کد خبر : 233780
تاریخ انتشار : یکشنبه ۱۲ دی ۱۳۹۵ - ۱۵:۲۷
حکایت های گلستان سعدی: باب چهارم، حکایت 6 – پرهیز از سخن دوباره گفتن
از یکى از حکیمان فرزانه، شنیدم مى گفت: کسى که در میان سخن دیگران، حرف بزند و هنوز سخن دیگرى به پایان نرسیده سخن بگوید، قطعا به جهل و نادانى خود اقرار نموده است. (داخل حرف دیگران دویدن، نشانه نادانى است.) سخن را سر است اى خردمند و بن میاور …
از یکى از حکیمان فرزانه، شنیدم مى گفت: کسى که در میان سخن دیگران، حرف بزند و هنوز سخن دیگرى به پایان نرسیده سخن بگوید، قطعا به جهل و نادانى خود اقرار نموده است. (داخل حرف دیگران دویدن، نشانه نادانى است.)
میاور سخن در میان سخن
نگوید سخن تا نبیند خموش (1)
1- یعنى: آن کس که دوراندیش و داراى راى درست و هوشمند است، تا اهل مجلس خاموش نشوند، زبان به سخن نگشاید.
پینوشت: کتاب آقای «محمد محمدی اشتهاردی»
دسته بندی : ادبیات و مذهب ، داستان کوتاه و بلند
بازدید 567 بار