بیوگرافی لیلا برخورداری بازیگر جوان ایرانی

لیلا برخورداری متولد سال 1357 و فارغ‌التحصیل کارگردانی تئاتر از دانشکده هنرهای زیباست. حضورش در تلویزیون را با مجموعه خواب و بیدار آغاز کرد؛ نقشی که به نوبه خودش بسیار متفاوت بود و این بازیگر جوان را از همان ابتدای حضورش به شهرت رسانید. این همکاری با کارگردان سرشناس تلویزیون ادامه پیدا کرد و نقش مهین در آپارتمان 85 تداوم پیدا کرد. برخورداری حضورش در این مجموعه را متمایز از سایر مجموعه‌هایی که بازی کرده می‌داند.

سال‌هاست که در تلویزیون مشغول فعالیت هستید، چرا این اتفاق به سینما نرسیده؟

در حقیقت هیچ وقت برای خودم فرقی نمی‌کرده که در چه مدیومی فعالیت کنم، البته من در یک فیلم سینمایی به کارگردانی محمدرضا ورزی نقش اول را بازی کرده‌ام که هنوز اکران نشده است. شاید آن اتفاقی که باید در حوزه سینما بر مبنای نقش‌هایی که تاکنون در تلویزیون بر عهده داشته‌ام بیفتد هنوز به وجود نیامده و پیشنهاداتی که طی این سال‌ها داشتم هیچ‌گاه شبیه نقش‌های من در تلویزیون نبوده، خود این اتفاق همیشه برایم ابهامی را ایجاد می‌کرده که آیا باید آن نقش بخصوص را قبول کنم یا نه. سینما جزو علاقه‌مندی‌های اول من است و حتی مدیوم سینما را خیلی بیشتر دوست دارم، چراکه جادو و طیف وسیع این عرصه همیشه برایم جذاب بوده است. نمی‌دانم چرا ولی آن اتفاقی که همیشه مدنظر من بوده هنوز نیفتاده، چیزی که در کل برایم مهم‌تر است خود نقش است، ارزش حضور یک بازیگر بر مبنای نقشی تعریف می‌شود که در آن حضور دارد، تلویزیون رسانه جمعی گسترده‌ای است و اگر یک بازیگر بتواند خیلی خوب از عهده نقشی برآید می‌تواند به قول معروف جا پای خود را خیلی خوب در این عرصه تثبیت نماید.

ساختمان 85 یکی از متفاوت‌ترین درام‌های پلیسی این سال‌ها در تلویزیون است و به طور حتم حضوری متفاوت از شما. درست است؟

معمولا کارهای پلیسی در ایران خیلی پلیس‌محور هستند و آنچه در این‌گونه از کارها دیده می‌شود حرکات فیزیکی و نمایشی است. تا زمانی که مهدی‌ فخیم‌زاده مجموعه خواب و بیدار را کارگردانی کرد و این سریال در زمان خودش بسیار خاص جلوه کرد و گونه‌ای جدید و متفاوت از مجموعه و نماد پلیس را معرفی کرد. در کارهای دیگر این کارگردان هم این قضیه اتفاق افتاد و این رنگ و لعاب حضور پلیس همچنان مشهود بود. به مرور زمان این اتفاق کمی دستخوش تغییر شد بخصوص در کار فعلی (آپارتمان‌85)‌ که فضای کار بیشتر به نوع آثار آگاتا کریستی شباهت پیدا کرد، هدف این بود که اگر قرار است کار به نوعی جنایی جلوه نماید بستر و لایه‌ رویی آن به گونه‌ای باشد که کار را معنا‌گونه معرفی نماید. این اتفاق در مجموعه ساختمان 85 بسیار قابل بحث است که این بار بخش پلیس و اسلحه کم‌رنگ‌تر می‌شود و محتوای معماگونه بار اصلی قصه را به دوش می‌کشد. من فکر می‌کنم این اتفاق باید عمومیت بیشتری پیدا کند و در سایر کارهای پلیسی نیز این تفاوت ایجاد شود. این کار باعث می‌شود که ما به محتوای باطن یک قصه برسیم و صد البته که می‌تواند اثرپذیری بیشتری هم در ذهن مخاطب ایجاد کند.

چرا آپارتمان؟ آیا آپارتمان نمادی از یک جامعه است با حضوری از آدم‌های مختلف یا نه؟

بله دقیقا این آپارتمان یک نماد است و انگار بخشی است که از جامعه گرفته شده که آدم‌های مختلف در آن با رفتارها و تفکرات گوناگون عمل می‌کنند. خود اتفاقی که در این آپارتمان می‌افتد بستری می‌شود برای این که نقابی که هریک از این شخصیت‌ها دارند برداشته شود و آدم‌ها خصلت واقعی خود را نمایان سازند.

به نظر می‌رسد نقش مهین با بازی شما جزو اصلی‌ترین کاراکترهای این مجموعه است و بخش اعظمی از بار مجموعه را به دوش می‌کشد. آیا از دید شما هم همین‌طور است؟

خیلی خوشحالم که بار دیگر این اتفاق افتاد و من افتخار همکاری دیگری را با آقای فخیم‌زاده داشتم، یکی از ویژگی‌ شاخصی که در نوع کارهای مهدی فخیم‌زاده دیده می‌شود این است که نقش را متناسب با شخصیت خود بازیگر طراحی می‌کنند و به قول معروف نقش اندازه خود بازیگر در می‌آید. به مرور با خانواده مهین در داستان بیشتر مواجه می‌شویم، اینها در حقیقت یک عده دزدهای خرده پا هستند که از راه دزدی امرار معاش می‌کنند و به گفته خود شما خوشحالم که مهین پررنگ جلوه کرد.

ویژگی‌های نقش‌هایی که بازی می‌کنید چیست که آنها را باورپذیر می‌کند، آیا چند بعدی بودن آنها نیست؟

این اتفاق ویژگی‌ اصلی خلق شخصیت در نگاه مهدی فخیم‌زاده است. من بیشتر حضورم در تلویزیون با کارهای ایشان بوده و این را یک خصلت می‌دانم. این نقش‌ها خیلی معطوف به یک طیف نبوده‌اند و شاید برای همین متفاوت و باورپذیر به نظر می‌رسد. من از زمان خواب و بیدار که نقش کبری یک دختر عقب‌افتاده را بازی می‌کردم تا به امروز همه نقش‌هایم متفاوت بوده و هیچ‌کدام را شبیه دیگری نمی‌دانم. خیلی از نقش‌های من مثل نقش کبری کاملا تیپ‌سازی شده بودند و اصلا یک کاراکتر نبودند. در مجموعه «حس سوم» نقش یک دختر جوان و کاملا مثبت را بازی می‌کردم که نمادی از یک نسل جوان بود. در کار «بی‌صدا فریاد کن» شخصیت کاراکترم خاکستری بود که در عین مثبت بودن رگه‌هایی از منفی بودن را همراه داشت. نقش مونا در «بی‌صدا فریاد کن»‌ را یکی از بهترین نقش‌هایی می‌دانم که طی این سال‌ها بازی کردم. در ساختمان?85، مهین یک آدم متوسطی است، از یک طبقه متوسط که خیلی اوقات کارهایی بر خلاف روال معمول انجام می‌دهد. حتی این شخصیت را هم منفی نمی‌دانم چون به عقیده من دسته‌‌بندی مشخصی برای نقش مثبت و منفی وجود ندارد. چون یک دسته‌بندی صرف روی باورپذیری یک نقش اثر می‌گذارد. چرا که باید یک نقش برگرفته از زندگی عادی باشد و همان‌طور که هر کدام از ما به صرف خصلت و ویژگی‌هایمان گاهی مواقع مثبت می‌شویم و زمانی رگه‌هایی از خاکستری بودن را داریم، پرداخت شخصیت نیز باید از این روال تبعیت نماید.

معمولا این دسته‌بندی به شکل مطلق در ارتباط با نقش‌هایی که شما بر عهده داشتید نیفتاده است.

بله. چون خودم هیچ وقت به این دسته‌بندی معتقد نبودم، خیلی‌ها می‌گفتند نقش‌هایی که من بازی کردم همگی شبیه هم بودند در حالی که خود من همیشه سعی کردم این شباهت وجود نداشته باشد و الان که دقیق‌تر نگاه می‌کنم می‌بینم که نقش مونا، فریبا، مهین و… در هیچ کدام از سریال‌ها به هم شبیه نبوده‌اند. تک‌بعدی بودن شخصیت، نقش را از مسیر عادی و طبیعی خود خارج می‌کند.

شما با آقای فخیم‌زاده زیاد کار کرده‌اید، خصوصیات ویژه کارهای ایشان چیست؟

کار کردن با ایشان برایم لذتبخش است. چون همیشه نقش‌هایی را در اختیار من می‌گذارد که جای کار زیادی دارد، آثار فخیم‌زاده معمولا در مدیوم تلویزیون در طیف بخصوصی می‌گنجد و همیشه بیننده خاص خود را داشته است. در کنار همه این تفاسیر کار کردن با کارگردان‌های دیگر را هم می‌پسندم، چراکه یک بازیگر باید متفاوت کار کند. فخیم‌زاده روی کارش دقت زیادی دارد و همیشه نقش‌هایی که به بازیگر می‌دهد بر مبنای شخص خود بازیگر در اختیار او قرار می‌گیرد. فخیم‌زاده خودش می‌نویسد و خودش کارگردانی می‌کند پس اشراف کاملی به قضیه دارد. در کنار این بازی هم می‌کنند و این به عقیده من یکی از توانایی‌های بارز شخص مهدی فخیم‌زاده است. بازیگردانی را خوب می‌شناسند و بازیگران را به خوبی هدایت می‌کنند.

رابطه‌ات با تئاتر چگونه است؟

من سابق بر این یک تئاتر را کارگردانی کردم که کار پایان‌نامه‌ام بود و موضوع آن در ارتباط با زن‌های قاجار بود. بعد از آن ترغیب شدم که کار کارگردانی را ادامه بدهم. مجموعه تله‌تئاترهایی با نگاه به جنبه روان‌شناختی این آثار برای شبکه آموزش انجام دادم که قرار است در شبکه 4 هم پخش شود. در مجموعه‌ای هم تحت عنوان اطلسی‌های لگدمال شده هم کارگردانی را بر عهده داشتم و هم بازی کردم.

پس احتمالا این عرصه را جدی‌تر دنبال می‌کنید؟

بله، برایم تجربه جالبی بود. چراکه فکر می‌کنم یک بازیگر خوب اگر کارگردانی هم بلد باشد می‌تواند پیشرفت خوبی در هر دو زمینه داشته باشد. قطعا ادامه می‌دهم و اگر شرایط مناسبی وجود داشته باشد ساخت تله‌فیلم را هم تجربه خواهم کرد.

و صحبت آخر… .

ساختمان 85 را دنبال کنید، چراکه مجموعه در ادامه چالش‌انگیزتر خواهد شد و جذابیت بیشتری خواهد داشت.