نتايج جستجو مطالب برچسب : ماه محرم

برگزاری عزاداری ماه محرم به نحو احسن

میهن فال به نقل از ایسنا: حجت الاسلام و المسلمین حسن روحانی در جلسه ستاد ملی مقابله با کرونا،
با بیان اینکه شش ماه از شیوع کرونا در کشور می‌گذرد، گفت:
سال های سختی از آغاز تحریم‌ها علیه ایران برای مردم وجود داشت و سال‌هایی با مشکلات زیاد را پشت سر گذاشتند.

ادامه مطلب / دانلود

ماه محرم ماه غم و اندوه دوستداران اهل بیت پیامبر و علی علیهم السلام است. ماهی که از محرم سال ۶۱ هجری قمری تا هم اکنون خیل عاشقان به خاندان مطهر رسول الله صلی الله علیه و آله را عزادار کرده است. مصیبتی که بزرگی آن قابل وصف نیست! و چه مصیبتی از این بالاتر که فرزند امام علی علیه السلام که جانشین و برادر و داماد و خلیفه پیغمبر خدا صلی الله علیه و آله بود یعنی امام حسین علیه السلام را کمتر از پنجاه سال از رحلت نبی خدا صلی الله علیه و آله به مسلخ ببرند؛ آن هم کسانی که خود را از امت رسول خدا صلی الله علیه و آله می دانستند! به تعبیر امام الساجدین علیه السلام: أَمْسَتِ الْعَرَبُ تَفْتَخِرُ عَلَى الْعَجَمِ بِأَنَّ مُحَمَّداً مِنْهَا وَ أَمْسَتْ قُرَیْشٌ تَفْتَخِرُ عَلَى الْعَرَبِ بِأَنَّ مُحَمَّداً مِنْهَا وَ أَمْسَى آلُ مُحَمَّدٍ مَخْذُولِینَ مَقْهُورِینَ‏ مَقْبُورِینَ.(۱)

این است که عزای برای امام حسین بن علی علیهما السلام تمامی ندارد. که رسول اعظم صلی الله علیه و آله فرمودند(۲): إِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَهً فِی‏ قُلُوبِ‏ الْمُۆْمِنِینَ لَا تَبْرُدُ أَبَدا.(۳)

کربلا تنها یک حادثه نیست بلکه یک واقعه است که

ادامه مطلب / دانلود

محرم در چه روز و ماهی بوده است؟

میهن فال: طبق محاسبات نجومی، روز عاشورای سال 61 هجری قمری،
برابر با بیست‌ و یکم (بیستم) مهرماه سال 59 هجری شمسی، و دوازدهم اکتبر سال 680 میلادی بوده است.

ادامه مطلب / دانلود

---

تهرانی های قدیم رسم های عجیب و غریبی در ماه محرم داشتند. رسم هایی که بعضی از آنها با جاهلیت و خرافه آمیخته بود اما برای پایتخت نشینان دوره قاجار و پهلوی، جزو مقدسات به حساب می آمد. از روزه سکوت دو ماهه گرفته تا سنگ زنی و قفل آجین کردن.

قمه زنی معروف ترین نذر خرافی محرم بود که در قالب دسته های بزرگ در شب های هفتم و هشتم و نهم و دهم در کوچه ها و محلات تهران انجام می شد. سحرگاه روز عاشورا هم دسته ها کفن به تن با چند بیرق و کتل رجزخوانان و نعره زنان خود را به امام زاده و حسینیه و تکیه شان می رساندند و سردسته هیئت ها با تیغ های سلمانی جلو آمده ابتدا اطفال تازه نذر شده و تیغ نذرداران را هر کدام چند تیغ به جلو سرهای تراشیده شده شان زده و حرکتشان می دادند و نوحه خوان ها شروع به نوحه خواندن و سنج زدن و سینه زدن می کردند.

بعد از آن در میان نوحه و فریاد یا حسین و خواندن این شعر که: حسین تنها به میدان می رود الله اکبر- برای دادن جان می رود الله اکبر، وارد میدان می شدند به این صورت که میاندار دسته در فاصله خیابان وسط دو ردیف قمه زنان نمایان می شد با فریادی بلند یا حسین اولین قمه را بر سر خود فرود می آورد و به دنبال این حرکت بود که دیگران هم هر یک با شمشیر و قمه و قداره های خود به جان خود افتاده با کوبیدن بر سر، کفن سفید بر تنشان را آغشته به خون می کردند.

دسته سنگ زنی

یکی دیگر از نذرهای عجیبی که دیگر خبری از آن نیست، «دسته سنگ زن ها» بود که افراد به جای سینه زدن و زنجیر زدن و… هر یک دو قلوه سنگ به دست گرفته با نوای نوحه خوان و صدای سنج بهم می زدند به این ترتیب که هر زدن آن سه ضربه داشت که سنگ زن ها، در حالیکه دو صف دراز روبروی هم را تشکیل می دادند با خم و راست شدن، یکی ار نزدیک زمین و یکی را برابر شکم و یکی را بالای سر می کوفتند،هدف از برگزاری این مراسم بر این بود که می گفتند روز عاشورا از جانب اشقیا چنین سنگ هایی بر سر و پا و سینه و بدن امام و شهدا خورده بود.

زخم‌های عفونت گرفته

«شبیه زین العباد» هم از دیگر مراسم های تحریف شده در ماه های محرم و صفر در تهران قدیم بود که در آن، افرادی که نذر مصیبت امام زین العابدین(ع) را داشتند از مدت ها قبل از محرم مچ پاها و بیخ بازوان و حلقه گردن خود را با زخم تیغ و نشتر و حتی تیزآب مجروح می کردند تا جایی که چرک کند و درروز عاشورا و یازدهم و دوازدهم آنها سوار شتر برهنه می شدند و مواضع مجروهشان را با زنجیر و غل بسته داخل دسته به تماشا می گذاشتند به نشانه اسارت امام و اینکه با چنان حالتی او را به بارگاه یزید رسانیده اند.

میخ و سیخ در پوست

در تهران قدیم آنهایی که نذر قفل آجین می کردند، از مدتی قبل اندام خود را با داروهایی بی حس می کردند و قسمت هایی از آن را از گردن به پایین را سوراخ کرده و از آنها قفل و تیغ و نیزه و خنجر و سیخ و میخ و چاقو و شمشیر و امثال آن می گذراندند و خود را با این وضعیت به معرض نمایش می گذاشتند. حال بعضی از آنها به حدی به وخامت می رسید که افرادی همراه آنها می شدند تا نیفتند یا جان ندهند.

شمعی در بدن

کنار نذر قفل‌ آجین، “شمع آجین” هم از نذرهایی بود که در گذشته عده ای از روی جهل و خرافات آن را ادا می کردند. این نذر هم تصورات دیگری از بلایای اسرا و شهدای کربلا بود که سر امام حسین (ع) در تنور خولی رفته، خیمه امام به‌ آتش کشیده شده است و آتش از آنها به دامان زنان و اطفال صغیر امام رسیده و به تلافی آن افرادی به صورت همان قفل آجین نقاطی از بدن خود را سوراخ کرده و بر آنها شمع قرار داده و روشن می کردند و خود را در میان جمعیت عزاداران به نمایش می گذاشتند.

نذرهای ماندگار

با وجود نذرهای عجیب و غریبی که در این روزها در تهران قدیم باب بود، عده ای هم نذرهای عام المنفعه را انتخاب می کردند. مثلا رسیدگی به وضع خیابان ها، تامین روشنایی معابر تاریک، پوشاندن چاله ها و راه آب‌ها، کمک به نابینایان، پرداخت بدهی زندانیان یا تهیه غذا و پوشاک برای خانواده آنها، غذا دادن به پرندگان، میانجیگری در اختلافات خانوادگی هم از جمله کارهایی بود که در این ماه ها انجام می گرفت اما در این میان یکی از انواع نذورات گرفتن روزه سکوت بود به صورتی که فرد روزه گیر، در تمام دوازده روزعزاداری یعنی تا اخر محرم و گاهی تا آخر صفر یک کلام سخن نمی گفت. نذری که اگرچه خرافی نیست اما یکی از نذرهای عجیب آن دوره به حساب می آمد.

روضه خوانی از کی رواج پیدا کرد؟

مراسم عزاداری امام حسین(ع) تاریخچه‏‏ ای بسیار طولانی دارد، گفته اند که ریشه آن به عزاداری اولیه طایفه بنی اسد برمی گردد که هنگام دفن شهدای کربلا بر سر مزار آنان آمدند و شروع به مویه و زاری کردند و اشک ریختند تا اینکه شیعیان اجازه پیدا کردند در دوره دیلمیان و صفویه عزاداری هایشان را آشکار برگزار کنند و کم کم شکل عزاداری ها تغییر کرد. مجالس گریه و مویه ای که در دوره های قدیم برای شهدا برگزار می شد، جای خود را به مراسمی داد که پیچیدگی آن در دوران قاجار به اوج رسید.

در سال نهصد قمری هم ملاحسین کاشفی هراتی با استفاده از مقاتل مختلف و کتب تاریخی کتابی به نام “روضه‏الشهداء“ تدوین کرد و آن را وقف عام کرد و چون تنها کتاب و معتبرترین نیز بود به زودی بین مردم مشهور شد و هر کسی که مراسم عزاداری داشت از روی آن کتاب برای مردم می‏خواند و مردم گریه می‏کردند به طوری که اسم این مراسم به روضه‏خوانی و سپس به اختصار روضه نامیده شد.

تا جایی که هر کس سواد خواندن و نوشتن داشت می توانست از نوشته های این کتاب برای روضه خوانی استفاده کند، در تهران قدیم نیز وضع به همین صورت بود مراسم های مختلفی در ایام عاشورا و تاسوعا توسط مردم برگزار می شد که بخش مهمی از آن به نوحه خوانی و روضه خوانی و راه اندازی دسته های سینه زنی در کوچه و خیابان ها و تکیه و حسینه و امام زاده و گاهی بعضی از خانه ها می انجامید.

مردم و محلات و کوچه ها در این دو ماه کاملاً سیاهپوش می‏شدند، در این ایام هر کار و عمل زشت از میان بیشتر مردم رخت بربسته و هر یک به طریقی کوشش در اصلاح اعمال ناپسند خود حداقل در طی این دو ماه می‏کرد. شوخی و خنده و تفریح و مزاح و خوشگذرانی و عیش و نوش در این ایام پسندیده نبود و سرود و شادمانی را دشمنی با امام حسین(ع) می‏دانستند. در این دو ماه حتی عقد و نکاح و عروسی نیز تعطیل می شد و آن را شوم و بد عاقبت می‏ دانستند چنانکه اکنون نیز چنین است.

معروف‏ترین دسته‌ها

معروف‏ترین دسته ‏های تهران قدیم، دسته میدان و عرب‌ها و بعد دسته ‏های قزاقخانه و سنگلج و قنات‏آباد و دسته ترک‌ها بودند. این دسته ‏ها از روز هفتم محرم به حرکت درمی‏آمدند و به بازارها روانه می‏شدند. سالی نبود که در تنگی بازار بین برخی از دسته‏ها بر سر نوبت عبور درگیری پیش نیاید. به هر حال بازار مرکز اصلی دسته‏های عزا در این ایام بود. همراه با دسته‏ها پرچمهای رنگارنگ و علمهای ده الی بیست و چهار تیغه ‏ای حرکت داده می‏شد که بر ابهت دسته‏ ها می‏افزود.

شب‌ها هم دسته‏ های مخصوص در تهران حرکت می‏کرد که به دسته شاحسینی (شاه‏ حسینی) معروف بودند. دسته‏ هایی که در شب‌های دهه اول محرم به نیت مشق با آلات برنده از قبیل قمه و شمشیر به خیابان‌ها می‏آمدند و در دو ردیف منظم روبه ‏روی یکدیگر با صدای مهیبی یا حسین می‏گفتند و با صدای شیپور و نقاره همراه می‏شدند. برق شمشیر و صداهای طبل و سایر آلات موسیقی شکوه خاصی به این دسته‏ها می‏داد و طرفداران بیشتری داشت. در روز عاشورا نیز افراد این دسته‏ ها به یاد فرود آمدن شمشیرها بر بدن شهدای کربلا قمه و شمشیرها را بر فرق خود می‏کوبیدند.

ادامه مطلب / دانلود

با فرارسیدن تاسوعا و عاشورا حسینی جامعه ورزش نیز همگام با سایر اقشار مردم در مراسم سوگواری امام حسین (ع) حضوری پر رنگ دارند.

---

حاشیه‌ها به حداقل ممکن می‌رسد. این روزها، مجالی است برای صاف شدن، رها شدن و… . این حرف دل بیشتر آنهاست؛ آنهایی که هر کدام برای خودشان کلی معروف هستند؛ از بهترین گلزن جهان گرفته تا محبوب‌ترین مربی سرخابی ها و…. این روزها هر کدام برای خودشان، جا و مکان مشخصی دارند.

علی دایی با اردبیلی‌ها در میدان ارگ است، علی پروین در هیئتی در طرشت و فرهاد کاظمی در جوادیه، هیئت عزاداری بزرگی را اداره می‌کند. حسین رضازاده به اردبیل می‌رود تا تاسوعا و عاشورا را در روستای آبا و اجدادی‌اش باشد.

هادی ساعی به غیر از مسجد ساجدین شهرری هیچ‌جا نمی‌رود و هرکدام به شیوه خودشان و شهرشان عزاداری می‌کنند. دهه محرم برای اینها حال و هوای خاصی دارد؛ ورزشکاران و مربیان محبوبی که از این روزها چیزهای زیادی دیده‌اند.

هادی ساعی می‌گوید: «امام حسین(ع) خیلی بزرگ است؛ من که همیشه به او متوسل می‌شوم. چیزهایی از برکات عاشورا دیده‌ام که باورکردنی نیست».

هادی ساعی؛ قهرمان تکواندو ایران

از بچگی با پدرش به همین هیئت می‌رفته؛ هیئتی در مسجد ساجدین شهرری؛ «هر سال اینجا هستم؛ البته به مساجد و تکیه‌های دیگر دوستان هم سر می‌زنم ولی هیچ‌جا، مسجد ساجدین شهرری نمی‌شود»

جایی که با همشهریانش دور هم جمع می‌شوند و از اول دهه تا روز عاشورا عزاداری می‌کنند. مرد اخلاق ورزش ایران یکی از حامیان این هیئت عزاداری هم هست؛ البته اصلا دوست ندارد درباره کارهایی که تا به حال برای این هیأتی که از همه‌جا بیشتر دوستش دارد کرده، بگوید؛ «ای بابا، کار خاصی نکرده‌ام که بخواهم بگویم. کار کردن برای امام حسین که گفتن ندارد. من هم مثل همه. هر سال یک کمک ناچیزی می‌کنم».

البته بهترین تکواندوکار دنیا، روزهای عاشورا هم در همین مسجد نذری می‌دهد؛ مسجد و هیئت عزاداری‌ای که تا حالا خیلی چیزها از آن دیده؛ «هر وقت کارم گیر کرده و مشکلی داشته‌ام، نذر این هیئت کرده‌ام. خدا را شکر، امام حسین(ع) همیشه و هر وقت هر چه خواسته‌ام، به من داده».

برای همین هم هست که عزاداری در مسجد ساجدین شهرری را با هیچ‌جا مقایسه نمی‌کند؛ «عزاداری ترک‌ها یک‌جور خاص است. نمی‌دانم چطور بگویم؛ خیلی ساده و بی‌ریا؛ هیچ علم و چلچراغ و هیچ زرق و برقی نیست. هیچ حاشیه‌ای در این هیئت عزاداری نیست. عزادارانش هم بیشتر آدم‌های مسن هستند. عاشقانه سینه می‌زنند و گریه می‌کنند. من از بچگی با پدرم به این هیئت می‌رفتم. یک‌جور مرور خاطرات هم هست دیگر. شور و حال و صفایی که این هیئت عزاداری به من می دهد ، هیچ هیئتی ندارد. فقط باید بیایید و ببینید که من چه می‌گویم. نمی‌دانم، شاید هم به خاطر اینکه از بچگی تاسوعا و عاشوراهای زیادی را در این هیئت عزاداری کرده‌ام، این‌قدر باتعصب از اینجا تعریف می‌کنم ».

حسین رضازاده؛ عزاداری در زادگاه

با اینکه قبل از المپیک سیدنی، مدال جوانان جهان را گرفته بود ولی از آنجا بود که شناخته شد؛ جایی که وقتی می‌خواست وزنه را بلند ‌کند ذکر «یا ابوالفضل»را فراموش نکرد.

از همان‌جا بود که قوی‌ترین مرد جهان شد با یک جمله معروف؛ جمله‌ای که به قول خودش از بچگی با آن بزرگ شده بود. بعد از سیدنی در تمام مصاحبه‌هایش از عشق و علاقه‌اش به آقایش گفت: «من عاشق آقایم – ابوالفضل – هستم.

وقتی اسم او را صدا می‌کنم، حس می‌کنم قدرتم بیشتر می‌شود». برای همین اسم تنها پسرش را هم ابوالفضل گذاشته تا زیر سایه نام او بزرگ شود. قوی‌ترین مرد جهان هر جای دنیا که باشد، تاسوعا و عاشورا خودش را به یک گوشه‌ای از خاک اردبیل می‌رساند؛

روستایی کوچک در شمال غرب ایران به نام حیدرآباد. هرساله روزهای تاسوعا و عاشورا مردم این روستای کوچک – که در 40 کیلومتری اردبیل قرار دارد – منتظر پهلوان خود هستند؛ پهلوانی که همراه خانواده‌اش در این روستا مراسم تعزیه و نذری روز تاسوعا و عاشورا را برگزار می‌کند.

مراسم تعزیه روز عاشورا هرسال در میدان روبه‌روی مسجد برگزار می‌شود و حاج‌حسین در دل جماعت با عزاداران اشک می‌ریزد و بعد از مراسم تعزیه و عزاداری هم همه مردم روستا ناهار میهمان خانواده رضازاده هستند. خودش همه را به ناهار دعوت کرده و به سوی خانه حرکت می‌کند.

هرکول ایران عزاداری در این گوشه از خاک  ایران را با هیچ جای دنیا عوض نمی‌کند. اصلا نمی‌تواند تاسوعا و عاشورا را در جایی به غیر از اینجا بگذراند. پهلوان موفقیت‌اش را مدیون دعاهای مردم همین روستا می‌داند؛ روستایی که به نام حاج‌حسین رضازاده افتخار می‌کند.

علی دایی؛ اردبیلی‌‌ها در گلوبندک

امسال سه سالی می‌شود که خبری از سلیم موذن‌زاده نیست؛ بزرگ‌ترین مداح شهر اردبیل که تا همین چند سال پیش در ماه محرم به تهران سفر می‌کرد تا بتواند یکی دو شبی را در هیئت اردبیلی‌های مقیم تهران مداحی کند اما به دلیل بیماری، سه سالی هست که سری به چهارراه گلوبندک نمی‌زند؛ جایی که اغلب اردبیلی‌های تهران جمع می‌شوند تا دهه اول ماه محرم در عزای امام حسین(ع) شرکت کنند.

علی دایی (‌اسطوره فوتبال ایران) یکی از همین اردبیلی‌هاست. وی سال‌هاست که در این هیئت، عزاداری می‌کند؛ هیات اردبیلی‌ها در گلوبندک و درست روبه‌روی حسینیه کربلایی‌ها.

در حال حاضر این هیئت دو صحن دارد و حدود 600 تا 700 نفر جمعیت را دربرمی‌گیرد؛ البته به نظر می‌رسد در سال‌های آینده مۆسسان هیئت اردبیلی‌ها گنجایش آن را بالا ببرند.

سرمربی پرسپولیس شب هشتم ماه محرم در این هیئت خرج می‌دهد. دایی در مصاحبه‌های قبلی‌اش در مورد حضورش در عزاداری امام حسین(ع) گفته است: «ما از بچگی با ائمه بزرگ شدیم و همه چیزمان اینها هستند. نمی‌خواهم شعار بدهم. من در خانواده‌ای بزرگ شده‌ام که بابام عاشق بود و ما همیشه در اردبیل روزهای عاشورا خرجی می‌دادیم».

مراسم عزاداری این هیئت به سینه‌زنی در حسینیه خلاصه می‌شود. علی دایی البته یک روز بعد از حضور در هیئت اردبیلی‌های مقیم تهران به اردبیل سفر می‌کند تا در روزهای تاسوعا و عاشورای حسینی در زادگاه‌اش باشد.

دایی علاقه عجیبی به عزاداری‌های ماه محرم در زادگاه‌اش دارد، به طوری که هر سال، در روزهای نهم و دهم محرم به اردبیل می‌رود.

غلامحسین پیروانی مداح دوست داشتنی

علاقه پیروانی به مداحی به سال‌ها پیش برمی‌گردد؛ به زمانی که خیلی کوچک بود. وی در یک خانواده مذهبی به دنیا آمده است و همین موضوع باعث شده که پیروانی هم از همان دوران با عزاداری در ایام ماه محرم آشنا شود.

خودش می‌گوید: « قبل از انقلاب نیز پدرم در ایام محرم و صفر و فاطمیه هیئت می‌گرفت؛ برای همین، من هم راه پدرم را ادامه دادم.» حالا وی مداح هیات امام حسن مجتبی(ع) است. علی ـ پسر پیروانی ـ معتقد است که صدای پدرش خوب است و مناسب نوحه‌خوانی در ایام عزای حسینی.

سرمربی مقاومت سپاسی اما چنین عقیده‌ای ندارد. پیروانی می‌گوید: «نه زیاد خوب است و نه زیاد بد. از بچگی به ائمه عشق و علاقه داریم و پدرم وصیت کرده که این راه را ادامه دهیم».

وی البته همه‌کاره هیئت امام حسن مجتبی(ع) هم به حساب می‌آید؛ یعنی جدا از اینکه در ماه محرم برای این هیئت مداحی می‌کند، یکی از بانیان آن هم هست.علی پیروانی در این‌باره می‌گوید: «پدرم خیلی مذهبی است و همیشه برای حضور در این‌جور مراسم بی‌تابی می‌کند. ارادت خاصی هم نسبت به ائمه  و امام حسین(ع) دارد.»

هیئت امام حسن مجتبی(ع) خیلی سال‌ پیش در شیراز تاسیس شد و شاغلام هم یکی از مۆسسان آن محسوب می‌شود. غلام پیروانی سال‌هاست که در شیراز مربیگری می‌کند و در این سال‌ها هیچ‌وقت به این نتیجه نرسیده که می‌تواند در شهر دیگری مربیگری کند. وی البته پیشنهادهایی از دیگر تیم‌ها داشته است اما هر بار با به یاد آوردن روزهایی که در شیراز مداحی و هیئت‌داری می‌کند، منصرف شده است.

غلامحسین پیروانی می‌گوید: «این روزها حس عجیبی دارد؛ به‌خصوص 10 روز اول ماه محرم. امیدواریم در این روزها ائمه هم از ما راضی باشند». یکی از عادت‌های پیروانی در مراسم عزاداری امام حسین(ع) این است که از دعا دست برنمی‌دارد و سعی می‌کند برای همه دعا کند. خیلی‌ها بر این باورند که اعتقاد و تعصب غلامحسین پیروانی به ائمه اطهار و به‌خصوص امام حسین(ع) روی بازیکنان‌اش هم همیشه تاثیر مثبت گذاشته است.

امیر قلعه نویی، ما بچه پایین شهریم

اگر قلعه نویی در تهران باشد، هر 10 شب ایام سوگواری امام حسین(ع) را در محله نازی‌آباد می‌گذراند؛ در هیئت سیدالشهدا در میدان انصاری که سال‌ها پیش توسط او و چند تن از دوستان‌اش تاسیس شد.

در واقع سرمربی استقلال، یکی از بنیانگذاران این هیئت است؛ البته تاسیس هیئت سید‌الشهدا به سال‌ها پیش بازمی‌گردد؛ به زمانی که قلعه‌نویی جوان بود و هنوز در نازی‌آباد زندگی می‌کرد؛ «با چند تا از دوستان‌ام توی محله پایین (نازی‌آباد) به این نتیجه رسیدیم که بهتر است یک هیئت برای عزاداری امام حسین(ع) برپا کنیم. حالا نمی‌خواهم بگویم که من پیشنهاد اولیه را دادم اما به هر حال، هم یکی از بانیان هیئت سیدالشهدا بودم».

هیئت سیدالشهدا حالا یکی از قدیمی‌ترین هیئت‌های منطقه نازی‌آباد به حساب می‌آید و امیر قلعه‌نویی با اینکه سال‌هاست به شمال‌شهر نقل مکان کرده، اما هنوز هم در دهه سوگواری اهل‌بیت امام حسین(ع) در هیئت سیدالشهدا این ایام را می‌گذراند.

قلعه‌نویی در این باره می‌گوید: «همیشه سعی می‌کنم که بتوانم در محله پایین‌مان باشم چون نسبت به هیئت سیدالشهدا تعصب دارم و دوست دارم همچنان پابرجا بماند. با همه اینها، سعی می‌کنم طوری برنامه‌ریزی کنم که حداقل روزهای اصلی را در محله پایین باشم».

ادامه مطلب / دانلود

محرم زمان آغاز سال جدید قمری است و در مکتب تشیع یادآور واقعه عظیم و با شکوه کربلا است که بواسطه آن حماسه‌ رشادت و بزرگمردی امام حسین(ع) در همیشه تاریخ جاودان شد.

اعمال شب اول ماه محرم

1- نماز: این شب چند نماز دارد که یکی از آنها چنین است: دو رکعت، که در هر رکعت بعد از حمد یازده مرتبه سوره‌ توحید خوانده شود.

در فضیلت این نماز چنین آمده است: «خواندن این نماز و روزه داشتن روزش موجب امنیت است و کسی که این عمل را انجام دهد، گویا تمام سال بر کار نیک مداومت داشته است.»

2- احیای این شب

3- نیایش و دعا

روز اول محرم

اول محرم هر سال اولین روز سال قمری است. از امام محمدباقر(ع) روایت شده است: «آن کس که این روز را روزه بدارد، خداوند دعایش را اجابت می‌کند، همانگونه که دعای زکریا را اجابت کرد.»

در اعمال این ماه آمده است: “زیارت عاشورا” را در محرم ترک نکنند و در جلسات روضه و عزاداری شرکت کنند .

دو رکعت نماز خوانده شود و پس از آن سه بار این دعا:‌

«اللّهم انت الاله القدیم و هذه سنهٌ جدیدهٌ فاسئلک فیها العصمه من الشیطان و القوَّه علی هذه النّفس الامّاره بالسُّوء»؛

بارالها! تو خدای قدیم و جاودانی و این سال، سال نو است، از تو می‌خواهم که مرا در این سال از شیطان حفظ کنی و بر نفس اماره (راهنمایی کننده) به بدی پیروز سازی.

ادامه مطلب / دانلود

سلام ما به محرم، به غصه و غم مهدی

به چشم کاسه خون و به شال ماتم مهدی

سلام ما به محرم، به شور و حال و عیانش

سلام ما به حسین و به اشک سینه زنانش . . .

التماس دعا

.

.

.

دلم دریاچه ی غم شد دوباره / قد آیینه ها خم شد دوباره

صدای سنج و دمام اومد از دور / بخون ای دل محرم شد دوباره . . .

.

.

.

اس ام اس محرم ۹۱

عالم ، همه خاک کربلا بایدمان

پیوسته به لب ، خدا خدا بایدمان

تا پاک شود ، زمین ز ابنای یزید

همواره حسین ، مقتدا بایدمان . . .

.

.

.

دوبیتی محرم ۹۱

محرم آمد و دلها غمین شد / غم و عشق وبلا با هم اجین شد

حسین آماده بهر جانفشانی است / دوباره فاطمه قلبش حزین شد . . .

.

.

.

پیامک محرم

ضریح تو داره عطر گل یاس

نوازش های دستت میشه احساس

کی میدونه آقا پر میشه شاید

شبا سقا خونه ات با مشک عباس . . .

.

.

.

محرم ماه آن عبدخدا

محرم اسرار آن هستی فزا

محرم ماهی که در آن ریختندند

میان کربلا خون خدا . . .

عرض تسلیت به مناسبت فرا رسیدن ایام محرم

.

.

.

متن مخصوص محرم

جانـت بـه کــویــر تفتــه دریـا بخشید / هفتاد و دو گل ، به متن صحرا بخشید

بـــا جلـــوه ی کــربـلای عـاشـورایی / خـون تــو بـه رنگ سرخ معنا بخشید . . .

.

.

.

sms محرم ۹۱

پیراهنی از زخم، به تن دوخته است

این رسم، ز حضرت غم آموخته است

ای سـرو تمــاشاییِ ایــمان، عبـاس!

دل، شعله به شعله، در غمت سوخته است . . .

.

.

.

چشمان زمین دوباره تر خواهد شد

ماه از سر شب بدون سر خواهد شد

تاریخ دوباره به خودش می لرزد

شق القمری بزرگتر خواهد شد . . .

.

.

.

این نیزه مرا به عشقتان میدوزد / در عمق وجود شعله می افروزد

امسال اگرچه در زمستانم باز / از بردن اسم تو لبم می سوزد . . .

.

.

.

جدیدترین اس ام اس های محرم

فریاد حسین را شنیدیم همه / از کوفه به سوی او دویدیم همه

رفتیم به کربلا ولی برگشتیم / از شمر امان نامه خریدیم همه . . .

.

.

.

محرم در حریم کربلاتندیس شد

محرم همره نام حسین تقدیس شد

محرم با حسین اشک است وخون

محرم با حسین دشت جنون

.

.

.

خود را چو ز نسل نور می نامیدند

رفتند و به کوی دوست آرامیدند

سیراب شدند زآن که در اوج عطش

آن حادثه را به شوق آشامیدند . . .

.

.

.

دو دیده اشک، باران است ، محرم / ز سوگ ، جمله یاران است ، محرم

جهان می بارد ، اشک ، داغ یاران / ز ظلم ، نابکاران است ، محرم . . .

.

.

.

محرم باز هم نوبت توست / که بگشایی تمام خاطراتت

ز ایامی که در آن بود شیون / گهی نالیدن و گه سر بریدن . . .

.

.

.

تـا هست جهــان شـور محــرم باقیست

این جلوه ی جان در همه عالـم باقیست

ازنـالـه ی نـیـنــوای یـاران حسـیـن

همواره به لب زمـزمه ی غم باقیست . . .

.

.

.

امروز کمی هوایی اربابم / از صبح دلم گرفته و بی تابم

تقویم بیاورید ای وای حسین / شب اول است و من در خوابم

صلی الله و علیک یا ابا عبدالله

.

.

.

چون در همه عمر داشتم حب على / آمد به سرم چهارده نور جلى

گفتم که شفیع من کدامین شماست / کردند اشارت به حسین بن على . . .

.

.

.

سعی کن حرص و طمع خانه خرابت نکند / غافل از واقعه روز حسابت نکند

ای که دم می زنی از عشق حسین بن علی / آنچنان باش که ارباب جوابت نکند . . .

.

.

.

ما سینه زنان رسم جنون باب نمودیم / جان و سر خود هدیه به ارباب نمودیم

از عمق درون ناله و فریاد نمودیم / با سینه زدن زلزله ایجاد نمودیم . . .

.

.

.

خیمه ماه محرم زده شد بر دل ما / باز نام تو شده زینت هر محفل ما

جز غم عشق تو ما را نبود سودایی / عشق سوزان تو آغشته به آب و گل ما . . .

.

.

.

ای شده مجنون خدا السلام / شاهرگ خون خدا السلام

ای شده سرشار دلم از غمت / باز محرم شد و دل محرمت

هست نگاه نگران همه / سوی تو ای دسته گل فاطمه

ایام عزاداری سید و سالار شهیدان، حضرت اباعبدالله الحسین (ع) تسلیت باد

.

.

.

همه جا زمزمه یا حسین و کربلاست / زمزمه ی ضجه های زینب و بچه هاست

خوشا به حال اونایی که دلهاشون تو بین الحرمین و کربلاست

.

.

.

قلبها برای آرامش

دستها برای حک کردن عشق بر روی سینه

عقل در انتظار جنون

نفس ها به شماره افتاده

آری “محرم” آمده . . .

.

.

.

کوچه کوچه دلم پر از غوغاست / هر طرف خیمه عزا برپاست

قدسیان سوگوار و محزونند / همه هستى سیه پوش عزاست

ماه خون و خروش و ماتم شد / ماه خون خدا محرم شد . . .

.

.

.

رمز قرآن از حسین آموختیم / ز آتشش ما شعله ها افروختیم

ای صبا ای پیک دور افتادگان / اشک ما را بر مزار او رسان . . .

.

.

.

ماکه روز شب بسوزیم و گدازیم / دل فقط به عشق مولامون مى بازیم

اگه از دنیا بریم بشیم بهشتى / تو بهشت بازم حسینیه مى سازیم . . .

ادامه مطلب / دانلود