کد خبر : 180255 تاریخ انتشار : دوشنبه ۳ مهر ۱۳۹۶ - ۹:۰۵

عبادت این افراد مکروه و ناپسند است

عبادت در اسلام دارای جایگاهی خاص است به گونه ای که خداوند متعال دلیل خلقت انس و جن را عبادت خود معرفی می کند اما در کنار توصیه و سفارش، به میانه روى در عبادت‏ نیز توصیه می شود چراکه اسلام فارغ از هر گونه افراط و تفریط است. رسول …

عبادت این افراد مکروه و ناپسند است

عبادت در اسلام دارای جایگاهی خاص است به گونه ای که خداوند متعال دلیل خلقت انس و جن را عبادت خود معرفی می کند اما در کنار توصیه و سفارش، به میانه روى در عبادت‏ نیز توصیه می شود چراکه اسلام فارغ از هر گونه افراط و تفریط است. رسول خدا (ص) فرموده اند: «همانا این دین محکم و متین است، پس با ملایمت در آن در آیید و عبادت خدا را به بندگان خدا با کراهت تحمیل نکنید تا مانند سوار درمانده‏ئى باشید که نه مسافت را پیموده و نه مرکبى بر جا گذاشته (یعنى به واسطه زیادى سرعت، مرکبش در بین راه از رفتار بازمانده است)»

همچنین، امام صادق (ع) فرموده اند: «عبادت را به خود مکروه و ناپسند ندارید.»

مقصود نهى از زیاد روى در مستحبات است، به نحوى که انسان را از شوق و نشاط بیندازد، بنده مؤمن باید تا میل و رغبت دارد به ادعیه و نمازهاى مستحب پردازد و چون کسالت عارضش شد و افسرده گشت خود را به کار دیگرى سرگرم کند.

رسول خدا (ص) فرموده اند: «اى على! همانا این دین متین و محکم است، در او با نرمى وارد شود، و عبادت پروردگارت را مبغوض خود مگردان، زیرا خسته‏کننده مرکوب- یعنى کسى که در راندن مرکوب زیاد روى کرده- نه مرکوب باقى گذاشته و نه مسافت پیموده، پس عمل کن مانند عمل کسى که امید دارد در پیرى بمیرد (یعنى مستحبات را با رفق و تأنى انجام ده و فکر کن تا پیرى راه دوریست، یا مقصود این است که با زیادى روزه و بیدار خوابى خود را لاغر و نحیف مکن) و پرهیز کن مانند کسى که می ترسد فردا بمیرد (یعنى نسبت به پرهیز از محرمات خیال کن فردا می میرى و کوچکترین آنها را هم به خود اجازه مده و مگو وقت مردن توبه خواهم کرد).»

حنان بن سدیر گوید: شنیدم امام صادق علیه (ع) می فرمودند: «چون خداى عز وجل بنده‏ئى را دوست دارد و او عمل کوچکى انجام دهد، خدا او را پاداش بزرگ دهد و بعمل کم پاداش زیاد دادن بر او بزرگ و سنگین نیاید.»

همچنین، از امام صادق (ع) است که فرموده اند: «من در طواف بودم که پدرم بر من گذشت، من جوان بودم و در عبادت کوشا. پدرم مرا دید که عرق از من سرازیر است، به من فرمود: «اى جعفر اى پسر جان! همانا چون خدا بنده‏اى را دوست دارد، او را به بهشت در آورد و با عمل اندک از او راضى شود.»

علامه مجلسى (ره) گوید: چون خدا بنده‏ئى را به سبب عقاید و اخلاق نیک و رعایت شرایط عمل که یکى از آنها تقوى‏ است دوست دارد، او را به بهشت ببرد، و حاصل اخبارى که در این باب رسیده این است که: سعى و کوشش در کیفیت عمل بهتر از سعى در کمیت آن است و سعى در تصحیح عقاید و اخلاق مهمتر از سعى در بسیارى عمل است.

منبع: اصول کافی، جلد سوم

به این پست امتیاز دهید
دسته بندی : ادبیات و مذهب ، مذهبی بازدید 439 بار
دیدگاهتان را بنویسید

css.php