آثار وضعى گناه چیست؟

آثار وضعى گناه چیست؟

گناه داراى آثار وضعى است یعنى بسیارى از گناهان مکافاتى در این جهان دارند. به تعبیر دیگر یکى از حکمت هاى الهى در نظام آفرینش این است که نظام هستى نسبت به کردارهاى انسان بى تفاوت نیست و در برابر نیک و بد اعمال آدمى واکنش مناسب نشان مى دهد.

قرآن مجید مى فرماید: «وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ»؛ «اگر اهل شهرها و آبادى ها، ایمان مى آوردند و تقوا پیشه مى کردند، برکت هاى آسمان و زمین را بر آنها مى گشودیم». [1]

بنابراین در نظام علت و معلول کنش هاى نیک و بد آدمى در تعیین نیک بختی و نگون سازى انسان در همین دنیا نیز مؤثر است و بازگشت نتایج اعمال انسان به وى، اختصاص به سراى آخرت ندارد.

یکى از پیامدهاى گناه، پوچ شدن اعمال نیک است. در قرآن کریم 16 بار سخن از «حبط اعمال» به میان آمده و از مجموع آنها استفاده مى شود که گناهان بزرگى؛ چون: کفر، شرک، تکذیب آیه هاى الهى، انکار معاد و… موجب از بین بردن اعمال نیک مى شود. براى نمونه، تکبر و سرکشى ابلیس از فرمان الهى درباره سجده کردن آدم، موجب پوچى شش هزار سال عبادتش شد.[2]

در روایات به برخى از آثار وضعى و دنیوى گناهان اشاره شده:

1- قساوت قلب ( کلینى، اصول کافى، ج 2، ص 271)

2- سلب نعمت،(همان، ص 273)

3- به اجابت نرسیدن دعا(. همان، ص 271 ؛ علامه مجلسى، بحارالانوار، ج 73، ص 329)

4- الحاد و انکار (بحارالانوار، ج 73، ص 360)

5- قطع روزى،(اصول کافى، ج 2، ص 271)

6- محرومیت از نماز شب،(همان)

7- ناامنى از حوادث (همان، ص 269)

8- قطع باران،

9- فقر عمومى،

10- کوتاهى عمر،

11- اندوه.

پی نوشت ها:

[1] اعراف/96

[2] نهج البلاغه، خطبه 192

گناه و توبه، گروه مولف، گروه مولف