حکایت های گلستان سعدی: باب هشتم، آداب 11: حقیر ندانستن دشمن

دشمن ضعیفی که تغییر رفتار می دهد و در مقام دوست نمایان می شود نیتی جز ضربه زدن در زمان مناسب را در سر ندارد. همچنان که عده ای بر این باورند که به صداقت دوستان هم نمی توان اعتماد کرد چه برسد به چاپلوسی دشمنان. و هر کس دشمنی ضعیف را حقیر تصور کند مثل این است که بگوید شعله کوچک هیچ اثر و قدرتی ندارد.

امروز بکش چو می‌توان کشت

کاتش چو بلند شد جهان سوخت

مگذار که زه کند کمان را

دشمن که به تیر می‌توان دوخت (1)

1- اکنون که آتش بسیار اندک و ناچیز است آن را خاموش کن، چون زمانی که شعله ور گردد دیگر توان مهار کردن آن را نداری و باعث ویرانی می شود. پس دشمن را قبل از آنکه فرصت مبارزه کردن پیدا کند، با توانی که داری از صحنه بیرون کن.

پینوشت: کتاب آقای «محمد محمدی اشتهاردی»