نتايج جستجو مطالب برچسب : درستکاری

به یاری خداوند عزیز و توفیق او نگارش گلستان به پایان رسید. لازم به توضیح است که در نگارش این کتاب همانطور که رسم نویسندگان است از اشعار هیچ یک از گذشتگان هیچ رونوشتی صورت نگرفت.

کهن‌خرقه‌ی خویش پیراستن

به از جامه‌ی عاریت خواستن (1)

شیوه و نگارش سعدی در ادبیات شادی بخش و مفرح است و تنگ نظران همیشه در حال طعنه زدن هستند زیرا تصور آنان چنین است که وقت گذاشتن و شب ها بی خوابی کشیدن در زمینه شعر و شاعری کار انسان های خردمند نیست. اما برای آنان که اهل فضل و هنر هستند کاملا روشن است که سلسله ی پندهای چون مروارید سعدی در بطن جملات و همچنین داروی تلخ نصیحتش که با ظرافت و زیبایی به شیرینی آمیخته تا در بیان دلپذیر تر باشد از آن جهت است تا حال غمگین و به ستوه آمده آنان را التیام بخشد و در این روزگار خسته احساسی متفاوت و شاد به دست آورند. سپاس فراوان پروردگار عالم را.

ما نصیحت به جاىِ خود کردیم

روزگارى در این به‌ سر بُردیم

گر نیاید به گوشِ رغبتِ کس

بر رسولان پیام باشد و بس

یا ناظِراً فیهِ سَل بِاللهِ مَرحَمَتهً

عَلَی الْصَنِّفِ وَاسْتَغْفِرْ لِصاحِبِهِ

وَاطْلُبْ لِنَفْسِکَ مِن خَیْرِ تُریدُ بِها

مِن بَعْدِ ذلِکَ غُفْراناً لِکاتِبِهِ

1- جامه عاریت: لباس قرض گرفتن

پینوشت: کتاب آقای «محمد محمدی اشتهاردی»

دو گروه از انسان ها هنگام مردن حسرت زیادی می خورند. گروه اول آنان که از مال و

از حکیمی پرسیدند: از هیچ یک از چند درخت معروفی که خداوند عزیز و بزرگ آفریده است هیچ کدام صفت آزاده (1) ندارند. چرا سرو را آزاده خطاب می کنند با وجود اینکه هیچ میوه ای نمی دهد. گفت: برای هر کدام از آن درختان وقت و

دندان هر کس با خوردن ترشی کُند و بیحال می گردد اما دندان قاضیان با خوردن شیرینی (رشوه). (1)

قاضی چو به‌رشوت بخورد پنج خیار (2)

ثابت کند از بهرِ تو دَه خربُزه‌زار

1- دندان قاضیان با شیرینی کند شدن: به علتی از قبیل رشوه از اظهار حق باز ایستادن.

2- رِشوت یا رُشوت: (رشوه)؛ آنچه بر کسی دهند تا کارسازی به ناحق کند، و

خوردن ترشی کُند و بیحال می گردد اما دندان قاضیان با خوردن شیرینی (رشوه). (1)

قاضی چو به‌رشوت بخورد پنج خیار (2)

ثابت کند از بهرِ تو دَه خربُزه‌زار

1- دندان قاضیان با شیرینی کند شدن: به علتی از قبیل رشوه از اظهار حق باز ایستادن.

2- رِشوت یا رُشوت: (رشوه)؛ آنچه بر کسی دهند تا کارسازی به ناحق کند، و

شاه باید در مقابل زورگویی آشوبگران و متجاوزان بایستد و داروغه باید جامعه را از ناکسان و

از بزرگی پرسیدند: چرا عده ای انگشتری را در دست چپ خود می کنند با وجود اینکه برای انگشتر در دست راست کردن محاسن و اقبال زیادی وجود دارد. در پاسخ گفت: اهل فضیلت و

درویشی اینگونه دعا می کرد: خداوندا رحمت و بخشش خود را از انسان های بد مگیر چرا که

انسانی عاقل است که در شرایط نامناسب خود را کنار بکشد و زمانی که همه چیز مرتب شد باز گردد و

هر کس با ضعیفان و زیردستان به نیکی رفتار نکند خود نیز به ظلم بالادستان گرفتار می شود.(اگر به کسی رحم و

۱- گرفتن طلا از معدن به کندن آن ختم می شود و اما گرفتن آن از دست بخیل به مانند گرفتن جان او می باشد.

۲- گرفتن طلا از معدن به کندن آن ختم می شود و

خداوند بزرگ و بلند مرتبه به همه اسرار ما آگاه است و آنها را حفظ می کند و همسایگان و نزدیکان چیزی نمی دانند و این چنین آشفته می شوند و فریاد سر می دهند.

نعوذ بالله، اگر خلق غیب‌دان بودی (1)

کسی به حالِ خود از دستِ کس نیاسودی

1- نعوذ بالله: پناه می بریم به خدا. این کلمه را در وقتی گویند که احتمال بدی پیش آمد کاری باشد.

پینوشت: کتاب آقای «محمد محمدی اشتهاردی»

زمین از آسمان هدیه و برکت دریافت می کند و در مقابل، آسمان از زمین گرد و غبار و

گدایی که عاقبت بخیر شود بهتر است از پادشاهی که

کسی که گوش بندگی اش را سنگین آفریده اند همان کاری را می کند که فقط می شنود (1) و کسی که

انسان های سعادتمند همواره در زندگی خود از سرنوشت و آموزه های گذشتگان پند و عبرت می گیرند و همچنین آیندگان از سرنوشت اینان در زندگی خود سرمشق می گیرند.

دزدها دست از کار زشت خود بر نمی دارند تا اینکه سرانجام دیگران به زور دستشان را از کار زشت کوتاه می کنند.

نرَوَد مرغ سوی دانه فراز

چون دگر مرغ بینَد اندر بند

پند گیر از مصائبِ دگران (1)

تا نگیرند دیگران به تو پند

1- مصائب: مصیبت ها

پینوشت: کتاب آقای «محمد محمدی اشتهاردی»

هر کس در دنیا نفس خود را تربیت نکند و در رویارویی با مشکلات جدی راه صواب و پاک را در پیش نگیرد در

اگر آتش قهر (خداوند) شعله ور گردد پیامبران و اولیا نیز از ناتوانی سر فرود می آورد (1) و اگر کوچک ترین غمزه ی (2) لطف و مهربانی نشان دهد، خطاکاران را به خوبان نزدیک می کند و

بزرگی و منزلت خداوند به گونه ای است که می تواند پادشاهی را از تختِ شاهی برگیرد و

در کتاب اِنجیل آمده است که: ای فرزند آدم! اگر تو را توانایی و ثروت دهم به دنبال کسب و کار بیشتر می پردازی و اگر تو را تنگ دست و درویش کنم، همیشه افسرده و