تقاضای بیش از حد پول تو جیبی،گم شدن پول یا اشیا قیمتی از خانه، دیر آمدن از مدرسه و افت نحصیلی را باید به عنوان علائم هشدار دهنده در نظر داشت.
والدین باید مراقب همه مسائل فرزندان شان باشند و گمان نکنند بدون نظارت مستقیم آنها، بچه ها می‌توانند راه درست را پیدا کنند.
پدر و مادر باید مراقب دوستان و مخاطبان فرزندان خود باشند و مکالمات تلفنی و ارتباط های اینترنتی آنها را زیر نظر داشته باشند و در این رابطه هیچگونه رودربایستی نداشته باشند.این نظارت به وسیله ارتباط با اولیا مدرسه تکمیل می‌شود.
تغییرات رفتاری توجیه ناپذیر مانند دوره‌های کوتاه مدت سرخوشی و شادی بدون دلیل،افسردگی و غم و غصه،خشم و پرخاشگری بدون علت باید والدین را کنجکاوی کند .
تقاضای بیش از حد پول تو جیبی،گم شدن پول یا اشیا قیمتی از خانه، دیر آمدن از مدرسه و افت نحصیلی را باید به عنوان علائم هشدار دهنده در نظر داشت.
اگر پدر و مادری این موارد را دید،نباید گمان کند که دنیا به آخر رسیده؛ سرچشمه را می‌توان با یک بیل بست.
والدین نباید فرزندانشان را حتی در صورت احراز اعتیاد از خود برانند، در این صورت باید بلافاصله به روانپزشک و به خصوص روانپزشک کودک و نوجوان مراجعه کنند.
