود گرامى داشت، و براى انجام رسالتش وى را انتخاب کرد، سپس او را به نزد خویش برد، در حالى که حقّ خیرخواهى بندگان را ادا کرده بود و رسالتش را به درستى ابلاغ نمود.

ما خاندان پیامبر صلى الله علیه وآله و اوصیا و وارثان او و شایسته‌ترین مردم به جانشینى وى بودیم، ولى قوم ما، ما را (به ناحق) کنار زدند و ما نیز (به ناچار) پذیرفتیم، چرا که تفرقه را ناخوش داشته و عافیت (سلامت دین و امّت اسلامى) را دوست داشتیم.

در حالى که ما به یقین مى دانستیم از کسانى که بر این مسند تکیه زدند، سزاوارتریم… .

اکنون فرستاده خود را با این نامه به سوى شما اعزام کردم و من شما را به کتاب خدا و سنّت پیامبرش فرا مى‌خوانم، چرا که (این گروه) سنّت پیامبر(صلى الله علیه وآله) را از بین برده و بدعت (در دین) را احیا کردند، اگر سخنانم را بشنوید و فرمانم را اطاعت کنید، شما را به راه راست هدایت مى کنم. والسلام علیکم و رحمه الله.

متن حدیث:

أَمّا بَعْدُ: فَاِنَّ اللّهَ اصْطَفى مُحَمَّداً(صلى الله علیه وآله) عَلى خَلْقِهِ، وَ أَکْرَمَهُ بِنُبُوَّتِهِ، وَ اخْتارَهُ لِرِسالَتِهِ، ثُمَّ قَبَضَهُ اللّهُ إِلَیْهِ وَ قَدْ نَصَحَ لِعِبادِهِ وَ بَلَّغَ ما أُرْسِلَ بِهِ(صلى الله علیه وآله) وَ کُنّا أَهْلَهُ وَ أَوْلِیاءَهُ وَ أَوْصِیاءَهُ وَوَرَثَتَهُ وَ أَحَقَّ النّاسَ بِمَقامِهِ فِی النّاسِ، فَاسْتَأْثَرَ عَلَیْنا قَوْمُنا بِذلِکَ، فَرَضینا وَ کَرِهْنَا الْفُرْقَهَ وَ أَحْبَبْنَا الْعافِیَهَ، وَ نَحْنُ نَعْلَمُ أَنّا أَحَقُّ بِذلِکَ الْحَقِّ الْمُسْتَحَقِّ عَلَیْنا مِمَّنْ تَوَلاّهُ… وَ قَدْ بَعَثْتُ رَسُولی إِلَیْکُمْ بِهذَا الْکِتابِ، وَ أَنَا أَدْعُوکُمْ إِلى کِتابِ اللّهِ وَ سُنَّهِ نَبِیِّهِ(صلى الله علیه وآله)، فَاِنَّ السُنَّهَ قَدْ أُمیتَتْ، وَ إِنَّ الْبِدْعَهَ قَدْ أُحْیِیَتْ، وَ اِنْ تَسْمَعُوا قَوْلی وَ تُطیعُوا أَمْری اَهْدِکُمْ سَبیلَ الرَّشادِ، وَ السَّلامُ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَهُ اللّه.

پینوشت: «تاریخ طبری5/357، البدایه والنهایه 8/157»

پیامبر اکرم حضرت محمد صلی‌الله علیه و آله فرمودند: مسواک زدن دوازده فایده دارد: دهان را پاکیزه، خداوند را خشنود، دندان‌ها را سفید، جرم دندان‌ها را پاک، بلغم را کم، غذا را مطبوع، حسنات را چندین برابر مى‌کند، به سنت عمل مى‌شود، فرشتگان حضور پیدا مى‌کنند، لثه محکم مى‌شود، بر گذرگاه تلاوت قرآن مى‌گذرد و دو رکعت نماز با مسواک، نزد خداوند محبوب‌تر است از هفتاد رکعت نماز بى مسواک.

متن حدیث:

قال النبی صلی الله علیه و آله: فِى السِّواکِ اِثْنَتَى عَشَرَهَ خَصْلَهً: مَطْهَرَهٌ لِلْفَمِ، و مَرضاتٌ لِلرَّبِّ وَ یُبَیِّضُ الاَْسْنانَ وَ یَذْهَبُ بِالْحَفَرِ وَ یُقِلُّ الْبَلْغَمَ وَ یُشَهِّى الطَّعامَ وَ یُضاعِفُ الْحَسَناتِ وَ تُصابُ بِهِ السُّنَّهُ وَ تَحْضُرُهُ الْمَلائِکَهُ وَ یَشُدُّ اللِّثَهَ وَ هُوَ یَمُرُّ بِطَریقَهِ الْقُرآنِ وَ رَکْعَتَیْنِ بِسِواکٍ اَحَبُّ اِلَى اللّه ِ عَزَّوَجَلَّ مِنْ سَبْعینَ رَکْعَهً بِغَیْرِ سِواکٍ؛

پینوشت: «خصال، صفحه 480، حدیث52»

سدیر صیرفی می‌گوید: نزد امام صادق علیه‌السلام بودم. سخن از مومن به میان آمد. آن حضرت علیه‌السلام به من رو کرده و فرمودند: اى اباالفضل! نمى‌خواهى درباره مقام مومن نزد خداوند برایت سخن بگویم؟

عرض ‍ کردم چرا، بفرمایید.

فرمودند: هنگامى که خداوند روح مومن را گرفت، دو فرشته مراقب اعمالش به آسمان رفته و به پیشگاه خداوند عرضه مى‌دارند: خدایا فلان بنده‌ات بنده خوبى بود، در طاعت تو شتابان و در نافرمانیت کند بود، و اکنون آن را بسوى خود برده‌اى، در این حال چه دستورى مى‌فرمایى؟

خداوند به آنها دستور مى‌دهد: به دنیا بازگشته و در کنار قبر بنده ام باشید. مرا تحمید، تسبیح، تهلیل و تکبیر نموده (*) و این اعمال را براى بنده‌ام بنویسید تا زمانی که او را از قبرش بر انگیزم…

متن حدیث:

ابى رحمه الله قال حدثنى عبدالله بن جعفر الحمیرى عن احمد بن محمد عن الحسن بن محبوب عن سدیر الصیرفى قال کنت عند ابى عبدالله علیه السلام فذکروا عنده المومن فاالتفت الى فقال یاا ابا الفضل الا احدثک بحال المومن عند الله قلت بلى فحدثنى قال فقال اذا قبض الله روح المومن صعد ملکاه الى السماء فقالا ربنا عبدک فلان و نعم العبد کان لک سریعا فى طاعتک بطیئا فى معصیتک و قد قبضته الیک فماذا تامرنا من بعده قال فیقول الله لهما اهبطا الى الدنیا و کونا عند قبر عبدى فاحمدانى و سبحانى و هللانى و کبرانى و اکتبا ذلک لعبدى حتى ابعثه من قبره…

تحمید مثل گفتن الحمدلله رب العالمین. تسبیح مثل گفتن سبحان الله.  تهلیل، مثل گفتن لا اله الا الله. تکبیر مثل گفتن الله اکبر.

پینوشت: «ثواب‌الاعمال و عقاب‌الاعمال،صفحه 431»

امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام: پیامبر اسلام”صلی الله علیه و اله” را هنگامى مبعوث فرمود که از زمان بعثت پیامبران پیشین مدتها گذشته، و ملتها در خواب عمیقى فرو خفته بودند، فتنه و فساد جهان را فرا گرفته و اعمال زشت رواج یافته بود.

آتش جنگ همه جا زبانه مى کشید و دنیا بى نور، پر از مکر و فریب گشته بود، برگهاى درخت زندگى به زردى گراییده و از میوه آن خبرى نبود، آب حیات فرو خشکید و نشانه هاى هدایت کهنه و ویران شده بود.

پرچم‌هاى هلاکت و گمراهى آشکار و دنیا با قیافه زشتى به مردم مى‌نگریست، و با چهره‌اى عبوس و غم آلود با اهل دنیا روبرو مى گشت.

میوه درخت دنیا در جاهلیت فتنه و خوارکش مردار، و در درونش وحشت و اضطراب، و بر بیرون شمشیرهاى ستم حکومت داشت.

اى بندگان خدا! عبرت گیرید، و همواره به یاد زندگانى پدران و براداران خود در جاهلیت باشید، که از این جهان رفتند و در گرو اعمال خود بوده و برابر آن محاسبه مى گردند.

به جان خودم سوگند! پیمان براى زندگى و مرگ و نجات از مجازات الهى بین شما و آنها بسته نشده است، و هنوز روزگار زیادى نگذشته، و از آن روزگارانى که در پشت پدران خود بودید زیاد دور نیست.

به خدا سوگند! پیامبر اسلام (ص) چیزى به آنها گوشزد نکرد جز آن که من همان را با شما مى گویم، شنوایى امروز شما از شنوایى آنها کمتر نیست، همان چشمها و قلبهایى که به پدرانتان دادند به شما نیز بخشیدند.

به خدا سوگند، شما پس از آنها مطلبى را ندیده‌اید که آنها نمى شناختند، و شما به چیزى اختصاص داده نشدید که آنها محروم باشند.

راستى حوادثى به شما روى آورده مانند شترى که مهار کردنش مشکل است، و میانبندش سست و سوارى بر آن دشوار است. مبادا آنچه مردم دنیا را فریفت شما را بفریبد! که دنیا سایه اى است گسترده و کوتاه، تا سرانجامى روشن و معین.

متن حدیث:

أرْسلهُ على حِینِ فتْرهٍمِن الرُّسُلِ، وطُولِ هجْعهٍ مِن الاْممِ، واعْتِزامٍ مِن الْفِتنِ، وانْتشارٍ مِن الاْمُورِ، وتلظٍّمِن الْحُرُوبِ، والدُّنْیا کاسِفهُ النُّورِ، ظاهِرهُ الْغُرُورِ، على حِینِ اصْفِرارٍ مِنْ ورقِها، وإِیاسٍ مِنْ ثمرِها، واغْوِرارٍ مِنْ مائِها، قدْ درستْ أعْلامُ الْهُدى، وظهرتْ أعْلامُ الرِّدى، فهِی مُتجهِّمهٌ لاِهْلِها، عابِسهٌ فِی وجْهِ طالِبِها، ثمرُها الْفِتْنهُ وطعامُها الْجِیفهُ وشِعارُهاشـ الْخوْفُ، ودِثارُهاالسّیْفُ.

فاعْتبِرُوا عِباد اللهِ، واذْکُرُوا تِیک الّتی آباؤُکُمْ وإِخْوانُکُمْ بِها مُرْتهنُون وعلیْها مُحاسبُون.

ولعمْرِی ما تقادمتْ بِکُمْ ولا بِهِمُ الْعُهُودُ، ولا خلتْ فِیما بیْنکُمْ وبیْنهُمُ الاحْقابُوالْقُرُونُ، وما أنْتُمُ الْیوْم مِنْ یوْم کُنْتُمْ فِی أصْلابِهِمْبِبعِیدٍ.
واللهِ ما أسْمعکُمُ الرّسُولُ صلى الله علیه وآله شیْئاً إِلاّ وها أنا ذا الْیوْم مُسْمِعُکُمُوهُ، وما أسْماعُکُمُ الْیوْم بِدُونِ أسْماعِکُمْ بِالاْمْسِ، ولا شُقّتْ لهُمُ الاْبصارُ، وجُعِلتْ لهُمُ الاْفْئِدهُ فی ذلِک الاْوانِ، إِلاّ وقدْ أُعْطِیتُمْ مِثْلها فِی هذا الزّمانِ.

وواللهِ ما بُصِّرْتُمْ بعْدهُمْ شیْئاً جهِلُوهُ، ولا أُصْفِیتُمْ بِهِوحُرِمُوهُ، ولقدْ نزلتْ بِکُمُ الْبلِیّهُ جائِلاً خِطامُها رِخْواً بِطانُها فلا یغُرّنّکُمْ ما أصْبح فِیهِ أهْلُ الْغُرُورِ، فإِنّما هو ظِلٌّ ممْدُودٌ، إِلى أجلٍ معْدُودٍ.

پینوشت: «نهج البلاغه،خطبه89»

در کتاب “محاسن برقى” سند به “فیض بن مختار” رسانده که گفت: شنیدم که حضرت امام صادق علیه‌السّلام مى‌فرمود:

هر کس از شما بمیرد و او منتظر براى این امر باشد (یعنى منتظر قیام حضرت مهدى علیه‌السّلام باشد) مثل کسى است که با حضرت قائم علیه‌السلام در خیمه آن حضرت باشد.

سپس درنگى کرد و فرمود: نه بلکه مثل کسى است که با او شمشیر زده باشد. پس از آن فرمود: نه به خدا سوگند مثل آن کسى است که با پیغمبر صلّی الله علیه و آله به شهادت رسیده باشد.

متن حدیث:

“مَنْ ماتَ مِنْکُمْ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ لِهذَا الأَمْرِ کَمَنْ هُوَ مَعَ الْقائِمِ فی فِسْطاطهِ قالَ : ثُمَّ مَکَثَ هُنَیْئَهً ثُمَّ قالَ : لا بَلْ کَمَنْ قارَعَ مَعَهُ سَیْفَهُ قالَ : لا وَ اللهِ الاّ کَمَنِ اسْتَشْهَدَ مَعَ رَسُولِ اللهِ،صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ و سَلَّمَ”

پینوشت: «منتخب الاثر، ف10، ب2، ح13، ص498»

رسول اکرم حضرت محمد صلی الله علیه و آله فرمودند: قسم به کسی که جز او خدایی نیست خیر دنیا و آخرت به مؤمنی عطا نشد مگر بواسطه چهار چیز؛

1- حسن ظن نسبت به خدا

2- امیدوار بودن به رحمت او

3- خوش اخلاقی

4- اجتناب از غیبت مؤمنین

و قسم به کسی که جز او خدایی نیست خداوند هیچ مؤمنی را بعد از توبه و استغفار عذاب نمی‌کند مگر به واسطه چهار چیز؛

1- سوءظن نسبت به خدا

2- نا امیدی و یاس از رحمت بی کران او

3- بد اخلاقی

4- غیبت مؤمنین

و قسم به خدایی که جز او معبودی نیست هیچ مؤمنی به خدا حسن ظن نمی‌ورزد مگر اینکه خداوند در نزد آن حسن ظن است یعنی با او مطابق همان حسن ظن برخورد می نماید.

چرا که او کریمی است که تمام خوبی ها به دست اوست و شرم دارد از اینکه بنده ای به او حسن ظن داشته باشد و او خلاف آن ظن با او معامله نماید و امیدش را نا امید گرداند پس به خداوند و رحمت او امیدوار و راغب باشید.

متن حدیث:

وَالَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ مَا أُعْطِیَ مُؤْمِنٌ قَطُّ خَیْرَ الدُّنْیَا وَالْآخِرَهِ إِلَّا بِحُسْنِ ظَنِّهِ بِاللَّهِ وَرَجَائِهِ لَهُ وَحُسْنِ خُلُقِهِ وَالْکَفِّ عَنِ اغْتِیَابِ الْمُؤْمِنِینَ وَالَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَا یُعَذِّبُ اللَّهُ مُؤْمِناً بَعْدَ التَّوْبَهِ وَالِاسْتِغْفَارِ إِلَّا بِسُوءٍ ظَنِّهِ بِاللَّهِ وَتَقْصِیرٍ مِنْ رَجَائِهِ لَهُ وَسُوءِ خُلُقِهِ وَاغْتِیَابِ الْمُؤْمِنِینَ وَالَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَا یَحْسُنُ ظَنُّ عَبْدٍ مُؤْمِنٍ بِاللَّهِ إِلَّا کَانَ اللَّهُ عِنْدَ ظَنِّ عَبْدِهِ الْمُؤْمِنِ لِأَنَّ اللَّهَ کَرِیمٌ بِیَدِهِ الْخَیْرُ یَسْتَحْیِی أَنْ یَکُونَ عَبْدُهُ الْمُؤْمِنُ قَدْ أَحْسَنَ بِهِ الظَّنَّ ثُمَّ یُخْلِفَ ظَنَّهُ وَرَجَاءَهُ فَأَحْسِنُوا بِاللَّهِ الظَّنَّ وَارْغَبُوا إِلَیْه

پینوشت: «بحارالانوار،ج14،ص366 – وسائل الشیعه، جلد 15 صفحه 230»

رسول خدا حضرت محمد صلی الله علیه و آله فرمودند:

هرگاه مردم فقیرانشان را دشمن دارند (و به آنان چیزی نپردازند) ولی ساختمان‌ بازارهایشان را آباد کنند و برای مال‌اندوزی به همدیگر تبریک گویند، خدا با چهار چیز آنان را هدف می‌گیرد:

قحطسالی، ستمشاهی، خیانت کارگزاران و یورش دشمنان.

متن حدیث:

..إِذَا أَبْغَضَ النَّاسُ فُقَرَاءَهُمْ , وَأَظْهَرُوا عِمَارَهَ أَسْوَاقِهِمْ , وَتَکَابُّوا عَلَى جَمْعِ الدَّرَاهِمِ , رَمَاهُمُ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ بِأَرْبَعِ خِصَالٍ ، بِالْقَحْطِ مِنَ الزَّمَانِ , وَالْجَوْرِ مِنَ السُّلْطَانِ , وَالْخِیَانَهِ مِنْ وُلاهِ الْحُکَّامِ , وَالشَّوْکَهِ مِنَ الْعَدُوِّ

پینوشت: «تنبیه الخواطر و نزهه النواظر،ج1،ص10»

ابو علقمه می گوید: پیامبر اسلام حضرت محمد صلی الله علیه و آله بعد از نماز صبح رو به ما کرد و فرمود: اصحاب من! دیشب عمویم حمزه و برادرم جعفر (طیار) را در خواب دیدم. به آن دو نزدیک شدم و گفتم: «کدام عمل را برتر یافتید؟»

پاسخ دادند: پدر و مادر ما فدایت، ما صلوات بر تو، تشنه را سیراب کردن و محبت علی بن ابی طالب علیه السلام را برترین اعمال یافتیم.

متن حدیث:

عَنْ أَبِی عَلْقَمَهَ قال: صَلَّی بِنَا رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله الصُّبْحَ ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَینَا فَقَالَ: مَعَاشِرَ أَصْحَابِی رَأَیتُ الْبَارِحَهَ عَمِّی حَمْزَهَ بْنَ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ وَ أَخِی جَعْفَرَ بْنَ أَبِی طَالِبٍ… فَدَنَوْتُ مِنْهُمَا فَقُلْتُ: بِأَبِی أَنْتَُما أَی الاْءَعْمَالِ وَجَدْتُمَا أَفْضَلُ؟ قَالا: فَدَینَاک بالآبَاءِ وَالامُّهاتِ وَجَدْنَا أَفْضَلَ الاْءَعْمَالِ الصَّلاهَ عَلَیک وَ سَقْی الْمَالِ وَ حُبَّ عَلِی بْنِ أَبِی طَالِبٍ علیه السلام.

پینوشت: «بحارالانوار،جلد 39،صفحه 274»

پیامبر اسلام حضرت محمد صلى‏ الله ‏علیه‏ و‏ آله فرمودند:

هر کس بر مصیبت‏ هاى این دختر “زینب علیهم السلام” بگرید، همانند کسى است که بر برادرانش، حسن وحسین علیهما السلام، گریسته باشد.

متن حدیث:

قال رسول الله صلى‏ الله ‏علیه‏ و‏ آله :

مَن بَکى عَلى مُصابِ هذِهِ البِنتِ (زَینَبَ بَنتِ عَلِیٍ علیهاالسلام) کانَ کَمَن بَکى عَلى أخَوَیهَا الحَسَنِ و الحُسَینِ علیهماالسلام ؛ ‏

پینوشت: «وفیات الائمه، صفحه 431»

امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام: روز بیعت، فراوانی مردم چون یال‏های پر پشت کفتار بود، از هر طرف مرا احاطه کردند، تا آن که نزدیک بود حسن و حسین علیه السّلام لگد مال گردند، و ردای من از دو طرف پاره شد.

مردم چون گلّه‌‏های انبوه گوسفند مرا در میان گرفتند.امّا آنگاه که به پاخاستم و حکومت را به دست گرفتم، جمعی پیمان شکستند و گروهی از اطاعت من سرباز زده و از دین خارج شدند، و برخی از اطاعات حق سر بر تافتند، گویا نشنیده بودند سخن خدای سبحان را که می‏فرماید:«سرای آخرت را برای کسانی برگزیدیم که خواهان سرکشی و فساد در زمین نباشند و آینده از آن پرهیزکاران است» آری به خدا آن را خوب شنیده و حفظ کرده بودند، امّا دنیا در دیده آنها زیبا نمود، و زیور آن چشم‏هایشان را خیره کرد.

سوگند به خدایی که دانه را شکافت و جان را آفرید، اگر حضور فراوان بیعت کنندگان نبود، و یاران حجّت را بر من تمام نمی‏کردند، و اگر خداوند از علماء عهد و پیمان نگرفته بود که برابر شکم بارگی ستمگران، و گرسنگی مظلومان، سکوت نکنند، مهار شتر خلافت را بر کوهان آن انداخته، رهایش می‏ساختم، و آخر خلافت را به کاسه اوّل آن سیراب می‏کردم، آنگاه می‏دیدید که دنیای شما نزد من از آب بینی بزغاله‏‌ای بی ارزش‏تر است.

گفتند: در اینجا مردی از أهالی عراق بلند شد و نامه‌‏ای به دست امام علیه السّلام داد و امام علیه السّلام آن را مطالعه می‏‌فرمود، گفته شده، مسایلی در آن بود که می‏‌بایست جواب می‏داد.

وقتی خواندن نامه به پایان رسید، ابن عباس گفت یا امیرالمؤمنین چه خوب بود سخن را از همان جا که قطع شد آغاز می‏کردید امام علیه السّلام فرمود: هرگز ای پسر عباس، شعله‏‌ای از آتش دل بود، زبانه کشید و فرو نشست.

ابن عباس می‏گوید، به خدا سوگند بر هیچ گفتاری مانند قطع شدن سخن امام علیه السّلام این گونه اندوهناک نشدم، که امام نتوانست تا آنجا که دوست دارد به سخن ادامه دهد.

متن حدیث:

وَ النَّاسُ الى کَعُرْفِ الضَّبُعِ یَنْثَالُونَ عَلَیَّ مِنْ کُلِّ جَانِبٍ حَتَّى لَقَدْ وُطِئَ الْحَسَنَانِ وَ شُقَّ عطافى مُجْتَمِعِینَ حَوْلِی کَرَبِیضَهِ الْغَنَمِ فَلَمَّا نَهَضْتُ بِالْأَمْرِ نَکَثَتْ طَائِفَهٌ وَ مَرَقَتْ أُخْرَى وَ فسق آخَرُونَ کَأَنَّهُمْ لَمْ یَسْمَعُوا اللَّهَ سُبْحَانَهُ یَقُولُ تِلْکَ الدَّارُ الْآخِرَهُ نَجْعَلُها لِلَّذِینَ لا یُرِیدُونَ عُلُوًّا فِی الْأَرْضِ وَ لا فَساداً وَ الْعاقِبَهُ لِلْمُتَّقِینَ بَلَى وَ اللَّهِ لَقَدْ سَمِعُوهَا وَ وَعَوْهَا وَ لَکِنَّهُمْ حَلِیَتِ الدُّنْیَا فِی أَعْیُنِهِمْ وَ رَاقَهُمْ زِبْرِجُهَا أَمَا وَ الَّذِی فَلَقَ الْحَبَّهَ وَ بَرَأَ النَّسَمَهَ لَوْ لَا حُضُورُ الْحَاضِرِ وَ قِیَامُ الْحُجَّهِ بِوُجُودِ النَّاصِرِ وَ مَا أَخَذَ اللَّهُ عَلَى الْعُلَمَاءِ أن لا یُقَارُّوا عَلَى کِظَّهِ ظَالِمٍ وَ لَا سَغَبِ مَظْلُومٍ لَأَلْقَیْتُ حَبْلَهَا عَلَى غَارِبِهَا وَ لَسَقَیْتُ آخِرَهَا بِکَأْسِ أَوَّلِهَا وَ لَأَلْفَیْتُمْ دُنْیَاکُمْ هَذِهِ أَزْهَدَ عِنْدِی مِنْ عَفْطَهِ عَنْزٍ

قَالُوا وَ قَامَ إِلَیْهِ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ السَّوَادِ عِنْدَ بُلُوغِهِ إِلَى هَذَا الْمَوْضِعِ مِنْ خُطْبَتِهِ فَنَاوَلَهُ کِتَاباً فَأَقْبَلَ یَنْظُرُ فِیهِ (فَلَمَّا فَرَغَ مِنْ قِرَاءَتِهِ) قَالَ لَهُ ابْنُ عَبَّاسٍ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ لَوِ اطردت مقالتک مِنْ حَیْثُ أَفْضَیْتَ فَقَالَ هَیْهَاتَ یَا ابْنَ عَبَّاسٍ تِلْکَ شِقْشِقَهٌ هَدَرَتْ ثُمَّ قَرَّتْ قَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ فَوَاللَّهِ مَا أَسَفْتُ عَلَى کَلَامٍ قَطُّ کَأَسَفِی عَلَى هَذَا الْکَلَامِ أن لا یَکُونَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام بَلَغَ مِنْهُ حَیْثُ أَرَادَ.

پینوشت: «نهج البلاغه، خطبه 3»

امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام فرمود: هرگاه رسول الله صلی الله علیه و آله یکى از اصحاب خود را غمگین مى‌دیدند، با شوخى او را خوشحال مى‌کردند و مى‌فرمودند: خداوند، کسى را که با برادران (دینى) اش باترشرویى و چهره عبوس روبرو شود، دشمن‌مى‌دارد.

متن حدیث:

امام على علیه‌السلام: کانَ رَسولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله لَیَسُرُّ الرَّجُلَ مِنْ اَصحابِهِ اِذا رَآهُ مَغْمومابِالْمُداعَبَهِ وَ کانَ صلی الله علیه و آلهیَقولُ: اِنَّ اللّه َ یُبْغِضُ الْمُعَبِّسَ فى وَجْهِ اِخْوانِهِ؛

پینوشت: «کشف الریبه ص83- رسائل شهید ثانى،ص326»

امام جعفر صادق علیه‌السلام فرمودند: میزان تلاش و طلب تو در کسب معیشت باید بالاتر از کسى باشد که کسب معیشت را فرو گذاشته و پایین‌تر از تلاش شخص حریصى باشد که به دنیا خشنود و دل بسته است؛

بلکه میانه رو و خویشتندار باش و از سستى و تنبلى دورى کن و براى کسب آنچه [از روزى که] مؤمن را گریزى از آن نیست و شایسته مومن است، تلاش کن.

کسانی که مالی به آنها داده شود ولی سپاس نگزارند،{در حقیقت} مالی ندارند.

متن حدیث:

الإمامُ الصّادقُ علیه‌السلام: لِیَکُن طَلَبُکَ المَعیشَهَ فَوقَ کَسبِ المُضَیِّعِ ، دُونَ طَلَبِ الحَریصِ الراضِی بالدنیا المُطمَئنِّ إلَیها ، و لکنْ أنزِلْ نفسَکَ مِن ذلکَ بمَنزِلَهِ المُنصِفِ المُتَعَفِّفِ تَرفَعُ نفسَکَ عن مَنزِلَهِ الواهِی الضَّعیفِ و تَکتَسِبُ ما لا بُدَّ للمُؤمنِ مِنهُ، ان الذین اعطوا المال ثم لم یشکرو لا مال لهم.

پینوشت: «بحارالأنوار103/ 33/ 63- تهذیب الاحکام،ج6،ص322»