نتايج جستجو مطالب برچسب : پیش دستى آرام رونده

شنیدم پیر کهنسالى در آن سن و سال پیرى مى خواست با زنى ازدواج کند، از یک دختر زیباروى که گوهر نام داشت خواستگارى کرد، دخترى که صندوقچه گوهرش از دیده مردم پنهان بود. طبق مراسم عروسى، داماد به دیدار عروس رفت و به مزاح و خوش طبعى پرداخت، ولى پیر از آمیزش ناتوان بود. پیرمرد، نزد دوستان شکوه کرد و

از پیرمردى پرسیدند: چرا زن نمیگیرى؟ جواب داد: ازدواج با پیرزنان برایم موجب خوشى نمی شود. به او گفتند: با زن جوانى ازدواج کن، زیرا ثروت مکنت براى این کار دارى. در پاسخ گفت: من که

ثروتمندى بخیل، داراى یک پسر بیمار و رنجور بود، خیرخواهان به او گفتند: مصلحت آن است که براى شفاى پسرت، ختم قرآن کنى ( یکبار قرآن را از آغاز تا پایان بخوانى ) یا قربانى کنى، و

یک روز از روى جهل جوانى بر سر مادرم فریاد کشیدم، خاطرش آزرده شد و

جوانى چابک، نکته سنج، شاد و خوشرویى در مجلس شادى ما بود، در خاطرش هیچ اندوهى راه نداشت، همواره خنده بر لب داشت، مدتى غایب شد، از او خبرى نشد، سالها گذشت، ناگهان در گذرى با او ملاقات کردم، دیدم داراى زن و فرزندان گشه و ریشه نهال شادیش بریده شده و

یک روز در سفرى بر اثر غرور جوانى، شتابان و تند راه روى کردم، و شبانگاه خود به پاى کوه بلندى پشته رسیدم، خسته و کوفته شده بود و