مورتنسن ۲۰ کتبر سال ۱۹۵۸ در نیویورک سیتی چشم به جهان گشود. گریس گمبل(نی آتکینسن) مادر آمریکایی و ویگو پیتر مورتنسن پدر دانمارکیش یکدیگر را در نروژ پیدا کردند. پدربزرگ مادریش اهل نووا اسکوشای کانادا و خانواده ی مادربزرگ مادریش اهل نیوانگلند بودند. خانواده ی مورتنسن به ونزوئلا، دانمارک و ایالت های کوردوبا، چاکو و بوینس آیرس آرژانتین(جاییکه او در آن اسپانیایی را آموخت) رفتند. پدرش در آرژانتین مرغداری داشت. آنها تا یازده سالگی او (زمانی که پدر مادرش از هم جدا شدند) در آنجا ماندند و بعد از آن مادرش به نیویورک بازگشت. مورتنسن و پدرش به کپنهاگن دانمارک رفتند و سرانجام به واترتون نیویورک بازگشتند جاییکه او در دبیرستانش فارغ التحصیل شد.
ویگو مورتنسن هنرپیشه پر تلاش هالیوود
بعد از دبیرستان دوباره به دانمارک بازگشت و درشهر اسج برگ پیش از آنکه برای دنبال کردن بازیگری دوباره به آمریکا برگردد، مشغول رانندگی کامیون شد. او با حضور در دانشگاه لاورنس در شهر کانتون نیویورک مدرک لیسانس زبان اسپانیایی را دریافت کرد. او اسپانیایی را به این دلیل انتخاب کرد که می توانست بدون مطالعه ی زیاد نمرات خوبی در آن بگیرد و وقت آزاد زیادی برای بازیگری داشته باشد. در آغاز او از پوشیدن روپوش آکادمیک سرباز می زد چراکه آن جامه ها را کارگرانی تحت شرایط نامناسب و با مدت زمان کار زیاد می ساختند۱ . هرچند بعد از سه گانه ی ارباب حلقه ها که دانشگاهش به او دکترای افتخاری اعطا کرد، در آن جامه ها ظاهر شد.
بازیگری
بعد از چند سال تجربه ی تاترهای زنده، او در اولین فیلمش «شاهد» ساخته ی پیتر ویر در نقش کشاورز آمیشی۲ را ایفا کرد(در واقع مورتنسن در دو فیلم دیگر به نام های swing shift و رز بنفش قاهره هم بازی کرده بود اما صحنه هایی که او در آنها حضور داشت در تدوین نهایی حذف شد). در سال ۱۹۸۵ هم در فیلم در جستجوی فردا نقش براگ را ایفا کرد. نقش او در فیلم بنت در سال ۱۹۸۷ در تاتر جزیره لس آنجلس برایش جایزه درامالوگ منتقدان را در بر داشت.
ویگو مورتنسن هنرپیشه پر تلاش هالیوود
تصادفا، نمایش راجع به زندانیان اردوگاه اسرای همجنس باز، در واقع اثر یان مک کلن بود که بعدها با مورتنسن باهم در ارباب حلقه ها ایفای نقش کردند. در سال ۱۹۸۷ مورتنسن در سری برجسته ی Miami Vice به طور مهمان نقش کارآگاه فاسد را داشت.
در دهه ی ۹۰ مورتنسن در فیلم های زیادی همچون: «پرتره ی یک بانوی» جین کمپیون ، Young Guns 2، زندان، Leather face: The Texas Chainsaw Massacre 3 ، دونده ی سرخ پوست از شان پن، روش کارلیتو، Crimson Tide، G.I Jane، روشنی روز، قدمی در ماه، یاکوزای۳ آمریکایی، بازسازی «نقطه تلاقی» ساخته ی جارلز رابرت کارنر، دوفیلم فیلیپ ریدلی به نام های «پوست بازتابنده» و «هیجان ظهر تاریک»، فیلم های قتل تمام عیار و سایکوی به کارگردانی گاس ون سنت (بازسازی فیلم های آلفرد هیچکاک به نام های سایکو و «شماره ی M را برای قتل بگیر») و دو فیلم «۲۸ روز» و «رسالت» از کریستوفر واکن، نقش مکمل را ایفا کرد. از میان این نقش ها، مورتنسن بیشتر به خاطر نقش استوار یکم جان ارگیل در فیلم G.I. Jane معروف شد.
نقطه ی عطف مسیر او در سال ۹۹ بود زمانیکه پیتر جکسون او را برای نقش آراگورن در سه گانه ی ارباب حلقه ها انتخاب کرد. طبق نسخه ی مخصوص دی وی دی ارباب حلقه ها: یاران حلقه، مورتنسن در آخرین لحظات جانشین استوارت تونسند شد و اگر علاقه ی پسرش به رمان جی آر آر تالکین نبود این نقش به او نمی رسید. در دی وی دی فیلم ارباب حلقه ها: دو برج، باب اندرسن مربی شمشیرزنی، مورتنسن را بهترین شمشیرزنی توصیف کرد که تاکنون به او آموزش داده است. مورتنسن اغلب مسیر رسیدن به لوکیشن های دور فیلم را با شمشیرش بر دوش، پیاده می پیمود تا مسافر به نظر بیاید؛ همچنین تمام کارهای سخت را خودش انجام می داد و حتی زخم هایی که گه گاه داشت نمی توانست جلوی اشتیاقش را بگیرد. در یکی از صحنه های ارباب حلقه ها: دو برج، مورتنسن، ارلاندو بلوم و خصوصا جان ریس دیویس همگی به طور جدی زخمی شدند و در یکی از صحنه ها که روی کوه می دویدند، پیتر جکسون به شوخی آنها را «زخمی های در حال حرکت» نامید. همچنین بر اساس نسخه ی تکمیلی دی وی دی ارباب حلقه ها: بازگشت پادشاه، مورتنسن اسبی به نام اورائوس خریده بوده تا در مدت فیلم برداری سه گانه از آن استفاده کند.
مورتنسن در سال ۲۰۰۴ در فیلم هیدالگو به کارگردانی فرانک هاپکینز، نقش پیک بازنشسته ی ارتش را داشت که برای جایزه ی مسابقه ای صحرایی و خطرناک با هیدالگو ( نام اسب او) به عربستان می رفت را ایفا کرد.
او در سال ۲۰۰۵ در فیلم «پیشینه ی خشونت» دیوید کروننبرگ ایفای نقش کرد.و برای ایفای برجسته ی این نقش نامزد جایزه ی Satellite Award سینما شد. در محتوای متفرقه ی دی وی دی این فیلم، کروننبرگ او را بازیگری می نامد که از گذراندن آخر هفته ها در کنار خانواده اش می گذرد تا لوازم صحنه را بخرد و تهیه کند.
در سال ۲۰۰۶ مورتنسن نقش کاپتان دیه گو آلاتریست را در فیلم آلاتریست ایفا کرد که بر اساس سری رمان های ماجراهای کاپتان آلاتریست نوشته آرتورو پرز ریورته نویسنده ی اسپانیایی بود.
در سپتامبر سال ۲۰۰۷، فیلم وعده های شرقی به کارگردانی دیوید کروننبرگ، با تحسین منتقدان هم برای خود فیلم و هم به خاطر عملکرد مورتنسن به عنوان گنگستر روسی که در لندن ظاهر شده، روبرو شد. راجر ابرت، صحنه ی نبرد برهنه ی مورتنسن در اتاق بخار را تحسین می کند و می گوید: « تا سال ها بعد این صحنه معیاری برای مقایسه خواهد بود». بازی چشمگیر مورتنسن در این فیلم، جایزه ی بهترین بازیگر مرد در یک فیلم مستقل انگلیسی در فستیوال British Independent Film awards و همینطور نامزدی اسکار را برایش به همراه داشت.
در سال ۲۰۰۹ نقش خودش را در فیلم Reclaiming The Blade ایفا کرد که درباره ی اشتیاقش به شمشیر و شمشیرزنی هایش در فیلم هایی مثل ارباب حلقه ها و آلاتریست و همینطور کارش با باب اندرسن مربی شمشیرزنیش در آن دو فیلم و دزدان دریای کارائیب و … توضیحاتی می داد.
در سال ۲۰۰۹ در فیلم مستند «سخن مردم» که از عملکردهای موزیکال و دراماتیک واژه ها، یادداشت های روزانه و حرف های روزمره ی مردم آمریکا استفاده می کرد(بر اساس «پیشینه ای از مردم آمریکا» از هاوارد زین) ایفای نقش کرد.
در آوریل سال ۲۰۰۹ او در مصاحبه ای اذعان داشت که برای مدتی موقتا حرفه ی بازیگری را به خاطر پر استرس بودن برنامه ی لازم برای ساخت یک فیلم کنار می گذارد.
دیگر خواندنی ها
مورتنسن، با بخشی از درآمدش از ارباب حلقه ها، انتشارات پرسیوال را راه اندازی کرد. نام این انتشارات را به خاطر شوالیه ی افسانه ی شاه آرتور نام گذاری کرد تا با چاپ کارهایی که ممکن است انتشاراتی سنتی تر پیدا نکنند به دیگر هنرمندان کمک کند.
انتشارات پرسیوال همچنین خانه ی خیلی از آثار هنری ویگو در زمینه های هنرهای زیبا، عکاسی، شعر، ترانه و ادبیات است.
………….
۱٫ واژه ی sweatshop workers به این دسته از کارگران گفته می شود.
۲٫ به گروهی از پرتستان های مخالف تعمید گفته می شود که طی قرن ۱۸ در آمریکا و کانادا سکنی گزیدند.
در ژاپن به قتل های سازمان دهی شده و یا سازمان های اینچنینی گفته می شود
