دانلود فیلم The Dark Divide 2020 شکاف تاریک با زیرنویس فارسی
دانلود انیمیشن جوجه اردک خوش شانس Lucky Duck با دوبله فارسی
دانلود انیمیشن آرزوی کریسمس آنجلا Angela’s Christmas Wish 2010 با دوبله فارسی
دانلود انیمیشن غارنشینان 2 The Croods 2 A New Age 2020 با دوبله فارسی
دانلود فیلم The Broken Hearts Gallery 2020 گالری قلب شکسته با دوبله فارسی
دانلود فیلم Paradox 2017 پارادوکس با دوبله فارسی
مطالب دسته بندی : جالب و دیدنی
هنرمندی ژاپنی با کمک گرفتن از نوعی خاص از میکروسکوپ الکترونی بافت‌ها و جزئیاتی از گل‌ها را نمایان ساخته که دیدن آنها با چشم غیر مسلح امکان‌پذیر نخواهد بود.
بر اساس گزارش میل‌‌آنلاین، این تصاویر نمایانگر زاویه‌ای از زیبایی گل‌ها هستند که معمولا از نظر پنهانند و جزئیاتی بی‌نظیر از رنگ های متنوع و بافت بخش‌های داخلی گل‌ها را نمایش می‌دهند.
هنرمندی ژاپنی به نام سوسومو نیشیناگا با کمک گرفتن از میکروسکوپ الکترونی به درون تار‌وپود گلبرگ‌ها، برگ‌ها و گرده‌ها نفوذ کرده و مجموعه‌ای بی‌نظیر از گیاهان مختلف،از آفتابگردان گرفته تا گل بنفشه را گرد هم آورده است.
وی سپس با استفاده از نرم‌افزاری رایانه‌ای این تصاویر را رنگ‌آمیزی کرده‌است. به گفته وی هرچه برروی زمین است توسط عکاسان از قبل شکار شده،اما در جهان میکرو هنوز زیبایی‌هایی وجود دارند که در انتظار کشف شدن هستند.
ادامه مطلب / دانلود
در این مطلب شما را با برخی از عجیب‌ترین میوه‌های جهان آشنا می کنیم. اگر شانس دسترسی به این میوه‌ها را دارید می توانید برای ایجاد تنوع آنها را جایگزین میوه‌هایی کنید که به طور معمول مصرف می کنید.
کارامبولا (Carambola) – میوه‌ی ستاره‌ای
نام این میوه کاملا مناسب با شکل ظاهری آن است. “کارامبولا” به طور کلی بومی جنوب شرق آسیا است، اگرچه کارشناسان معتقدند به راحتی در نقاط گرمسیری دیگر نیز رشد می کند. هنگامی که کارامبولا برش می خورد کاملا شبیه به یک ستاره پنج پر است. این میوه شیرین نه تنها مزه خوبی دارد، بلکه غنی از ویتامینCو آنتی اکسیدان‌ها بوده و از اسید، قند و سدیم پایینی برخوردار است.
پیتایا (Pitaya) – اژدها میوه
“پیتایا” حاوی طیف وسیعی از مواد خوشمزه از انواع مختلف کاکتوس است. این میوه در کشورهای مختلف آسیایی رشد کرده و به واسطه کشور یا منطقه‌ای که در آن می روید دارای نام‌های مختلفی است که از آن جمله می توان به “توت فرنگی گلابی” یا “میوه مروارید” اشاره کرد. گوشت میوه پیتایا دارای دانه‌های سیاه – مشابه با کیوی – بوده و به صورت خام خورده می شود. این میوه اندکی ترش مزه است.
دوریان (Durian) – میوه بد بو
“دوریان” از بویی به واقع بد برخوردار است که بسیاری را حتی از مزه کردن آن باز می دارد. اما دوریان به عنوان پادشاه میوه‌ها نیز شناخته می شود زیرا بخش خوراکی آن بسیار خوشمزه بوده و در بسیاری از بشقاب‌های کشورهای جنوب غرب آسیا استفاده می شود. در شرایطی که بیش از 30 نوع گیاه دوریان وجود دارد، اما تنها 33 درصد از آنها خوراکی هستند.
یانگ‌می (Yangmei) – توت فرنگی چینی
“یانگ‌می” یا توت فرنگی چینی همان گونه که از نامش مشخص است بومی چین بوده و از درختانی زیبا و رنگارنگ برخوردار است. درختان یانگ‌می عمدتا در پارک‌ها و باغ‌ها جنبه زینتی داشته و میوه‌های قرمز رنگ آنها دارای طعمی دوست داشتنی هستند. هسته بزرگ یانگ‌می حدود نیمی از کل حجم میوه را به خود اختصاص می دهد.
نونی (Noni)
“نونی” با ظاهر عجیب خود دارای نام‌های عجیبی مانند “پودینگ سگ” و “میوه‌ی پنیری” نیز است. این میوه بومی آسیا است. از نونی بیشتر برای تهیه نوشیدنی‌های میوه‌ای که گفته می شود از لحاظ پزشکی مفید هستند، استفاده می شود. از آبمیوه نونی به طور سنتی به عنوان دارو برای درمان بیماری‌هایی مانند بی نظمی کارکرد روده و عفونت‌های دستگاه ادراری استفاده می شد، اما آزمایش‌های عملی، موثر بودن آن را اثبات نکرده است.
رامبوتان (Rambutan)
“رامبوتان” بیشتر در مالزی رشد می کند و از پوست چرمی قرمز رنگ برخوردار است. رامبوتان یکی از معروف‌ترین میوه‌های جنوب شرق آسیا محسوب می شود. گوشت این میوه، آبدار و شیرین بوده و به طور گسترده در تولید مربا استفاده می شود. گوشت رامبوتان سفید یا صورتی رنگ بوده و هر میوه دارای یک هسته ترد و نرم است که اگر به صورت نپخته خورده شود، خاصیت سمی ملایمی دارد.
میوه جک (Jackfruit)
جنوب غربی هند، بنگلادش، فیلیپین و سریلانکا زادگاه “میوه جک” هستند که در استرالیا نیز شناخته شده است. در داخل این میوه، دانه‌ها با گوشتی آبدار احاطه شده که مزه ملایم آناناسی دارد. از گوشت این میوه در تولید چیپس شیرین و پخت و پز نیز استفاده می شود.
لیچی (Lychee)
در شرایطی که بسیاری “لیچی” را میوه‌ای چینی در نظر می گیرند، اما تنها بومی این کشور نبوده و در هند و تایوان نیز یافت می شود. درختان این میوه همواره سبز هستند. لیچی با پوششی سخت احاطه شده و از گوشتی سفید با بافتی شبیه میوه انگور برخوردار است. لیچی شیرین مزه و غنی از ویتامینCاست.
مانگوستین (Mangosteen)
“مانگوستین” روی درختانی همیشه سبز می روید و بومی جزایر “سوندا” و “مولوکاس” است. این میوه دارای پوششی بنفش رنگ، بافتی خامه‌ای و مزه‌ای منحصر به فرد بوده که چیزی شبیه به مرکبات و هلو عنوان شده است. مانگوستین غنی از آنتی اکسیدان‌ها بوده و ممکن است به کاهش خطر ابتلا به برخی بیماری‌ها مانند سرطان کمک کند. البته این مساله هنوز ثابت نشده است.
کامکوات (Kumquat)
“کامکوات” میوه‌ای کوچک و بومی چین است. این میوه کوچک شبیه به پرتقال بوده، اما از درختانی که رابطه نزدیکی با خانواده مرکبات ندارند، می روید. کامکوات به صورت خام و با پوست خورده می شود. این میوه اغلب در تهیه مارمالاد و ژله کاربرد دارد. حتی تایوانی‌ها این میوه را به چای اضافه می کنند و برخی معتقدند کامکوات پخته شده در آب می تواند به تسکین گلو درد کمک کند.
ملون شاخدار (Horned Melon)
“ملون شاخدار” بومی صحرای کالاهاری در آفریقا است که به نام “خیار آفریقایی” نیز شناخته می شود. امروزه، ملون شاخدار در نقاط مختلف جهان مانند نیوزیلند، استرالیا، شیلی و آمریکا رشد می کند. هنگامی که این میوه را قارچ می کنید با گوشتی سبز رنگ و جالب مواجه شده و مزه و بوهای مختلفی – نه تنها خیار بلکه موز، لیمو و میوه گل ساعت – را حس می کنید. این میوه در آمریکا به نام “بلوفیش” (Blowfish) نیز شناخته می شود.
ادامه مطلب / دانلود
پخت و پز در روغن جوشان، بخش مهمی از آشپزی تایلندی‌ها است. تمامی سرآشپزها و آشپزها باید اقدامات لازم و احتیاطی را در این نوع آشیزی به کار گیرند. البته این مسئله در مورد آقای کان تیرچان ساکن کشور تایلند صدق نمی‌کند.
کان تیرچان معروف به “دست نسوز ، سوپردست و یا مرد دست آهنی” لقبش را به خاطر توانایی باورنکردنی که دارد، بدست آورده است.
او قادر است بدون احساس درد، سوختن یا حتی تاول، تکه‌های مرغ سرخ شده درون روغن جوشان را با دستان خود هم زند. در واقع این آشپز هنگام سرخ کردن مرغ و گوشت، انگشتان خود را هم سرخ می‌کند!
او دستان برهنه خود را بدون هیچ ترسی برای برگرداندن و بهم زدن، تکه‌های مرغ یا گوشت، درون دیگی از روغن جوشان با حرارت 480 درجه، فرو می‌کند.
تیرچان متخصص تهیه خوراک مرغ سرخ شده است. حدود هفت سال پیش او در یک حادثه، توانایی خود را کشف کرد.
دیگ‌های روغن جوشان را می‌بینید…
این آقای تیرچان با آن دستان نسوزش
هفت سال پیش، روزی سنجاب شیطانی به قصد کش رفتن، انبه آقای تیرچان، باعث واژگون شدن دیگ‌های جوشان و برهم ریختن بساط او شد. حادثه فاجعه بار بود، ولی برای آقای تیرچان به قیمت کشف استعدادش تمام شد.
تیرچان در این باره می گوید؛ در آن حادثه انتظار می‌رفت که من در اثر سوختی مرده باشم و یا حداقل با درصد سوختگی بالا در گوشه از بیمارستان بستری باشم…در صورتی که من حتی یک جوش و تاول کوچک هم نزدم. نمی‌دانم چه اتفاقی افتاده است، ولی من از این بابت بسیار خوشحالم…
توانایی و استعداد عجیب و غریب این آشپز پنجاه ساله باعث شهرت و محبوبیت او شده و در حال حاضر، او یک ستاره مشهور بین‌المللی آشپزی است که تمام هتل‌داران معروف می‌خواهند او را برای آشپزخانه هتل خود استخدام کنند.
با این وجود، غرفه و دکه ساده او در شمال بانکوک نزدیک دانشکده فنی چیانگ مای قرار دارد. او می گوید؛ مردم عاشق دیدن این نوع آشپزی هستند و به همین خاطر روز به روز به مشتریان من از سراسر دنیا افزوده می‌شود.
دکه ساده مرد آهنین دست
این هم دست آقای تیرچان داخل روغن جوشان
در غرفه تیرچان، جوجه یا مرغ سوخواری بدون رعایت بهداشت، یعنی با دستان برهنه او که به راحتی درون وک یا دیگ جوشان روغن فرو می‌رود، سرو می‌شود.
توانایی حیرت انگیز او باعث جذب توریست‌های کنجکاو دنیا به دکه کوچک او شده تا با چشمان خود ببینند، تیرچان چگونه با دست برهنه مرغ‌های توی روغن جوشان را زیر و رو می‌کند.
همچنین تیرچان به همراه همسر 45 ساله‌اش “توان” به کشورهای مختلف سفر می‌کند تا این هنر را به همه نشان دهد.
سوپلاک، دختر24 ساله و جسیدا، پسر 27 ساله همراه و همسفر پدر می‌گویند؛ ما به پدرمان افتخار می‌کنیم و هرگز از تماشای نمایش و مهارت تکراری او خسته و بی حوصله نمی‌شویم. بلکه همیشه از این مهارت عجیب او شگفت زده می‌شویم.
مردم او را دوست دارند و همچنین مرغ‌های سرخ شده خوشمزه او که با آن توانایی و استعدادی خاص تهیه می‌شوند. او را مرد آهن دست یا دست آهنی صدا می‌زنند.
نام او در کتاب رکوردهای جهانی گینس ثبت شده است و کلیپ ویدیویی آشپزی او بر روی یوتیوپ، هزاران بیننده را به خود جذب کرده است.
ادامه مطلب / دانلود
چیزی طبیعی‌تر و غیرقابل پیشگیری‌تر از مرگ وجود ندارد اما مکان‌هایی در دنیا وجود دارند که ورود مرگ به آنجا ممنوع و غیرقانونی است.
مکان‌ها و شهر‌های مرگ ممنوع دارای پیشینه تاریخی هستند. تاریخی که مبدا آن به قرن پنجم پیش از میلاد می‌رسد زمانیکه ورود مرگ به سرزمین‌های مذهبی در جزایر دلوس یونان ممنوع بوده است…
تاریخی که بعد از قرن‌ها، کم و بیش در شهر‌ها و روستا‌های جهان عصر حاضر خود را به همان قدرت نشان می‌دهد.
ژاپن کشوری با عقاید بودایی: جزیره کوچکی به نام ایتزوکوشیما دارد. مردمان این جزیره بر اساس عقاید شینتو، ایتزوکوشیما را یک مکان مقدس می‌دانند و در حفظ و نگهداری پاک آن توجه ویژه می‌کنند. راهبان معبد برای حفظ این جزیره مقدس به سختی کار می‌کنند تا مطمئن شوند هیچ مرگی در آنجا به وقوع نمی‌پیوندد.
هیچ مرگ یا تولدی از سال 1878 در نزدیکی معبد اجازه نداشته و زنان باردار وقتی به وضع حمل خود نزدیک می‌شوند اجازه رفت و آمد به آنجا را ندارند. همینطور افراد مسن و یا کسانی که مبتلا به بیماری حاد یا لاعلاجی باشند. چرا که همچنان مرگ در ایتزوکوشیما ممنوع است.
جزیره کوچک ایتزوکوشیما-ژاپن
نمونه دیگر شهر کوچکی به نام فالسیانو دل ماسیکو در جنوب ایتالیا است. البته اینجا داستان کمی فرق می‌کند. مردم اجازه مردن ندارند، نه به خاطر اعتقادات مذهبی یا شرایط محیطی… بلکه دیگر جایی برای دفن مردگان وجود ندارد.
به همین خاطر شهردار آنجا اعلام کرد، شهروندان اجازه ندارند تا احداث مکانی جدید برای گورستان به سرای باقی بشتابند.
آنها باید مرگ و میرشان را به تاخیر بیاندازند، تا شهردار بتواند فکری به حال گورستان جدید بکند. شاید مردم آنجا بتوانند چیزی از روستائیان توراجا در اندونزی یاد بگیرند. جادویی که مرگ را در اطراف شهرشان برای مدتی سرگردان نگه دارد.
شهر کوچک، فالسیانو دل ماسیکو در جنوب ایتالیا
دستور مرگ ممنوع برای مردم سارپونکس، روستایی زیبا در جنوب غربی فرانسه نیز از جانب شهردار آنجا صادر شده است. البته این تصمیم نیز پس از برگزاری جلسه در دیوان اداری و تصویب طرح “توسعه گورستان” اعلام شد.
البته او مرگ را به طور کامل منع نکرده است، بلکه اعلام نمود کسانی که به خودشان اجازه مردن بدهند به شدت تحریم خواهند شد البته هنوز مشخص نیست این تحریم دقیقا شامل چه چیزی می‌شود.
به نظر شما چگونه می‌شود یک فرد مرده را تنبیه کرد؟ اما این اعلان شهردار مردم سارپورنکس را نگران کرده است. سوال آنها این است که؛ اگر بمیرم چه به سرم می‌آورند؟ ما هم نمی‌دانیم.
سارپونکس، روستای زیبای جنوب غربی فرانسه
آخرین مکان یک شهر قطبی به نام لانگیربین در جزیره اسوالبرد نروژ است که از همین قانون تبعیت می‌کند. مرگ در آنجا ممنوع است.
البته اینجا دلیل قانع کننده‌ای دارند، اینکه اجساد در این جزیره تجزیه نمی‌شوند. یعنی تمام اجساد دفن شده در لانگیربین کاملا دست نخورده باقی می‌مانند و هیچ تجزیه‌ای روی آنها صورت نمی‌گیرد. حتی دانشمندان قسمتی از بدن مردی را که در آنجا دفن شده بود را خارج کرده و توانستند ویروس آنفلوآنزا که در آن زمان شایع و موجب مرگ او شده بود را دست نخورده بیابند.
افراد بیمار یا رو به مرگ به سرعت و به صورت هوایی یا دریایی به بخش دیگری از نروژ منتقل می‌شوند تا بتوانند روزهای آخر عمر خود را بگذرانند.
نکته دیگر اینکه تعداد خرس‌های قطبی این شهر نیز بسیار زیاد است به طوریکه با تعداد ساکنین می‌توان آن را برابر دانست. مردم اجازه دارند برای دفاع شخصی به این خرس‌ها تیراندازی کنند. اما با این حال شکار خرس قطبی در این شهر ممنوع است. جالب این است که این خرس‌ها هم پس از مرگ باید به مکانی دیگر برای دفن شدن فرستاده شوند.
شهر کوچک لانگیربینِ-نروژ
زندگی در شهر کوچک لانگیربینِ، کمی عجیب است. این شهر شمالی‌ترین شهر کره زمین است. در این سرزمین دمای هوا هیچوقت از 6 درجه سانتیگراد بالاتر نمی‌رود و در زمستان هم سه ماه تاریک است. این شهر سرزمین خرس‌های قطبی است و به همین خاطر همه ساکنین شهر همیشه با خودشان اسلحه حمل می‌کنند.
نکته دیگر اینکه این شهر خودش را برای بلایای طبیعی جهانی آماده کرده است. هوای سرد و خاک پرمافراست آن باعث شده است که این شهر مکان مناسبی برای “انبار جهانی بذر سوالبارد” باشد. انبار جهانی بذر سوالبارد، انباری است که در آن بذر بیش از 750000 محصول غذایی ذخیره شده است تا در هنگام بلایایی مثل خشکسالی، آفت زدگی، گرم شدن کره‌ی زمین و جنگ، نسل آن ها منقرض نشود.
شهر لانگیربین قوانین عجیب دیگری هم دارد. مانند داشتن گربه در این شهر ممنوع است و در هیچکدام از مغازه‌های این شهر غذای گربه یافت نمی‌شود. دلیل آن هم این است که گربه‌ها جمعیت پرنده‌های این شهر را تهدید می‌کنند.
ساکنین این شهر همواره در معرض خطر حمله خرس‌های قطبی قرار دارند. به همین خاطر اولین چیزی که در مدرسه به دانش آموزان یاد می‌دهند این است که چگونه با اسلحه به خرس قطبی شلیک کنند.
با این که همه شهروندان در این شهر باید با خود اسلحه حمل کنند، با این وجود، بردن اسلحه به ساختمان‌های عمومی شهر مانند سوپرمارکت‌ها و… ممنوع است.
بر روی درب ورودی برخی از مغازه‌ها تابلویی وجود دارد که روی آن نوشته شده است: “تمامی خرس‌های قطبی داخل این مغازه قبلا کشته شده‌اند. لطفا اسلحه خود را به داخل نیاورید!”
همین شرایط و قوانین خاص لانگیربین باعث شده است که این شهر به یکی از قطب‌های گردشگری و مورد علاقه توریست‌ها و دانشمندان تبدیل شود.
ادامه مطلب / دانلود
دریاچه رتبا، Retba یا صورتی به دلیل رنگ جالبی که دارد مورد توجه عام و خاص شده است.
این دریاچه، واقع در 10 کیلومتری شهر داکار، پایتخت کشورسنگال در غرب آفریقا است. آنچه که این دریاچه را جالب و خاص کرده است، رنگ آن است. چرا که برخلاف تمام دریاچه‌‌‌های دنیا رنگی شبیه به رنگ گلبرگ‌های رز صورتی یا توت فرنگی دارد.
به خاطر همین رنگ، دانشمندان، زیست شناسان و توریست‌های بیشماری برای تماشا و بررسی آن به آن جا می‌روند.
گفته می‌شود؛ زمانی که از داخل هلی‌کوپتر به این دریاچه نگاه کنید، به نظر می‌رسد که قایق‌‌‌ها روی مخلوطی از شیر و توت فرنگی شناور هستند. منظره زیبایی است. غلظت نمک این دریاچه به حدی است که باعث شناور شدن، شناگران بر روی سطح آب می‌شود.
مایکل دانسون، میکروبیولوژیست و محقق درباره این دریاچه می‌گوید: رنگ صورتی این دریاچه به خاطر وجود وغلظت بالای نمک در ترکیب با باکتری فعالی به نام سلینا دانالیلا ، Dunaliella Salina که یک میکرو جلبک است، می‌باشد.
استخراج مواد معدنی ارزشمند از دریاچه صورتی توسط قایقرانان این روستا
رنگ دریاچه از بالا
شنا در این دریاچه به دلیل غظلت بالای نمک، بسیار آسان است
نمک و نور خورشید، باعث درخشش و تولید انرژی بیشتر این میکرو جلبک شده و در نتیجه توانایی این باکتری را در تولید مقادیر زیادی رنگ دانه آلی صورتی به عنوان کاروتنوئید را بالا می‌برند.
در نتیجه رنگ صورتی آب به واسطه این رنگ‌دانه‌ها شکل می‌گیرد این جلبک‌ها برای انسان کاملا بی ضرر و بی خطر هستند و حتی باعث می شوند، شنا کردن در این دریاچه راحت و ممکن شود.
نام دریاچه Retba به معنی ” آب‌‌‌های مرده” را زمانی بر این دریاچه گذاشتند که تصور می‌شد، این دریاچه هیچ سازگاری با زندگی و حیات انسان ندارد.
در صورتی‌که این دریاچه از مواد معدنی با ارزشی پوشیده شده است.اخیرا، محققانی چون مایکل دانسون، مواد معدنی با ارزشی از این دریاچه بدست آورده‌اند.
رنگ زیبای این دریاچه بسیار خاص و زیباست.
دریاچه، نمکزار و روستای کنار آن
در حال حاضر، بسیاری از روستائیان این مواد معدنی را به همراه نمک استخراج کرده و به فروش می‌رسانند.
مواد معدنی که قایق رانان ساده دل محلی از این دریاچه استخراج می‌کنند و در ازای مبالغ اندک و ناچیزی در اختیار سودجویان و سودا گران این مواد می‌گذارند، بسیار باارزش‌تر از آنی است که تصور می‌کنند.
بهترین زمان برای دیدن این دریاچه، ماه‌های نوامبر تا ژوئن است. یعنی زمانی که افزایش شدت تابش نور خورشید در این ماه‌ها باعث افزایش این رنگ‌دانه‌ها شده و رنگ صورتی دریاچه را پر رنگ و زیبا می‌کند. همچنین، تعداد تسهیلات به منظور جذب گردشگر در نزدیکی دریاچه رو به افزایش است.
ادامه مطلب / دانلودشهر دانهوانگ با جمعیتی درحدود 187 هزار نفر در شمال غرب استان گانسو در غرب چین قرار دارد، شهری که یکی از ایستگاه‌های اصلی در مسیر جاده ابریشم به شمار می‌رفته است.
براساس گزارش تلگراف، این شهر در گذشته به نام شهر ماسه‌ای نیز نامیده می‌شد و یکی از دلایل شهرتش قرار گیری آن در کنار غارهای دانهوانگ است. دلیل دیگر شهرت این شهر، بنا شدن آن در قلب بیایان و در نزدیکی یک دریاچه به نام دریاچه هلالی (Crescent) است.
این شهر در گذشته در مسیر جاده ابریشم از موقعیت استراتژیک برخوردار بوده است. تاریخ بنای این شهر به سال‌های 206 تا 220 قبیل از میلاد، یعنی در دوران فرمانروایی سلسله هان بر چین باز می‌گردد.
درکنار دریاچه هلالی دانهوانگ واحه‌ای وجود دارد که به یکی از مشهورترین نقاط توریستی چین تبدیل شده‌است.
ادامه مطلب / دانلودبیانگری تصاویر اریک یوهانسن گاهی بیش از هزاران کلمه است. این عکاس متولد آلمان مقیم سوئد که از هیچ چیز بیش از به اندازه به حیرت انداختن ذهن با تصویرسازی‌های دیداری وسوسه‌انگیزش لذت نمی‌برد.
تخیل زنده او و اشکال فراواقعی که تولید می‌کند لحظات سورئال درخشانی را تولید می‌کنند که همگی‌شان نشانه‌ای از باورپذیر بودن دارند. یوهانسن که در ابتدا یک دانشجوی مهندسی کامپیوتر بود، در حال حاضر بر روی طرح‌های شخصی و نیز سفارشی کار می‌کند.
او در کارش ابتدا به رسیدن به ایده‌ها شروع می‌کند و بعد بر اساس این ایده‌ها تصاویری خلق می‌کند که چندلایه و اغلب بسیاری پیچیده هستند. نتیجه کار بسیار جذاب و گیرا است.
او می‌گوید: “من لحظه‌ها را ثبت نمی‌کنم. ایده‌ها را ثبت می‌کنم. عکاسی برای من فقط راهی است برای گردآوری مواد برای تحقق بخشیدن به ایده‌هایی است که در ذهن دارم.”
اینها نمونه‌هایی از عکس‌های او هستند:
بزرگترین آکواریوم جهان در سنگاپور بازگشایی شد. تونلی که از زیر این آکواریوم می‌گذرد 36متر عرض و بیش از 8متر ارتفاع دارد.
به این ترتیب بازدیدکننده‌های این آکواریوم می‌توانند به‌راحتی انواع جانوران دریایی را که در حجمی برابر با 2هزار مترمکعب آب شناورند، ببینند. گفتنی است نام بزرگترین آکواریوم جهان در حالی در کتاب رکوردهای گینس ثبت شد که کوسه‌ها و دلفین‌ها بیشترین تعداد را بین جانوران دریایی آن به‌خود اختصاص داده‌اند. این رکورد در ماه آوریل سال‌جاری میلادی در کتاب گینس ثبت شد.
ادامه مطلب / دانلود
ادامه مطلب / دانلود
مراسم افتتاح بزرگترین باغ پرندگان کشور صبح امروز یک شنبه با حضور محمد باقر قالیباف شهردار تهران برگزارشد.
“سوتلانا کولوسوا” نقاش ۳۰ساله اهل مسکو ساعات زیادی را در روز به خلق تصاویر خیالی می پردازد. او پنج سال است که نقاشی روی دست را شروع کرده و ابتدا فقط روی دست چپ خود نقاشی می کرد، اما حالا در اماکن عمومی حاضر می شود و دستان دیگران را نیز نقاشی می کند. نقاشی هایی که تنها یک روز عمر دارند و با آب شسته می شوند.
