آشنایی با سوره‌ اخلاص

آشنایی با سوره‌ اخلاص

اخلاص یعنی خالص کردن و این سوره مکی است. اخلاص به معنی خالص کردن است. هر کس به آنچه در این سوره آمده است، اعتقاد داشته باشد، عقیده و دین خود را از کجی ها و انحرافات، خالص و پاک کرده است. نام دیگر این سوره توحید است.

برگردان آیات این سوره چنین است:

بگو: او خداوند یگانه است. خداوند صمد. (هرگز) نزاده و زاده نشده است و هیچ کس همتای او نیست.)

در روایتی از امام صادق (علیه السلام) آمده است که:

یهودیان از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) پرسیدند: مشخصات و حسب و نسب پروردگارت را برای ما بیان کن. آن حضرت تا سه روز پاسخی نداد تا آنکه سوره قل هو الله احد نازل گردید.

در این سوره می خوانیم الله الصمد. یعنی: خداوند صمد است. معنی صمد چیست؟

در روایات، صمد اینگونه معنی شده است:

1 – سرور و بزرگی که همه او را اطاعت می کنند و آنکه مافوق او هیچ فرمانروایی نیست.

2 – بزرگی که تمام موجودات عالم در نیازهای کوچک و بزرگ خود به او مراجعه می کنند و محتاج اویند.

آری، همه موجودات، در اصل وجودشان به خدا – که خالق و پدید آورنده آنهاست – محتاجند؛ برای بقا و ادامه وجودشان نیز به او نیازمندند؛ همچنین برای رفع نیازها و احتیاجاتشان به او محتاجند. تنها اوست که می تواند تمامی نیازهای نیازمندان را بر آورد و خود بی نیاز مطلق است.

کسی که این سوره را می خواند اقرار می کند که خداوند یکتا و بی همتاست.

در توضیح آن باید بگوییم که تمام هستی نشان از یگانگی و بی همتایی خدا دارد. اگر خدا همتایی داشت، می بایست دو خدا یا بیشتر در هستی می بود. در آن صورت در اثر اختلاف نظر دو خدا، یا خدایان متعدد، نظام عالم در هم می ریخت. چرا که هر کدام از آنها می خواستند دنیا را آنطور که خود می خواهند اداره کنند.

مستحب است در هر نماز یومیه، در رکعت دوم بعد از سوره حمد، سوره توحید خوانده شود.

کتاب گلستان سوره‌ها – ص 230، محمدحسین جعفری