حکایت های گلستان سعدی: باب دوم، حکایت 6 – خوابیدن تو بهتر از عیب جویى است

به خاطرم هست که در دوران کودکى، بسیار عبادت مى کردم و شب را با عبادت به سر مى آوردم. در زهد و پرهیز جدیت داشتم. یک شب در محضر پدرم نشسته بودم و همه شب را بیدار بوده و قرآن مى خواندم، ولى گروهى در کنار ما خوابیده بودند، حتى بامداد براى نماز صبح برنخاستند. به پدرم گفتم: از این خفتگان یک نفر برخاست تا دور رکعت نماز بجاى آورد، به گونه اى در خواب غفلت فرو رفته اند که گویى نخوابیده اند بلکه مرده اند.

پدرم به من گفت : عزیزم ! تو نیز اگر خواب باشى بهتر از آن است که به نکوهش مردم زبان گشایى و به غیبت و ذکر عیب آنها بپردازى.

نبیند مدعى جز خویشتن را

که دارد پرده پندار در پیش (1)

گرت چشم خدا بینى ببخشند

نبینى هیچ کس عاجزتر از خویش

(1) پرده پندار: حجاب تیره گمان

پینوشت: کتاب آقای «محمد محمدی اشتهاردی»