نتايج جستجو مطالب برچسب : باب پنجم در عشق و جوانی

خردمندان باعث زیبایی و موفقیت کشور و حکومت می شوند و پرهیزگاران، سبب پیشرفت و تکامل دین. سیاستمداران به مشورت خردمندان محتاج ترند، تا خردمندان به نزدیکی با حکومت.

پندی اگر بشنوی ای پادشاه

در همه عالم به از این پند نیست

جز به خردمند، مفرما عمل

گر چه عمل، کار خردمند نیست (1)

1- یعنی: ای پادشاه ! اگر این پند مرا گوش کنی، در عالم پندی بهتر از این برای تو نخواهد بود. گر چه مسئولیت های حکومتی وظیفه دانشمندان و خردمندان نیست، اما برای پیشرفت مملکت، فقط به خردمندان مسئولیت های مملکتی را بسپار.

پینوشت: کتاب آقای «محمد محمدی اشتهاردی»

عالم و دانشمندی که پارسا و خویشتن دار نباشد همانند نابینایی است که

علم و آگاهی ابزاری است که انسان را پرورش دهد (به خودشناسی برساند) نه اینکه

دو دسته از انسانها هستند که همیشه در رنج بیهوده بسر می برند. یکی آنکه مال اندوزی کرد و هیچ بهره ای از آن نبرد. دوم آنکه دانش زیادی کسب کرده است اما

حضرت موسى علیه السلام به قارون (سرمایه دار مغرور عصرش) چنین نصیحت کرد: نیکویى و

داشتن مال برای آسایش و راحتی است نه اینکه آرامش و زندگی خود را صرف مال اندوزی کنیم. از عاقلى پرسیدند: خوشبخت کیست و

به نقل از سعدی که می گوید: در محفلی شخص به ظاهر درویشی را دیدم که به طور مکرر و آشکار از ثروتمندان انتقاد مى کرد و تهیدستان را مى ستود به گونه ای که می گفت:

کریمان را به دست اندر درم نیست

خداوندان نعمت را کرم نیست (1)

من که طاقت شنیدن گفته های او را نداشتم گفتم: دوست من ثروتمندان در بیشتر مواقع یار فقیران بودند و

از دانشمند بزرگى پرسیدم معنى این سخن چیست که مى فرماید:

اعدا عدوک نفسک التى بین جنیک (دشمنترین دشمنان تو، نفس بدفرماى تو است که

ثروتمندزاده اى در کنار قبر پدرش نشسته بود و در کنار او فقیرزاده اى هم در کنار قبر پدرش بود. ثروتمندزاده با فقیرزاده مناظره مى کرد و

یک سال از (بلخ بامى) به سفر مى رفتم. راه سفر امن نبود، زیرا رهزنان خونخوار در کمین مسافران و کاروانها بودند. جوانى به عنوان راهنما و نگهبان به همراه من حرکت کرد. این جوان انسانى نیرومند و درشت هیکل بود. براى دفاع با سپر، ورزیده بود. در تیراندازى و به کار بردن اسلحه مهارت داشت.زور و

پارسایى از کنار یکى از ثروتمندان گذر کرد، دید دست و پاى یکى از غلامانش را استوار بسته و مجازات مى کند. به او گفت: اى جوان! خداوند بزرگ غلامى همانند او را ذلیل فرمان تو کرد و تو را بر او چیره نمود، بنابراین در برابر نعمت خدا سپاسگزارى کن و

پسر یکى از پیشوایان بزرگ وفات کرد، او را به خاک سپردند، سپس از او پرسیدند: بر روی سنگ قبرش چه بنویسم؟ گفت: آیات قرآن مجید، داراى قداست و

مرد نادانى چشم درد سختی گرفت و به جاى پزشک نزد دامپزشک رفت. دامپزشک همان دارویى را که

یکى از هندوها، طریق نفط اندازى (1) را یاد مى گرفت. حکیمى به او گفت: تو که

یک سال همراه گروهى پیاده به سوى مکه براى انجام مراسم حج رهسپار بودیم. بین پیادگان نزاع و کشمکشى شد. به سر و صورت هم افتادند و

در دوران کودکى از دانشمند بزرگى پرسیدم که انسان چه وقت بالغ مى شود؟ در پاسخ گفت: در کتب قدیم نوشته شده، یکى از سه نشانه دلیل بالغ شدن است:

1- تمام شدن پانزده سال (قمرى)

2- محتلم شدن

3- روییدن موى زیر ناف.

ولى بالغ شدن در حقیقت یک شرط دارد و آن اینکه همت تو به کسب رضاى خدا بیش از کسب بهره هواى نفس باشد. کسى که

پارساى تهیدستى ازدواج کرد، سالها گذشت ولى فرزندى از او نشد. نذر کرد که اگر خداوند به من پسرى دهد، جز این لباس پاره اى که

در کتابهاى تالیف حکیمان نقل شده: زاییدن کژدم با سایر جانواران فرق دارد. کژدم هنگامى که در شکم مادرش قرار مى گیرد، آنچه در درون شکم مادر است مى خورد و سپس شکمش را مى درد و

از داناى پیرى شنیدم در نصیحت به یکى از مریدان خود چنین مى گفت: اى پسر به همان اندازه که

پادشاهى پسر خود را در اختیار یک نفر مربى قرار داد و گفت: این پسر را همان گونه که پسران خودت را پرورش مى دهى، تربیت کن. مربى با کمال احترام، دستور شاه را پذیرفت و