نتايج جستجو مطالب برچسب : تربیت کودک

فرزندان خود را اینگونه تربیت کنید

عادات سالم در افراد از سنین ابتدایی زندگی شکل می‌گیرند، در سال جدید به فرزندانتان کمک کنید زندگی بهتری داشته باشند.

الگوی خوبی باشید تا فرزندانتان بیاموزند از خشونت دوری کنند

کتک زدن، سرزنش کردن و تحقیر کردن به کودکان می‌آموزد که می‌توانند با دیگران چنین رفتارهایی داشته باشند و

ادامه مطلب / دانلود

با بچه ای که حرف زشت می زند چگونه برخورد کنیم؟!

فرزند شما به تازگی از الفاظی استفاده می‌کند که چندان مناسب نیست. برای اولین بار که حرف زشتی از دهانش درآمد چه رفتاری با او داشتید؟ در عین متعجب بودن از لحن کودکانه او خنده‌تان گرفت یا تنبیهش کردید؟ گرچه فرزندتان منظوری از بیان الفاظ نامناسب ندارد اما به هر حال هر والدی ترجیح می‌دهد فرزندش مودبانه برخورد کند. اگر نمی‌دانید چطور باید با این موضوع کنار بیایید و به فرزندتان بفهمانید نباید فحش بدهد، توصیه‌های دکتر خوشابی فوق تخصص روان پزشکی کودک و نوجوانان را بخوانید.

چرا گاهی بچه‌ها از کلمات نامناسبی استفاده می‌کنند که گاه حتی معنی آن را نمی‌دانند؟

فحش دادن نوعی پرخاشگری کلامی است و در بسیاری از موارد جنبه یادگیری دارد. کودک از والدین یا در مهد و

ادامه مطلب / دانلود

10 نکته ضروری که باید به کودکان آموزش دهید

برخی مسایل هستند که باید حتماً به فرزندان عزیز خود بیاموزید. کودکان آسیب‌پذیر، ساده و ترسو هستند. این وظیفه والدین است آنها را برای رویارویی با برخی مشکلات و بلاها آماده کنند.

1- حرف زدن با غریبه ها

آموزش و هشدار دادن به کودکان در مورد ارتباط با غریبه ها از جمله مواردی است که پدر و مادرها باید آن را جدی بگیرند. باید در این مورد با دقت و تاکید بسیار با فرزندان خود صحبت کنید. البته مراقب باشید این مساله را طوری مطرح نکنید که موجب ترس کودک از غریبه ها بشود. باید به جای ترساندن آنها، اطلاعات مفید که

ادامه مطلب / دانلود

 چهار مرحله مهم در تربیت فرزندان

در اینجا برای شما پدران و مادران، دوره های زندگی کودکان را بخش بندی کرده ایم که در هر مرحله باید فرزند شما متناسب با سنی که در آن است، تربیت شود… تنها دلیل اینکه بچه‌ها یکدیگر را می‌زنند این است که آنها نمی‌توانند جواب دهند.

دورهٔ اول، تا پنج سالگی: تا پنج سالگی فعالیت، کنجکاوی و علاقهٔ به زندگی در کودک شکل می‌گیرد. به جای ممنوعیت و تنبیه، توجه بچه‌ها را به چیز دیگری سوق دهیم. تنها دلیل اینکه بچه‌ها یکدیگر را می‌زنند این است که

ادامه مطلب / دانلود

چگونه الگوی خوبی برای فرزندان‌ باشیم؟

برای اینکه الگوی خوبی برای فرزندان‌تان باشید، باید صداقت را تمرین کنید. اگر فرزندتان از شما سواات سخت و تکان دهنده می‌پرسد، به آنها صادقانه پاسخ دهید. فقط آن پاسخ‌ها را طوری بیان کنید که فرزندتان متوجه آن بشود.

والدین نمی‌دانند که چه تاثیری بر فرزندانشان دارند. از زمانی که به دنیا می‌آییم، شروع به یادگرفتن از کسانی می‌کنیم که بیشتر از در اطراف خود می‌بینیم که معمولاً هم پدر و مادرمان هستند. الگو بودن کمی ترس دارد اما باید بدانید که

ادامه مطلب / دانلود

آشنایی با نکات صحیح تربیتی در کودکان

آشنایی با نکات صحیح تربیتی پیش شرط تربیت اصولی در کودکان است و عدم آگاهی اولین و مهمترین ضربه تربیتی است که والدین مرتکب می‌شوند؛ متخصصان ومشاوران تربیتی معتقد هستند: آگاهی از زمان درست ارائه نکات تربیتی به کودک، توازن میان تشویق وتنبیه،برخورد مناسب درمواجه با شیطنت کودکان وبه طور کلی آشنایی با رمز و رموز تربیت از مواردی است که تمامی والدین باید نسبت به آن واقف باشند تا بتوانند فرزند پروری صحیحی داشته وافراد موثر وموفقی تربیت کنند.

متأسفانه عدم آگاهی خانواده‌ها از این نکات وراهکارهای تربیتی موجب می‌شود کودک از ابتدا با تربیت صحیح آشنا نشود وبه مرور رفتارهای نادرست در او نهادینه شود وزمانی که به سنین بزرگسالی می‌رسد در معرض بسیاری از آسیب‌های اجتماعی قرار گرفته ونسلی را قربانی کرده وجامعه را دستخوش آسیب کند؛ لذا تربیت کودک بیش از آنچه به نظر می‌رسد حائز اهمیت بوده وضرورت دارد والدین نسبت به آن بی تفاوت نباشند.

تربیت کودک از چه سنی باید اعمال شود؟

دکتر الهه میرآخورلی روان شناس تربیتی در این خصوص گفت: طبیعی است که تا یک سالگی تربیت کودک ضرورت ندارد زیرا تا این سنین تنها کودک نیاز به رفع نیازهای اولیه از جانب والدین خصوصا مادر دارد و تا این سن کودک متوجه امر و نهی و آموزش نکات تربیتی نمی‌شود ونیازمند حمایت مادر است و

ادامه مطلب / دانلود

4 مرحله برای تربیت کودک

در اینجا برای شما پدران و مادران، دوره های زندگی کودکان را بخش بندی کرده ایم که در هر مرحله باید فرزند شما متناسب با سنی که در آن است، تربیت شود… تنها دلیل اینکه بچه‌ها یکدیگر را می‌زنند این است که آنها نمی‌توانند جواب دهند.

دورهٔ اول، تا پنج سالگی:

تا پنج سالگی فعالیت، کنجکاوی و علاقهٔ به زندگی در کودک شکل می‌گیرد. به جای ممنوعیت و تنبیه، توجه بچه‌ها را به چیز دیگری سوق دهیم. تنها دلیل اینکه بچه‌ها یکدیگر را می‌زنند این است که آنها نمی‌توانند جواب دهند. اگر فرزند شما کار خطرناکی انجام می‌دهد، حالت صورت و صدای خود را به شکل وحشت زده و هشدار دهنده کنید. فرزند چنین زبانی را خوب می‌فهمد. اگر قبل از پنج سالگی، فرزند را محدود و

ادامه مطلب / دانلود

با بچه ای که دست بزن دارد چگونه رفتار کنیم؟

یک روانشناس کودک گفت: پرخاشگری در کودکان یک مسئله و داشتن دست بزن و اقدام به کتک زدن دیگران بحثی دیگر در مشکلات تربیتی کودکان است که

ادامه مطلب / دانلود

بدترین نوع تنبیه کودک (دیگه مامانت نیستم)

درگذشته شاهد تنبیهات بدنی کودکان از سوی والدین بودیم، اما در چند سال اخیر کمتر شاهد این تنبیهات بدنی هستیم؛ با این حال این سوال پیش می‌آید که آیا والدین دیگر کودکان خود را تنبیه نمی‌کنند و یا شیوه‌های جدید تنبیهی را در پیش گرفته‌اند که تاثیراتی مخرب‌تر بر کودکان دارد؟

بیاتی در ارتباط با تنبیه کودکان گفت: تنبیه به عنوان آخرین مرحله تربیتی در روانشناسی تربیتی تایید شده است. تنبیه در واقع به عنوان یکی از ابزارهای رفتار سازی و

ادامه مطلب / دانلود

کلمات ممنوعه در تربیت کودکان

«من هر چه قدر به فرزندم می گویم وسایل شخصی ات را سر جایش بگذار، هر روز صبح تختت را مرتب کن یا اتاقت را همیشه مرتب نگه دار، انگار تاثیری ندارد. خیلی از راهکارها را امتحان کرده ام، خیلی شرط و شروط برایش گذاشته ام؛ اما دست آخر هم، آن گونه ای که می خواستم نشده است.»

حسین سلیمان پور، روان شناس تربیتی در این باره و به عنوان اولین جمله می گوید: «بچه هایی که خیلی مرتب و منظم هستند، ممکن است در آینده رفتارهای وسواسی از خود نشان دهند. پس تاکید زیاد و افراطی بعضی والدین بر منظم بودن کودک شان، می تواند مشکلات روان شناسانه ای مانند وسواس برای آن ها به وجود آورد.» با این حال، توصیه هایی برای تحقق این هدف به والدین مطرح می شود.

اعتماد به نفس کودکتان را از بین نبرید

سعی کنید نصیحت، تذکر و امر و نهی را کاهش دهید و به موقع و اصولی از آن استفاده کنید؛ زیرا امر و نهی زیاد اعتماد به نفس کودک را از بین می برد. در ضمن از راهکار «تقویت دوبل» بهره ببرید. یعنی هرگاه فرزندتان، وسایلش را مرتب کرد، هم او را تشویق کنید و هم جلوی همسرتان این موضوع را بازگو کنید تا او هم تشویقش کند و

ادامه مطلب / دانلود

چگونه کودکی با ادب تربیت کنیم؟

مهمترین کاری که والدین باید برای تربیت فرزندشان انجام دهند آموختن ادب و نزاکت در مقابل دیگران به وی است. روش هایی وجود دارد که شما بتوانید کودک مودبی را تحویل جامعه دهید.

به رفتار محترمانه پاداش دهید

تا حد امکان رفتار مؤدبانه کودک‌تان را تقویت کنید. اما این کار را به طور جزئی و خاص انجام دهید. تشویق باید رفتار خوب را به صورت جزئی توصیف کند؛ «دختر خوب»، «پسر خوب» و «بچه خوب» مناسب نیست. به جای این جمله‌های کلی برای نمونه بگویید: «ممنونم که وقتی کوکی می‌خواستی «لطف کنید» گفتی». واضح و روشن صحبت کنید و

ادامه مطلب / دانلود

[box type=”shadow” align=”” class=”” width=””]قبل از تولد نوزاد، پدر و مادر چند ماه بی‌صبرانه خود را آماده لحظه ورود او به زندگی‌…[/box]

زمانی را به با هم بودن اختصاص دهید

اگر چه فرزندتان خانواده شما را سه نفره کرده است، باز هم شما دو نفر نیاز دارید وقت بیشتری را در کنار هم باشید. با آنکه این روزها پر مشغله‌تر هستید، اما باید این زمان را برای یکدیگر صرف کنید. از اطرافیان خود کمک بگیرید تا ساعاتی فرزندتان را نگهداری کنند و شما در کنار هم یک شام دو نفره بخورید، به سینما بروید و یا کمی پیاده‌روی کنید. هر روز ۲۰ دقیقه زمان را به حرف زدن با هم اختصاص دهید. آخر هفته‌ها برای تفریح از خانه بیرون بروید. نوزادتان را سوار کالسکه کنید و به یک پیاده روی خانوادگی بروید. با خلاقیت خودتان راهی برای بیشتر با هم بودن بیابید.

چند نکته برای آنهایی که به تازگی پدر و مادر شده‌اند: وقتی که وارد این مرحله از زندگی می‌شوید، سعی کنید روی چیزهای مهم‌تر متمرکز شوید؛ به خصوص در چند ماه نخست. هر چه انعطاف‌پذیری بیشتری داشته باشید، احساس راحتی بیشتری خواهید کرد و کنترل بیشتری روی اوضاع خواهید داشت. خود را به احساسات، عواطف و نیازهای همسرتان بی‌تفاوت نشان ندهید و از آنها آگاه شوید.

سعی کنید حتی برای نیم ساعت این فرصت را به او بدهید که هر کاری دوست دارد، انجام دهد. این روزها خیلی زود سپری می‌شوند و سختی‌ها نیز کمتر می‌شوند. بچه‌دار شدن فقط تحمل دوران بارداری، زایمان و شب بیداری‌ها نیست. پیش از آنکه هر گونه اقدامی که در این باره به عمل آورید، باید آمادگی خود و همسرتان را محک بزنید.

وقتی که نوزاد وارد زندگی‌تان می‌شود

قبل از این شما یک خانواده دو نفره بودید، اما حالا پدر و مادر شده‌اید. تک‌تک روزهای زندگی‌تان تغییر می‌کند. مسلماً در ماه‌های نخست، به اندازه کافی فرصت خوابیدن نخواهید داشت. فرزندتان روزها بیشتر می‌خوابد و شب‌ها که شما می‌خواهید استراحت کنید، بیدار است. این کم‌خوابی‌ها شما را حساس و عصبی می‌کنند و انجام کارهای عادی و روزمره خانه و زندگی، مثل آشپزی و نظافت به نظرتان بسیار سخت و دشوار می‌آید. انرژی فیزیکی‌تان کاهش می‌یابد و به سختی تمرکز می‌کنید. از طرفی، فرصت کمی دارید تا با همسرتان باشید و یا کارهای شخصی‌تان را انجام دهید.

پدر و مادر شدن یک مرحله فوق‌العاده از زندگی و در عین حال بسیار سخت و پر استرس است. به خاطر داشته باشید که بسیاری از این سختی‌ها مقطعی هستند و به زودی اوضاع کمی تغییر می‌کند و شما احساس راحتی بیشتری خواهید کرد. گاهی اوقات ورود یک کودک جدید به خانواده با تحریک احساسات پدر خانواده همراه است. پدرها برخی مواقع به فرزندانشان حسادت می‌کنند؛ چرا که این موجود کوچک توانسته است بیشترین وقت مادر را به خودش اختصاص دهد. آنها احساس می‌کنند مورد کم توجهی قرار گرفته‌اند.

این شرایط کاملاً طبیعی است، زیرا ساختار خانواده تغییر کرده است. مادرها، پر مشغله‌تر می‌شوند و زیر چشم‌های‌شان سیاه‌تر می‌شود؛ چون شب‌ها به اندازه کافی نمی‌خوابند. از طرفی، چاق‌تر از گذشته شده‌اند و احساس می‌کنند که دیگر جذابیت سابق را برای همسرشان ندارند. همچنین، رفت و آمد اقوام و نزدیکان بیشتر می‌شود. آنها می‌خواهند کوچولوی نورسیده را بیشتر ببینند. قصد ایجاد مزاحمت ندارند، اما معمولاً دیدارهای آنها به زمان شام کشیده می‌شود و این برای شما که وقت کافی برای استراحت ندارید، سخت و طاقت فرساست. با وجود تمام توصیه‌ها و راهکارها برای مراقبت از نوزاد، ممکن است شما و همسرتان فکر کنید که باید شیوه‌ای متفاوت را در پیش بگیرید.

نیاز به حرف زدن و ارتباط برقرار کردن

ارتباط برقرار کردن بهترین راه برای جلوگیری از خشم و بحث و جدل است. ورود نوزاد به زندگی باعث می‌شود که والدین فراموش کنند راجع به مشکلات‌شان با هم حرف بزنند. ناراحتی‌های کوچک حل نشده می‌مانند و تبدیل به کدورت‌های بزرگ می‌شوند. اگر موضوعی شما را آزار می‌دهد، آن‌را با همسرتان در میان بگذارید؛ اما این‌کار را به روش صحیح انجام دهید. شروع بحث در مورد شستن دو تا بشقاب کثیف داخل سینک ظرفشویی در حالی که نوزادتان نیز آن طرف‌تر در حال گریه کردن است، هیچ مشکلی را حل نخواهد کرد.

شما باید برای حرف زدن برنامه‌ریزی کنید و وقتی را به این‌کار اختصاص دهید. با یکدیگر صادق باشید. به نگرانی‌ها و ناراحتی‌های همسرتان نیز اهمیت دهید و دائماً او را مورد انتقاد قرار ندهید. این را هم در نظر داشته باشید که کم خوابی شما را حساس کرده است. وقتی که اختلافات و عدم توافق‌ها به اوج می‌رسند، باید هر چه زودتر زمانی را برای حرف زدن تعیین و به این اختلافات رسیدگی کنید. اگر نتوانستید خونسردی خود را حفظ کنید، بهتر است فقط روی موضوعی که آزرده‌تان کرده متمرکز شوید و چیزهای دیگر را پیش نکشید.

به همسرتان به طور شفاف توضیح بدهید که چه چیزی شما را ناراحت کرده است. اگر انتظار دارید که او با حدس زدن پی به ایراد کارش ببرد، مطمئن باشید که در حل مشکلات‌تان موفق نخواهید شد. مسلماً تاثیر حرف‌تان بستگی به لحن گفتار و کلماتی که استفاده می‌کنید، دارد. وقتی به او می‌گویید: «همیشه دیر به خانه می‌آیی»، باعث تحریک او می‌شوید؛ ولی وقتی به او می‌گویید: «دیشب که دیر وقت به خانه آمدی شام سرد شده بود، ممنون می‌شوم که در چنین مواقعی به من زنگ بزنی و بگویی که دیر می‌آیی» این جمله شما روی عمل او تاکید دارد، نه خودش و رفتار شما کمتر حالت تهاجمی به خود می‌گیرد.

ادامه مطلب / دانلود

رفتارهای بی‌ادبانه فرزندتان همیشه عمدی نیست. گاهی اوقات بچه‌ها تشخیص نمی‌دهند که پریدن وسط حرف دیگران، دست کردن در بینی‌شان یا بلند درمورد عیب دیگران در خیابان حرف زدن کار بی‌ادبانه‌ای است.

رفتارهای بی‌ادبانه فرزندتان همیشه عمدی نیست. گاهی اوقات بچه‌ها تشخیص نمی‌دهند که پریدن وسط حرف دیگران، دست کردن در بینی‌شان یا بلند درمورد عیب دیگران در خیابان حرف زدن کار بی‌ادبانه‌ای است. و پدرها و مادرها هم با این زندگی پرمشغله امروز همیشه فرصت نمی‌کنند که زمان کافی برای آموزش این مسائل بگذارند. اما اگر این ۲۵ رفتار مهم را در فرزندتان تقویت کنید، او را به کودکی فوق‌العاده مودب، مهربان و باتربیت تبدیل خواهید کرد.

رفتار ۱: وقتی چیزی از کسی می‌خواهید، بگویید، «لطفاً».

رفتار ۲: وقتی چیزی از کسی می‌گیرید، بگویید، «متشکرم».

رفتار ۳: اگر نیاز است که

ادامه مطلب / دانلود

زندگی با بچه‌های سرکشی که رفتارهای ناپسندی دارند، بسیار دشوار است به‌ویژه اگر راهکارهای پدر و مادر کارآیی خود را در قبال رفتار بد کودک از دست داده باشد. همین موضوع بهانه‌ای شد تا با مرور چهار رفتار ناپسند و شایع در میان کودکان از روش‌های مدیریت و مهار این رفتارها آگاه شویم. با ما همراه باشید.

* بچه‌های لجباز
رفتار کودک را ریشه‌یابی و تحلیل کنید

لجبازی از جمله رفتار‌ها و واکنش‌هایی است که معمولا در کودکان با گریه‌کردن، جیغ کشیدن، فحش دادن یا تخریب اشیا یا آسیب زدن به کودک دیگر بروز پیدا می‌کند. به اعتقاد برخی از روانشناسان کودک، لجبازی غالبا در شرایطی که کودک اعتماد به نفس کافی ندارد و مدام همسالان خود را از خود برتر می‌بیند بروز می‌کند و گاهی کودک این رفتار را با الگو گرفتن از والدین اجرا می‌کند. برای مواجهه با کودکی که برای جلب‌توجه دست به دامن لجبازی شده چند راه پیش رو دارید.

 باید ببینید هدف او از لجبازی جلب‌ توجه است یا اینکه واقعا مشکلی دارد؟ در این صورت دو راه پیش‌رو دارید:

گام اول:
اگر هدفش از لجبازی جلب‌ توجه است می‌توانید به‌راحتی او را مهار کنید؛ مثلا اگر از او خواستید کاری انجام دهد و او بر سر انجام آن لجبازی کرد با این لفظ دوباره از او درخواست کنید که« اگر تونستی این کار رو بکنی؟» یا «اگر تونستی یک شوت محکم بزنی؟» در این شرایط کودک لجباز اگر به دنبال جلب ‌توجه باشد با انجام این کار به دنبال هدفش می‌گردد.

گام دوم
اما اگر کار پیچیده‌تر از این حرف‌هاست و او با شما همراهی لازم را ندارد، باید طی چند مرحله حالت‌های او را بررسی کنید و ببینید آیا لجبازی عادت ثانویه او شده یا با این کار احساس آرامش می‌کند؟ شاید تفکیک این مسائل برای‌تان سخت باشد که در این صورت می‌توانید از مشاور کودک کمک بگیرید.

 گاهی هدف کودک از لجبازی جلب توجه است

* بچه‌های حاضرجواب
فهرستی از جملات جایگزین آماده کنید
وقتی از حاضرجوابی کودکان حرف می‌زنیم مقصودمان زمان‌هایی است که از کودک پاسخگویی سریع و واکنش بی‌ادبانه مانند زبان‌درازی، حاضرجوابی و انواع و اقسام شکلک‌ها را می‌بینیم. مصداق این کودکان پسربچه‌ای است که وقتی بشقاب شلغم یا سوپ روبه‌رویش است، می‌گوید: «من از شلغم متنفرم! مزخرفه» یا دختربچه‌ای است که وقتی از او می‌خواهید در تمیز کردن اتاقش شما را همراهی کند به شما می‌گوید: «دوست دارم اتاقم کثیف باشه. اگر ناراحت می‌شی خودت تمیز کن». در این شرایط چه باید کرد؟ گاهی بچه‌ها متوجه نیستند که این‌طور صحبت کردن آنها بی‌ادبی و حاضرجوابی تلقی می‌شود. اما برای مهار کردن این رفتار راه‌حل‌هایی وجود دارد که امتحان کردن‌شان خالی از لطف نیست. رفتارهای جایگزین را به او آموزش دهید. با او درباره رفتارش صحبت کنید و بگویید جملاتی که استفاده می‌کنی مودبانه نیست و بهتر است از جملات دیگری استفاده کنی. برایش جملات جایگزین را تکرار کنید.

به او بگویید به جای آنکه بگوید شلغم مزخرف است می‌تواند بگوید میلی به شلغم ندارد یا چطور می‌شود شلغم را مزه‌دار کرد یا به جای آنکه بگوید من اتاق کثیفم را دوست دارم می‌تواند بگوید که الان برای تمیز کردن اتاق آمادگی ندارد یا چند ساعت دیگر این کار را انجام می‌دهد.

دومین راه این است که مراقب باشید در برابر بی‌ادبی او خشمگین نشوید و تنها به او نشان دهید که در این شرایط با او صحبت نمی‌کنید. او را برای مدتی تنها و به حال خود بگذارید تا درباره رفتارش فکر کند در صورتی که او رفتارش را در موقعیت‌های مشابه تکرار کرد در برابر خواسته‌هایش قاطعانه «نه» بگویید و این شیوه را تا زمانی ادامه دهید که از او رفتاری مناسب ببینید.

  در برخورد با کودک گستاخ  برخی از نیازهای کودک را بی‌پاسخ بگذارید

* بچه‌های گستاخ
قاطع و مصمم برخورد کنید

میان جملات و رفتارهای  گستاخانه و کلمات و رفتارهایی که ناشی از ابراز صادقانه واقعیت‌ها یا نیازهای کودک است، مرز باریکی وجود دارد بنابراین پیش از هر چیز باید این دو را به خوبی از هم تفکیک کنید. برای مثال جملاتی مانند «از این رنگ لباس خوشم  نمی‌آید» یا «صدای‌تان هنگام صحبت کردن با تلفن خیلی بلند و آزار‌دهنده است» در گروه جملات یا رفتارهای گستاخانه قرار نمی‌گیرند چون کودک شما تنها صادقانه انتظاراتش را با شما در میان می‌گذارد اما برای آنکه با مصادیق رفتارهای گستاخانه آشنا شوید این فهرست را به ذهن بسپارید. بددهانی، پرخاشگری فیزیکی مانند پرت کردن اشیا، مسخره کردن فیزیکی یا کلامی، بی‌تفاوتی و بی توجهی ازنشانه های رفتارهای گستاخانه در کودک شما است.

در برخورد با کودک گستاخ قدم اول آن است که برخی از نیازهای کودک را بی‌پاسخ بگذارید؛ مثلا به او بگویید به خاطر رفتار غیر قابل قبولت دیگر نمی‌توانم برای آخر هفته تو را به پارک ببرم. به قول‌تان وفادار باشید حتی اگر کودک درباره رفتار زشتش عذرخواهی کرد، این کار را انجام ندهید اما بابت عذرخواهی‌اش با او مهربان باشید و از او تشکر کنید اما به او بفهمانید که پیامد کار نادرست را باید تجربه کند.

  گاهی بعضی از بچه‌ها برای پنهان‌کاری دروغ می‌گویند و گاهی برای شاد کردن والدین

* بچه‌های دروغگو
تمرین کنید تا دروغ نگویید

اگر کودک‌تان زیاد دروغ می‌گوید باید زنگ خطر را به صدا درآورید و اول از همه به رفتارهای خود و همسرتان توجه کنید. کودک شما بیشتر آداب و رسوم زندگی و رفتارهای درست و غلط را با الگوبرداری از شما یاد می‌گیرد. در مرحله بعد از کودک‌تان بخواهید که با شما صادق باشد. برایش توضیح دهید دروغگویی چطور می‌تواند خودش و شما را به دردسر بیندازد. وقتی آنها را در موقعیتی غافلگیر می‌کنید که دروغ گفته‌اند وجدان‌شان را با پرسیدن سوال‌هایی اخلاقی بیدار کنید.

به او بگویید آیا دروغ گفتن کار درستی است؟ اگر همیشه همه اعضای خانواده به هم دروغ بگویند چه می‌شود! از داستان‌ها و قصه‌هایی که مفاهیم دروغگویی در آنها نهفته است، استفاده کنید. علت دروغگویی کودک‌تان را به خوبی درک کنید. گاهی بعضی از بچه‌ها برای پنهان‌کاری دروغ می‌گویند و گاهی برای شاد کردن دل والدین مثل وقتی که کودکی با توپ شیشه آینه را می‌شکند و آن را گردن برادرش می‌اندازد. در این شرایط باید به کودک‌تان آموزش دهید که اگر راستش را با شما در میان بگذارد، شما کمتر عصبانی می‌شوید. علاوه بر این می‌توانید برای دروغگویی هم جریمه مشخص کنید؛ مثلا اگر کودک‌تان به دروغ به شما می‌گوید مشق‌هایش را نوشته اما ساعت ۹شب متوجه می‌شوید ننوشته می‌توانید او را به خاطر ننوشتن مشق‌هایش برای یک روز از تماشای برنامه کودک محروم کنید و یک روز دیگر هم این جریمه را به خاطر دروغگویی تمدید کنید.

ادامه مطلب / دانلود

اگر شما هم سریال شمعدونی را دنبال می کردید، حتما با «عرشیا» کودک خردسال این مجموعه آشنایید؛ زلزله‌ای شش ساله که نه تنها پدر و مادرش بلکه جماعتی از فامیل را روی انگشت کوچکش می‌چرخاند. تصورش سخت است اگر کودکی با تمامی این ویژگی‌ها در خانه تک‌تک ما باشد با این وجود اگر شما هم در خانه ورژنی کوچک از این زلزله یعنی عرشیای سریال شمعدونی دارید، باید کمی نگران شوید.

اگر کودکی دارید که احترام بزرگ‌ترش را رعایت نمی‌کند و با تقلید رفتار و گفتار او قصد تحقیر بزرگ‌ترش را دارد، اگر کودکی دارید که عمو، خاله یا دایی‌اش را با نام کوچک صدا می‌کند یا رازهای شما را با دیگران به اشتراک می‌گذارد، باید کمی نگران شوید و به روش تربیتی‌تان شک کنید. در این پرونده به شما می‌گوییم که چطور با اصلاح شیوه تربیتی خود از یک عرشیای زلزله یک کودک مودب و جنتلمن بسازید.

زندگی در دنیای پرمشغله و پیچیده امروز گاهی ما را از برخی از جنبه‌های مهم زندگی و کودکان‌مان غافل می‌کند و سر بزنگاه ما را در چنان سردرگمی غرق می‌کند که به‌سادگی نمی‌توانیم راه درست را از نادرست تشیخص دهیم. یکی از این جنبه‌ها غفلت در انتخاب صحیح شیوه‌های تربیتی مدرن یا بی‌تفاوتی نسبت به این روش‌هاست. رویارویی با کودکانی که به اصطلاح در زمره نسل جدید جای می‌گیرند و رفتاری آزار‌دهنده دارند، بسیار دشوار است؛ نسلی که به اعتقاد بزرگ‌ترهای‌شان از ادب و نزاکت بویی نبرده و مدام پیکان بزرگ‌تر‌ها پیشانی‌شان را نشانه گرفته است؛ نسلی که چشم، گوش و حواسش به رفتار، گفتار و سکنات بزرگ‌ترهایش بوده و آنها را الگوی رفتاری خویش قرار داده است. پس نمی‌توان این‌چنین بی‌محابا انگشت اشاره را به سوی آنها گرفت و از نقش کلیدی والدین غافل شد. در این مطلب دکتر کتایون خوشابی، فوق‌تخصص روانپزشکی کودکان درباره شیوه‌های صحیح تربیتی، تنبیه و تشویق و تاثیرگذاری والدین در تربیت کودکان با شما صحبت می‌کند.

تشخیص کودکی که ادب و احترام را در مقابل بزرگ‌ترها به جا نمی‌آورد و در مقایسه با همسالان خود پرخاشگری کلامی دارد، چندان سخت نیست اما صرف اینکه کودکی یکی، دو بار پا را از دایره قرمزی که والدین و عرف جامعه برایش تعیین کردند، بیرون گذاشت دلیل آن نیست که برچسب بی‌ادبی را به پیشانی‌اش بچسبانیم. دکتر  خوشابی، فوق تخصص روانپزشکی کودکان در این‌باره می‌گوید: «بچه‌هایی که معمولا مرز را در ارتباط با بزرگسالان رعایت نمی‌کنند و به بزرگسالان به‌خصوص والدین‌شان توهین می‌کنند و کودکانی که دست روی والدین بلند می‌کنند یا فحاشی و توهین‌هایی کلامی دارند و حین عصبانیت به پدر و مادر حمله می‌کنند یا به افراد دیگر دست‌درازی می‌کنند را تحت عنوان کودکانی که درست تربیت نشده‌اند می‌توان نام برد.

همیشه پای والدین در میان است
کودکانی که در گروه کودکان بی‌ادب قرار می‌گیرند و به قول دکتر خوشابی در گروه کودکانی که درست تربیت نشده‌اند هستند، قطعا از بدو تولد با این مشکل متولد نشده‌اند. پیدا کردن ریشه‌ها و منشاء این بی‌ادبی چندان دشوار نیست. والدین تنها باید کمی بیشتر به رفتار و کردار خود مسلط باشند و سنجیده‌تر عمل کنند. دکتر خوشابی در این باره می‌گوید: «این کودکان معمولا حاصل روش‌های تربیتی نادرست والدین هستند؛ پدر و مادرهایی که روش‌های فرزندپروری آنها سهل‌گیرانه است. کودکان در این روش‌ها احترام گذاشتن به بزرگ‌تر‌ها را یاد نمی‌گیرند و محدوده‌های مربوط به سن‌ خودشان و والدین‌شان را نمی‌توانند به‌درستی رعایت کنند.

گام اول؛ انتخاب موضع درست در قبال فرزند
در یک روش تربیتی درست همان اندازه که توجه، محبت و حمایت از طرف والدین نسبت به فرزندان وجود دارد، اعمال قدرت، کنترل و دیسیپلین هم باید وجود داشته باشد. دکتر خوشابی  می‌گوید: «زمان‌هایی که لازم است پدر و مادر دوست فرزندشان باشند (زمان بازی کردن) مانند یک همسن با کودک بازی ‌کنند و در این حالت از لحاظ قدرت فرقی بین والدین و کودک نیست. وقتی بچه کار درست یا نادرست می‌کند، پدرو مادر باید از موضع بالا بچه را مورد تنبیه یا تشویق قرار دهند و این اصلا به معنای تنبیه بدنی نیست. تشویق به معنای اینکه رفتار مطلوب کودک تقویت شود و استفاده از تنبیه به معنای اینکه رفتارهای نامطلوب در کودک سرکوب شود.

گام دوم؛ پرهیز از تقسیم برابر قدرت
در روش‌های فرزندپروری سهل‌گیرانه ارتباط والدین با کودکان‌شان مثل همسالان‌شان است. همان‌طور که کودک ممکن است با همسال خودش به‌طور فیزیکی یا کلامی درگیر شود، چون در این روش فاصله‌ای به لحاظ سیستم قدرت بین فرزند و والدین وجود ندارد به همان صورت حد و مرز والدین توسط کودک شکسته می‌شود و او برای خود جایز می‌داند که پدر و مادر را مانند همسالانش مورد توهین و تحقیر قرار می‌دهد. به گفته این روانشناس کودک اشکال بزرگ در انتخاب روش‌های نادرست فرزندپروری والدین است. در حالی‌که در روش‌های نوین فرزندپروری پدر و مادر به‌موقع کنترل کودک را در دست می‌گیرند و به او اجازه نمی‌دهند از حد و مرز خودش سوءاستفاده و تجاوز کند.

وقتی از تنبیه و تشویق می‌گوییم از چه حرف می‌زنیم
وقتی از تشویق حرف می‌زنیم، مقصودمان تشویق‌های کلامی و غیرکلامی است. وقتی کودک رفتار مطلوبی دارد، والدین می‌توانند از تشویق‌های غیر کلامی (نگاه محبت‌آمیز، خندیدن و نوازش کردن سر و…) یا از روش‌های کلامی (آفرین گفتن و تعریف کردن از کودک و به نوعی کارش را مورد تایید قرار دادن) استفاده کنند که این موجب افزایش اعتماد به نفس کودک می‌شود. گاهی هم تشویق‌های مادی می‌تواند جایگزین این تشویق‌ها شود مثل خریدن کتاب، اسباب‌بازی یا تشویق‌هایی مثل هدیه دادن برچسب به کودک که همه اینها می‌تواند جزء رفتارهای تشویقی مثبت باشد. اما در شرایطی که کودک پدر و مادر را مورد توهین قرار می‌دهد، پرخاش می‌کند یا آنها را کتک می‌زند باید از روش‌های تنبیهی استفاده کرد که یکی از روش‌های تنبیهی محروم کردن کودک است.

در این شرایط می‌توان کودک را به مدت پنج دقیقه در اتاق دیگری بگذاریم تا تنها باشد. این اتاق بهتر است اتاق خودش نباشد تا خودش را با وسایلش سرگرم کند. خیلی از خانواده‌ها این روش را خشن و به معنای حبس کردن می‌دانند در حالی که این روش به هیچ‌وجه معادل زندانی کردن کودک نیست. باید به کودک بگوییم به دلیل رفتار بدت از حضور در جمع محرومی و پنج دقیقه هم اصلا زمان زیادی نیست. البته به ازای هر سال یک دقیقه به زمان اضافه می‌شود. حتی می‌توانیم در اتاق را باز بگذاریم اما نباید به او اجازه خروج دهیم و اگر بچه رعایت نکرد باید در اتاق را ببندیم و پس از اتمام زمان والدین باید به مدت ۲۰ تا ۳۰ دقیقه به کودک کم‌محلی کنند.

   یکی از روش های تنبیه برای کودک محروم کردن است

چه تنبیهی موثر است؟
مهم نیست از چه روش تنبیهی استفاده می‌کنید؛ مثلا کودک را از اسباب‌بازی‌هایش دور می‌کنید یا او را از حضور در جمع محروم می‌کنید یا اجازه تماشای کارتون را به خاطر رفتار بدش به او نمی‌دهید، مهم این است که تنبیه شما موثر باشد و او متوجه عملکردش شود. دکتر خوشابی در این باره  می‌گوید: «در شرایطی که کودک نسبت به تنبیه‌ها واکنش نشان داد؛ مثلا اگر در مقابل محرومیت پنج دقیقه‌ای از حضور در کنار والدین بی‌قراری کرد، تنبیه باید ادامه پیدا کند. تنبیه در شرایطی تاثیرگذار است که کودک از آن عبرت بگیرد. کودکی که شاد و خندان از اتاق خارج می‌شود، تاثیرپذیری لازم را نگرفته و مشخص است که آن تنبیه کاملا بی‌فایده بوده و با روش دیگری باید جایگزین شود.

تنبیه‌هایی که نباید از آنها استفاده کنید
انتخاب شیوه‌ای که برای تنبیه کودک استفاده می‌کنیم از اهمیت زیادی برخوردار است. انتخاب شیوه نادرست اثرات مخربی بر سلامت روانی کودک می‌گذارد. دکتر خوشابی این روش‌ها را با شما در میان می‌گذارد:

جملات ممنوعه
جملاتی مانند «دیگر مادرت نیستم»، «فقط پدر فلانی هستم»، «دوستت ندارم» یا «از این به بعد با تو قهرم» از جمله جملات ممنوعه‌ای است که نباید هنگام سر زدن خطا و رفتار غلط با کودک در میان گذاشت. این جملات به معنای طرد کردن عاطفی کودک و از مصادیق کودک‌آزاری است و والدین باید به شدت ازبه زبان آوردن آن پرهیز کنند.

بازخورد احساسی داشته باشید
بهترین روش در کنار تنبیه‌های صحیح آن است که پدر و مادر احساس‌شان را با کودک در میان بگذارند. نباید به او بگویند چون بچه بدی هستی از دست تو ناراحتم بلکه باید به او بگویند به خاطر این رفتار بدی که انجام دادی از تو عصبانی و ناراحتم و الان نمی‌توانم با تو صحبت کنم یا جواب سوالت را بدهم؛ البته این مدت زمان نباید بیشتر از ۳۰ دقیقه شود.

حساب شده عمل کنید
در صورتی که والدین از شیوه محروم کردن کودک از اسباب‌بازی‌هایش استفاده می‌کنند بهتر است برای ۳تا۲ ساعت این روند را ادامه دهند و در پایان به‌طور مستقیم اسباب‌بازی را به کودک ندهند چون ممکن است کودک به خاطر محرومیتی که کشیده آن را پرت کند. باید اسباب‌بازی را در اتاقش گذاشت تا خودش سراغش رود.

نقش بازی کنید
در شرایطی که کودک‌تان پرخاشگری دارد سعی کنید نقش فرد عصبانی را بازی کنید و مراقب باشید با عصبانیت برای تنبیه او تصمیمی نگیرید. هرگز نباید با بچه‌ای که پرخاشگری فیزیکی دارد همان‌گونه برخورد کرد تا بفهمد کارش اشتباه است چون در این شرایط والدین خود را هم‌سن کودک کرده‌اند و روش تنبیهی‌شان از موضع بالا نیست.

ادامه مطلب / دانلود

ه دلیل باورهای غلطی که در مورد سلامت روان وجود دارد، بسیاری از کودکان توجه و مراقبت لازم را دریافت نمی‌کنند. در واقع خانواده‌ها باید بدانند که اگر در مواقع ضروری از روان‌شناس کمک بگیرند نشانه ضعف و ناتوانی آن‌ها نخواهد بود.

کودکان در مسیر رشد و زندگی خود موانع بسیاری نظیر اضطراب، استرس، غم و غیره را تجربه می‌کنند و بسیار دشوار است که بدانیم چه هنگام کودک می‌تواند روی پای خود بایستد و چه زمانی نیاز به کمک یک متخصص دارد. در بسیاری از موارد والدین تا آنجا که ممکن باشد از مراجعه به پزشک و روان‌شناس خودداری می‌کنند.

اگر دست کودکتان شکسته باشد، مراجعه به پزشک اولین کاری است که انجام خواهید داد؛ پس چرا زمانی که روح کودکتان آسیب دیده است، از مراجعه به متخصص دوری می‌کنید؟!

خبر بسیار خوب آن است که متخصصین می‌توانند کمک‌های بسیاری خوبی به کودک شما برسانند. کودکان از سن ۴ سالگی می‌توانند به راحتی از این‌گونه درمان‌ها بهره ببرند.

اگر در کودک خود به موارد زیر برخورد کردید، حتماً به متخصص مراجعه کنید:

* کودکتان ناگهان شروع به فاصله گرفتن از دوستان خود کرده است
روابط دوستی به مرور زمان تغییر می‌کنند و برخی از کودکان گروهای دوستی بزرگ‌تری را می‌پسندند. اما اگر کودکتان از دوستان خود دوری می‌کند، می‌تواند برای شما زنگ خطری باشد. حواستان به این جملات باشد: همه از من متنفر هستند، من یک بازنده هستم، من هیچ دوستی ندارم.

*  کودکتان در خانه، مدرسه و اجتماع با مشکل روبه‌رو است
اگر کودکی از لحاظ احساسی با مشکل روبه‌رو باشد، بسیار بد رفتار خواهد شد. به طور مثال جواب معلم خود را می‌دهد، خواهر و برادرش را می‌زند و به حرف مربی خود گوش نمی‌دهد.

* کودکتان پسرفت کرده است
یک اصل وجود دارد: هنگامی‌که کودکان با یک تغییر عمده در زندگی خود مواجه می‌شوند نظیر تولد نوزاد جدید، تغییر محل زندگی یا طلاق والدین، ممکن است دچار پسرفت شوند. اما رفتارهایی نظیر شب‌ادراری، وابستگی شدید، ترس بیش‌ازحد، و کج‌خلقی‌هایی که به تغییر مربوط نمی‌شوند و یا ماه‌ها پس از تغییر همچنان باقی می‌مانند، نشانه‌هایی از مشکل هستند.

اگر کودکتان همیشه مضطرب است حتما به متخصص مراجعه کنید

 

* کودکتان رفتارهای خود-مخربی از خود نشان می‌دهد
این مسئله می‌تواند بسیار سخت باشد، زیرا گاهی کودکان ممکن است بدون آنکه بخواهند به خود آسیب برسانند، سر خود را به چیزی بکوبند. اما رفتارهای خود-مخرب تکرارشونده، می‌تواند نگران‌کننده شوند؛ نظیر کندن ناخن‌ها از ته به نحوی که درد بگیرد، زدن یا بریدن خود.

*  عادت‌های خواب و اشتهای کودکتان تغییر کرده است
علامت‌های نگران‌کننده می‌تواند شامل اختلالات خواب، کابوس، پرخوری یا کم خوری بیش‌ازاندازه و سردرد و دل‌درد شدید را شامل شود.

* کودکتان به شدت ناراحت و نگران است
همه کودکان نگرانی‌هایی داشته و همگی ممکن است گریه کنند و این بخشی از کودکی است؛ اما نگرانی‌هایی که مانع از به مدرسه رفتن او و یا مراقبت از خودش شود، می‌تواند غیرعادی باشد.

*  کودکتان درباره مرگ زیاد سخن می‌گوید
هنگامی که کودک با مفهوم مرگ آشنا می‌شود، بسیار طبیعی خواهد بود که در مورد آن صحبت کند. اما صحبت مکرر از مرگ می‌تواند زنگ خطر باشد. مراقب جملاتی که در مورد خودکشی و یا دیگر کشی هستند باشید. هرگونه صحبت در مورد خودکشی و یا کشتن دیگران نیاز فوری به کمک متخصص دارد.

به طور کلی شناخت شما از کودکتان بیشتر است. برخی از کودکان می‌توانند به راحتی احساسات خود را بروز دهند. رفتار آن‌ها را به‌دقت تحت نظر بگیرید. اگر رفتاری در او می‌بینید که شما را نگران می‌کند حتماً از یک متخصص کمک بگیرید.

ادامه مطلب / دانلود

دوستی گاهی برای والدین نگران کننده است زیرا می‌ترسند که فرزندان تحت تأثیر رفتارهای بد دوستان قرار گیرند. پدر و مادرها باید نظارت غیرمستقیم برروابط فرزندانِ خود داشته باشید.هر قدر که درباره دوست خوب و دوست یابی سخن بگوییم باز هم کم گفته‌ایم. دنیای ما فارسی زبانان پر است از حکایات و اشعار، احادیث و ضرب‌المثل‌های فراوان راجع به دوست؛ مثلاً «دشمن دانا به است از دوست نادان» یا «دوست آن است که گیرد دست دوست در پریشان حالی و درماندگی». در این که دوست خوب نعمتی بزرگ محسوب می‌شود شکی نیست؛ اکثراً از میان دوستان و همراهان جدید و قدیم آن‌هایی را به یاد داریم و دل‌تنگشان می‌شویم که به ما نزدیک‌تر بوده‌اند و با آنان احساس راحتی داشته‌ایم یا داریم.

تقریباً همه والدین دلشان می‌خواهد دوست فرزندانشان را بشناسند یا بهتر است بگوییم پدر و مادری نیست که خواهان دانستن این مطلب نباشد. در واقع داشتن دوستان خوب، علاوه بر رفع تنهایی، سبب رشد اجتماعی و عاطفی و کسب مهارت‌های زندگی، همچون اعتماد کردن و مورد اعتماد واقع شدن می‌گردد. دوستان با احساس حمایت و ایمنی که برای کودکان و نوجوان ایجاد می‌کنند به او کمک می‌نمایند تا با موفقیت، استقلال عاطفی خود را از خانواده به دست آورد. گروه‌های دوستی، میدانی مناسب برای یادگیری رقابت، برخورد و سازش را فراهم می‌آورند و آنان را در جهت پذیرش نقش‌های آینده آماده می‌سازند.

حق با شماست

به عنوان پدر و مادر همگان حق را به شما می‌دهند که دوست فرزندتان را بشناسید. شناخت این موضوع نیاز به کنکاش و جستجوی فراوان ندارد و شما به راحتی می‌توانید دوستان بچه های خود را بشناسید. اول این که کودک یا نوجوان شما با کسی دوست می‌شود که از لحاظ بعد مسافت به او نزدیک باشد؛ مثلاً با بچه همسایه دیوار به دیوار صمیمی‌تر است. در کلاس نیز با همکلاسی ها به خصوص کسی که در کنار او روی یک نیمکت می‌نشیند دوست می‌شود تا با دانش آموزان کلاس‌های دیگر.

اگر در مدرسه یا محل زندگی‌تان دانش آموزی وجود دارد که در چیز خاصی مثلاً صدا یا صورت زیبا شهره باشد؛ کودک شما حتماً با او دوست می‌شود، چون بچه‌ها دوست دارند رفیقی منحصر به فرد داشته باشند و از این که بگویند با خوش خط مدرسه یا باهوش محله ارتباط دارند لذت می‌برند.نکته مهم‌تر آنست که فرزند شما معاشرت با کسی را انتخاب می کند که با وی خوشحال باشد و به او خوش بگذرد؛ بنابراین اگر مثلاً با زرنگ مدرسه دوستی کند وبا او احساس راحتی نداشته باشد، از این دوستی دست بر خواهد داشت.

کی نگران شوید؟

دوستی گاهی برای والدین نگران کننده است؛ زیرا می‌ترسند که فرزندان تحت تأثیر رفتارهای بد دوستان قرار گیرند. پدر و مادرها باید نظارت غیرمستقیم بر روابط فرزندانِ خود داشته باشید. بهترین روش برای قضاوت کردن در مورد دوستان، شناخت کامل آنان می‌باشد. برای شناخت بیشتر آن‌ها، راحت‌ترین کار اینست که تشخیص دهید آیا تأثیر‌ها منفی و ناخوشایندی روی دلبند شما دارند یا خیر؟

اگر دوست فرزند شما از میان همسایه‌هایتان است که کار زیاد سختی ندارید؛ آن‌ها را هر روز مشاهده می‌کنید و با آنان در ارتباط هستید؛ ولی برای شناخت دوستان مدرسه‌ای باید کمی قدم را فراتر گذاشته و آنان را با بهانه‌های مختلف به منزلتان دعوت کنید؛ یکی از این بهانه‌ها می‌تواند درس خواندن باشد. در میان این رفت و آمدها از کسب و کار اعضای خانواده او جویا شوید؛ گاهی از وی بخواهید برایتان خاطره تعریف کند یا از او بپرسید تا به حال دروغ گفته است؟

دوستانِ فرزندانِ خود را بشناسید

در نظر داشته باشید، وقتی فرزندتان با دوستان بد رفت و آمد می‌کند کم کم رفتارهای او نیز عوض می‌شود. مثلاً نمرات پایین، رفتار خشن، حالت‌های غیرمعمول و… همه گواه این مطلبند که دوستان بد، تأثیر خود را روی او گذاشته‌اند. شما باید هر کاری که می‌توانید انجام دهید تا ارتباط او با آنان قطع شود. گاهی به مدرسه فرزندتان سر بزنید؛ از معلم‌های او بپرسید که آیا وی با دوستان بد معاشرت دارد یا نه؟ فراموش نکنید که بد سابقه‌ها و افراد ناباب مدرسه را ناظمان مدرسه به خوبی می‌شناسند.

فرزندان در دوران نوجوانی، در ایجاد ارتباط با والدین علاقه‌مندی کمتری نشان می‌دهند؛ ارتباط والدین با نوجوان به همین دلیل از دشواری و حساسیت خاصی برخوردار است. چنانچه بتوان در انتخاب ترکیب دوستان هم‌گروه نوجوان، گام‌های موثری برداشت، شاید بزرگ‌ترین خدمت، هم به لحاظ رفتاری و هم به لحاظ پیشرفت تحصیلی در حق او انجام شده باشد. نوجوان از نظر رفتاری، به طور عمده دوستان هم گروه خود را الگوی رفتاری خویش می‌داند.

 بنابراین توصیه ما به پدر و مادرها این است که:

* بعضی اوقات بسیار صمیمی با فرزند نوجوانتان گفتگو کنید.
*  از معجزات سخن آرام و دلنشین غافل نمانید.
*  آرزوهایی که برای او داشتید را باز گو کنید و گاهی از شب تولدش با وی حرف بزنید.
*  تلاش کنید ارتباطتان با فرزندتان آن گونه باشد که به راحتی بتواند مشکلات و نیازهایش را با شما در میان بگذارد.
*  فضایی ایجاد کنید که او در آن احساس آرامش کند.
*  اگر اتاقی مخصوص به خود دارد حریم شخصی وی را نشکنید؛ حتماً در بزنید و با اجازه‌ی او وارد اتاقش شوید.

*  نکته آخر این که اگر فردی را لایق دوستی با فرزندتان نمی‌دانید همه کار بکنید الا این که جلوی او از دوستش بد بگویید؛ چنین رفتاری باعث موضع گرفتنش می‌شود.نهایتا، قرآن کریم دوست خوب را بهترین یاری گر انسان در رسیدن به اوج سعادت دانسته و در مقابل، دوست بد را مهم ترین عامل ناکامی معرفی کرده است؛ بنابراین تلاش کنید تا دوستان فرزندتان خود را بشناسید و آن‌ها را در یافتن همراهی خوب یاری رسانید.

ادامه مطلب / دانلود

نکات مهم و خواندنی درباره ی تربیت کودکان

نکات مهم و خواندنی درباره ی تربیت کودکان ,طبق مطالعه ای که تأثیرات دین را بر رشد و ارتقای کودکان بررسی کرده است، مشخص شده کودکانی که والدین مذهبی دارند بهتر از دیگر کودکان رفتار می‌کنند و خود را با شرایط تطبیق می‌دهند.در مطالعه ای که بر روی بیش از 16 هزار کودک که بیشتر آنها در سال‌های اولیه ی تحصیل بودند خواستند ارزشیابی کنند که کودک چه‌قدر بر خود کنترل دارد، چند وقت یک‌بار رفتار ضعیف یا نامناسب از خود نشان می‌دهد و آیا به‌خوبی به همسالانش احترام می‌گذارد و با آنها تعامل دارد یا نه؟ محققان نمرات به‌دست آمده را با اظهارات والدین مبنی بر این‌که چند وقت یک‌بار به مکان‌های مذهبی می‌روند، آیا در مورد دین با کودکشان صحبت می‌کنند یا خیر و آیا بر سر مسائل دینی در خانه مشاجره می‌کنند یا نه، مقایسه کردند.

نتیجه این بود:

کودکانی که والدینشان به‌طور مرتب در مراکز دینی شرکت داشتند (به‌خصوص وقتی هر دوی آنها بسیار مرتب به این مراکز می‌رفتند) و با کودکشان در مورد دین صحبت می‌کردند، نسبت به کودکانی که والدینشان مذهبی نبودند، هم از طرف والدین و هم از طرف مربیان نمره ی بهتری در مورد کنترل بر خود، مهارت‌های اجتماعی و تمایل به یادگیری کسب کردند.همچنین این پژوهش نشان داد هنگامی که والدین غالباًً بر سر مسائل مذهبی بحث و مشاجره می‌کردند، کودکان بیشتر مشکل داشتند.محققان در توجیه این یافته‌ها می‌گویند: آموزش‌های مذهبی و تربیت اسلامی کودکان به سه دلیل می‌تواند برای کودکان خوب باشد؛ اول این‌که گروه‌های مذهبی از والدین حمایت اجتماعی می‌کنند و این برای رشد مهارت‌های آنان مفید است. کودکانی که بـه این گروه‌های مذهبی آورده می‌شوند وقتــی همـان حرف‌های والدین شــان را می‌شنوند که بزرگســـالان دیگر هـم آنها را تأیید می‌کنند، حرف‌های والدین شـان را در خانـه عمـیق‌تر درک می‌کنند.دوم این‌که در تربیت اسلامی کودکان انواع ارزش‌ها و هنجارهایی که در گروه‌های مذهبی مبادله می‌شود، اغلب به فداکاری و طرفــداری از خانـواده گرایش دارند. این ارزش‌ها در شکل‌گیری ارتباط والدین با کودکان و در نتیجه رشد کودکان در واکنش به این ارتباط بسیار بسیار مهم هستند .در آخر سازمان‌های مذهبی مهارت‌های والدین را با معانی مقدس عجین می‌کنند.

تربیت اسلامی کودکان چگونه باید انجام پذیرد؟

والدین در راستای پرورش مذهبی کودکان باید از برخی رفتارها که به ظاهر برای پرورش مذهبی، ولی در واقع مانع چنین هدفی هستند، پرهیز کنند که موارد ذیل نمونه ای از راههای تربیت اسلامی کودکان می باشد می باشد:

 پرهیز از به کارگیری مفاهیم منفی:

به منظور پرورش کودک و تربیت اسلامی کودکان باید به حلاوت ها و زیبایی های دین تأکید کرد. کودکان باید با محبت و عشقی که خداوند به همه انسان ها مخصوصاً کودکان دارد، آشنا شوند. چون تصویر اولیه ای که والدین از بالاترین موضوع مذهبی، یعنی خداوند ایجاد می کنند، در گرایش کودک به مذهب اثر شگرفی دارد. بسیاری از والدین در برابر شیطنت های کودکان، مشکلات رفتاری و حتی رفتارهای طبیعی آن ها که خارج از حوصله خودشان است، به استفاده ابزاری از مفاهیم مذهبی روی آورده و خداوند را متهم می کنند که کودکان شلوغ را عذاب می کند و تصویر یک موجود شکنجه گر را از خداوند در ذهن کودک ترسیم می کنند؛ در حالی که عذاب خداوند برای مکلف گناه کار است نه کودکان.

 

تربیت اسلامی کودکان با پرهیز از اجبار در رفتارهای مذهبی:

بررسی ها نشان می دهد که بیش تر مخالفان مذهب، از دو گروه می باشند، گروه اول: کسانی که در دوران کودکی و نوجوانی از آگاهی و تربیت مذهبی مناسب برخوردار نبوده اند. گروه دوم: کسانی هستند که تربیت مذهبی آن ها در کودکی با خشونت و سخت گیری همراه بوده است و در حالی که مساله ای را نمی فهمیده اند، آن ها را وادار به عمل کردن به آن می کردند. لذا والدین متدین نباید فرزندان خود را در انجام عبادات و رفتارهای دینی تحت فشار قرار دهند. آن ها باید کلیات دین را بگویند و رفتارها را به او آموزش دهند و در امور جزئی نیز به طور نامحسوس، رفتار و اعمال فرزندان خود را کنترل کنند.

 پرهیز از انتقاد و سخت گیری:

برای دست یابی به تربیت اسلامی کودکان، نباید کودکان و نوجوانان را در معرض انتقاد و ایرادهای فراوان قرار داد و آن ها را به صورت منفی با مذهب و ارزش ها آشنا کرد. شخصیت مذهبی کودک زمانی شکل می گیرد که متناسب با خواسته ها و روحیات و کشش های درونی او رفتار شود و آن در صورتی است که انگیزه های مذهبی به همراه امید و احساس های مثبت به او منتقل شود، نه سخت گیری و انتقاد؛ چرا که انتقاد زیاد از آن ها در هر زمینه ای که باشد، آنان را به سرکشی وامی دارد و تذکر فراوان، موجب پیدایش لجاجت و مقاومت می شود.حضرت علی (علیه السلام): الا فراط فی الملامه یشب نیران اللّجاج؛ زیاده روی در ملامت، آتش لجاجت را شعله ور می کند.انتقاد و سخت گیری بی مورد نه تنها تربیت اسلامی کودکان را مورد خدشه قرار می دهد، بلکه موجب مشکلات روحی و روانی نیز می گردد.

 پرهیز از استدلال های فراتر از توانایی های ذهنی کودک و نوجوان:

شیوه تبلیغ انبیا این بود که با هر فردی به اندازه درک و فهم خود او سخن می گفتند، توجه به این مساله لازم است که کودکان هنوز به دوره تفکر مذهبی شخصی نرسیده اند و ذهن آن ها قدرت کافی برای درک مسائل و ادله پیچیده را ندارد و از هر استدلالی برای اثبات خداوند و یا هر جنبه ای از دین که فراتر از توانایی های ذهنی آن ها باشد، برداشت های ساده، مطلق و غیرواقعی خواهند داشت و اغلب از معنای ظاهری جملات فراتر نخواهد رفت. وقتی هم که در درک مساله شکست بخورند این شکست را متوجه استدلال و بطلان اصل مساله می دانند.

جلوگیری از ادامه و تثبیت تفکر خام مذهبی برای تربیت اسلامی کودکان:

کودکان در سنین خردسالی از طریق تخیل، نمادسازی و الگوسازی به تفکر می پردازند. آن ها برای بیان احساس ترس و اضطراب خود، آن را به شکل غول و هیولا به تصویر می کشند و موجودات خوب و دوست داشتنی را به صورت فرشته و امثال آن ترسیم می کنند، به منظور نزدیک تر کردن درک و تفکر کودکان به حقایق چنین مفاهیمی، باید آن ها را به تجارب محدود کودکانه خودشان ارجاع داد؛ به عنوان مثال وقتی کودک از والدین خود درباره مکان، اندازه و شکل خداوند سوال می کند باید در پاسخ او با بیان های سلبی گفته شود: خدا مثل ما نیست که دست و پا داشته باشد، در خانه ای زندگی کند یا قابل دیدن و لمس کردن باشد.چنین پاسخی هم به زدوده شدن مفاهیم خام موجود در ذهن کودک کمک می کند و هم سوال و کنجکاوی و میل درونی کودک به کشف حقایق دینی باقی مانده و ادامه آن به کشف درونی دین منجر خواهد شد.تربیت کردن بچه‌ها، کار درستی است و اتمام حجت کردن، بعضی وقت‌ها، خیلی هم لازم است، اما قرار نیست همیشه، شما دستور بدهید و او هم گوش به فرمان‌تان باشد.- «همین الان لباست رو بپوش؛ وگرنه اصلا بیرون نمی‌ریم»- «باشه، پس خونه می‌مونیم!»مکالمه عجیب و غریبی نیست. ممکن است شما هم از دو، سه سالگی فرزندتان به بعد، چندین و چند بار در همین موقعیت قرار گرفته باشید و وقتی می‌خواستید با پسر و دختر بازیگوش‌تان اتمام حجت کنید، آن‌ها با واکنش‌شان، شما را حیرت‌زده کرده باشند. تربیت کردن بچه‌ها، کار درستی است و اتمام حجت کردن، بعضی وقت‌ها، خیلی هم لازم است، اما قرار نیست همیشه، شما دستور بدهید و او هم گوش به فرمان‌تان باشد. در ادامه، با بزرگ‌ترین اشتباه‌هایی که هنگام تربیت فرزندان مرتکب می‌شوید و هم‌چنین روش درست جایگزین آن، آشنا می‌شوید.

دروغ گفتن

یکی از تله‌های تربیتی که والدین در آن می‌افتند، دروغ گفتن برای ترساندن بچه‌هاست. شاید شما هم برای این‌که فرزندتان، کاری را که از آن سرپیچی کرده، انجام دهد، به دروغ، محلی ترسناک را برایش توصیف کنید که همه بچه‌های بد و حرف‌گوش‌نکن به آن‌جا می‌روند. بعد، تهدید کنید که اگر آن کار را انجام ندهد، او را به آن مکان می‌فرستید. این موضوع، ذهن کودک شما را پر از ترس می‌کند و باعث می‌شود تا مدت‌های طولانی، از نزدیک شدن به بعضی مکان‌ها یا آدم‌های خاص، واهمه داشته باشد.  مادری را در نظر بگیرید که مجبور است سر کار برود و چون نمی‌خواهد دختر خواب‌آلودش، صبح زود و قبل از رسیدن به خانه مادربزرگ، یک گریه و زاری درست و حسابی راه بیندازد، به او می‌گوید: «اگر همین حالا ساکت نشی، می‌گم آقاپلیسه بیاد و ببردت زندان»! واضح است که از آن به بعد، دختر او، از تمام پلیس‌های شهر می‌ترسد.روش درست: دروغ‌های مصلحتی، ممکن است گاهی به یاری‌تان بیایند و ترساندن کودک، به شما کمک کند تا او، حرف‌شنوی بیش‌تری داشته باشد، اما توصیه همیشگی کارشناسان تربیت کودک این است که با کودک‌تان صادق باشید. به‌عنوان مثال، این مادر می‌توانست به دخترش بگوید: «می‌فهمم که دلت نمی‌خواهد صبح زود بیدار شوی و تا خونه مادربزرگ، توی اتوبوس سرپا بایستی، من هم دوست ندارم سر کار بروم، اما مجبورم و چاره دیگری ندارم.» این روش باعث می‌شود او، احساس بهتری درباره صبح زود بیدار شدن و… داشته باشد.

تهدید کردن

یکی دیگر از اشتباهات رایجی که والدین مرتکب می‌شوند، تهدید کردن بچه‌هاست. به او نگویید «اگر دوباره زبانت را دربیاوری، تنبیه‌ات می‌کنم»؛ زیرا وقتی کودک را در چنین شرایطی قرار می‌دهید، علاقه او را برای لجبازی با خودتان، دوبرابر می‌کنید و مطمئن باشید او، کار بدش را تکرار خواهد کرد.روش درست: تکرار جمله «اگر باز هم به خواهرت لگد بزنی، دیگه هیچ وقت نمی‌آییم پارک»، رفتار کودک شما را تغییر نمی‌دهد، بلکه باعث می‌شود فکر کند هنوز تا قبل از این‌که او را از محل بازی بیرون کنید، می‌تواند با چندتا لگد حسابی دیگر، خدمت خواهرش برسد. پس، بهتر است به او تذکر بدهید که اگر رفتارش را درست نکند، به خانه برمی‌گردید و در صورتی که آن را نادیده گرفت، بدون درنگ، به حرفی که زده‌اید، عمل کنید. این موضوع باعث می‌شود او، از جدیت شما مطمئن باشد.

خراب کردن وجهه پدر ومادر توسط یکدیگر

پشت هم را خالی کردن مقابل خواسته‌های بچه‌ها، یکی دیگر از خطاهایی است که هر پدر و مادری ممکن است انجام دهند. به‌عنوان مثال، اگر پدر خانواده، شرط بستنی خوردن را تمیز کردن اتاق قرار داده، شما هم پیرو این شرط باشید و از روی دل‌سوزی، در صورتی که فرزندتان، اتاقش را مرتب نکرده، به او بستنی ندهید.روش درست: متحد بودن پدر و مادر، یکی از مهم‌ترین مسایلی است که باید توسط والدین رعایت شود. ممکن است شما روش‌های مختلفی برای تربیت و تنبیه کردن فرزندتان داشته باشید و می‌توانید در مورد آن‌ها با یکدیگر صحبت کنید، اما هرگز سعی نکنید مقابل فرزندتان، تلاش دیگری را کم‌تر جلوه دهید.

 رشوه دادن

رشوه دادن به کودکان، آن هم وقتی باید وظیفه‌شان را انجام دهند، باعث می‌شود همیشه، از شما توقع جایزه داشته باشند. مادر یک دختر دو ساله، در این‌باره می‌گوید: «دختر من، هیچ وقت خوب غذا نمی‌خورد. به همین دلیل، یک بار به او پیشنهاد دادم که اگر غذایش را کامل بخورد، به او شکلات می‌دهم. از آن پس، او، هر بار پس از اتمام غذایش، از من انتظار شکلات یا آب‌نبات دارد.»روش بهتر: گاهی کار خوب،  مستحق جایزه است، اما تشویق کردن بچه‌ها برای خوب رفتار کردن، بهتر از دادن وعده جایزه است. بهتر است به‌جای به کار بردن جمله «اگر امروز که رفتیم خانه خاله، پسر خوبی باشی، برایت اسباب‌بازی می‌خرم»، از جمله «من واقعا به تو افتخار می‌کنم که امروز، خانه خاله، پسر خوبی بودی و من را خوش‌حال کردی» استفاده کنید.

راه‌کارهای پیشنهادی ما

اگر فرزندتان، هنگام صحبت با شما، فریاد بزند و شما هم در مقابل، فریاد می‌زنید یا به او هشدار می‌دهید و عصبانی می‌شوید؟همه اشتباه می‌کنند. به همین دلیل، خودتان را سرزنش نکنید و در مقابل، به فرزندتان بگویید از کاری که انجام داده‌اید یا حرفی که زده‌اید، پشیمان هستید و از این پس، قانون‌های جدید در خانه بگذارید.حتی اگر شما فکر می‌کنید که روش تربیتی که داشته‌اید، باید به‌طور کل تغییر کند، در ابتدا، با دو قانون جدید شروع کنید و فرزندتان را با 20 قانون جدید، غافل‌گیر نکنید.برای فرزندتان، بیش‌تر از دو یا سه حق انتخاب نگذارید. به این ترتیب، می‌توانید همیشه او را در کنترل‌تان داشته باشید.به خودتان و فرزندتان زمان دهید. تغییر یک رفتار بد، همیشه، زمان می‌خواهد.

فنری که گاهی درمی‌رود!

وقتی دختر خردسالم، از سفر جادویی به خانه پدربزرگ و مادربزرگش برمی‌گردد، مثل فنری می‌شود که از جا در رفته؛ باید با همان تقلا، او را به زندگی برگردانیم. در این سفر جادویی، او هر کاری می‌خواهد، می‌تواند انجام دهد؛ حتی می‌تواند برای چندین ساعت غذا و خوراکی نخورد، کسی هم با قاشق دنبالش ندود. حالا من و همسرم را تصور کنید که باید با تلاش بسیار، او را دوباره به قوانین زندگی خودمان عادت دهیم.این حرف‌های تکراری، دردسرهای همیشگی همه والدین است؛ چون همه پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها فکر می‌کنند که بچه‌هایشان، با روش‌های تربیتی که در پیش گرفته‌اند، حتما نوه‌های عزیزتر از جان‌شان را می‌کُشند. این وسط، نوه‌ها، از موقعیت پیش آمده نهایت سوءاستفاده! را می‌کنند و حسابی، پنبه پدر و مادر را پیش پدربزرگ و مادربزرگ می‌زنند.تنها راه والدین برای بهتر کردن اوضاع، نه درست کردن آن، حرف زدن است؛ آن هم با احترام، اما قاطعانه. ما هم همین راه  را در پیش گرفته‌ایم و هم‌چنان تلاش می‌کنیم تا  این دو جبهه! را به تعادل برسانیم. هیچ‌وقت از حرف زدن خسته نشوید؛ سرانجام، نتیجه خواهد داد.

ادامه مطلب / دانلود

زندگی همه ما در ارتباط با انسان های دیگر معنا می شود؛ در حقیقت ما در مسیر زندگی نیازمند برقراری ارتباط با اطرافیانمان هستیم. کودکان همانند آب نهرهای باریک، همیشه نمی توانند مستقل و جدا باقی بمانند، ناگزیر روزی باید به دریای اجتماع وارد شوند، بدیهی است حفظ موجودیت در برابر امواج خروشان اجتماع، احتیاج به مهارت های اجتماعی قوی دارد و این در حالی است که بسیاری از والدین حتی کمترین فرصت را به کودکان خود نمی دهند تا آنان مجال این را داشته باشند که افکار و احساسات خود را نشان دهند.

متاسفانه این مشکل، امروزه در بسیاری از خانواده ها مطرح می شود؛ پدر و مادر به قدری درگیر مسائل خود هستند که دیگر وقتی برای دلجویی از فرزندان برایشان باقی نمی ماند؛ در حالی که داشتن این ارتباط از هر وظیفه ای مهمتر است.

اغلب والدین از کودکانشان انتظار دارند که آنها ساکت باشند و تسلیم خواسته های آنان شوند؛ به خصوص زمانی که خارج از منزل همراه آنها هستند و این انتظار، حداقل تا بیست سالگی فرزند ادامه دارد و بعد از این سن منتظرند که حصارها شکسته شود و فرزندشان ارتباط اجتماعی سالمی با دیگران برقرار کند!

خوشبختانه طی چند سال اخیر این موضوع برای پدر و مادرهای جوان بیش از پیش اهمیت یافته است و بسیاری از آنها درصدد یافتن راه هایی برای تقویت مهارت های اجتماعی فرزندانشان هستند.

برای فرزندانتان وقت بگذارید

کودکان بسیاری از رفتارها را از اولین معلم هایشان که همان پدر و مادرشان هستند، تقلید می کنند؛ در نتیجه وجود یک ارتباط صمیمی میان آنها بهترین نوع آموزش مهارت های اجتماعی به این شکوفه های زندگی است؛ مثلا وقتی مادری در حال پوشاندن لباس های کودک خردسال خود است، باید به او توضیح دهد که چه کاری انجام می دهد؛ در واقع والدین باید تا جایی که برایشان مقدور است، با کودکان خود صحبت کنند.

تربیت کودک اجتماعی

استفاده از عروسک های انگشتی

یکی دیگر از راه های تقویت این مهارت در فرزندان استفاده از عروسک های انگشتی است. با استفاده از این ترفند و در صورت امکان با تغییر صدا، تبدیل به دوستی هم سن و جدانشدنی برای فرزند خردسال خود شوید و دائما در خانه با او صحبت کنید. قبل از رفتن به میهمانی با استفاده از عروسک به او توضیح دهید که در برخورد با دیگران چگونه رفتار کند و در بازگشت به خانه، رفتارهای او را بررسی کنید و از خودش بخواهید به عروسک توضیح دهد که تا چه میزان در طول میهمانی درست رفتار کرده و اشتباهاتش چه بوده است؛ مسلما با ادامه این روند، از پیشرفت فرزندتان در برقراری ارتباط با دیگران شگفت زده خواهید شد.

به کودکانتان توضیح دهید که در محیط پیرامونشان چه اتفاقاتی در حال رخ دادن است، حتی اگر آنان قدرت تحلیل این رویدادها را هم نداشته باشند، این کار را انجام دهید؛ زیرا این توضیحات به آنها می فهماند که باید خود را برای یادگیری چیزهای بیشتری آماده کنند و حداقل کارایی این توضیحات این است که کودکان با الفاظ و لغات جدیدتری آشنا می شوند و سرانجام زمانی می رسد که آنان نیز می توانند در بحث شما مشارکت کنند و درست آن زمان است که شما می توانید از تمایلات درونی فرزندانتان باخبر شده و در نهایت از علایق اولیه آنان مطلع شوید.

با کودکتان به تماشای کارتون بپردازید

در زمانی که با کودکتان تلویزیون نگاه می کنید، از او بخواهید درباره فیلم صحبت کند. والدین مسئولند که برای علایق و قدرت تشخیص فرزندان خود احترام قائل شوند؛ طوری که آنها باور کنند که وجود دارند و می توانند فکر کنند و نیز نظراتشان برای والدین بسیار مهم است.

اجازه دهید فرزندتان نظرش را درباره برنامه برایتان شرح دهد؛ چرا که از این طریق شما نیز با افکار و سلیقه اش آشنا می شوید و همچنین درمی یابید که کدام قسمت برایش جذابیت و اهمیت بیشتری داشته است.

آیا این واقعیت را می دانید که همین صحبت های به ظاهر کم ارزش چقدر در بارور شدن شخصیت اجتماعی فرزند شما موثر خواهد بود؟! مطمئن باشید که اگر یک برنامه ریزی صحیح در تقسیم اوقات خود داشته باشید، این ایجاد ارتباط هرگز لطمه ای به انجام دیگر وظایف شما وارد نخواهد کرد.

به صحبت های جگرگوشه تان با دقت گوش کنید

یکی از مهمترین فواید این کار این است که به چگونگی حالات روانی او پی خواهید برد و اگر احیانا کودک شما از مسئله ای خاص نگرانی داشته باشد، قطعا این مشکل در گفته های او بروز خواهد کرد. بالاخره اینکه اگر به هیچ وجه وقت گوش دادن به حرف های فرزند خود را ندارید، حتما به او قول بدهید که در فرصتی مناسب به حرف هایش گوش خواهید کردو فراموش نکنید که نوع برخورد شما در این میان نیز حائز اهمیت است.

زمانی که به صحبت های کودک خود گوش می کنید، هرگز حالتی به خود نگیرید که او احساس کند می خواهید محکومش کنید؛ زیرا در بسیاری از موارد یک برخورد نامعقول می تواند همه چیز را خراب کند و کودک را محتاط تر خواهد کرد؛ موضعی که در نهایت موجب سلب اعتماد به نفس از وی خواهد شد.

زمان خواب برای کودک تان داستان بخوانید

داستان هایی که موقع خواب برای فرزندتان تعریف می کنید، کاملا در ذهن آنها حک می شود؛ بنابراین می توانید بسیاری از درس های اخلاقی و اجتماعی را در قالب داستان به او آموزش دهید. گاهی از او بخواهید برای شما داستان بگوید؛ زیرا این کار، موجب بالا رفتن اعتماد به نفس و مهارت های اجتماعی او می شود.

به صحبت های کودک خردسال تان نخندید

یکی از نکات مهمی که لازم است در هنگام صحبت با کودکان رعایت کنید، این است که هرگز نباید به صحبت های آنان بخندید؛ مگر در صورتی که خود آنان این عمل را انجام دهند.

باید تمامی توان خود را به کار ببندیم تا در این هنگام بسیار جدی برخورد کنیم. شاید بسیاری از حرف های کودکان برای والدین خنده دار باشد؛ اما همین حرف های به ظاهر بی اهمیت، تمامی شخصیت او را تشکیل می دهد.

اگر از شما احتمالا برخوردی توأم با تمسخر سر بزند، کودک به شما اطمینان نخواهد کرد و در حقیقت در زمان صحبت، خود را محدود می کند و درست از همین نقطه است که ارتباط شما با او سست خواهد شد.

فرزندتان را در تعامل با سایر هم سن و سال ها یا بزرگسالان قرار دهید

مهد کودک امکان ایجاد فضایی مناسب را برای برقراری ارتباط به فرزندتان خواهد داد؛ در صورتی که مایل به فرستادن فرزند خود به مهد کودک نیستید، باید در منزل وقت و حوصله بیشتری برای صحبت کردن و بازی با او بگذارید و همچنین اجازه دهید آخر هفته ها را با دوستان هم سن و سالش به بازی بپردازد.

ارتباط با دوستانتان را قطع نکنید

مهارت های اجتماعی هم انتقال می یابند! اگر دوستان زیادی دارید و با آنها رفت و آمد می کنید، فرزندتان نیز شانس بیشتری برای برقراری ارتباط با کودکان یا بزرگسالان دیگر خواهد داشت و همچنین روش شروع کردن ارتباط را از شما تقلید خواهد کرد؛ پس به خاطر فرزندتان هم که شده است، همین حالا تلفن را بردارید و از احوال یکی از دوستان قدیمی تان که مدت هاست با او در ارتباط نیستید، باخبر شوید.

ادامه مطلب / دانلود

همه والدین کم و بیش تصویری آرمانی و اید ه آل از فرزندان خود دارند. مبنی بر اینکه چگونه باید باشند؛ چه اطلاعاتی را کسب نمایند و ارزش های اخلاقی و معیار های رفتاری را چگونه به کار ببرند.

نکاتی مهم در مورد تربیت فرزندان

والدین جهت سوق دادن فرزندانشان به سوی اهداف خویش ، روش های مختلفی را به کار می گیرند و رفتارهایی را در مقابل کودکانشان ارائه می دهند.

به طور کلی وقتی با  چند روش متفاوت به نتایج یکسانی می رسیم، بیشتر از به کار بردن یک روش احساس اطمینان خاطر می کنیم. بدین خاطر در این مقاله ، برآنیم تا روش های مختلف تربیتی را مورد بررسی قرار دهیم ، تا نوع و شیوه ی روش تربیتی خود را بهتر بشناسیم . از بین روش های مختلف ، دو جنبه ی مهم در فرزندپروری اهمیت دارد:

ادامه مطلب / دانلود